eindelijk de stap gewaagd

[lidia]

Toen ik eindelijk weer buiten liep was ik best gestresst en dacht (natuurlijk) dat wijn me daar vanaf kon helpen.

Niet aan toegegeven, helaas wel sigaretten gekocht.

Toch heb ik me niet aan het weekpact gehouden, want donderdag  een fles wijn gekocht en opgedronken.

Dat had ik eigenlijk niet meer zien aankomen, maar ik ga gewoon door met waar ik aan begonnen ben, stoppen met drinken.

 

Toen ik maandag terugliep naar de HA om de afspraak voor bloeddrukmeting af te zeggen, stond op mijn pad ineens die bewuste buurman en vroeg : leef je nog? Dit is een vraag die mij mateloos irriteert omdat hij bijna altijd komt van mensen die zelf geen moeite doen om het contact te onderhouden. Ik had haast en geen zin in een gesprek met uitleg aan hem en repte me dus voort.

Zijn achterdeur stond open toen ik terugkwam, maar ben snel mijn eigen huis in gegaan.

Ik had hem toch een mailtje met uitleg gestuurd? Daar heeft hij niet op gereageerd, maar hij kon dus weten wat er aan de hand was en dat ik niet dood was.

Trouwens, mijn bloeddruk was perfect, ook na halvering, op mijn verzoek, van de sterkte van de pillen.

Dit dankzij stoppen met roken, minderen/stoppen met drinken en 6 kilo afgevallen. Denk ik dus.

14 november 2014 bewerkt door lidia

[lidia]

Nou, MG, dat komt omdat ik het eerst eens heb laten bezinken, maar het feit dat ik deze week gedronken heb is een bewijs van het tegendeel.

Hoe de, ons bekende struisvogelpolitiek een rol speelde, blijkt maar weer eens uit het feit dat ik de papieren en de folders eigenlijk half gelezen had en op tafel heb laten liggen inde veronderstelling dat ik daar nog tijd genoeg voor had en bovendien niet precies wilde weten wat me te wachten staat.

Gebruik ik net de commercialtijd op TV nuttig om eens beter te lezen, maar goed ook, want ik heb vrijdag al een afspraak voor de echo en niet pas in oktober. Had ik bijna voor schut gestaan en een niet op komen dagen rekening gekregen.

Dat was schrikken!!!

De voorbereidingen daarvoor doorgelezen, maar dat moet nog preciezer.

De dinsdag daarna heb ik een afspraak met de internist, denk dat die de uitslag gaat bespreken en hoop dat ik dan wel de echte krijg.

Stiekem hoop ik dat die endoscopie niet nodig is. Wishful thinking.

Na nog eens gelezen te hebben wat me boven het hoofd hangt is dat toch niet mis, de voorbereidingen beginnen al 2 dagen van te voren en zijn pittig.

Ik kan ook niet met OV naar het ZH, want er kunnen ongelukjes gebeuren.

Terug al helemaal niet, want je mag 12 uur daarna niet zelfstandig aan het verkeer deelnemen en niet werken en geen alcohol

Iemand moet me dus ophalen want zoals ik al schreef, mag ik na 2 uur als alles goed gaat, onder begeleiding naar huis.

Denk nu aan mijn zoon, maar die woont nogal ver weg. Ik zal het sowieso moeten verdelen in een brenger en een haler want ik kan niet van iemand verwachten dat die 3 uur in dat ZH blijft rondhangen.

Nou ja, eerst maar het 1e onderzoek en gesprek afwachten, niet alle beren en wolven tegelijk op mijn pad laten komen.

Tegen de mevrouw van de afsprakenbalie had ik gezegd dat als de klachten tegen die tijd over zouden zijn, de endoscopie mss niet hoefde.

Ze zei dat ik dat beter wel kon laten doen omdat de klachten later weer terug kunnen komen.

Misschien wel zo slim om naar haar advies te luisteren.

Het kan evengoed geen kwaad om eens de binnenkant v.d. darmen te laten inspecteren, gezien het de meest voorkomende vorm van kanker is in Ned. En dan vooral bij oudere mensen, waar ik, hoewel ik me niet zo voel, toch zo langzamerhand wel bij ga horen.

