nieuw hier. Ik wil zo graag stoppen!

[mikki]

Dank jullie voor de complimenten!

[smart]

     

[Gast]

Hoe ga je deze week nu er minder dagbesteding via de behandeling is?

 

Keep on moving...!

[mikki]

Hai Urania,

Gaat goed.

Gisteren wel trek in wijn, maar dat hoort er hier en daar bij.

Het is alleen geen optie meer.

 

Het echte werk begint na de behandeling. Ik voel de bui al hangen ;-)

[huttula]

Spannend ..maar als ik jou zo lees gaat dat helemaal goed komen

Succes

[Gast]

"Elke ochtend ben ik dankbaar als ik ontwaak; dankbaar dat ik weer vrij ben."

 

Hou die maar vast, dan komt het goed. Je zit er goed in, zo te lezen.

Het waakzaam blijven, waar je ook over schreef, is bij mij onderdeel geworden van hoe ik nu leef. Het gaat eigenlijk vanzelf.

 

Succes

[mikki]

Dank jullie!

De bemoedigende woorden doen mij goed!

Daarnaast is het fijn om mensen te lezen die het al lange tijd lukt en steeds meer opleverd. Dat geeft mij veel hoop.

Het is een zwaar, maar ook steeds mooier proces waarvij ik mijzelf weer opnieuw MAG ontdekken en leren kennen. Geen makkelijke weg, wel een rustige, gecontroleerde en mooie weg. Weer voelen en dus weer leven..

[Gast]

.....

Het is een zwaar, maar ook steeds mooier proces waarvij ik mijzelf weer opnieuw MAG ontdekken en leren kennen. Geen makkelijke weg, wel een rustige, gecontroleerde en mooie weg. Weer voelen en dus weer leven..

 

Super! Hier word ik blij van....

Ik vind je dapper Mikki, want lees dat je bekend met terugvallen bent. Desondanks, en dus met meeeer 'geschut' (dagbehandeling), zet je door!

 

Uit je woorden proef ik een vastberadenheid die je goed verder zal helpen. Dit keer is anders, dit keer maakt het verschil.

Je bent nu een paar weken onderweg en hebt steeds meer ervaring met het weerstaan van die 'duvel' die aan de kop kan zeuren, en die graag gebruik van onze zwaktes maakt. Ik heb vertrouwen in je omdat ik lees dat je er iets mee doet.

 

Doen, en met zachte moed durven, brengt je verder dan 'terug naar waar je was' (oef, dat klinkt als een Cruijffie). Wat ik bedoel: mijn afschuw voor waar ik was biedt geen optie voor een weg terug; nieuwsgierigheid naar wie ik kan worden, en waar dát me kan brengen in het leven, drijven me voort.

 

Het eerste jaar van mijn stoppen leverde het weggaan van dat drankverleden me veel kracht om door te gaan; het tweede jaar leverden toekomstwensen me een grote drijfveer op. Dat tweede jaar was voor mij niet makkelijk, maar ik ben o zo trots dat ik geen moment aan de optie 'ik kan gaan drinken' heb gedacht! Blijkbaar was het fundament dat ik het eerste jaar heb gelegd al stevig genoeg om de trek, die ik ook nu nog soms heb, geen eens grip op me te laten krijgen.

Aan zo'n fundament werk jij nu.

Ik vind het mooi dat mee te mogen maken, schrijf vooral over wat je bezighoudt en tegenkomt!

[mikki]

Super! Hier word ik blij van....

Ik vind je dapper Mikki, want lees dat je bekend met terugvallen bent. Desondanks, en dus met meeeer 'geschut' (dagbehandeling), zet je door!

 

Uit je woorden proef ik een vastberadenheid die je goed verder zal helpen. Dit keer is anders, dit keer maakt het verschil.

Je bent nu een paar weken onderweg en hebt steeds meer ervaring met het weerstaan van die 'duvel' die aan de kop kan zeuren, en die graag gebruik van onze zwaktes maakt. Ik heb vertrouwen in je omdat ik lees dat je er iets mee doet.

