Menja42

[kruidenthee67]

Hoi Menja,

 

Succes met je 'wedstrijd'

Elke dag opnieuw kun je winnen...

 

Enne...veel supporters hier! Dat helpt in de strijd!

[Menja42]

Stoppen is zeker (s)topsport ;-)

 

Heb inmiddels 30 baantjes in het zwembad achter de rug, ging redelijk. Bloed lijkt snel zuurstofarm, waardoor ik stevig moet doorademen, dat is nieuw dit jaar sinds ik in januari weer ben gaan zwemmen. Had al een paar weken niet meer gezwommen (wel gejogt), maar had sportschoenen op werk laten liggen, daar loop ik tijdens de lunch.

 

Ben gisteren uitgegaan en dat was heel lastig en heel dubbel. Ik zat met iemand te praten over mijn verslavingsproblematiek, iemand die er ook last van heeft, maar we dronken wel een biertje, hij rode wijn dan. Echt waanzinnig!?

Uiteindelijk heb ik 5 fluitjes gedronken en dat maakte me zo moe, had net mijn 1^e schone nacht van dit jaar achter de rug, dat ik naar huis ben gegaan en ik bed ben gaan liggen om, om 10:30 uur weer wakker te worden, met spijt!!! Vond er eigenlijk geen zak aan en vond het zonde, omdat ik net 1 nacht nuchter had geslapen. Los van dat het een idee-fixe is dat ik ooit gecontroleerd zal kunnen drinken, blijkt dat dus voor mij geen enkele waarde te hebben. Dat is een wijze les!

Vervolgens boekhouding gedaan, wasje, toen gaan zwemmen.

Ben benieuwd hoe zijn nacht is vergaan, hij ging nog even alleen door in de kroeg. Leuke combi sociale-angst-rem-medicatie en alcohol, want dat is bij hem de truc. En de ellende is, omdat hij last heeft van bingen, dat hij dan zaterdagavond of zondagochtend pas stopt, wel thuis gelukkig. Ik moet daar echt niet aan denken!!

 

Fijne zaterdag!

[Menja42]

Gerrit,

 

Je hebt helemaal gelijk, ik rommel wat aan nu. Ik zit in een experimentele fase van doelen definiëren en uitzoeken wat ik nou echt wil en hoe ik daar ga komen. Door actief te zijn op het forum en jullie ervaringen en tips te lezen worden mijn routines en rituelen sterk onder de loep genomen (vooral door mijzelf) en verander ik mijn gewoonten. Zowel gisteren als vandaag ben ik boodschappen gaan doen en dat deed ik op een ander tijdstip dan normaal, niet om 21:45 u, maar om 18 uur. Vandaag was dat toevallig, maar om kwart voor tien gaan shoppen doet natuurlijk denken een zekere gewoonte en het is alweer meer dan een week geleden dat ik dat voor het laatst heb gedaan. Voor mij is dat teruggaan in de tijd, de tijd dat ik nog iedere dag wilde vechten. Ook al kostte het me destijds meer geld (waar ik toen veel minder van had dan nu), want ik ging dan uiteindelijk naar de avondwinkel, omdat ik gek werd van het gevecht. Op een gegeven moment dacht ik: tja als ik toch zinloos aan het vechten ben, dan maar naar de super, dan heb ik rust in mijn hoofd. En dat kreeg ik er ook van, op dat punt kreeg ik tijd om mijn leven wat invulling te geven.

De strijdlust is dus nu weer terug. Ik eet ’s avonds meer dan ik gewend ben, om het gevoel van verzadiging langer te laten doorwerken. En ook al is het resultaat misschien nog niet wat het meest handig of verstandig is, er gebeurt wel wat.

 

Dus Gerrit, sorry dat deze periode wat rommelig overkomt (ik weet dat ik geen sorry hoef te zeggen, want het gaat om mijn welzijn, dus zou ik sorry tegen mezelf moeten zeggen), maar het is even (niet even natuurlijk) pittig en wennen.