Het is mss vloeken in de kerk, maar nu ik dit hier zo op een rijtje zet, had het qua uitglijder erger kunnen zijn.

Dus ik ga met dezelfde overtuiging op het ingeslagen pad verder onder het motto : drank lost niets op.

[lady jane]

houd je taai lidia

je weet wat je te doen hebt he

[lidia]

Hallo Jane,

ja, ik weet het. De blikjes bier van mijn kostganger doen me helemaal niets, maar ik heb ze toch maar een beetje uit het zicht gezet ivm de evt. associatie.

[lidia]

MG

Taxi is geen optie want ik moet onder begeleiding naar huis. Nu is dat op zich best te doen hier in de buurt, maar ik heb al zo veel beroep op hun moeten doen meer dan een 1/2 jaar toen ik mijn pols gebroken had en niet mocht rijden.

En dinsdag is zeker pijnvrij, want ik meen me ineens te herinneren dat dat en nabel afspraak is, zoals dat tegenwoordig heet.

Fantastische uitvinding, hoef je de deur niet uit, maar zou fijn zijn als dat er op de afsprakenkaart bij werd vermeld.

Er kwam zoveel op me af en het ging zo snel dat het niet allemaal opgeslagen werd. Daarom is het ook fijn als er iemand mee gaat, 2 horen meer dan 1.

Zal het vrijdag wel vragen.

En voor wat betreft mijn breken v/h weekpact : ik wil daar niet te veel bij stil staan, 1 fles in 5 weken is slechts een fractie van wat ik eerst dronk, ook na het minderen. Toch winst.

[lidia]

Straks dus de echo. Daarom heb ik de wekker gezet en dat is maar goed ook, want ik had anders gewoon doorgeslapen. Niet dat dat zo erg zou zijn geweest, maar ik mocht na 10 uur (4 uur voor de echo) niet meer eten, drinken en roken.

Niet eten vind ik niet zo erg, want eet anders ook pas na een pot thee, maar geen thee, dat gaat niet. Het was kantje boord, om 10.07 uur de laatste slok. En eten als ik eigenlijk nog niet wakker ben is vreselijk, tegen heug en meug.

Ik neem wel een veldfles water mee voor de (na)dorst.

Laatst heb ik mijn vriendin (verpleegkundige) gebeld en het hele verhaal verteld en haar mening gevraagd over de toch wel zeer belastende colonscopie. Zij begrijpt ook niet wat daarvan eigenlijk de bedoeling en de reden is.

Als het is om iets uit te sluiten, vind ze het geen goed idee, zeker niet als er eerst geen ontlastingsonderzoek is gedaan.

Ik had zo al mijn twijfels en nu nog meer, dus ik hoop dat er op die echo wat te zien is, want zo is het ook geen doen.

Dat merk ik vooral op dit moment, nu ik voor dat mijn lijf eraan toe was, op moest staan en eten.

Nog steeds band om hoofd moe, nare buik.

Gisteren voelde ik me eens wat beter, dat was een fijne ervaring, dat het ook anders kan.

Ik heb vragen voor de internist die me dinsdag belt, opgeschreven, maar het is een beetje vreemd omdat ik hem/haar nog nooit gezien heb. Ga zo eens kijken op de ZH site.

Mu was ophangen en even buiten zitten, oude consumentengidsen doorkijken voor oud papier. Voor een boek heb ik al een tijdje geen puf of concentratie genoeg. Mijn hoofd lijkt wel een zeef soms.

Gisteravond oud papier buiten gezet, zie net dat het er nog staat, blijkt het vrijdag te zijn, ja, goedemorgen, op vrijdag heb ik een ZH afspraak, zou je toch denken dat ik dan weet dat het gisteren donderdag was en zo voort.

14 september 2014 bewerkt door lidia

[lady jane]

weet je al of er iets te zien was op de echo lidia?
Ik neem aan dat je mee mocht kijken.

