zondag 26 oktober

[jan555]

Thnx Jaap, Kennelijk niet heel abnormaal. Geeft de burger moed:-)

[lady jane]

slaap lekker

Jan warme melk met honing

helpt mij vaak in slaap als ik

denk dat het lastig gaat worden.

[Jen]

Ik wil nog even terugkomen op gisteren.

Ik was heel erg geraakt door de positieve reacties op mijn bericht en herhaalde oud gedrag. Namelijk zo snel mogelijk weglopen en een hele grote muur om mezelf heenzetten.

 

Ja, ik vind het heel fijn om te merken dat ik gelezen en gezien wordt en soms ook misschien juiste dingen zeg.

Maar als ik hier reageer vanuit mijn hart en tijdens het schrijven ervan steeds door mijn hoofd gaat "kan en mag ik dit wel schrijven naar die persoon?" "Wat voegt het toe?"

Dan ben ik dubbel geraakt als er dan positief op gereageerd wordt. En dan word ik verdrietig en bang en ongemakkelijk. Omdat ik er waarschijnlijk geen controle over heb.

Omdat ik soms ook doelbewust dingen schrijf om die complimenten te krijgen. En meestal is het dan zo dat ik die feedback niet krijg.

En ja dan zit ik soms wel te simmen achter mijn pc en vraag ik me heel arrogant af "waarom zien jullie mijn wijsheid niet?"

 

Volgens mij is forum schrijven, zeker op dit forum, net zo therapeutisch als RL therapie. Alleen kan je het stoppen wanneer jij wil elk moment van de dag. Dus weglopen voor iets wat je niet aanstaat of een rot gevoel geeft ook.

 

Ben blij met de spiegel die ik gisteren kreeg. Heb er heel lang in zitten kijken.

Hoi Spud,

misschien gek om hier achteraf nog op te reageren... maar toch maar "mijn gedacht".

Van dit forum loop ik weg als ik een ractie verwacht of wens. In RL therapie doe ik dat niet, omdat ik zeker weet dat die reactie komt en wel onmiddellijk, en omdat ik dan ook weer op die reactie kan reageren, enzovoorts.

 

En als ik dan merk dat therapeut en ik naast elkaar blijven praten, dan verander ik uiteindelijk van therapeut.

[Jen]

Als ik alles lees hier, vind ik het een knap beroep ouder zijn.

Naast je bestaande beroep.

Als ik dat zou moeten combineren, zou het mij wel lukken vanwege de verantwoordelijkheid. Maar ik zou mezelf intens eenzaam, ongelukkig en geleefd voelen.

Daarom gaat mijn meeste respect uit, en zie ik dat als voorbeeld voor mezelf. 1 ouder gezinnen, die hun verslaving aanpakken met alle problemen daarnaast.

Bij mij eigenlijk niet, Spud. 'k Zal dan weer iets raars zeggen, maar dat geeft niet. Verantwoordelijkheid bewust niet opnemen, dat verdient mijn respect.