Teveel over alles nadenken en geen uitlaatklep hebben in de nacht

[Gast]

Ik denk gewoon soms veel te veel na over dingen. Dat houd me dan wakker op een nacht als deze. (werkloos zijn en geen regelmaat hebben ook wel geef ik eerlijk toe)

Maar ik kan er in doorslaan en dan kan ik wakker liggen van dingen die ik graag zou willen bespreken met anderen op een verkeerd moment namelijk in de nacht.

 

Ik kan nu wel naar de nachtwinkel gaan en een voor mij verdovend middel halen zodat het denken stopt. Maar 1 ik ben daar te lui voor nu en 2 ik wil morgenvroeg wakker zijn en niet brak.

Want het gaat over een belletje wat ik wil plegen.En En wel de juiste vragen wil stellen zodat ik niet nog eens terug hoef te bellen.

Gaat over mijn droomjob, waar dat sollicitatie gesprek totaal mis ging. Ik zou deze week de uitslag horen. En woensdag vind ik netjes genoeg om mijn ongeduld te tonen. Voor mijn gevoel heb ik tijdens dat gesprek omdat ik de job heel graag wilde 2 steken laten vallen. Dus ik verwacht een afwijzing. Maar aan 1 steek kan ik iets veranderen aan de andere steek niet, want daarin heb ik mezelf gewoon laten zien hoe ik ben.

En dat zou ik om eerlijk te zijn nooit willen veranderen aan mezelf, want anders zou ik altijd toneel moeten spelen en daar ben ik niet goed in. Als ik die droomjob heb.

Dan wordt die droomjob eerder een drama job voor me.

 

Maar hoe stel je de juiste vragen aan mensen die tijdens het gesprek aangaven dat ze introvert zijn? Om de juiste duidelijke feedback voor mij te krijgen? Want ze gaan me echt niet zeggen dat ik de indruk gemaakt heb dat ik kom om kippen te verzorgen en te knuffelen. En dat ik niet weet dat het om productie gaat. Anderzijds gaan ze ook niet zeggen, dat ik best wel direct/dominant overkwam in gesprek en dat ze bang zijn dat ik geen respect heb voor een meerdere (vooroordeel tussen Ned en Belgen)

 

Misschien was ik wel te perfect en de 1e keuze en moesten ze nog andere mensen overhoren. Geen idee!

Merk nu wel dat ik rust heb bij elke uitslag, ik zoek ook verder tussentijds. Dat was vorige week maandag wel anders toen ik het gesprek achter de rug had. Ik zie nieuwe uitdagingen voor mij! Ik begin het zelfs wel een eng idee te vinden als ik wel aangenomen ben. Er is nog zoveel uit te zoeken voor mij op de arbeidsmarkt. Misschien ben ik wel een te positief en impulsief mens om rap bij de pakken neer te gaan zitten bij een teleurstelling. Hoewel ik er lang in kan blijven hangen.

Maar dat komt alleen omdat ik op slechte tijden ineens boel veel ga denken.

 

Effe ruimte nemen en van me afschrijven werkt erg goed!

Delen is helen zegt men. En dat werkt wel voor mij.

Alles zelf bedenken werkt niet zo voor mij. Ik bedenk zelf best veel en los in mijn uppie best veel op. Maar soms twijfel je aan je eigen denken en dan zoek ik graag feedback.

 

Hihihi, hartstikke niet nodig meer nu. Zit wel snor met mij, heb het op een rijtje. Alleen maar door van me af te schrijven.

 

Sorry voor het laten lezen van deze lap tekst, hulp is dus niet meer nodig. Hoop dat je er wat positieve fibes aan over hebt gehad.

Ooit kom ik hier wel met een depressief verhaal. En dan heb ik wel hulp nodig, hoop dat je mijn lange tekst dan ook lezen wil.

 

[Blekje]

Dat is wel heel jammer van je kostbare nacht en al die gedachten die nu voor niks zijn geweest. Voor even dan. Waarschijnlijk moet je tot volgende week wachten voor een nieuwe kans. Veel mensen hebben vrij deze week of weken zelfs. Geduld dus. Ik hoop dat je vannacht in ieder geval lekker slaapt

[plof]

Ik denk dat het helpt als je positief wordt over een baan als je hem krijgt. Tijdens de sollicitatie zo neutraal mogelijk blijven en beschouwen als "niet aangenomen" totdat je daadwerkelijk de baan krijgt toegeschoven.

 

Dan pas blij zijn. Ik weet dat het heel erg moeilijk is, maar op die manier is het gemakkelijker een afwijzing te accepteren en het voorkomt dat je er over gaat praten en dat het gaat leven bij anderen.

[plof]

hihi 100% spuddie

 

dat rijmt

 

Wat ik bedoel met over je sollicitaties praten is dat je dan óók moet communiceren hoe het er mee gaat en óók wanneer je de afwijzing hebt gekregen.