Eind volgende week ga ik een lange week op vakantie, dan ben ik 24 u p/dag onder de mensen en daar kan ik dan mooi van profiteren om mijn geestkracht te laten aansterken.

 

Fijne avond

[Menja42]

Dank je Gerrit, blijf vooral roepen!

[Skip]

Voordat ik me hier meldde op t forum was ik al 3 jaar " aan het stoppen"

Je kent dat wel :

Lekker ergens ( of thuis) aan de borrel zijn met altijd dat duiveltje op mijn schouder die de hele tijd dingen riep als:

" Je leeft maar 1x "

"Het is nu toch gezellig "

"Je kan altijd nog stoppen maar dat hoeft nu nog niet "

Met als gevolg de volgende ochtend weer die kater. ( dat beest had ook het eeuwige leven leek wel)

elke ochtend weer dacht ik " vanavond drink ik niet"

En tegelijkertijd telde ik in gedachten al de drank die ik nog in voorrad had.

Kortom -trouw zijn aan mezelf -bleken de code woorden te zijn.

Toen ik dat door had kon ik pas echt stoppen.

De appel valt niet eerder van de boom voordat ie rijp is.

Hoewel het rijpingsproces met een beetje zon, water en aandacht wel een beetje valt te stimuleren

Hou vol Menja : t komt goed!.

[huttula]

Een gewoonte afleren is al moelijk...maakt niet uit wat het is

Probeer maar eens met het andere been het eerst uit bed te komen

Voelt ook vreemd

Ze zeggen wel dat na 100 dagen het weer gewoonte word

Tis te probten he

[kruidenthee67]

Hoi Menja,

 

Fijn hè, dat zoveel mensen blijven roepen..dat helpt.

De code woorden van Skip, dat herken ik wel...en je moet er zelf 'rijp'voor zijn is er ook zo eentje die telt!

 

Gewoontes, patronen veranderen valt niet mee...weten we allemaal.

Ik ben nu de 100 dagen voorbij....en ik kan zeggen dat het een gewoonte is geworden om niet te drinken. 

Helemaal ingesleten...nee dat nog niet...en soms lastige momentjes...en wellicht blijft dat wel nog heel lang.

 

Ik zou ook zeggen...probeer 't!!

 

Succes!

[Monster]

Schrijf je eigen smoezenboekje. Zodra je er weer eentje in je hoofd hebt voor komende avond, zul je schrikken. Of je smoezenboekje weggooien.

[Menja42]

Zo, terug van vakantie.

 

Vakantie nieuwe stijl.

 

I.i.g. anders dan de vakantie 1,5 maand ervoor, ook al was ik toen al aan het minderen. En net als toen, door niet te liggen in mijn eigen bed was slapen geen sine cure. Met een verschil dat na iedere nacht een paar uur te hebben geslapen, de spanning in mijn lichaam steeds meer afnam gedurende de vakantie. Ook had ik hulp van een ademhalingsapp, dat werkte aangenaam om de cortisol huishouding goed te krijgen. Aanrader!

De laatste nacht, weer in een ander bed op de tussenstop naar huis, heb ik zelfs bijna de hele nacht door geslapen, ook al werd ik niet uitgerust wakker.

Waar het om ging was dat ik de angst niet te kunnen slapen niet meer had. Al voor de vakantie had ik al enkele nachten nuchter geslapen en toen sliep ik heel aardig, dat was een goede start. Terwijl ik t/m de een na laatste vakantie toch wel had gezorgd voor een slaapmutsje. Meegenomen, op Schiphol gekocht of in de super in het land van bestemming. En dat heb ik nu ook niet gedaan.

 

Ook leuk was dat het 'schuldgevoel' t.a.v. eten snel was weggeëbd. Ik heb dan ook goed gegeten en ben niets aangekomen. Nu mijn lever rust heeft gaat die zich weer lekker bezig houden met het goed verwerken van eten.

Daarnaast was ik minder in mijzelf gekeerd en kreeg ik behoefte aan contact leggen op het amoureuze vlak, maar dat was waar ik zat geen optie ;-)

 

Aan de andere kant heb ik misschien stiekem toch gehoopt op meer dan er blijkbaar op deze korte termijn in zat. Echt genoten heb ik niet, het toch fijne vakantiegevoel en het weer dingen willen ondernemen, het kwam niet.

