Spring naar bijdragen

dinsdag 14 augustus 2007


Mick

Aanbevolen berichten

He Houtje,

Blijf a.j.b..
En een ban zul je daarvoor toch niet krijgen, want dan riskeer ik er ook een. Ik heb het eerder vandaag aangestipt dat men met de internettherapie vooral vrouwen bereikt die niet naar de reguliere therapie kunnen om de redenen die jij al opsomde.
Hoe men tegen drinkende vrouwen aankijkt, heb ik in (iets mildere bewoordingen) ook gezegd.
Voor de waarheid krijgt men toch geen ban. Kom nou.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

  • Antwoorden 198
  • Created
  • Laatste antwoord

Top Posters In This Topic

Top Posters In This Topic

Voor jou Corinne dan :rose:.
Ik moet nu alleen even weg.

Ik heb mega-klussen gedaan de laatste dagen, kasten uitgemest, 9 vuilniszakken met kleren weggebracht ik hoop dat de kringloop er wat aan heeft.

Belastingen gedaan (zucht, puf, kreun) je krijgt helaas geen adb-korting. Zou toch mooi zijn omdat wij de maatschappij zoveel geld besparen? ;)

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Na het douchen vanochtend had ik mn tranen zo hoog zitten...ik heb me ziek gemeld en moest daarna zo onbedaarlijk huilen, pfffff alle sluisen open. Gisteren therapie gehad en iets raakte me zo. Ik voelde hoe alleen, verdrietig en radeloos ik me eigenlijk voel. Ik voel me stuurloos, weet niet welke kant ik op kan gaan. Ik voel zo slecht wat ik voel. Ik bedenk hoe ik me voel en loop er bij weg als het te pijnlijk wordt.
Zonder verdoving van drank en nicotine komt alles zo hard binnen. Ik schreef al eerder dat ik begrijp waarom ik zolang heb gedronken. Rudy schrijft dat pijn een voorwaarde is van geestelijke groei. Dat is zo, dat weet ik. Maar het zelf zoooo voelen is zoo moeilijk. Ik ben radeloos, gevoelens van grote paniek golven op en neer. Een vriendin vroeg me of ik niet aan een depressie lijd? Bam, weer alle sluisen open. Of het nou zo is of niet, ik voel me niet goed.
Mn hele leven staat op zn kop en ik sta pas aan het begin van leren hoe ik nuchter met gevoelens en emoties om kan gaan. En dat is verwarrend. Ik ben uit een relatie gestapt die bijna 14 jaar heeft geduurd. Heb me gestort in een verliefdheid. Is dat echt of een vlucht? Ja en nee. Het was geweldig maar weerhoudt me ook van bezig zijn met wat IK heb te doen. Ik weet het echt niet meer.
Heb maanden gelogeerd bij vrienden en kan dan nu een tijd bij een vriendin van me wonen. Dat geeft wel wat rust. Maar soms verlang ik terug naar de overzichtelijkheid van mn leven. En denk ik; was het nou zo slecht dat ik daaruit moest stappen? En daar spreekt mn angst. Maar wie ben ik, alleen. Hoe sta ik tegenover anderen. Waarom denk ik altijd iets of iemand anders nodig te hebben? Iemand anders kan mij niet gelukkig maken. Dat zit in mij en mij alleen.

Ik heb mn peut gemaild en een afspraak gemaakt met mn huisarts. Ik wil meer ondernemen dan dat ik nu doe. Thuis blijven zitten is niet het antwoord. Wat dan wel weet ik niet. Wat ik wel weet dat ik niet alles alleen moet willen doen. Ik vraag zo moeilijk hulp maar ik kom er alleen niet uit. Een verslaving de baas worden is een hele klus, dat weet ik inmiddels wel.
Ik wil NIET terug naar mn leven met drank dus zal ik in actie moeten komen. Geen gemakkelijk proces maar dit is ook k*T. Ik voelde gister in therapie dat ik zo moe ben van dit gevecht. Ik vecht al zolang.
Ik wil het 'gevecht' aangaan in mn eentje maar weet en voel dat ik het niet alleen hoef te doen. Dat geeft troost.