 

En dat laatste vind ik persoonlijk vervelend als ik zelf heb gesolliciteerd en ben afgewezen, omdat het accepteren en verwerken van een afwijzing pas lukt als de hele communicatie er van achter de rug is. En dat gaat me te langzaam. Ik heb liever binnen 1 of 2 dagen het verwerkingsproces achter de rug. Zo van ok, dan niet. Next. En dan niet nog eens na 2 weken met iemand over de afwijzing moeten communiceren. Dan wordt de afwijzing nog dieper in het geheugen geëtst.

 

Mwaja ieder zijn eigen manier...

[Monster]

Ook ik denk te veel. Wonend in mijn brein heb ik zelden een ander levend wezen nodig, ik zal me niet vervelen. 

Wat jammer dat het werkelijke contact met mijzelf niet plaats vindt op brein-niveau. Als ik wil weten wat ik écht nodig heb en wat ik écht wil communiceren zal ik toch 30 cm lager dan mijn brein moeten luisteren. Luisteren naar emoties, gevoelens.

 

"Je moet niet alles geloven wat je denkt." Daar had ik het wel moeilijk mee. Mijn brein kan op hol slaan, ontsporen, alles eigenlijk behalve stil vallen. Het schijnt te leren te zijn, mediteren dus, om het brein te stoppen. En luisteren wat er dán komt. 

 

Ik was er altijd stiekem trots op dat ik zo snel kan denken, zo veel en zo ver vooruit. Marcel van Dam zou nog veel van me kunnen leren. (duh) Hoe jammer dat ik het überhaupt belangrijk vond. Het werkte tegen me bij het leren accepteren en loslaten. Voorafgaand aan het loslaten had ik uren en uren met een onderwerp doorgebracht in mijn brein, daar liep ik niet zómaar bij weg. Mindfulness heeft me op weg moeten helpen om niet voortdurend in mijn koppie te blijven hangen. Al was het alleen maar voor mijn nachtrust, het is beter voor mij.

[Monster]

Koeienverzorster! Dát ga ik in mijn volgende leven doen. Dank voor de tip.

 

on topic

Je schrijft dat je éérst mensen moet vertrouwen om iets te kunnen horen van ze. Ik weet niet of dat waar is. Mijn ervaring is dat ik heel veel hoor van mensen waar ik me aan erger. Dat irritaties voor mij cadeautjes zijn. 'Hoe erger ik me erger hoe meer ik leer.' (die is van mijzelf , suf he?) Terwijl mijn brein overuren wil gaan maken waarom ik sowieso in mijn recht sta om mij te ergeren, voel ik me geraakt door het besef dat er bv. herkenning is, of afkeuring van mijzelf, of gehoord willen worden, of mijn interne criticus die 'er wat van vindt'...............enz enz.

 

Zodra ik ergens iets van vind, moet ik oppassen. Ik zóu misschien gelijk kunnen hebben maar mijn brein weet zelden genoeg nuances.

Zodra ik van iemand iets vind, zit ik sowieso fout. Ieder mens is goed genoeg en mijn brein heeft niet het recht conclusies te trekken op basis van gedrag. Als ik iets vind van iemand dan doe ik alsof ik het beter weet. En dát is pas irritant. (waarmee ik volgens mijn eigen theorie trouwens wél weer een cadeautje kan zijn voor een ander, maar dat terzijde)

 

Misschien denk ik er over een jaar heel anders over. Hopelijk ontwikkel ik .

[Monster]

quote

'Overgelaten worden aan mijn eigen denken/invullen in contact met iemand, maakt mij vaak onzeker en daardoor wantrouwig. Want ik vertrouw mijn eigen brein al niet en die ander zegt daar niks van dus dan vertrouw ik die ander niet omdat ik niet weet of ik over deze zijn of haar grens ga of niet. '

 

Lees ik nou dat je je invullende gedachten niet checkt bij de ander? Omdat je gewend bent je eigen waarheid als waarheid te zien ? 

...

...

...

 

Ik krijg het gevoel dat jij en ik ons overdosis breinactiviteit met hetzelfde goedje bestrijden, nl breinactiviteit. Dat we elkaar willen bereiken met woorden en misschien zelfs met overtuigingen. Voor nu kan ik alleen maar melden dat ik mezelf graag gelukkig zou denken. En dat ik de afstand tot mijn kern graag zou overbruggen met ratio. Voor mij werkt dat niet en ook jij vertrouwt steeds meer op je gevoel Spud. Dat is bv om in die afwijzing van baan toch dat positieve te zien.. Fijn te lezen!

[Monster]

momenteel denk ik te veel na

dus kwam ik hier

ik moest zelfs bijlezen..............

 

Wat dat ziekenhuis doet klinkt mij onzorgvuldig in de oren. Dit zou ik in de supermarkt nog moeilijk te accepteren vinden, laat staan in een ziekenhuis. Maar goed, ik neem aan dat het maar een voorbeeld is.

 

 

Als ik rond hol in mijn brein en ik kom er niet uit, als het rondjes blijven dan weet ik niet meer hoe ik het moet stoppen. 

Soms vertel ik het iemand (gedeelde smart is halve smart?).

Soms denk ik : kappen nou, ga iets dóen met je leven (vluchten of juist goed?)