 

Herkenbaar ja, die duvel! Vandaag was hij er vele malen. Moe, stress, geiriteerd. Het is allemaal wennen met een nuchter hoofd en geen ontsnapping. Zou ik ook niet willen, maar wennen is het wel; het weer gewoon leven, met alle mooie en ook vervelende dingen. Goede en slechte dagen. Vastberaden ben ik zeker, maar ook op mijn hoede, want ik ben wel gestopt, maar mijn oude gedrag is nog niet weg. Dat is werken en veranderen, bijsturen en herzien...

Doen, en met zachte moed durven, brengt je verder dan 'terug naar waar je was' (oef, dat klinkt als een Cruijffie). Wat ik bedoel: mijn afschuw voor waar ik was biedt geen optie voor een weg terug; nieuwsgierigheid naar wie ik kan worden, en waar dát me kan brengen in het leven, drijven me voort.

 

Het eerste jaar van mijn stoppen leverde het weggaan van dat drankverleden me veel kracht om door te gaan; het tweede jaar leverden toekomstwensen me een grote drijfveer op. Dat tweede jaar was voor mij niet makkelijk, maar ik ben o zo trots dat ik geen moment aan de optie 'ik kan gaan drinken' heb gedacht! Blijkbaar was het fundament dat ik het eerste jaar heb gelegd al stevig genoeg om de trek, die ik ook nu nog soms heb, geen eens grip op me te laten krijgen.

Aan zo'n fundament werk jij nu.

Ik vind het mooi dat mee te mogen maken, schrijf vooral over wat je bezighoudt en tegenkomt!

Ik hoop van harte dat ik dit eerste jaar ook red en het tweede, derde. Het lijkt mij heerlijk weer een" gewoon en eenvoudig" leven te hebben. Geen rozegeur en manenschijn, maar wel leven en vooral herrinneren!

Ik weet dat ik elke dag wat sterker zal worden en elke goede stap zal weer meer stevigheid geven aan mijn nieuwe basis. Schrijven blijf ik zeker. Soms lees ik terug en dat doet mij goed.

De ervaringen van jou en andere hier zijn mij heel wat waard. Erkennen en herkennen!

 

Dank voor het delen

 

[Gast]

Hoe ga je ondertussen Mikki?
Bevalt het om meer ruimte te hebben nu dagbehandeling minder is?

Wil je even sterkte wensen en hoop dat je jezelf voldoende complimentjes geeft!

[mikki]

Hoi.

Het gaat nogsteeds goed. Vandaag mijn laatste dag op de dagbehandeling gehad. Nu op eigen benen, maar nog wekelijks een nazorggesprek.

Zeer spannend het weer op eigen kracht te gaan doen , maar ik kan naar de AA en heb er ook zin in mijn leven weer op te gaan pakken.

Ik ben zeer blij met de behandeling die ik heb mogen krijgen. Zoveel geleerd in deze korte tijd!

Nu weer mijn leven in gaan richten en om leren gaan met mijn ziekte.

Spannend , eng maar vol goede moed

[Monster]

Mikki wat fijn om te lezen hoe goed het met je gaat. Het ís ook spannend en eng, zo aan het begin van het terrasjes- en festivalseizoen. Gelukkig heb je je wekelijkse gesprekken nog, zodat het behandelen rustig kan uitsluipen. Je bent niet dom, je weet vast wel hoe je na de nazorg om hulp kunt vragen. Je hoeft het niet alleen te doen, dat heb je al ervaren.

Vol goede moed! Dat staat als een huis.

[huttula]

Ontzettend spannend op eigen benen

[Jannigje]

Goedemorgen Mikki, ik heb vandaag je hele draadje gelezen. Van het hap-snap lezen kreeg ik niet voldoende beeld.

