Maandag 17 december de laatste week vóór de Kerst

[Houtje]

Goedemorgen mensen,

Ben geheel verbaasd dat ik de eerste ben.
Wens iedereen een droge dag.

Zat naar een leuk youtube te kijken, echt erg leuk. Zal hem even posten, tot Tactus inlogt.
Maar misschien willen ze hem ook wel laten staan, die van Célin Dion mocht ook blijven staan en hier krijg je gegarandeeerd een goeie vrolijke start van de maandagmorgen mee.

Dus Tactus, pleeeeeeeeeeeese??????

[Houtje]

Een concert van een totaal onbekend iemand tot..........

http://www.youtube.com/watch?v=LQPEsa5e7K0

[Houtje]

Hé Pippi hoe is-ie collega (soort van) van me?

[stien]

Goede morgen,

Houtje, wat enig en met recht énig.
Heerlijk om zo het draadje te beginnen, ik vergat op slag
waar ik het druk mee had.

Maar nu weer terug naar de werkelijkheid.
Vandaag begin ik de dag met arts bezoek en die wacht
niet graag dus aan mijn stutten trekken!

Laat die eerste staan dan is je grootste klus voor
vandaag vast gedaan!

[Houtje]

Hee die Benthe! Al aan de Bambu koffie? Ik zit al aan de Senseo en achter de lichtbak (gelukkig dan ik blind tiepen) dus daarom hang ik hier zo lang.
Daarna douchen, de kerstspullen van de zolder trekken (erg vervelend als je een kerstsyndroom hebt) ik weet niet waarom maar bij ons vroeger thuis waren de grootste ruzies altijd met Kerst dus misschien daarom.
En al die onvervulde verlangens van de kids hè. Maar we gaan proberen er wat van te maken.
Zoon is vandaag begonnen met zijn Proefwerkweek, ik heb er zelf slecht van geslapen, flarden van herinneringen, verweven (mooi woord is dat toch) met nachtmerries dat ik het zelf moest gaan doen......

[Vie]

Mogge mensen,
Kopje thee hier vanmorgen, beetje raar in de maag. Lijk wel een afkicker, zweten, rillen, misselijk. Zal wel een buikgriepje zijn.
Houtje sterkte met je kerstversieringen en de dingen die dat bij je losmaakt.
En we houden het hier droog vandaag. Jullie ook?

[ferry]

Goede morgen,

Mensen laat allemaal die eerste staan, dan kun je morgen trots op jezelf zijn.

Heb een prettige dag.

Ferry.

[Gast]

Goeiemorgen iedereen!

Dat is nog eens een lekkere wakker worder! Ben benieuwd wat we in de toekomst van 'm gaan horen

Houtje, bij mij herkenbaar met die ruzies. Ben er vanaf gekomen door eens kerst te gaan vieren in Engeland. Zoveel tradities en zo'n grootse aanpak je heb gewoon geen tijd om over de negatieve dingen na te denken. Iedereen komt daar gewoon binnen wandelen en 't is 1 groot feest. Achteraf denk je, snap niet dat ik ooit zo'n problemen met kerst heb gehad want dit was my best christmess ever!

[Houtje]

Ja ik vond hem ook ZO leuk dat jochie met die accordeon, krijg er op slag een goed humeur van. Ik kreeg hem ook weer van een vriendin hoor. Ik heb nog even zitten zoeken maar er zijn méér filmpjes van hem, van optreden, het kind is een natuurtalent. Hij heeft zelfs een cd uitgebracht zag ik, maar zo'n filmpje bij het wakkerworden is toch het leukste. Ik heb inmiddels uitgevonden (nou ja) dat ie 12-13-14 is of zo maar de lol is juist dat kleine jochie.

Allemaal nogmaals een fijne dag gewenst.

Ik ga de lichtbak uitdoen voor ik helemaal overbelicht word en aan.......juist de kerstspullen beginnen.