Of hoor je het dinsdag pas als ze belt?

sterkte meis en meld je je ook even tussendoor?

just in case

[lidia]

Hallo Jane en Mg, bedankt voor de belangstelling.

Nee die echo kon ik niet meekijken, het was geen pret echo om het zo maar eens te zeggen. Ik heb heel lang geleden ook eens 1 gehad en toen hoefde ik alleen maar op mijn rug te liggen en kon het ook niet zien.

Nu moest ik op beide zijden en rug en vaak diep inademen en adem vasthouden. Het heeft 20 min. geduurd en is naar mijn idee heel serieus gedaan. Het was dan ook een serieuze dame waar ik niet meer dan 10 woorden mee heb gewisseld.

Ze keek het wel gelijk na, dus daarna hoefde ik niet te wachten of het goed was gegaan.

Het niet eten vond ik niet erg, maar van 10 uur tot 3 uur niet drinken was niet leuk, ik drink nl. de hele dag door.

En dat is niet grappig bedoeld!

Voor het onderzoek ben ik even bij Intern langsgegaan om te weten te komen of dinsdag idd een belafspraak is en met wie dan.

Blijkt dezelfde AIO te zijn, de internist krijg ik pas aan het eind te spreken. Dat vind ik toch vreemd, nu is zij de spreekbuis tussen mijn behandelend arts en mij.

Ik neig steeds meer om die colonscopie niet zomaar te laten doen, zie er heel erg tegen op en hoe meer ik erover nadenk, hoe meer ik geneigd ben te denken dat het een soort vast traject is dat gevolgd wordt.

Ik hoop dat ik daarover kan praten dinsdag. Maar mss komt er al wat uit.

Ik denk steeds meer dat het een virus is, heb de helft van mijn leven geleden ook zo gammel gevoeld. Toen het na 2 jaar in een Acad.ZH werd nagekeken, werden er resten van een virus gevonden. Daar is toch niets aan te doen, moet slijten.

Ik vond dat ze zeer lang bij mijn lever bezig was, maar ja, dat is het grootste orgaan in de buik en de alvleesklier ligt er ook nog op.

Verder heb ik het alleen aan 2 buurvrouwen verteld, niet aan mijn zonen.

Voel me wel wat beter, maar dan ga ik achterstallige zaken aanpakken en van de ergotherapeute heb ik geleerd dat juist niet te doen, want dan ben je dat beetje energie meteen weer kwijt.

Poeh, het leven valt niet mee, als je het correct wilt doen tenminste.

[lady jane]

nee het valt niet mee nu voor je Lidia

naar als je het nu goed doet allemaal

dan weet je hopelijk wel de reden en

hoe die te bestrijden.

Mijn vader was nogal eens snel met zeggen:

later zul je ons/me dus dankbaar zijn.

Heel naar om te horen als kind en het kwam nog

eens niet uit ook vaak. Maar in deze geldt misschien

wel dat je na afloop toch blij bent dat je het hebt gedaan.

[lidia]

Jane, je hebt natuurlijk gelijk, maar ik hink nog steeds op 2 gedachten en wil eerst weten waar het besluit om mij dit te laten ondergaan, op gebaseerd is.

Niet dat er met hagel geschoten wordt, zo van: mss vinden we wat. Ik zou ook niet aan dat bevolkingsonderzoek meedoen omdat ik dit onderzoek niet wil ondergaan.

Ik zoek het veel meer in een virus, ook omdat ik me vaak koortsig voel, maar geen verhoging heb, denk ik, mijn thermometer werkt niet meer. Was 1 v.d. 1e die zonder kwik werkte.

Ik heb mijn vragen opgeschreven voor vanmiddag en wie weet, mss komt er wat uit de echo en bloedonderzoek, hoewel ik dat niet verwacht.

 

Je belevenissen met DigiD heb ik ook gehad, gek wordt je er van. We moesten een moeilijker wachtwoord nemen vanwege de problemen die er geregeld voorkwamen en ik had het, net als jij genoteerd, maar er was steeds een foutmelding.

Het leuke is dat ook berichten v.d. overheid en mijn zorgverzekering via DigD moeten.