En nu lees i, dat je gisteren bent gestopt met de dagbehandeling.

Wat ben je van ver gekomen!

Ik heb veel respect voor wat je hebt bereikt en de manier waarop je zover bent gekomen.

Mooi om ge lezen Mikki

[smart]

   

[Gast]

Mooi dat je de complimenten ook via hier ontvangt die je verdiend! Bij deze ook namens mij.
Je schrijft dat je veel geleerd hebt, ik ben nieuwsgierig naar wat het jou gebracht heeft. Zelf denk ik nog regelmatig terug aan die periode (duurde bij mij 4 maanden, 5 dgn per week) en ... mij leerde het vooral dat ik niet de enige was en dat ik het ook niet verdiende om (door mijn familie) gestigmatiseerd te worden. Feitelijk heeft het mij fundamenteel veranderd die dagbehandeling. Het was zwaar maar verdiepte in mij het besef waarom ik daar bleef komen, het versterkte het fundament waar ik ook nu nog bouw. Levensverandering. 

 

Direct na die behandeling vond ik vrijwilligerswerk voor 3 dagen per week, dat hielp mij om weekstructuur en ritme te houden. Heb ik goed onthouden dat jij werk had/hebt? Het heeft mij heel veel moeite gekost, én discipline, om de eerste stappen te scheiden van de latere. Ik was alle structuur in huishouden en eten kwijt. Nu kan ik ook in diepste daldagen in ieder geval daar vooruitgang op constateren en dat doet deugd - geeft een goed gevoel: iets doen wat je voorheen niet/amper deed.
Langzaamaan vooral, eis en verg niet teveel van jezelf. Geef je lichaam en (ontregelde) geest de tijd om een nieuwe balans te vinden.

 

Iedere dag is dan toch weer een kadootje vol nieuwe kansen en mogelijkheden!
 

[mikki]

Mikki wat fijn om te lezen hoe goed het met je gaat. Het ís ook spannend en eng, zo aan het begin van het terrasjes- en festivalseizoen. Gelukkig heb je je wekelijkse gesprekken nog, zodat het behandelen rustig kan uitsluipen. Je bent niet dom, je weet vast wel hoe je na de nazorg om hulp kunt vragen. Je hoeft het niet alleen te doen, dat heb je al ervaren.

Vol goede moed! Dat staat als een huis.

 

Dank je Monster.

Tsja, dat terrasjes weer. Eerst had ik daar ee nzwaar hoofd in, maar nu de eerst lekkere dagen voorbij zijn, juist ook niet.

Het doet me niet veel al die drank op de terrasjes te zien als ik voorbij wandel. Zo fijn was dat niet, een roes in de zon.

Het lijkt mij ook fijn een nuchtere zomer te hebben; een helder hoofd, veel fruit, sapjes en geen katerkop wanneer je in de warmte weer opstaat!

[mikki]

Hoi Mikki! Dat klinkt goed allemaal.

Ik begrijp goed dat het ook een beetje eng is om deze nieuwe fase in te gaan. Monster zegt het al, je hoeft het niet alleen te doen.

Vanavond ben ik weer naar mijn zelfhulpgroep geweest en had een mooie avond. Altijd eigenlijk wel. Het neemt momenteel gewoon een plek in in mijn leven.

Ik wens je veel succes en heb er vertrouwen in.

 

Dank je Gerrit. Nee, inderdaad hoef ik het niet alleen te doen. De nazorg, maar ook deze week al 2 keer bij de AA geweest. Het begint een gewoonte te worden.

Ik hoop ook op het punt te komen dat de verslaving een veilige plek in mijn leven heeft en ik hoop al het geleerde goed vast te kunne nhouden. Het is zeker ook spannend. De nieuwe fase, zonder de dagen op de dagbehandeling. Gelukkig heb ik ook hier nog :-)

 

[mikki]

Mooi dat je de complimenten ook via hier ontvangt die je verdiend! Bij deze ook namens mij.