 

Zij het beperkt, ik heb geestelijk enkele slechte ochtenden gehad.

Mijn maag heeft vooral 's ochtends en aanvankelijk ook 's nachts veel moeite met eten. Gelukkig had ik rennies bij me. Gastritis heeft echt veel tijd nodig om over te gaan, dus ook al is het opgeblazen gevoel afgenomen, mijn buik zit nog steeds vol lucht.

Vooral de laatste dagen waren deprimerend, omdat mijn oorsuizen in niveau toenam, juist door de abstinentie. Had ik ook al eerder ontdekt, maar het geluid is nu snerpend. Echt heel vervelend en allesoverheersend en het pulseert nu op mijn hartslag.

 

Heb wel gelachen om hoe mijn hoofd aan de slag ging met het bedenken van smoezen en heb ook wat valkuilen moeten ontwijken, maar toch kwam er op een gegeven moment rust.

 

Kortom een pril begin van een structureel ander leven!

[Gast]

Hoi Menja,

 

Ondanks de lichamelijke klachten klink je heel positief, opgewekt, vind ik.

Je hebt om jezelf kunnen lachen toen je het smoezen verzinnen in de gaten had.

Misschien ben je een beetje afstand aan het scheppen tot je alcoholgebruik van voorheen.

 

Een pril begin van een ander leven, mooi om dat zo van je te lezen!

 

Je gaat goed vind ik. Houden zo.

 

Succes Menja!

Wees trots op jezelf!

[Menja42]

Dank je Gerrit!! Het is inderdaad anders, lichter, vrijer, blijer!

[kruidenthee67]

Mooi Menja!

 

'Kortom een pril begin van een structureel ander leven!'

 

Hou hier maar aan vast menja..want dat is het!

Een goede keuze!

[Skip]

Knap van je Menja . Goed gedaan !!!

Geef je lichaam maar flink de tijd om te herstellen. Dat is zo mooi aan ons lijf dat het altijd weer zijn best doet om weer te worden wie het was. Ook al heb je jezelf nog zo toegetakeld en vergiftigd.

Hou vol! Het kan alleen naar beter gaan!

[lady jane]

de zaadjes die je gezaaid hebt

gaan ontkiemen nu

mooi om te lezen

en ja de groeipijntjes

horen erbij

het oogsten straks ook

[Menja42]

Zaadjes, tja, nou houd ik van tuinieren en regen hebben we gehad deze week!

Maar na regen komt zonneschijn. Zoals vandaag is dat bij mij bijna niet te waar te nemen. Ik voel me echt niet senang.

Post-vakantie-dip en een rare gedachte, niet ik heb geen zin meer in mijn werk, nee ik heb geen zin meer in werken! Ik heb er genoeg van. Heel zwaar: van alles, geef mijn pijp maar aan Maarten....

Als een soort overspannenheid, noem het hoe je wilt. Nou is dat proces me niet vreemd, maar met de jaren wordt het wel steeds heftiger.

En dan denk ik aan een collega. Zij heeft kort na de verhuizing van ons bedrijf zichzelf ziek gemeld. Ze kon niet tegen alle veranderingen op het werk en kon er niet meer van slapen. Ziektewet en al maanden niet meer gezien of ze terugkomt?

Jaren geleden heb ik vanuit de WW ook in de ZW gezeten. Toen heb ik op het punt gestaan me te laten opnemen, het was allemaal geregeld totdat bleek dat mijn uitkering zou worden stilgezet door de opname. Wat een domper was dat. Bureaucratie op zijn top. Wel heb ik een life style programma gevolgd bij een verslavingszorg en ben ik een half jaar in ambulante psychotherapie geweest.

Wijste les? Motivatie (en verwachtingsmanagement, haha), beide heb ik moeten bijstellen.