Uiteindelijk heb ik de stoute schoenen aangetrokken en gebeld. De meneer liep samen met mij het menu door en wat denk je?

Net als op de stoep v.d. tandarts was het probleem weg. Terwijl ik het heel vaak zelf had geprobeerd. Hel vreemd, maar niet erg vertrouwenwekkend.

De overheid is toch een ramp, vooral de toeslagendienst, zo inefficiënt als die werkt!!!!

Kreeg ik de definitieve berekening van mijn huurtoeslag, maar de gegevens voor de zorgtoeslag hadden ze nog niet, terwijl dit dezelfde gegevens zijn. Bovendien, waarom moet er eerst een voorlopige toewijzing komen, daar komt alleen maar narigheid van bij mensen die daar dan op rekenen. Waar het uiteindelijk om gaat is: wat komt er op je rekening.

 

Als het gesprek achter de rug is, meld ik me hier wel even. Vind het erg spannend, ga dus maar afwassen, schijnt rustgevend te zijn heb ik hier geleerd.

Bedankt voor je bloemetje.

[lidia]

Gisteren was ik zo moe dat ik mijn pc niet heb aangezet, 12 uur geslapen en erge hoofdpijn gehad 's nachts.

Mss wel door de spanning die ik toch wel had. Dat is nu weg omdat ik een beslissing heb genomen.

Zoals ik al verwachtte kwam er niets uit de onderzoeken, alleen een lichte vervetting van lever en pancreas. Dat is niet zo gek natuurlijk.

Ik heb met een paar buren (buurtgenoten) gesproken en daarna heb ik besloten die colonscopie te doen.

Een buurman kwam naar mijn tuin en vroeg waar ik nu zo tegenop zag. Hij heeft de folder doorgelezen en dingen uitgelegd omdat zijn vrouw via het bevolkingsonderzoek dit ook net had ondergaan. Zij wilde niet, maar hij heeft gezegd dat ze wel moest gaan en maar goed ook, want er was bij haar een poliep  gevonden die over 2 jaar zich tot kanker zou hebben ontwikkeld.

Het is verwijderd en vandaag moest ze voor een laatste controle naar het ZH.

Hij heeft mij laten beloven dat ik ga en brengt me weg en als ik naar huis mag, komt hij me weer halen.

Dat is dus een zorg van me af.

Hij wees me op het feit dat darmkanker geen pretje is.

De arts zei na een paar vragen van mij dat als hierdoor ook de oorzaak niet gevonden wordt, er nog andere onderzoeken mogelijk zijn. Heb maar niet gevraagd wat die dan zijn.

Stap voor stap is het beste.

[lidia]

Vanavond belde mijn oudste zoon om me uit te nodigen voor de verjaardag van zijn dochtertje, net als vorig jaar.

Dat er weer contact is tussen ons, heb ik aan het forum te danken, die mij de moed hebben gegeven om het nog 1 x te proberen, ook toen de 1e x toen ik belde, de telefoon niet werd opgenomen.

Hartelijk dank hier voor.

[lady jane]

goed dat je goede buren/vrienden hebt lidia

soms is het gepieker in je uppie gekmakend.

misschien maar even niet te kieskeurig zijn

mbt ziekenhuizen en onderzoeken, je moet

van deze klachten af en dan heb je er tenminste

alles aan gedaan. Ben zelf ook niet zo'n ziekenhuisfan hoor

maar het is goed dat ze er zijn als het nodig is.

houd je taai meis.

en geniet van je kleindochters verjaardag

[Kate]

Wat fijn dat je weer contact hebt met je zoon en kleindochter, Lidia.

Sterkte met de onderzoeken

[lidia]

Jullie reacties doen me goed en maken me blij, dat er nog mensen bestaan die om een ander geven, die ze niet eens echt kennen.

Nou ja, mss kennen jullie me wel beter dan menigeen in real life.

Vannacht zomaar 8 uur geslapen zonder wakker te worden, had het niet in de gaten en wilde me nog eens om draaien, maar toen ik dat zag, heb ik mezelf wakker gemaakt en lekker uitgebreid gaan douchen.