Je schrijft dat je veel geleerd hebt, ik ben nieuwsgierig naar wat het jou gebracht heeft. Zelf denk ik nog regelmatig terug aan die periode (duurde bij mij 4 maanden, 5 dgn per week) en ... mij leerde het vooral dat ik niet de enige was en dat ik het ook niet verdiende om (door mijn familie) gestigmatiseerd te worden. Feitelijk heeft het mij fundamenteel veranderd die dagbehandeling. Het was zwaar maar verdiepte in mij het besef waarom ik daar bleef komen, het versterkte het fundament waar ik ook nu nog bouw. Levensverandering. 

 

Direct na die behandeling vond ik vrijwilligerswerk voor 3 dagen per week, dat hielp mij om weekstructuur en ritme te houden. Heb ik goed onthouden dat jij werk had/hebt? Het heeft mij heel veel moeite gekost, én discipline, om de eerste stappen te scheiden van de latere. Ik was alle structuur in huishouden en eten kwijt. Nu kan ik ook in diepste daldagen in ieder geval daar vooruitgang op constateren en dat doet deugd - geeft een goed gevoel: iets doen wat je voorheen niet/amper deed.

Langzaamaan vooral, eis en verg niet teveel van jezelf. Geef je lichaam en (ontregelde) geest de tijd om een nieuwe balans te vinden.

 

Iedere dag is dan toch weer een kadootje vol nieuwe kansen en mogelijkheden!

 

Hoi Urania,

 

Wat het mij gebracht heeft is op de eerste plaatst onder ogen te zien en te accepteren dat verslaving een ziekte is waar ik mee moet leren leven, maar ook mee KAN leren leven. Het is nu nog hee lgroot, maar het gaat een plek krijgen in mijn leven, zoals wanneer ik suikerziekte zou hebben.

Daarnaast veel geleerd over mijn kwetsbaarheden waar ik rekening mee moet houden. Daarnaast kom ik er steeds meer achter en heb ik inmiddels ook de wens, mijn leven hierop in te richten. Goed bij mezelf blijven, mijn emoties steeds meenemen en onderzoeken en spiritualiteit een plek in mijn leven geven. Mooie dingen!

Uiteraard heb ik ook veel pijnlijke zaken onder ogen moeten zien die ik voorheen wegdronk. Dat is niet gemakkelijk geweest, maar wel goed om te blijven zien waart ik vandaan ben gekomen en niet weer naar terug wil.

Wanneer wij drinken bedekken wij veel en zien niet goed welke schade wij onzelf maar ook onze omgeving hebben aangedaan. met een nuchtere kop begon dat langzaam door te dringen. een pijnlijk maar mooi proces.

Ik ben nog lang niet klaar en sta aan het begin, maar wanneer ik mijn doelen en mijn gevoelens vast blijf houden en blijf zien kan dit hele proces zoveel gaan opleveren aan de kwaliteit van mijn leven en van mijn zijn. en daar heb ik zin in!

 

Mijn werk doe ik voorlopig 2 halve dagen. mijn werkgever is overal van op de hoogte. Het plan is dat ik dit zo de komende 3 maanden zo blijf doen. Daarna gaan we kijken of ik voldoende herstelt ben en kracht heb om weer op te bouwen.

Ik start volgende week met schema therapie, als aanvulling op deze behandeling.

Ik ben er nog lang niet, maar, wie wel ;-)

 

Het leven is nu eenmaal een proces. of je nu drinkt of niet, een verlaving hebt of niet. Zo zie ik het dan ook wel weer. Het is aan het individu of je je laat meeslepen en hier en daar je knieen kapot valt of dat je zelf meewandeld, om je heen kijkt en zelf bepaald waar je van het uitzicht wil genieten of wil uitrusten e nzien welk pad je nu in wilt.

[Gast]

Ge-wel-dig om te lezen hoe je er in staat en wat de plannen zijn!

