Klassement

Mooi Ludwig die site. Ik kwam ook weer eens kijken. Nog steeds nuchter. Zelfs de carnaval goed en 'droog' door gekomen. Vond er geen klap aan en zat me druk te maken om mijn beschonken vrienden, doe ik niet meer! Liever in bed met een kop thee en goed boek. Ook nog steeds zonder suiker en koolhydraten. Al langer dan 50 dagen- lees trots! Alle vervelende vetjes ondertussen verdwenen en niet eens veel gesport.

Goedenavond Ogen st®aalblauw Nog erger dan gister De tanden lijken steeds witter Nu al een bruine kop Verder hier ook de gebruikelijke zooi Kwestie van perspectief I love life That's my drive

En toch, Peet, ook ik ben zo op van die feestjes en zo en voor de gezelligheid gaan drinken. Omdat iedereen dat deed, dacht ik. Dat is al niet waar. Ik trok naar de drinkers toe en vice versa. En ik was al vrij snel zo ver dat een feest zonder veel bier niet gezellig was. Dat was ook niet waar. Ik ervoer me zelf niet als gezellig. Ik was gewoon een verlegen onzeker ventje en met wat biertjes op kreeg ik heel wat meer lef. En zo is al snel de geestelijke afhankelijkheid ontstaan. En ga daar lang genoeg mee door dan heb je de lichamelijke afhankelijkheid ook te pakken. Dat is kort samengevat mijn visie. En andersom ook. Stop met drinken en de lichamelijke afhankelijkheid verdwijnt het eerst. En dan de geestelijke. Dat is wat andere koek. Dat is werken, of ook wel leven genoemd, en voor iedereen anders. Het voor mij te maken met zelfacceptatie, en loskoppelen van gevoelens en situaties die je associeert met drinken. Daar gaat tijd overheen. En nog steeds ervaar ik het wel eens.

Het schijnt zo te zijn dat een probleemdrinker zijn problemen weg drinkt, zijn de problemen weg, is de behoefte aan alc. weg. (wordt gezegd) Een alcoholist drinkt omdat hij moet drinken, ongeacht of hij wel of geen problemen heeft. Het schijnt dat een probleemdrinker wel een alcoholist kan worden. Ik dronk omdat ik in een roes wilde komen. Ik vond dat gevoel heel fijn en prettig. Heb ik dan een probleem, of ben ik een alci?

Peet hoi, Een drinker wil drinken, altijd weer opnieuw. En meestal zal er ook altijd een 'reden' zijn. En zo niet, dan wordt er een 'reden' gezocht. Uiteindelijk willen we het drinken een legitiem karakter geven. Het rationaliseren van het drinken! Een reden buiten zich zelf zoeken. En dus ligt het aan de Moeder of de Vader of de kinderen. de geldzorgen etc etc. Ook maakt het zoeken van een reden het schuldgevoel minder. 'Als jij zo'n vrouw als ik had zou je ook drinken', zoiets. Het drankgebruik buiten zichzelf plaatsen maakt het 'dragelijker'. Eerst met de drank afrekenen en mochten er restverschijnselen van psychische aard zijn daarmee aan de slag gaan. Als de drank niet meer als medicijn wordt gebruikt kan men aan zichzelf gaan sleutelen. Dit is een beetje de logische volgorde. Zelf werd ik in het verleden ook voor een behandeling geweigerd. Eerst de drank uit de weg luidde het credo. Om de kritiek voor te zijn. Zo zie ik het. Nu happie maken.

