Mikki, ook ik herken de fase waar jij nu door gaat. Ik hield het ook heel klein het eerste jaar, terwijl ik altijd een gangmaker was, spanning zocht en avontuurlijk was. Nu, een paar jaar later, is het nog stééds niet adrenalinerg, maar wel authentiek.
Alles wat ik altijd zocht en deed, had te maken met; 'niets willen missen'. Live life to the max.
Nu doe ik wat bij mij past, bij het mensje dat ik nu denk te zijn. Dat zal volgend jaar weer anders zijn. Ging ik vroeger voor plezier, nu ga ik voor 'weer leren genieten van het kleine , en spontane'. Het heeft lang geduurd voordat ik toe kon geven dat bepaalde activiteiten meer met mijn ego te maken hadden dan met wat ik écht wou. Voordat ik eerlijk durfde zijn over wie ik was en wat ik wilde.
Natuurlijk meed ik aanvankelijk de feestjes en de festivals omdat daar ook de verleiding was, maar later ontdekte ik bij mijzelf dat ik de festivals bezocht om te voelen dat ik lééf. Dat ik echt alles meemaakte wat zich maar aanbood.
Stoppen levert enorm veel tijdwinst op. Als de forumverslaving die tijd niet opslokt, kan het zijn dat je werkelijk nieuwe hobby's en interesses moet gaan ontwikkelen om niet in verveling te schieten. Ikzelf ben heel veel gaan lezen en heb mijn oude zonde; sporten, weer opgepakt. Tuinieren en motor rijden zijn nooit weg geweest en nu kan ik dat ook weer 's avonds .
Het veranderen, de andere invulling, het niet meer missen van 'het feestgedruis', is een proces. Het was bij mij niet klaar na een jaar omdat ik mijn nieuwe manier van leven een beetje suf en saai 'vond'. Pas toen ik blij werd met mijzelf, kon ik leren genieten van wat en hoe ik deed met mijn tijd. En ik 'vind' er niets meer van. Ik doe de dingen waar ik me prettig, of veilig, bij voel want ik mis niks.
Zoiets.