Ik voelde me een stuk beter, hoewel dat niet lang duurt, maar soms komt het voor en dan herinner ik me weer hoe het was om energie te hebben.

Morgenmiddag dus 45km rijden, dat is een onderneming voor mij, want ik rij eigenlijk alleen nog maar hier in de omgeving.

Voel me wel een stuk rustiger dan vorig jaar, ken de mensen die er komen al en weet ook hoe die dag verloopt: met heel veel eten.

Mijn schoondochter staat daar 3 dagen voor in de keuken, dat vind ze heel erg leuk. Ze werkte in de keuken van het Thaise Restaurant dat mijn zoon had en kan dus best koken, met de pannen en potten die ze daar nog van bewaard hebben voor dit soort gelegenheden.

Nu maar hopen dat het droog blijft, want er komen heel veel mensen en die kunnen dan ook in de tuin terecht.

[lidia]

Nogmaals bedankt voor jullie medeleven en ook voor de PB's.

Het is denk ik zo dat de relatie met mijn oudste zoon langzaam wat normaler wordt, ik durf meer en hij opent ook wat.

Het was geen makkelijk kind en ook nu nog heeft hij soms denkbeelden waar ik me totaal niet in kan vinden, maar dat geeft niet.

Gelukkig was het kinderpartijtje al op de verjaardag zelf geweest.

Ik was weer de enige autochtone vrouw, heel vreemde gewaarwording, maar men wist nu wel wie ik was. Dat werd vorig jaar gevraagd aan mijn zoon toen ik vertrokken was. Ik kwam er zelf ook al achter bij een paar bezoekers, heel vreemd gevoel, dat je bij je zoon bent en niemand kennelijk weet dat je zijn moeder bent.

Heb hem even apart genomen en verteld van mijn gezondheid, hij haalde zijn schouders op (mankeert zelf van alles), maar ik zei dat het toch wel prettig was als tenminste 1 van mijn zoon dit wist.

Het gebak kreeg ik weer mee naar huis.

Ik heb 3 glazen wijn gedronken in 5 uur, mijn zoon slaat dat als een havik gade. Tja, it takes one to know one.

De vraag zou hier gesteld kunnen worden wat het toe voegt en het antwoord is dat ik het lekker vind en het water me de oren uitkomt zo langzamerhand.

Cola en koffie lust ik niet en frisdrank is me te zoet.

Toch ben ik tevreden over hoe het de laatste tijd gaat, 7 weken?

 

Jane,

ik heb eens goed nagedacht en wil je vragen of je me (voorlopig) niet meer op het weekpact wilt zetten want het benauwd me omdat ik eerlijk moet opbiechten als ik toch iets gedronken heb en dan voel ik me eigenlijk net een kind.

Het zal af en toe voorkomen dat ik een blikje of glas met iemand drink want, zie boven, als het hierbij blijft heb ik voor mijn gevoel mijn doel bereikt. Zo niet, dan zal het echt helemaal zonder moeten.

Dat klinkt slap omdat ik dat al besloten heb, maar ontneemt mij toch ook 1 v.d. weinige prettige dingen in mijn leven.

Stel dat dat 1 x p/wk zou voorkomen, dan moet ik steeds het pact verbreken en daar is het niet voor bedoeld en geeft mij een rotgevoel.

Ik hoop dat je dat begrijpt.

 

Verder heb ik soms een goede dag, zoals vrijdag en gisteren, maar vannacht kwam weer vreselijke hoofdpijn op en ging niet weg, dus zeer tegen mijn gewoonte in, pijnstillers genomen, want mijn hulp komt straks, en die hielpen nog ook.

Het is dan niet alleen hoofdpijn, maar moe en depri en buikpijn. Jammer dat het zo lang duurt tot het onderzoek, maar aan de andere kant, dat is geen geneesmiddel. Verwacht zelfs dat er niets uitkomt, maar mss is de wens de vader v.d. gedachte.

