Woensdag 5 december 2007

[Houtje]

Ja ik vind het ook weer een stuk beter op het forum.

Zit hier met de kaarsjes aan, heb eigenlijk zin om te gaan gourmetten maar dat is te vroeg. Mijn ROA moet nog een uur treinen voordat hij er is.
Verder heb ik nog een zak met kadootjes voor de kids (ik ben vreselijk uit de bocht gevlogen) terwijl de kids lopen te mopperen dat alleen geld eigenlijk ongezellig is.

Dochter kwam huilend uit school vanmorgen omdat ver vond dat haar suprise weinig voorstelde, nl. een kartonnen tasje met daarin een doosje pennen daarop een sinaasappel met een doekje erover = een pop .
Ze had van 9 tot 12 stilgezeten bij de surprises uitpakken en was helemaal de laatste en thuis in tranen uitgebarsten omdat ze teleurgesteld was. Uitgelegd dat niet iedereen even creatief is, lol in knutselen heeft en/of ouders die creatief zijn en de kinderen daarbij kunnen helpen. En er zijn ouders die fulltime moeten werken, een aantal kinderen hebben en er gewoon geen tijd voor hebben. Een hard gelag maar je moet ervan uitgaan dat een kadootje met zorg en aandacht is gemaakt en dat je dat niet aan het resultaat mag afmeten. Dat WIJ toevallig urenlang knutselen wil niet zeggen dat een ander dat ook kan en/of daar tijd voor heeft.

Oei, als de betreffende moeder hier op het forum meeschrijft hoop ik dat ze begrijpt dat mijn dochter dit moet leren accepteren dat niet iedereen dezelfde mogelijkheden en tijd heeft voor surprises en geknutsel.

Overigens hadden we zelf (al zeg ik het zelf) een erg leuke surprise, een I-pod (van karton) met een batterij erbij (van een lege limonadebus) met een enorme PLUS en MIN erop en DURACELL erop geknutseld, maar ja, het idee kwam ook van Internet.....dus.......

Toch kan ik er niet tegen als dochter daar dan huilend staat met haar suprise........

[Houtje]

Corinne,

Ik ben ook van kindsaf aan depressief en niet zo'n klein beetje. Ik had goede hoop dat het minder zou zijn als ik minder zou drinken, maar niets is minder waar. Maar ik kan het nu een soort van beter accepteren omdat ik WEET dat het niet mijn eigen schuld is omdat ik bv. teveel zou drinken.

[Kohtje]

Ferry, gouwe ouwe, .. je schrijft niet veel maar wel laat je zien hoe het met je gaat.. soms ietwat aan de botte kant, ok, maar je bent Ferry.. en ik zie dat het je goed gaat... ben ik heel blij om. Ik vind het ook heel fijn dat je je hier toch af en toe laat horen... en nou zal dat voor mij anders zijn dan voor de mensen die hier later inlogden... doet er niet toe.. Ferry, ik zal je heel erg missen als je hier nooit meer kwam... Blijf dus af en toe, ook al roept dat wrevel op.. doe ik ook waarschijnlijk.. maar eenmaal aan dit forum geroken kun je toch niet echt meer zonder????

[CPAS]

Houtje,
Je steek me een hart onder de riem.
Ik denk dat niemand van bewust gekozen heeft voor een alcoholverslaving.
Ik niet iig.

[CPAS]

Houtje,
Mijn dochter kwam ook wel eens teleurgesteld thuis met haar surprises, die was dan heel erg boos.
Tja, toch iets wat ze moeten leren, zoals je zegt.
Geef maar een dikke knuffel.

[Houtje]

Corinne,

Ik doe een echt hele goeie therapie via Annazorg.nl waarin ook mijn gedachten (ik ben nu meer dan een half jaar bezig ermee) cognitief geherstructureerd worden en pieker voor pieker wordt ontleed en omgedraaid.

[Houtje]

Ik zal dochter even een extra knuffel geven Corinne. Geef jij jouw dochter dan een knuffel van me? Een broodnuchtere knuffel .

[Houtje]

O ja en Annazorg.nl heeft niets met "onze" Anna te maken.

[Kohtje]

Juist, lieve Houtje.. je gevoelens worden niet anders als je stopt met drinken.. sterker nog, ze worden nog echter... Ze waren al echt, je hebt ze vervormd, nu, na 2 jaar alcovrij, worden ze gewoon zichzelf.. voor jouw gevoel nog echter dan echt... omdat je de echte gevoelens altijd wegdronk.., verdoofde.. Nu zijn ze er werkelijk voor jou.. ga de confrontatie aan. Zing, vecht, huil, bid, etc... maar vooral: bewonder.. bewonder dat je jezelf ineens bent voorbijgestreefd... dat je voorbij jezelf kunt kijken.. dat je beseft meer te zijn dan je zelf ooit gedacht had...

[Houtje]

Kooh,

Mooi gezegd. Zo is het. Ik had het laatst met Tapas erover dat ik nu het "monster van de verantwoordelijkheid" pas recht in de ogen durf te kijken. Slaan of grommen durf ik niet, maar ik durf in ieder geval te kijken.

