Spring naar bijdragen

Zaterdag, 31 oktober 2015

jowan

Door jowan
in Ditjes, datjes & dagdraad

 Share

Aanbevolen berichten

jowan Ervaren Forummer

jowan

Geplaatst
  • Auteur
Geplaatst

N.a.v. de vraag van Klavertje4:

Ik heb een behoorlijke periode van drankmisbruik achter de rug. Vroeg mee begonnen en jaren "op karakter" mee doorgegaan.

De laatste tien à vijftien jaar had ik wel in de gaten dat ik me een steeds groter probleem aan het bezorgen was. Ik gebruikte stiekum en alleen. Als alleenstaande kon dat gemakkelijk. Ik dacht ook werkelijk dat ik het zo kon verstoppen en verbergen dat niemand in mijn omgeving het inde gaten had. Ik was niet verslaafd, eg nie!  Het kwam niet eens in me op. Mijn ego liet me geloven dat ik elk moment kon stoppen of in elk geval minderen. Ik loog en manipuleerde mijn hele leventje linksom en als dat beter uitkwam rechtsom.

In werkelijk raakte ik serieus geïsoleerd, familie, vrienden, kennissen en andere sociale structuren stuurde ik de laan uit. Ik wilde gebruiken en daar kon ik geen pottekijkers bij gebruiken. Bovendien haalde ik dan mijn target niet en stel je voor dat ze mee wilden drinken, dan zou mijn hele logistieke plannen in het honderd lopen. Nee, verslaafd was ik niet, eg nie! Verslaafden waren van die junks van de nachtopvang of sliepen in bananendozen op het station.

Dat waren geen nette mensen zoals ik: een huurhuis (je moest eens binnen kijken....), een auto, en een baan (jaja, daar gebruikte ik zoveel mentaal en verbaal geweld dat men wel uitkeek me voor de voeten te lopen...)

De werkelijkheid was dat ik steeds minder mensen onder ogen durfde te komen. Schuchter zei ik mijn straatgenoten gedag als dat niet anders kon. Ik haalde één bak (sociaal geaccepteerd..) uit mijn auto als ik naar die goedkope groothandel net over de grens was geweest. Daar kon ik even mee vooruit. Die andere kisten pakt ik 's avonds wel eruit als iedereen te bed lag of er niemand meer op straat was.

Waarom ik nog met een telefoon rondliep verbaast me nu helemaal: ik had niemand om te bellen en niemand belde mij. 

In mijn leventje gebeurde helemaal niks meer dan zuipen.

Mijn lijf ging er ook aan geloven. Allerlei kwalen, soms ernstige, staken de kop op. Mijn vooruitzichten namen met de week af.

Op een zaterdag overwerken zag ik op een kantoor bij verslavingszorg waar ik ICT werk deed, die AA poster tegen een kast hangen van dat paar sombere ogen met de tekst eronder: "Ik wil dit niet meer!"

Dat bleef hangen. Ik zou toch niet verslaafd zijn? Nee, toch!

In augustus had ik een operatie aan mijn rug waarbij ik wakker moest blijven. Ik heb die operatie bezopen meegemaakt.......

Op 9 september zat ik achter mijn pc te zoeken en te lezen. Wat ik las deed me de ogen open: Verslaving is een ziekte in je hoofd van progressieve en terminale aard. Het is een ziekte, geen morele tekortkoming. Bovendien was het verloop van de ziekte te beïnvloeden door te stoppen met gebruiken. Daar waren zelfhulpprogramma's voor.

Niemand kan zeggen dat je verslaafd bent, dat is een overweging die je zelf moet maken.

Dat deed ik op dat moment en ik nam meteen het besluit erbij ermee te stoppen, helemaal en voor altijd. Ik was verslaafd per 9 september 2012.

Later leerde ik dat meteen stoppen medisch volstrekt onverantwoord was, gezien mijn gebruiksduur en de hoeveelheden die ik wegzette.

Ik zocht hulp en vond hulp. Alleen zaten daar nog zo'n zes weken tussen, werkelijk helse weken. Bij een bokswedstrijd is nog een scheidsrechter die het gevecht stillegt, die had ik niet.

Op 26 oktober 2012  was het net alsof ik met de laatste energie de stap over de drempel van de Detox kliniek zette.Ik was er! Ik had het gehaald! Nu was het over en was ik er helemaal klaar mee. Een einde aan de ellende, Goddank!

Het is begrijpelijk dat het pad van herstel vanaf daar niet uitsluitend over rozen liep, maar ik was eraan begonnen. Vanaf die dag drink ik geen alcohol meer.

Vanaf die dag heb ik geleerd verantwoordelijkheid te nemen voor mijn eigen leven en het ten volste te genieten.

Dat is wat ik nu doe. Ik heb mijn ziekte verslaving in mijn leven geïntegreerd, ga wekelijks naar verschillende bijeenkomsten, heb dagelijks contact met fellow verslaafden, al of niet in herstel en doe diensten voor zowel de AA als de NA.

Daarnaast breidt mijn sociale kring, ook met mensen die niet met verslaving bekend zijn, nog bijna wekelijks uit.

Ik houd een agenda bij en die heb ik harder nodig dan ooit! Ik leef weer ten volste. Ik ben verslaafd, daar werk ik dagelijks aan, maar in tegenstelling tot ooit toen ik er niets van wilde weten, wordt mijn leven er nu dagelijks beter in plaats van slechter van. Vandaag precies 1100 dagen......

Link naar opmerking
Deel via andere websites
Kate Ervaren Forummer

Kate

Geplaatst
Geplaatst

Jopie, mooi.

Ik zou bijna tegen je zeggen: hou vol!

Maar dat voelt een beetje gek tegen jou. 

Als de tijd daar is is de tijd daar en anders is het ook weer een ervaring.

 

Doe het lekker toch: hou je haaks!

:)

 

jowan, ik lees je verhaal morgen, als ik weer uitgerust ben. 

Dan kan ik het de aandacht geven die het verdient.

 

Spud, lief dat je voor dat hondje zorgt.

 

 

welterusten allemaal

Link naar opmerking
Deel via andere websites
Mai Oudgediende

Mai

Geplaatst
Geplaatst (bewerkt)

Ik sta nog steeds in dubio

Ik ben me bewust van mijn afhankelijkheid

Vooral het fysiek

 

En ook hoe het zonder is

En dat het goed was

 

De eeuwige twijfelaar

Met een heldere kop 

 

Ach..

What's the use Bruce?

bewerkt door Mai
Link naar opmerking
Deel via andere websites

Maak een account aan of meld je aan om een opmerking te plaatsen

Je moet lid zijn om een opmerking achter te kunnen laten

Account aanmaken

Maak een account aan in onze gemeenschap. Het is makkelijk!

Registreer een nieuw account

Aanmelden

Ben je al lid? Meld je hier aan.

Nu aanmelden
 Share
Ga naar discussieoverzicht
×
×
  • Nieuwe aanmaken...