 

Ik lees nog wel D&D en soms ook de nieuwe mensen bij wie is wie en verbaas me erover dat sommigen dan niet of pas veel later terugkomen. Of zelfs vergeten dat ze zich hebben aangemeld.

Bij mij was dat een hele zelfoverwinning die een paar jaar in beslag heeft genomen, want voelde dat het toegeven was dat ik een alcoholprobleem heb. Zowel aan mezelf als aan jullie, toen nog "de buitenwereld"

Heeft mss ook iets te maken met mijn leeftijd en daardoor dat ik niet op soc.media zit en het dus een hele stap vond. Getuige de titel.

Sinds die tijd heb ik dus weer contact met mijn oudste 2 zonen, die uit zichzelf al een paar keer hebben gezegd alcoholist te zijn en tegen mij dat ik moest toegeven dat ik dat ook was.

Dat zijn best moeilijke dingen en ik betrap me zelf erop op dat ik erover heen probeer te praten.

Met je eigen kinderen vind ik zoiets best een heftig en zeer persoonlijk onderwerp.

Vooral omdat ik natuurlijk heb meegemaakt wat zij gebruikten en helaas was dat niet alleen alcohol.

Met de 2e zou daar wel een gesprek over mogelijk zijn, maar met de oudste kan ik daar beter mee wachten want dan komen er ook heel andere dingen boven die mss maar beter daar kunnen blijven. Zoals lichamelijke gevolgen.

Gebeurd is gebeurd.

 

Nou, is een heel verhaal geworden ,maar er kwam toch niets uit mijn handen en ik had de behoefte het eens op te schrijven.

Merk dat als ik vanaf het begin lees wat ik in de loop der tijd hier heb geschreven, dat het goed is dat ik dat gedaan heb, vergeten is zo gebeurd en ik heb het gevoel dat het hier veilig is. Meer dan op papier in een dagboek of zo en bovendien krijg ik nog feed back ook, wat weer tot nadenken en groei aan zet.

Nogmaals, dank daar voor.

 

. 

[lady jane]

bedankt Lidia

dat je me van de taak ontheft

het voelde al niet goed meer

eerlijk gezegd.

Als jij er aan toe bent

en je wilt er weer op

dan kun je zelf met knippen/plakken

of desnoods overtypen, je naam

op het pact zetten oké?

Dan is het echt jouw keus en verantwoordelijkheid.

Ik begrijp je keus en die respecteer ik.

Goed hoe het gaat met jou en je zoons.

[lady jane]

en toen bleef het stil lidia?

ik maak me zorgen om je,

kun je even updaten als je wilt?

[lidia]

Ja, ik zou niet willen dat jullie je zorgen maken. Het gaat wel, maar lang niet fit, vooral de hoofdpijn nekt me.

Vannacht was het bar en boos, kwam denk ik vanuit de nek, die gisteren ook de spieren op schouderblad pijn veroorzaakten.

Pijnstillers genomen, iets wat ik alleen in uiterste nood doe.

Dus dan zet ik soms een paar dagen mijn pc niet aan, geen puf na de noodzakelijke dingen.

Wat ik in het midden heb gelaten, mede doordat het rokersdraadje meer dood dan levend is, is dat ik nadat ik (bijna) geheel stopte met drinken, langzamerhand het roken weer binnensloop. Tot ik, als ik eerlijk was, moest bekennen dat ik eigenlijk weer gewoon rookte.

Daar ben ik erg van geschrokken, want merkte de nadelen er van ook weer en ben zondag gestopt.

Het gaat wel makkelijker dan de vorige pogingen, de chip in hersens is zeker nog niet zo sterk geworden.

Mijn kostganger vindt het erg dapper en zei dat de lucht in huis al veel frisser was.

Zelf rookt hij altijd een sigaartje (2 x een halve) bij mij in de kamer en dat heeft toch wel een beetje bijgedragen aan dit uiterst domme gedrag van mij.

Morgen hoop ik me wat beter te voelen, want dan komen 2 buren eten en mijn HH hulp met haar dochter, die over is uit Afrika.

Kostganger moet gewoon op zijn kamer eten.  En buiten roken.