 

Terrasjes? Ik zit er graag op en, net als waar dan ook, trekt alcohol alleen wanneer ik me rot voel en me daar geen raad mee weet. Voor deze eerste zomer kun je alvast behoorlijk wat trots/competentie opbouwen door die gewoonte om te buigen in een nieuw ritueel.

(en dan feestjes... ze komen niet vaak langs in mijn leventje maar ik heb er een paar meegemaakt nu en zorg gewoon dat ik op een bepaald tijdstip weg ga - op de klok dus en niet wachten tot ik het vervelend begin te vinden; wat worden mensen vervelend na drie stuks...)

 

Dat je schematherapie gaat volgen zal je handvatten bieden, ik ben er van overtuigd dat je daarmee je nuchter-leven-wens enorm kunt verstevigen. De timing had niet beter gekund.

 

Natuurlijk is het ook heel zwaar, en zal het je af en toe overspoelen. Echter, en dat vind ik heeeeel belangrijk, ga ajb voorbij aan schuld, schaamte en dat soort labels! Vergeef jezelf. En geef je omgeving tijd en ruimte zodat zij op hun manier weer vertrouwen in jou kunnen opbouwen. Wie van je houdt zal je inspanningen op waarde weten te schatten. Tijd is het grootste medicijn. 

Je levenslust/-zin straalt door het scherm heen, dat doet mij deugd. Ik herken mezelf in de manier waarop je tegen 'dingen' aan kijkt, je bent een knokker met doorzettingsvermogen die heel goed weet (strategie en planning) wat er gedaan moet worden, leuk of niet, makkelijk of niet. Mij helpt het om het hele proces soms als topsport te zien. 

 

En weet je? Op een bepaalde manier, vooral nu ik de eerste moeilijkheden voorbij ben, kan ik blij zijn dat me de heftige mate van verslaafd geweest zijn is overkomen. Omdat het er toe heeft geleid dat ik bouw aan een manier van leven die veel beter bij mij past. Alleen dat al geeft me dagelijks een doel om door te gaan.
We kunnen van onze kwetsbaarheden krachtpunten maken! Ik ben naar vrijwilligerswerk gaan zoeken dat bij mij past (natuur) en heb losgelaten waar ik veel mee verdienen kan, zoals ik deed voor ik instortte (tekstschrijver ogv cultuur).
Ik ben een pragmatische dromer, heb doelen van korte termijn t/m lange termijn. Ik besef wat fundamenteel belangrijk is voor mij, zoals genoeg rust en ruimte om me heen, en wat bijzaken zijn, zoals veel vrienden/kennissen of uitjes of geld of ... Soms vind ik het frustrerend dat ik niet meer kan wat ik kon/deed, maar wat ik deed droeg bij aan mijn 'ondergang'. Blij daarvan te zijn verlost, en inderdaad nu als een reiziger op eigen beentjes op het ontdekkingspad. Eigen kompas, eigen koers - je herontdekt dingen in jezelf die door drank waren weggespoeld, mooie dingen vooral. Voor mij geldt dat ik weer het kind kan zijn/voelen dat ik was maar niet mocht zijn: enthousiast, druk, eigenzinnig, excentriek. Mijn moeder vond mij lastig, het huwelijk van mijn ouders was ronduit slecht ... en ik als hoogsensitiefje ben daar niet goed uit gekomen.
Jij zult ongetwijfeld ook dergelijke dingen kennen die gemaakt hebben dat je je steeds meer vastklampte aan alcohol. Via therapie kun je groeien, ik wens je een goede klik met je therapeut!

 

Verslaving is een ziekte ja, hoewel we zelf verantwoordelijk blijven voor ons leven en de mogelijke levenskwaliteit. Voor mij geldt dat het verslavingsmechanisme behoorlijk wat meer gebieden raakt dan alcoholinname alleen. Maar juist door nuchter te zijn, bewust door de dagen te leven, en door tijd te nemen voor rust en reflectie, kan ik steeds beter bijsturen op mijn gedrag. Zo ben ik bijvoorbeeld nu pas in staat mijn financieel gedrag te beheersen - pfff, ik kocht ook heel wat troost besef ik pas nu. .