Eerlijk gezegd mis ik daarom soms de verdoving van de alcohol, omdat, zoals zo'n avond als vanavond, het zo'n pijn doet dat ik mijn kinderen niet kan geven wat ik eigenlijk zou willen, hoewel ik ze behoorlijk ga verwennen vanavond. Ik mis het warme van een volledig gezin en voel me als "alleenstaande moeder" behoorlijk gehandicapt, alsof ik een arm mis of zo. Stom hè. Terwijl ik weet dat ze een warm nest hebben en hier veilig zijn, wordt erover gepraat dat het bij pappa zo gezellig was, dat die meer kadootjes had, en zijn partner was er, en het kleintje van hun was zo schattig (niet dat ik nog een kind zou willen) en de vrienden waren zo gezellig, en iedereen had kadootjes voor iedereen.

Ik heb alleen wat kleinigheden voor mijn kinderen, en dat ze vandaag zo veel krijgen (maar ook ondergoed en pyjama en zo) betekent dat er NIETS onder de boom komt te liggen. Het bedrag dat ik nu nog heb voor de rest van de maand is angstaanjagend laag. Grrrrrr!!!!! En dan kan je wel weten dat je warmte geeft en veiligheid maar toch is het balen.

[CPAS]

Houtje,
Ik zat aan Annazorg te denken, mocht de huisarts therapie overwegen. Mijn vriendin is daar ook tevreden over.
De therapie is deels schriftelijk en deels face to face.
Ik zou al blij zijn als het weer meer draaglijk wordt, dan wordt het ook weer beter hanteerbaar.

[safidepafi]

Terwijl jullie allemaal leuk met Sinterklaas bezig zijn heb ik een leuk Kerstkaartje in elkaar geflanst in Adobe Photoshop..Ik ben er zo trots op....de schilderijtjes zijn klaar om op te hangen dus dat komt ook al dichterbij...morgen ga ik verven en dan de yoga kamer...echt ik ga ervoor

[Houtje]

Ja het is weliswaar een zeer uitgebreid programma maar ook heel "degelijk". Je krijgt ook opdrachten dat je denkt "wat moet ik daar nu mee" maar omdat je het toch steeds moet invullen en opsturen, leer je daar iedere keer weer van.

Ik ben bij een psychiater voor de medicatie en voor de grote lijnen hoe het met me gaat, en daarnaast ben ik 4 jaar bij dezelfde psycholoog geweest n.a.v. de scheiding. Maar daar kwam ik niet "verder" met mijn gepieker. Nu ben ik echt bezig om het "gepieker" op te lossen.

Bij voorbeeld Zoon zei van de week dat hij ervan baalde dat wij "sloebers" zijn. Ik voel me dan meteen schuldig omdat dat ook mijn schuld is, was is nooit gescheiden dan hadden we nooit in de situatie gezeten waarin we nu zitten (qua huis, financieel, geen vakantie enz). Als ik nu de hele oefening met de "gedachtenschema's" doe kom ik tot een alternatieve gedachte nl. dat de scheiding mij en dus ook mijn kinderen ook wat heeft opgelverd. Een moeder die haar verantwoordelijkheden neemt en een stuk zelfstandiger is geworden. En dat ze daar veel van kunnen leren van je eigen verantwoordelijkheid nemen in het leven, en dat kiezen voor een comfortabele situatie waarin je veel van jezelf inlevert, ook een hoge prijs heeft. Snap je er iets van?
En dan maar géén Gaastra trui, die van Marktplaats past nl. óók.

[Kate]

Houtje,

En wat dacht je hiervan: veel jongeren komen financieel in de problemen als ze de leeftijd bereiken dat ze op zichzelf gaan wonen. Nu hebben je kinderen in ieder geval geleerd dat niet zomaar alles kan.

Tolie, gaat het weer een beetje

groetjes,
Kate

[CPAS]

Ik sluit af, wij gaan lekker eten.
Tot later.
Ik laat die eerste staan.

[Houtje]

Mijn ROA is er wij gaan ook eten.
Latersssssssssss

[Anna]

Mijn zoons hebben er ook lang van gebaald dat wij 'sloebers' zijn. Maar nu ze ouder zijn begrijpen ze dat dat niet mijn of hun schuld is, maar een gevolg van het feit dat veel regelgeving en rechtspraak hier in Nederland allesbehalve 'eerlijk' of 'rechtvaardig' is. Ze hebben er dus ook een stukje maatschappelijk en politiek bewustzijn door gekregen.

Mijn oudste heeft besloten dat onbemiddeld zijn (hij vindt zichzelf terecht géén sloeber) hem niet bevalt, en is dus vastbesloten daar iets aan te doen. Een goede motivatie in zijn studie, maar ook in het zoeken en vinden van bijbaantjes en andere activiteiten.

Mijn jongste is van mening dat er meer belangrijke dingen in het leven zijn dan geld. Hij kleedt zich graag 'alternatief', dus dat komt mooi uit als zijn broeken versleten en zijn shirts verwassen zijn. Als hij geld heeft geeft hij dat liever uit aan nieuwe snaren voor zijn gitaar dan aan nieuwe kleren, maar hij stopt het net zo goed in een collectebus voor een goed doel.