Ik vond het tijd worden om weer eens iets sociaals te doen, want er kwam niets meer van terecht.

Goulash met rijst e.d. Had mosselen in gedachten, lekker en makkelijk, maar het blijkt dat Afrikanen daar niet zo gek op zijn.

Had ik wel verwacht, eigenlijk.

Lang nagedacht of ik wijn zou halen of niet, heb het vanmiddag toch gedaan want het leek me zo kaal zonder. Dat heb ik nog nooit gedaan. Misschien drinken ze wel helemaal geen wijn. Mijn buurvrouw is zeer matig, haar man niet, maar die moet om 8 uur kaarten en dat is heilig.

Na het eten gaan we mijn video van 5 O-Afrikaanse landen kijken. Dat is de bedoeling, maar hij is wel lang en als het ze verveeld, zet ik hem uit. Heb er destijds erg mijn best op gedaan.

Net eindelijk over mijn "toestand" een mail naar zoon 2 gestuurd, ik had een paar weken geleden gebeld, maar zijn tel. was buiten gebruik. Zoon 1 zei dat hij op Facebook had gezien dat hij in Frankrijk is.

Vreemd, je wilt geen contact met je broer, maar volgt hem wel.

Ik zeg nooit iets van dit soort zaken, hou me op de vlakte, dat is het veiligst.

Den k dat hij naar zijn vader, broer, of mijn zuster is, of naar alle 3, keus zat.

Ik zou ook zo graag eens weer een reisje maken, had er al een paar uitgezocht, maar als ik me zo voel heeft dat geen zin.

Nu eerst maar eens die scoop achter de rug (16 okt.), voel me er nog steeds onrustig door, niet goed als je niet of nauwelijks  wilt drinken.

Zijn jullie nu een beetje gerustgesteld?

MG, ik heb dus 4 zoons, voor het geval je dat niet doorhad.

Ik hoop dat het met jullie ook goed gaat, maar ik ben aan het lezen bij zaterdag en toen was er niets schokkends aan de hand.

Het is in ieder geval mooi herfstweer, dat helpt mij tegen depri gevoelens, hoewel die er in het weekend volop waren.

Volgend weekend ga ik maar eens naar mijn vrienden in het palingdorp (als het ze uitkomt), kan ik meteen melatonine halen.

Hier is niets, MG, zelfs de laatste buurtsuper is er mee gestopt.

Nou ja, dat helpt wel om geen peuken te kopen, het kan wel, maar staat een beetje raar als dat je enige boodschappen bij de groenteman zijn.

Zo, lang genoeg gepraat, maar doet me toch wel goed, het even op te schrijven en de gedachte dat er mensen zijn die het merken als ik even niet kom.

 

Ik vind het zo leuk die emoticons, kan het niet laten. Bij mijn nwe email programma zitten er heel veel, kan ik lekker uitzoeken.

[lidia]

Waarom lijken berichten maar half zo lang als je ze typt?

Ze rekken uit in de definitieve versie.

[lidia]

Nou, dat ging dus niet helemaal goed, of liever gezegd helemaal niet.

Ben weer op het rechte pad, zeker tot 16 oktober.

[lidia]

Ja, Gerrit, je hebt het door, maar vanaf nu is het zero, met het oog op het onderzoek.

Het was wel gezellig, alleen 2 x kortsluiting gehad, oorzaak oven waar ik het toetje in wilde maken.

Er zat al jaren gesmolten plastic in, dank zij mijn zoontje, je weet vast wel wie, en nu had mijn hulp dat er met veel moeite uitgeschraapt, dus ik vond het leuk hem eindelijk eens te kunnen gebruiken. Nee dus.

Het kleine (broodjes) oventje verloor de handgreep en de combimagnetron heb ik nooit begrepen.

Samen hebben we het nog wel geprobeerd, maar helaas. Het was een Indisch gerecht, soort bananen souffle, dus maar ongerezen opgegeten.

