perimenopause en alcohol

[Indigo]

Dag lieve mensen, lang gelee! Wil hier graag eea delen, misschien herkenning bij andere vrouwen?

Ben 46, aantal jaren gelee burn-out gehad, daarna aanhoudende depressieve en angstklachten. Enfin, alcohol leek een middel om de ellende te verdoven. Not, alleen maar meer problemen. Ben nogal van het onderzoeken, lezen op internet van vergelijkbare verhalen etc. Pas na een tijdje viel het kwartje, na veel lezen over perimenopause, wat het inhield, ontelbaar veel verhalen over burn-out en andere problemen in leeftijdscategorie rond 40-50 kon ik er eigenlijk niet omheen: zo ontzettend veel vrouwen die grijpen naar pillen en/of alcohol, zoveel vrouwen gaan door de zwaarste tijd van hun leven. Vooral degene die pms, pnd doormaakten in hun leven.

 
Ik wil natuurlijk niet alles over 1 kam scheren! En dit is puur mijn verhaal. Therapie helpt, maakt zaken duidelijker en meer hanteerbaar, sowieso is stap 1 alcohol laten staan, maar voor mij kwam het grote verschil toen ik progesteron voorgeschreven kreeg. De depressieve, zwaar op de hand toestanden zijn verdwenen. En t belangrijkste voor mij; behoefte om te verdoven gezakt naar praktisch nul. Als er even een mindere fase is kan ik het makkelijker laten om naar alcohol te grijpen, tis beter hanteerbaar.
Enfin, als er maar iemand is die hier ook baat bij zou hebben.. mijn zoektocht heeft veel stappen gekend, waaronder antidepressiva, supplementen, mindfulness, therapie (laatste zaken super waardevol en nog hard mee aan de slag) Maar het aanvullen van 1 hormoon bracht eindelijk meer rust in mij. Mocht het je interesseren, Google eens, kijk ook eens bij oestrogeen dominantie, premenopause. Er ging een wereld voor me open. En voor mij zo gerelateerd aan alcohol want al die moodswings, nare stemmingen waren voor mij directe aanleiding tot drinken en verdoven.. 

Sorry guys, geklets over hormonen. Maar jullie zullen waarschijnlijk wel onderschrijven dat hormonen bij vrouwen een rol spelen op een niet altijd fraaie manier ahum 

[Lika]

Indigo waardevol bericht. Ik denk dat ik er midden in zit. In ieder geval in de burn-out en therapie. Antidepressiva slik ik al 24 jaar....

Misschien is dit de missing link?

[Marguerite]

Hoi Indigo, heel herkenbaar verhaal, al is het voor mij weer even geleden. Ben al bejaard ;-) en heb niet zo veel last meer van die hormoonschommelingen. Heerlijk. Maar wat heel erg belangrijk is ook: vitamine D! Ik was een paar jaar geleden heel erg depri. Was ook toen ik net weer gestopt was met drinken. Bleek dat mijn vit. D veel en veel te laag was. Nu krijg ik eens per twee maanden een shotje hooggedoseerde D en het verschil in stemming  is enorm! Veel mensen om me heel bleken er ook last van te hebben, vooral drinkers.