Weinig geld hebben is moeilijk. Ik zit nog steeds regelmatig met mijn handen in het haar, en heb in die bijna 16 maanden niet één keer een cadeautje voor mezelf gekocht, als beloning voor het niet drinken. Maar ik ben wel trots op mezelf, als ik het weer een maand gered heb. En ik ben trots op mijn kinderen. Die zijn een hoop weerbaarder dan een heleboel jongeren die alles maar aangereikt krijgen, en ze weten dat ze er iets voor moeten doen als ze iets willen.

Ga weer naar mijn eten kijken, boerenkool.

[Kohtje]

Houtje, lieve meid... ik voel aan al je berichten dat je liefde geeft... maar ook dat je liefde mist... en nou heb ik het gewoon over ordinaire man-vrouw liefde.. Het maakt jou er geen minder mens om, integendeel... maar ik voel gewoon dat je snakt naar een liefdevolle relatie... Schaam je niet, meisje.. ik zit in een zelfde soort parket... hoewel, eigenlijk heel anders... maar toch.. Finkers zei het al: Liefde is Vreemd...... Ach, en voor Finkiers het zei was het ook al zo... toch????

[Kohtje]

hihi, Anna... alternatief kleden kan heel erg van pas komen.... Was jaren getrouwd met een miljonaire... wat zeg ik, ben nog steeds getrouwd.. maar heb me qua kleding altijd heel minimaal opgesteld... komt nu wel van pas.. ik zit niet met een slijtplekje meer of minder... als het maar schoon is... dat dan weer wel.. Weet je dat ik in de jaren 80 rondliep in een wijde roze broek met lichtbruine leren laarzen daaronder.. haar tot op m'n eerste rugwervel... vilten vestjes die mijn toenmalige vrouw voor me in elkaar naaide (weeeehhhhh....) en ik was nog vegetariér ook... compleet met baard en snor, kortom... hahahahahahaha......

toch verlang ik wel eens terug naar die tijd... maar dan met een hamburgertje, zo af en toe, hihi....

[Kohtje]

Dag Francesca...

[Francesca]

Hier zit er nog eentje al de hele dag dikke tranen te wenen. Omdat het water te diep is, omdat ze merkt dat ze haar werk niet echt meer aankan, omdat ze zo graag toch dat diepe water over wil zwemmen, omdat ze alleen nog in bed wil kruipen met de kat en toch ook zo graag zoveel dingen aan wil pakken...

En altijd komt dan Jacques Brel om de hoek kijken. Daarom deze.

Rêver un impossible rêve
Porter le chagrin des départs
Bruler d'une possible fièvre
Partir ou personne ne part

Aimer jusqu'à la déchirure
Aimer, même trop, même mal,
Tenter, sans force et sans armure,
D'atteindre l'inaccessible étoile

Telle est ma quête,
Suivre l'étoile
Peu m'importent mes chances
Peu m'importe le temps

Ou ma désespérance
Et puis lutter toujours
Sans question ni repos
Se damner
Pour l'or d'un mot d'amour
Je ne sais si je serais ce héros
Mais mon coeur serais tranquille
Et les villes s'éclabousserait de bleu
Parce qu'un malheureux

Brule encore, même qu'ayant tout brulé
Brule encore, même trop, meme mal
Pour atteindre à s'en écarteler
Pour atteindre l'inaccessible étoile

[Kohtje]

Weet je... sorry Fran, heeft niks met jou te maken hoor... ik ben nogal weg van Jethro Tull... werd nogal eens met hem (Ian Anderson) vergeleken en kon me daar wel in vinden... buiten het feit dat ik totaal geen instrument bespeel... notenblind, zeg maar.. net zoiets als tegenwoordig digibeet... beide vind ik erg, maar geeft ook ruimte voor een fantasy-world.....(hihi, werd trouwens in de jaren 80, en later (jaren 04-05) wel eens vergeleken met Jezus Christus... nou ja, gaan ze alleen op de plaatjes af.....Ik zou willen dat die uiterlijke vergelijking op innerlijke vergelijking berustte... dan was ik al een stukkie verder...

[Kohtje]

Frannie, sorry... m'n frans is niet je van het.... zou je hier een nederlandse vertaling van kunnen wrochten... want ik voel en zie de emotie van deze tekst afstralen, maar zou zo graag begrijpen hoe en/of wat.... nu ik de kans krijg.....

[Francesca]

Dit komt uit Jacques' versie van Don Quichot, Koh. En het lied gaat over zijn zoektocht, en dat hij zichzelf desnoods kapot zou maken voor een woord van liefde.

[Kohtje]

Frannie, ik bedoel met nu ik de kans krijg... jij bent Vlaamse en de kans is groot dat je de Franse taal ook behoorlijk machtig bent... Kun jij, met je gevoel, een mooie vertaling van dit nummer in elkaar flansen??? een waarvan ik ook onder de indruk kan raken??? Of vraag ik nu teveel van je???