We hebben een video die ik 21 jaar geleden van een kampeerreis door 5 Oost Afrikaanse landen heb gemaakt, bekeken, vanwege de Afrikaanse visite. Wat een afzien was dat, met als klap op de vuurpijl aan het eind een gewelddadige beroving en meteen daarna het bericht dat dat zoontje gast was geworden v.d. regering van een Caraïbisch eiland.

Die dag hoef ik nooit meer over te doen.

 

Vandaag dag 3 en dat gaat goed, hoewel ik me steeds slechter ga voelen, zal blij zijn als er wat uit dat onderzoek komt, want mijn levensvreugde daalt hierdoor flink. Het duurt te lang.

Gelukkig kwam een buurvrouw vanmiddag langs om te vragen hoe het ging omdat ze me zo lang niet gezien had. Tja, nergens energie voor.

Ook dat etentje was op mijn tenen lopen, terwijl ik dat vroeger met 1 hand op mijn rug zou kunnen.

Is ook niet helemaal waar, dat bleek wel toen ik het werkelijk met 1 hand moest doen vanwege gebroken pols.

Maar als voorbeeld: ik had, om het niet te vergeten de zure room op het aanrecht gezet. Stond er na het eten nog.

Was uit een oud kookboek en mss bestond crème fraiche toen nog niet in Ned., want er stond zure room in het recept en dat kun je niet in warme gerechten gebruiken, behalve heel omzichtig. En dan ga je de mist in.

Maar iedereen was tevreden en blij niet voor zo'n reis te hebben geboekt.

Dit was mijn 2e vrachtwagenreis en had mezelf beloofd dat nooit meer te doen, tot 15 jaar later nog een kleine om het af te leren.

Maar dat was veel beter geregeld met personeel mee en beter materiaal.

Ik beloof mezelf wel eens meer wat waar niets van terecht komt, vandaar dat ik hier ook al zo lang zit.

Pffffffff........

[lidia]

Het droog blijven gaat goed ( 8 dagen), denk er eigenlijk niet aan, heb wel wat anders aan mijn hoofd want ik voel me eigenlijk steeds beroerder worden. Soms gaat het een dag wat beter, maar ben niet vooruit te branden.

Eergisternacht en afgelopen nacht niet kunnenslapen, dus dan is het helemaal niets. Had me voorgenomen een stukje te gaan lopen, maar daar komt niets van terecht.

Gelukkig hoef ik maar 3 dagen voor mijn kostganger te koken, dat is leuk, maar moet gebeuren op een bepaalde tijd en met de nodige afwisseling. Gelukkig is hij een makkelijke en dankbare eter.

Gisteren de medicijnen die mij moeten leegmaken, gehaald.

Het antirookvrouwtje was er toevallig en even met haar gesproken. Haar man had dit onderzoek ook gehad en zij mocht er bij zijn.

Ze vroeg of het voor het bevolkingsonderzoek was en dat is vreemd, want ik heb geen oproep gehad.

Leeftijdsgroep is van 50 - 75 jaar. Was net op TV dat v.d. 100.000 mensen er bij 750 iets gevonden was.

Ik tel mijn zegeningen want ik kan rustig naar mijn "eigen" ZH. Ze vertelde van iemand die op Marken woonde en naar Almere moest. Zeker vliegen, hemelsbreed is het niet zo ver. Maar het is net waar plaats is.

Wat mij onrustig maakt !!! (oppassen), is dat ik geen idee heb wat het kan zijn, denk iets van een parasiet.

Nou ja, blij dat ik het in gang heb gezet en niet nog langer heb doorgelopen, want nu is het bijna zo ver en dan zien we wel weer.

Stap voor stap, zoals ik hier geleerd heb.

 

Ik lees, met vertraging de dagdraad en wil weer eens opmerken dat ik erg blij ben met de sfeer van begrip en hulpvaardigheid die er nu toch al een tijd heersen. Dat zal de nieuwelingen zeker helpen.

Het is wel eens anders geweest, zou mss gedeeltelijk verklaren waarom zovelen die zich hebben aangemeld snel weer verdwijnen?

[lady jane]

scheisze lidia

[Kate]

Hou vol, Lidia.