Dag frummers,
ik ga sinds ik gestopt ben met gebruiken trouw 2 keer in de week naar een NA meeting. Misschien niet voor iedereen de manier maar mij past het heel goed.
Ik ben nu ruim 4 maanden verder maar ben nog steeds niet actief bezig geweest met het stappenwerk. Ik lees er wel over, ik luister naar de ervaringen en sommige punten pas ik toch al wel toe in mijn dagelijks leven.
Er eens echt voor gaan zitten stel ik echter steeds uit. Het zit me niet heel erg dwars omdat ik weet dat ik ook nu veel vooruitgang boek.
Één ding zat me echter niet lekker. Ik heb zoveel mensen gekwets, voorgelogen en besodemieterd. Als ik met de stappen bezig zou gaan, zou ik met stap 9 proberen om het met die mensen goed te maken.
Maar ik ben nog lang niet bij stap 9. En ik vind het ook maar eng.
Dit heeft ervoor gezorgd dat ik het goedmaken steeds heb uitgesteld. Zo van; Dat komt wel als ik bij stap 9 ben...
Ondertussen zijn er mensen die heel dichtbij me staan, heel veel voor ons doen in deze moeilijke tijd en waar we bijna dagelijks contact mee hebben. Ik ben daar zo dankbaar voor. Zeker na alles wat ik ze geflikt heb.
Gisteren heb ik besloten dat het uitstellen afgelopen moet zijn. Mensen hebben het verdiend om oprechte excuses van me te krijgen. Mijn uitstelgedrag mag niet meer ten koste gaan van mijn dierbaren.
Gisteren heb ik een langslepend conflict met mijn ouders uitgesproken en uitgebreide dankbaarheid en excuses uitgesproken naar een bevriend stel wat altijd voor ons klaar staat.
Pittige gesprekken, moeilijke stappen maar o zo'n opluchting. Hele fijne reacties, een last van mijn schouders en een kans om nu serieus een nieuw start te maken met deze belangrijke mensen in mijn leven.
Fijn!