Heel eerlijk? Ik ging in therapie om het UWV te ontlopen en niet te hoeven werken. Ik ging in therapie om van mijn toenmalige vriendin af te komen. Het life style programma vond ik stom, ik wist alles al. Ik kreeg Campral, naast anti-depressiva.

Jaar later? Bij de arts van het UWV, mooi, u bent genezen, dus aan het werk! Relatie beëindigd, nog steeds werkloos en aan de fles en aan een anti-depressivum.

Paar maanden later? Nieuwe baan, nieuwe vriendin, extra pillen, want bloeddruk te hoog. Dat heeft zich enkele keren herhaald, ook steeds meer hartmedicatie.

Nu al bijna 6 jaar dezelfde baan, maar geen vriendin meer, ik zie een causaal verband  En dat vind ik erg, weglopen van de potentieel mooie zaken van het leven, zoals de liefde, omdat het zo'n desastreus effect op me heeft.

 

En nu? Ik weet het even niet meer.

[kruidenthee67]

Hoi Menja,

 

 

Doe je wat wenselijk is, of van je wordt verwacht.

Of sta je op eigen benen en neem je besluiten
die goed voor je voelen?

Ik haal 'm er toch maar even voor je uit 

Niet weglopen, werk aan de winkel.

Daar waar je eerder therapie hebt gehad om oneigenlijke redenen het weer oppakken? Misschien in een andere vorm?

Ik denk ook dat stoppen met drank de eerste stap is...vrijheid en helderheid om vervolgens alle andere zaken aan te pakken.

Drank vertroebelt alles...verzwakt je, laat je slecht over jezelf denken en ga zo maar door...

 

Ik realiseer me dat het gemakkelijk klinkt...maar stap voor stap, één voor één en dan kom je er ook. En lief zijn voor jezelf.

 

Succes!

[Menja42]

Dat klopt, dit zal dan ook het gevolg zijn dat mijn blik helder is en ik het volgende werkpunt ben tegengekomen.

 

En wat ik bedoel met verwachtingsmanagement, ik verwachtte destijds van een antidepressivum dat ik me daar zo goed door ging voelen dat ik geen behoefte aan drank meer zou hebben, dat bleek een verkeerde verwachting. Dat geldt ook voor de Campral, therapieën. Ben er niet slechter van geworden, zeker niet, maar ik denk dat ik rijk als mijn fantasie is, steevast teveel van alles heb verwacht in dit leven.

Nou ja, ik heb net een idee op papier gezet om dat werk eens tegen het licht te houden met mijn teamleider, want zo gaat het wat mij betreft niet. Ben ik die lading even kwijt.

 

En ja, ik heb een therapeut gevonden, oud verslavingsbehandelaar en een verwijsbrief bij de huisarts geregeld. Heb een consult gehad en dat kost 250 euro, waarbij ik nog niet weet of het überhaupt wordt vergoed. Ik kan dat niet, 500 p/mnd, uit eigen zak betalen, helaas. Dus dat moet ik afwachten eer ik verder ga.

 

Heeft een van jullie wel eens een peut geraadpleegd die werd vergoed en effect had?

[huttula]

Jaa..ik pikte overal een graantje van mee.

Mijn laatste peut gaf de doorbraak en oorzaak

Zoveel gelleerd van haar

Ze leek op een echte moeder die ik gemist had.....en ik was weer het kleine kind

Lijkt raar maar zo voelde het

Heb vorige week afscheid van haar genomen...kan het alleen

Zal haar nooit vergeten

[Antoinnette]

Hoi Menja, ken je niet en heb weinig achtergrondinformatie.

 

Je had het over of iemand therapeut kende. Misschien hier online behandeling volgen en anders naar huisarts.

Je hoeft niet eens in een keer naar verslavingzorg, ook hij of zij kan je doorverwijzen naar psycholoog of whatever.

Eigen risico is het enige wat je kwijt bent.

 

Lees draadje opname, Op dit moment zijn er hier frummers in opname, Misschien iets voor jou?

 

Heeft mij iig goed gedaan, ik wist het ook even niet meer...