Voor de mensen die net gestopt zijn, of dit overwegen; bekijk het per dag, laat je niet afschrikken door mijn verhaal. Ik vind stoppen met drinken nog steeds een groot kado wat ik mezelf gegeven heb!

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Ha, ADB-korting Houtje, zou goed zijn voor de hele Volksgezondheid! Massaal aan het stoppen en fluitend de belastingformulieren invullen.
Corinne ik moest trouwens erg lachen om het idee om een kneuzenboek van alle alcoholflaters te schrijven in drie lijvige delen, en het dan (bij inlevering van een boekje vol zegeltjes?) aan te bieden in de supermarkt.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Arme BB! Ik denk dat velen het hier herkennen, wat je schrijft: die wanhoop, die paniek, die radeloosheid.

(Zelf val ik er ook af en toe aan ten prooi)

Ik weet uit ervaring dat het niet helpt wanneer iemand zegt dat het allemaal wel meevalt. Wat mij wel helpt - en ik schreef daar ook eerder over - is vaststellen waar ik nu ben en vooral wat ik allemaal al achter me gelaten heb.

Dat zou voor jou ook kunnen gelden: je bent gestopt, je hebt besloten dat je een ander leven wilt, je hetb een therapeut: je bent KEIHARD aan het werk! En dat is heel erg goed van je! Je weet ook wat je wilt: een evenwichtiger leven zonder drank! Dus je hebt een doel! Dat is ook heel erg goed van je! En al die dingen heb je helemaal zelf gedaan!

(En wat ook goed van je is: als je je zo voelt al nu, dan verstop je je niet, je trekt geen fles open, maar je vertelt het eerlijk zoals het is: hier!)

Let us consider what reconciliation we can gain from despair!

Bekijk jezelf een beetje mild!

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Sorry BamBam, mijn grappende antwoord komt wel erg bot aan na jouw bericht, maar dat had ik nog niet gelezen.
Ik ken die gevoelens goed, alsof je zonder beschermende kleding op een kale vlakte staat terwijl de ijskoude poolwind dwars door je heen waait. Kan je hier niet in raden, want ik heb er zelf nog last van, maar wel veel sterkte.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

BamBam, ik weet niet of jij een lezertje bent (lijkt me wel, met Happinez) maar ik heb indertijd mijn eerste schreden op een ander pad gezet na het lezen van het boek: "Als hij maar gelukkig is" van Robin Norwood. Volgens mij is het hier al eerder genoemd. Het lijkt of het gaat over vrouwen met een relatieverslaving, maar het gaat ook over vrouwen die zichzelf kwijt zijn en vooral hun innerlijke warmte voor zichzelf.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Bambam, soms met therapie zijn er van die dagen dat er echt iets los komt... janken, woede, angst, verdriet... laat het maar gewoon komen... Bij ons op therapie zeiden ze altijd dat als de heftige gevoelens komen je er ook aan toe bent en het aankunt om ze te voelen. Dat gaf mij altijd wel weer vertrouwen dat ik het kon "verdragen". Ik hoop dat je daar iets mee kan!

Vaak ren je te hard door met je gevoelens tot je te moe bent.. en dan komt die hele berg in 1 keer je overvallen, het wordt de kunst er niet meer van vandaan te rennen maar steeds even stil te staan, te voelen, te handelen en weer verder te gaan. Dat maakt die berg emoties wat behapbaarder.

Toen ik thuis zat en niks deed ben ik op een gegeven moment gaan studeren, via de Open Universiteit en heb ik (schriftelijk) mijn propedeuse sociale wetenschappen gehaald, zo had ik een doel dagelijks zonder meteen aan eisen van anderen te moeten voldoen, ik ging op een gegeven moment dagelijks naar de Bieb om te studeren, daarna ben ik nog op de echte universiteit in deeltijd doorgegaan maar daar na 2 jaar mee gestopt.. de praktijk trok ik niet.