 

Mikki, het is en blijft een waanzinnig boeiend proces. Beangstigend, overweldigend, ontmoedigend en soms bijna niet te verdragen, maar enorm levensverrijkend en -vervullend. Ik had nooit zo blij kunnen zijn met 'normale' dingen als ik nu wel kan zijn; wat voor 'anderen' vanzelfsprekend/gewoon is kan voor mij een enorme booster zijn. Dat koester ik.
Zo simpel, zo mooi kan het zijn!

 

Dat staat jou ook te wachten Mikki, op je eigen manier in jouw eigen betekenis.
Opnieuw durven leven vergt moed, het aangaan en doorzetten van veranderingen zullen je een kracht opleveren waarmee je, los van alle mogelijke omstandigheden, kunt leven als een rijk mens.

Misschien is dit een wat lange tekst maar ik hoop dat het je inspireert om zelf ook te schrijven. Het is jouw draad, jouw ruimte en ik ben en blijf oprecht geïnteresseerd in je bevindingen. Ook wanneer je het zwaar hebt, schrijf dan ook (hoewel ik doorgaans liever niet op de dagdraad reageer gezien mijn moeite met groepsgedrag )

 

Happy go lucky!!!

 

Fijn weekend, het 't goed.

[mikki]

Mooi bericht weer Urania!

Je beschrijft precies hoe ik er ook over denk en tegen aankijk.

Het leven, ECHT leven gaat ook over dicht bij jezelf blijven; de kern van jezelf dan he. Je diepere ik, het groter geheel, de intentie van het willen zijn.

Dus niet het ego ik; dat probeerd te verdeoven, kopen, bevestiging zoekt in uiterlijke zaken en prestaties.

Dat is voor mij wat het stoppen met drinken mij nu opleverd. Dat IK er weer mag zijn, mag voelen en keuzes maak die echt bij mij passen.

Dat betekend voor mij ook veel rust, grenzen blijven voelen en vanuit mijn gevoel blijven handelen. Wat voel ik echt, wat wil ik echt, wat vind ik echt.

Een leven vanuit rust en bezinning. Echt leven ipv mij laten leven door al mijn oude overtuigingen en verwachtingen. Intenser leven.

Inderdaad niet altijd makkelijk want alle oude mechanismes willen nog aandacht. Maar dat mag, ik handel er alleen niet meer naar :-)

 

Dat hoogsensitieve herken ik ook. Dat ontwikkel je goed als je als kind er niet helemaal mocht zijn en uiten. Dan leer je goed alle nonverbale zaken en prikkels op te pikken. Kan ook een kracht zijn, maar ook een enorme valkuil en energie vervuiler.

Maar, het kan een mooie graatmeter zijn voor wat je zelf nodig hebt. Echt nodig hebt.

 

Mooi bericht!

[mikki]

wijziging

17 april 2016 bewerkt door mikki

[mikki]

goedemorgen Lars.

Ja, het gaat goed! Het is niet altijd gemakkelijk, maar verslaving zien als ziekte helpt mij.

Waarom?

 

Tijdens eerdere stoppogingen kon ik niet ECHT accepteren dat het voor mij niet mogelijk was om gecontroleerd te drinken. Ik bleef een soort van zelfmedelijden houden: " waarom kan ik er niet eentje drinken? waarom kunnen andere dat wel? Mag ik dan niks?" etc etc.

Dat maakte dat ik mij hevig verzette tegen de verslaving en er eerder een strijd mee aanging, en: een strijd verlies je altijd.

Ik was uiteindelijk ALTIJD met alcohol bezig: wanneer, waar, mag het, waarom mag het, verdien ik het etc etc (en ik dronk niet eens de hele dag).