 

Sterkte

[Menja42]

Zo, daar ben ik weer. Met een nieuwe laptop. Andere is gestolen. Door een inbraak in mijn huis. Bizarre ervaring. Vooral, omdat ik eigenlijk al die tijd er nooit echt rekening mee heb gehouden dat zoiets ooit zou gebeuren. Laptop had geen dus toegangswachtwoord.

Zo stond de laptop vol met persoonlijke info, vastgelegd over meer dan 15 levensjaren. Als dat maar nooit op het web komt, mijn grootste angst!!

Maar ook al mijn foto's weg, verhalen, boekhouding, enz. en je gelooft het niet, een stapel boxershorts?!

Gek genoeg voelt het ook als een bevrijding. Ik kan de ellende nooit meer nalezen ;-) Ook al moet ik nu constant letten op hoe ik mijn woning achterlaat, ik heb het tot nu toe 'overleefd' en dat geeft een gevoel van kracht. Het heeft me wakker geschud. Ik moet niet alleen letten op mijn spullen, maar ook op mijzelf. En wegblijven van het forum helpt daar niet bij.

Zwembad dicht door zomervakantie, maar dan wel weer lekker hardlopen om de conditie te verbeteren. En dat ga ik dan nu ook maar doen!

Goede zondag allemaal

[ProudMary]

Wat erg Menja.

Moet afschuwelijk zijn als een vreemde in je spullen neust en dan ook nog dingen meeneemt.

Zwembad gesloten?

In de zomer?

[ProudMary]

Wat raar.

[lady jane]

goh menja, wat traumatisch dat een vreemde

in jouw huis dringt en iets zo intiems meeneemt.

bij was het ooit mijn handtas, geld, pasjes, sleutels

ik heb er weken over gedroomd, was mijn veiligheid even

helemaal zoek in dat huis.

Je laptop gestolen met een heel deel van je leven erop.

Ik kan me zoorstellen dat het ook oplucht, maar de rouw zal er

zeker ook zijn. En het ongemak, pfff die boekhouding, je mails.

sterkte joh,

[Menja42]

Boeiend om de berichtenstroom uit 2014 terug te lezen, en wat ik toen beleefde, en de adviezen die ik kreeg. Momenteel volg ik, net als vele anderen, de behandeling van Lars, ja jou Lars, en wat een spiegel is dat. Zolang ik zelf niet om hulp vraag zal er weinig veranderen. Omdat ik mijn onderliggende persoonlijkheidsproblematiek al tot in den treure heb laten onderzoeken/onderzocht/behandelen ben ik wat vermoeid op dat vlak, maar toch heb ik het gevoel dat ik er niet mee klaar ben. AA, ik wil er heen, maar ik durf niet, verlegen als ik ben. Heb iemand nodig om me aan de hand mee te nemen, zo is het een groot deel van mijn leven geweest, maar die iemand is er niet heel lang geweest en op mijn huidig leeftijd zeker niet.

Slapen is al sinds mijn elfde een nachtmerrie. Het begrip houden van begrijp ik niet. Wat voor label zou er op mij geplakt kunnen worden? En plak maar raak als het een oplossing biedt.

Eerst was ik 'gewoon de regie kwijt' over of ik wel of niet besloot iets te drinken, maar jaren later heeft het geleid tot een onderhand levensbedreigende situatie qua gezondheid en nog stop ik niet. Ik begrijp er geen *%^#@ van. Welke stoornis moet een mens hebben om met zoveel minachting met het eigen lichaam (dus ook geest) om te gaan. Het is me een volkomen raadsel, waarlijk! Pfff vermoeiend. Ga maar poging wagen te slapen, ben doodop.

[smart]

Menja, ik weet niet hoe oud je bent..

Op enig moment houdt het toch echt op!

Het is toch veel fijner wanneer je lijf in nuchtere schone staat is?

Dat is een beloning!

 

Ik raad je aan het wel te doen... hulp zoeken, naar de AA.

Lieve mensen daar die weten wat je doormaakt.

 

Zorg goed voor jezelf, en dat kun jij alleen bepalen en beginnen!!