Ja

Hey NooitMeer, Ik heb aandachtig jouw topic gelezen en ik kan mij de innerlijke strijd goed voorstellen. Ik vind lachtherapie een erg leuk idee, ik ben benieuwd naar de verhalen! Verder kan je misschien ook eens aan Mindfulness denken, dat is niet heel makkelijk, maar het leert je wel om ook wel een beetje mild te zijn voor jezelf. Om bepaalde gedachten en gevoelens te accepteren, te aanvaarden dat ze er zijn, maar er verder niet over te oordelen. Want als ik het hele topic zo lees dan zijn er ook zeker aanknopingspunten om jezelf eens goed te complimenteren! Voor je gevoel zal het "toegeven"en het weer opnieuw beginnen misschien overheerse en een heel negatief gevoel geven. Maar je bent waarschijnlijk al stukken verder dan een jaar geleden en het feit dat je hier bent, er open en eerlijk over bent en in staat bent om jezelf te herpakken getuigd ook van karakter hoor. En ook van een sterke wil! Ik blow niet, maar herken het wel met snoepen. Dat geeft ook een soort van kortsondig prettig gevoel. En ook voor een gevoel van bezig zijn. Dat heb ik in periodes dat ik niet drink, dan zit ik me ook een beetje te vervelen en dat is erg lastig. Zo gek hoe je korte-termijn ik en lange-termijn ik van elkaar verschillen. En dat is op zichzelf al een naar gevoel. Verder, over het plezier hebben met anderen en het leuk hebben. Alcohol en andere verdovende middelen zijn ook maar een schijn plezier en als je daar de kater bij optelt dan kom je over de avond en ochtend op hetzelfde plezier uit wellicht. Maar nu heb je in de ochtend energie om nuttig te zijn en misschien lekker en gezond te ontbijten! Ik noem maar wat. Verder viel mij van het weekend op dat ik aan het begin van de avond zin kreeg toen iedereen begon te drinken, omdat de avond nog niet echt los kwam dan. Dat voelde wat onprettig. Maar toen de rest begon te drinken werden zij losser en ook gezelliger. Ik kon daar wel leuk in meegaan. Toen de avond vorderde werden er een aantal flink dronken en dan is het minder gezellig, maar toen waren er nog een aantal die het allemaal wel onder controle hebben en het naar hun zin hebben. Daar nog even mee gepraat en toen naar huis. M.a.w. misschien - en dat is hier wel vaker gezegd - moet je toch echt op zoek gaan naar extra gezonde en leuke beloningen voor je goede gedrag! Zet hem op en blijf actief hier!

.

Wat een lekker gevoel.Het gevoel dat alcohol niet meer je hele leven beheerst.Beetje je bij beetje gaat het gevoel van ik moet drinken weg,had niet verwacht dat ik het vol zou houden. hoef me niet meer druk te maken in welke supermarkt ik nu weer eens drank ga halen of waar zou ik nu weer eens mijn flessen verstoppen.Ik ben er nog lang niet maar ga stap voor stap vooruit.Het geeft me rust. groet kookgek.

Leuk je zo te lezen Snoek. Als je fitness (cardio?) niet zo leuk vindt dan hebben ze misschien wel spinnen? Ik begon ooit met cardio en toen ik eenmaal spinnen ontdekte werd dat een passie. Ik spin al min, 2 x per week zo'n jaar of 13 en zou het vreselijk missen als het niet meer kon. Ook ik gebruikte gezond en fit als reden in het begin. Nu weten zo'n stuk of 20 mensen dat ik niet meer drink. Ik vond mezelf ook te kwetsbaar in het begin. Ik was ook niet zeker of ik het vol zou houden, dus net als lijnpogingen ik deel pas als ik een beetje zekerheid heb dat ik sterk sta. Bovendien heb ik een gedegen Katholieke opvoeding gehad en dan hang je geen vuile was buiten. En bij het ophangen van de schone mocht ik amper meehelpen want; eerst de katoenen maandverbanden en ondergoed; daaromheen de hemden en verdere kleding en daaromheen de handdoeken en lakens. De buren hoefden nooit te zien wat er aan kwetsbaars aan de lijn hing. En op alle fronten moest de buitenkant perfekt lijken en wat er binnen gebeurde ging niemand iets aan. Dus Dylan, dit soort gedrag, samen met schuld en schaamte, ook volgend goed katholiek gebruik, samen met boete en biechten, het werkt diep en lang na!