Er zijn veel dagbestedingsprojecten voor kwetsbare mensen (zo noem ik het maar even) ik heb op een atelier gewerkt waar ik heel veel schilderijen heb gemaakt en mijn eigen creativitiet heb hervonden, dit via een organisatie die dat soort projecten organiseert voor mensen met een psychische achtergrond (van opname tot een keer een psycholoog bezocht hebben). Nu zit ik dus alweer ruim 6 jaar op een grafisch bedrijfje van diezelfde stichting, en ze hebben ook een appeltaartenbakkerij, een scrapstore project waar ze oude dingen opknappen voor een 2e leven, een houtwerkplaats, een autowerkplaats, een fietsenwerkplaats, een kunstuitleen, een restaurant enz... eigenlijk op elk vlak is er wel iets..

het fijne aan deze manier van dagbesteding is dat je mag zijn wie je bent, dat het tempo aan jou wordt aangepast in plaats van andersom en dat je kunt ontdekken wat je wilt en wat bij je past en er leert weer iets te doen en meer zelfvertouwen te krijgen. De stichting waar ik bij werk heet roads en via roadshelpt kun je daar op internet informatie over vinden, maar ik denk dat er in meer plaatsen van dit soort stichtingen zijn. Ze helpen je in ieder geval om weer in actie te komen!

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Goede dag allemaal,

Ik wilde weg blijven maar dat lukt toch niet echt zoals jullie zien....

En dan lees ik wat BamBam schrijft en dan gaat m'n hart toch weer open en dan denk ik: wat kunnen we toch verdrietig zijn in dit leven. Wat een strijd.... dus kon ik het niet laten.... voor jou BB en voor ons allemaal en dus ook mijzelf:

Blijf trouw aan jezelf met je fouten, je krachten,
Je eenzaamheid soms, je emoties, je moed,
Aan dat wat alleen maar in jou kan groeien
In wisselend klimaat met wat kwaad en wat goed.
Blijf trouw aan je denken, verlangen en voelen
Aan uiten, aan warmte, aan stilte en muziek,
Want jij bent een mens als geen ander op aarde,
In jou is de wereld bijzonder uniek.

Blijf trouw aan jezelf, aan je lachen, je zingen,
Je vallen en opstaan, je inzet je pijn,
Aan dat wat bij jou hoort, je warmte en verlangen
Waardoor je in alles herkenbaar kunt zijn.
Blijf trouw in je denken, je zwakte, je aarzeling,
Je hoop, en je waarde, je angst, je muziek,
Want je bent een mens die gewoon van belang is
In zijn bestaan zo uniek.

Blijf trouw aan jezelf, bouw een hut in de wereld
Waarin je kan wonen, kunt schuilen voor 't kwaad,
Kunt warmen en wapenen in hoop en begrijpen
Wanneer men je pijn doet, in liefde en in haat.
Blijf trouw aan je wezen, je zwakte en krachten,
En speel heel alleen voor jezelf wat muziek,
Want jij bent een mens om van te houden,
In jou is de wereld bijzonder uniek.

schrijver onbekend

Liefs,

Link naar opmerking
Deel via andere websites

hoi bambam ,
ik wens jou veel kmw , en goed dat je het hier van je af mailt knuffel
muziek ik heb altijd graag naar muziek geluistert maar doe het nog maar heel weinig ;-((
mijn partner heeft er problemen mee omdat ik teveel mee jankte= meezingen als ik dronken was , de enige wie er een beetje van houdt is mijn kleine hondje want ze weet dat er dan gedanst wordt (als ik dronken ben )
vandaag ga ik er niet over schrijven over mijn drinkersperiode want ik zit een beetje met mijn eigen in de knoop en dan zou ik mogelijk mijn eigen teveel kwetsen en daar heb ik eventjes geen zin in
raar hoe verscheidenne hier een droom over drank gehad hebben ??
ik weet dat ik dit dipje wel overwin is niet de eerste en niet de laatse
ik ben gestopt met naar mijn psygologe te gaan ik kan de pijn om mijn ma niet aan raar ;-((
heb mijn internet behandeling in gevuld en is niet makkelijk zoveel zaken waar ik eigenlijk nooit bij stil gestaan heb
ga jullie laten eten maken voor de diertjes zijn die ook blij en verzet ik mijn gedachten

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Maak een account aan of meld je aan om een opmerking te plaatsen

Je moet lid zijn om een opmerking achter te kunnen laten

Account aanmaken

Maak een account aan in onze gemeenschap. Het is makkelijk!

Registreer een nieuw account

Aanmelden

Ben je al lid? Meld je hier aan.

Nu aanmelden

×
×
  • Nieuwe aanmaken...