Soms denk ik: ik weet dat ik het niet weet dus dat accepteer ik dan maar.

 

Spud, ik kán het gewoon niet, volledig op mijn gevoel afgaan en mijn brein het zwijgen opleggen. Mindfulness ten spijt, ik moet actief afstand nemen van mijn gedachten want ze gaan niet uit zichzelf weg. Ik heb vast een afslag gemist, want het is soms vermoeiend. Door eigen schuld.

[Monster]

Spud, ik heb niet stilgezeten:

In het kader van dit onderwerp heb ik het boek 'Verslaafd aan denken' van Jan Geurtz gelezen.

Het boek heeft mij aan het denken gezet.

Bovenstaande smiley geeft mijn reactie op het boek foutloos weer. Ik ga het boek nog een keer lezen, omdat ik de meeste oefeningen oversloeg. Om kort te gaan zijn mijn gedrag en denkstructuren aan het veranderen. Behalve mijn zinnetje 'ik weet dat ik het niet weet en dat accepteer ik dan maar'........ die houd ik erin.

Afgelopen week vroeg een oude wijze man aan mij waarom ik zo graag alles goed wil weten. 

Wil ik alles begrijpen?

Weten waar ik aan toe ben?

Controle houden?

Behoefte aan zekerheid?

Kennis is macht?

 

Soms wil ik graag zekerheid. En er IS geen zekerheid, geen dag.

Soms wil ik alles zo graag begrijpen. Zonder begrip geen acceptatie? 

 

Dus nu ga ik nógmaals inchecken bij Het Accepteren.

[kruidenthee67]

Komt tijd, komt raad?

[Monster]

daar moet ik over nadenken

 

 

na dat boek gelezen te hebben denk ik heel anders over mijn gedachten en tot nader order "lijd" ik er nu niet onder 

[huttula]

Dromen ..durven ..doen

Is ook een boek van Jan Geurts

Ik heb uit vele boeken een beetje gesnoept om te zijn waar ik nu ben.

en nog steeds snoep ik

[kruidenthee67]

Hut, dat is toch een boek van Ben Tiggelaar? Die heb ik in de kast staan 

 

Monster...is het een aanrader, dat boek..'verslaafd aan denken'?

Gedachten kunnen rare dingen doen met de mens heb ik ontdekt 

'Je bent niet wat je denkt'

 

 

'Acceptatie' is een Key-word....

 

Mooie stof om over te 'bomen'

[Monster]

Kruidenthee, Geurtz haalt er metafysica en heel veel meditatie bij. Dat lijkt mij aan jou wel besteed zo vul ik in.

Het boek legt uit in hoeverre gedachten een illusie zijn of lijken doch vaak zinloos.

Niet fout of goed.

 

Je bent niet wat je denkt, je bent zelfs niet wat je voelt. Je kijkt naar jezelf en ziet jezelf voelen en/of denken. Je bent dan ook zoveel méér dan je brein en je hart. 

 

Ik las ooit:

Wijsheid is weten dat ik niets ben,

Liefde is weten dat ik alles ben.

Lao Tsu

 

Zelfs die zin zie ik nu anders dan een paar weken geleden.

Is het boek een aanrader? Ik denk dat ik 'm nóg een keer ga lezen, en daarna durf ik een uitspraak te doen.

[huttula]

Je hebt gelijk T....titels ben ik goed in schrijvers niet zo

En waar bemoei ik me eigelijk mee .

17 juni 2015 bewerkt door huttula

[kruidenthee67]

Ik las ooit:

Wijsheid is weten dat ik niets ben,

Liefde is weten dat ik alles ben.

Lao Tsu

 

O wat mooi....ja, Monster, dat schat je goed in...ga op zoek.

sorry Spud, misbruik je draad even...

 

Hut, graag bemoeien...niks mis mee, delen, uiten, van jouw wijsheden! 

 

Succes Spud!

[JaNina]

Ik duim voor je Spud!

[Monster]

Je gevoel volgen zonder na te denken klinkt spiritueel. Zuiver. (misschien bedoel je intuïtie?)

Het zou ook impulsief genoemd kunnen worden. Of primair.

 

Gevoelens komen op in een split second. Gedachten nog véél sneller. Gevoelens zijn gevolgen van gedachten. Gevoelens komen niet zonder dat er gedacht is. Als mensen je vragen naar jouw onderliggende motieven dan vind ik dat logisch. Als jij die dan nog moet vinden omdat je er nog niet bewust over nagedacht hebt, ook. Rationaliseren ligt dan op de loer. Je hebt wel es over jouw IQ geschreven. Die zou zich in dit soort processen makkelijk tegen je kunnen werken.

 

Van de week las ik een oosterse wijsheid over denken: het schijnt voor 90 % zinloos te zijn omdat het 90 % van de gevallen over het verleden gaat wat je niet meer kunt veranderen óf over de toekomst die niet nu is. Die 10 % denken over de realiteit van nu zijn óók al een illusie want jouw realiteit is niet de mijne.

 

Monster wat wil je voor je verjaardag? Een lobotomie. Ga je mond spoelen.