Woensdag 3 juni

[Gast]

Erik, je laat haar niet vallen. Het onderhouden van het contact, op een enigszins normale manier, word je onmogelijk gemaakt. Je kiest daar nu niet meer voor en dat is wat anders. 

[lady jane]

Erik, zij laat zichzelf vallen

en sleept jou mee.

Niet jij, maar zij is het

centrum van dit drama.

Ik zou bijna zelfverkozen

schrijven, maar dat is niet aan mij.

Maar pas met deze nieuwe cliente ook op,

dat je niet hetzelfde laat gebeuren.

Het blijft jouw valkuil, dat realiseer je je hoop

ik nu op tijd.

[erik]

Ja Jane en MG jullie hebben natuurlijk gelijk. Zij laat inderdaad zichzelf vallen en contact wordt onmogelijk gemaakt. Ik had hier gisteren een heel verhaal getikt maar viel in slaap achter toetsenbord en toen laptop direct uitgedaan en reactie weg. Ik heb verdriet dat het is zoals het is. Het is idd niet falen of laten vallen, ik heb alles gedaan wat ik kon en meer gedaan dan goed voor me is. Maar het gevoel dat ik haar mis en angst heb hoe het met haar verder gaat blijft. Ik moet accepteren dat het allemaal buiten mijn invloedssfeer is en dat het eigenlijk altijd al buiten mijn invloedsfeer geweest is. Ze moet het zelf doen en het is onmogelijk daarin iets voor haar te kunnen betekenen. Ik ben allergisch voor hogere machten maar nu hoop ik dat er ergens iets of iemand is, die het beste met haar voor heeft en haar ondersteunt waar ik onmachtig ben. Ging er zelfs door bidden van de week voor het slapen, het moet niet gekker worden met me.....

 

@Lady Jane

Over die nieuwe client en het gevaar dat je benoemt. In relatie tot haar is dat uitgesloten. Het is mijn werk en niet mijn prive en zij is een heel stuk ouder dan ik en ze is zieker gebleken dan ik eerder schreef. Zij is een client die ik ondersteun in kwaliteit van leven en haar strijd tegen kanker. Dat is even de tijd nemen in de hectiek op mijn werk om even te praten maar daarna gaan er weer 10 bellen waar ik heen moet.

 

In algemene zin heb je wel gelijk over mijn valkuil. Heb bij psycholoog de discussie ook breder getrokken en de rij van mensen (vrouwen) besproken waar dezelfde patronen steeds voorkomen en ik steeds als ezel...... Mezelf centraal stellen, blijven denken van wat vind ik/heb ik aan het contact en hoe waardeer ik het. Lijkt simpel maar dat is het niet voor me. Begin ook een vermoeden te krijgen hoe dit gedrag komt. Heeft te maken met de band met mijn moeder waar ik van kind af aan voorzichtig mee moest zijn, altijd gesteund heb positief te blijven en te helpen met alles ook al was ik daar met 7 jaar nog veel te jong voor. Ben nu eenmaal behoorlijk gevoelig en heb de impact van haar depressie al aangevoeld zo lang ik me kan herinneren. Ze heeft behandeling voor depressie zo lang ik me kan herinneren. Soms een tijd niet maar de depressie is nooit helemaal weg ook met anti depressiva niet. En ben best veel gepest en weet hierdoor een beetje hoe het is om alleen voor alles te staan en niet veel/ nauwelijks vrienden te hebben. Ik gun anderen beter dan dat en ondersteun waar ik zoveel alleen gedaan heb in mijn volwassen worden en ik toen zo graag een vriend(in) gehad had waarmee ik dingen kon delen en me gesteund zou voelen. Ik probeer degene dan te zijn die ik nooit had. Dit wetende en beseffende ben ik sinds kort bezig met hoe dit anders te doen.....ik wil dit soort contact waarin ik opbrand namelijk nooit meer!

5 juni 2015 bewerkt door erik

[Gast]

Mooie inzichten, Erik. Het klinkt voor mij een beetje naar wat zaken, waar ik tegenop gelopen ben. Niet qua inhoud, maar wel qua verschijnsel.

Zaken die je in je jeugd hebt meegemaakt, die niet eens traumatisch of heel ernstig hoeven te zijn geweest, maar die wél een flink stempel op je hebben gezet.

Codependency is een breed begrip en niet eens formeel erkend meen ik, maar het lezen daarover heeft mij ook weer verder geholpen.