 

Nu zie ik in en accepteer ik (en dat gaat niet altijd makkelijk hoor) dat ik een verslavings gen heb. als ik er een drink treed er een allergie op en heb ik geen controlle meer; Ik moet meer, meer en meer. Uiteindelijk gebeurd dat en ben ik weer lange tijd verslaafd en aan het drinken. Ik weet wat er dan gebeurd; Ik verander, ben mezelf niet meer en heb totaal geen controle . Voor ik het weet gaan er zo weer maanden en maanden voorbij met alle negatieve gevolgen vandien. Die ik dan ook weer weg moet drinken.

Het is een ziekte. Ik kan niet matig drinken en dat zal ook nooit gebeuren.

 

Door dat te accepteren en vooral te accepteren dat het een ziekte is waar ik mee moet leren leven, (maar waar ook goed mee valt te leren leven mits ik de ziekte accepteer) kan ik gelukkig zijn en vooral  vrij zijn.

Het is een ziekte waar goed mee te leren leven valt en die ik een plekje kan geven, maar ik laat deze ziekte mij niet domineren en niet de overhand nemen .

Dat doe ik door de ziekte te parkeren daar waar het de goede zorg krijgt: hier, tijdens behandeling, meetings. Daardoor heeft en krijgt het steeds meer een klein plekje in mijn leven, maar kan ik buiten dat plekje gewoon LEVEN. Zonder altijd maar met die drank bezig te zijn en zonder slachtoffer te zijn waarbij het mijn leven overneemt.

Het is niet makkelijk, maar het de overhand laten nemen betekend dat het zich groter maakt en opblaast en de vrije hand krijgt om mijn leven over te nemen en vooral al mijn denken en handelen over te nemen.

 

Ik heb geaccepteerd dat stoppen niet betekend dat ik uiteindelijk vrij ben van gedachten over alcohol (dat dacht ik eerder wel), maar dat het iets is wat ik met mij meedraag.

Ik heb ook veel momenten die lastig zijn en dat ik aan alcohol denk. Dagelijks zelfs. Maar ik handel er niet meer naar door het te accepteren.

Zou ik wel drinken dan zou ik de ziekte vrij spel geven, met alle gevolgen van dien en een gevangene weer zijn van die ziekte.

Dat wil ik niet meer.

Het is de acceptatie dat ik met deze ziekte moet leven . En dat maakt dat ik dat nu kan omdat ik accepteer dat de trek etc er altijd wel ergens zal zijn. Dat is dat alcohol stemmetje, dat is de ziekte. Dat ben ik niet!

Ik ben iemand anders. En die komt weer goed te voorschijn nu ik niet meer drink. En daar zit zoveel positiefs aan vast! Een stuk vrijheid in denken, handelen en zijn.

Alcohollisme is voor mij een chronische ziekte ja. Eentje waarvan ik er jaren en jaren over heb gedaan deze te accepteren en niet tegen te vechten, maar een ziekte waar goed mee te leven valt, als ik deze accepteer en de zorg geeft die het nodig heeft. Gecontroleerd dus.

[Gast]

Hoegaatie?

[mikki]

Dank je voor de interesse

Het gaat goed. Uiteraard gewoon de hobbels van de dag en het leven. Soms, als ik dan bij mezelf vandaan raak komt de drank wel even voorbij. Maar dat is voor mij nu een signaal dat ik even tot bezinning moet komen; Wat speelt er, waar ben ik aan mezelf voorbij gegaan? etc.

Je zou het toch bijna als een zegen gaan zien, die verslaving

 

Alles gaat gewoon zijn gangentje . Geen toeters en bellen, geen stressvrij leven, maar wel een rustig leven, zonder die ruis in mijn hoofd. En dat is erg prettig!

Alle dagen gaan keurig over in elkaar. Zaken mogen een gevolg hebben en processen krijgen de kans door te lopen. Dat is zo mooi aan niet drinken.