[Gast]

(gejat van Giel belen)

Begin de dag met een dansje
Begin de dag met een lach
Want wie vrolijk kijkt in de morgen
Die lacht de hele dag
Ja, die lacht de hele dag

[safidepafi]

Goedemorgen Houtje rn alle anderen die ingelogt staan!

Schitterend Houtje...ik heb het filmpje gelijk naar mijn country-western gekke schoonvader gestuurd in Schotland...ja als je zo vroeg al weet wat je later gaat worden lijkt het leven me wel makkelijk.
Ik wil je veel succes wensen met de kerstdrukte in je huis. Van huis uit heb ik er ook geen al te mooie herinneringen aan, mijn vader was nogal een control freak, dus bij ons thuis moest alles perfect, volgens een eeuwenoude familietraditie in zijn eigen hoofd.
En aangezien hij op de dagen zelf langzamerhand al maar dronkener werd, waren die regeltjes niet erg goed te begrijpen en te onthouden.
Ik heb er ook mooie herinneringen aan hoor en daar hoorde de boom optuigen ook bij al moets je me vader wel vragen bij elk stukje waar je het op mocht hangen. De gevoelens zijn ook een beetje dubbel.
Mijn moeder maakte elk jaar zolang als ik me kan herinneren een duitse aardappel salade naar recept van mijn vaders moeder (het arme mens). En daar maakte ze dan zo'n grote schaal als waar je je vroeger in waste..die kennen jullie vast wel.
Het was heerlijk zoals ze daar dan al een paar dagen van tevoren mee bezig was en de avond voor kerst mocht je dan een klein schaaltje proeven.
Op de dagen zelf had ze het dan wel makkelijk alleen even schnitzels bakken, champignons,paprika en uitjes en een soepje vooraf.
En ondanks dat het elk jaar hetzelfde was was het elke kerst smullen en zelfs nog toen we al lang uit huis waren. Als we dan met kerst met aanhang kwamen dan zei iedereen: 'Mam je maakt die aardappelsalade toch wel hè?'
Nu ze wat op leeftijd is doet ze het niet meer nu laat ze zich uitnodigen, volgend jaar ben ik aan de beurt...dit jaar heb ik het gelukkig rustig..ik ben uitgenodigd bij vrienden en de tweede dag lekker luieren de hele dag.

Houtje ik denk dat de kerst langzamerhand wel makkelijker zal worden als je kinderen ouder worden. Ik denk dat je moet genieten van elk jaar dat je nog hebt met de kinderen want als ze groot zijn dan zal je huis erg leeg zijn voor jouw die zo van drukte houd.

Corinne...denk je dat het gewoon een fase is dat je niet van het leven houd of had je dat altijd al? Het klinkt mij alsof het met je mogelijke depressie te maken heeft.
Door alle ellende die ik soms heb meegemaakt en waar ik gedeeltelijk ook zelf schuld aan heb gehad, in het in stand houden ervan zeker heb ik toch altijd van het leven gehouden. Zoals Haddock gisteren al zei...zo'n mooie koude zonnige dag met grondvorst zodat je weer door die natte weilanden kunt baggeren met je hond , daar kan ik onmens gelukkig van zijn, een mooie zonsondergang, een lekker bord eten, een glimlach van een vreemde...allemaal van die kleine dingetjes waarom ik graag leef.
Dat mijn leven niet precies zo word als ik graag wil is weer een heel ander gevoel maar dat kan ik meestal goed relativeren door te kijken naar de belangrijkste dingen in mijn leven, het feit dat ik gezond ben, geen honger lijd en een warm huis heb en bovenop al die luxe...een partner waar ik van houd en de liefde van mijn hond.
Nou als je daar dan niet gelukkig van wordt.
Ik hoop dus dat je dit gevoel ook in jezelf hebtof heel snel zult vinden:sun:

[safidepafi]

:heart::heart::heart::heart::heart::heart::heart::heart::heart::heart:

Spud gefeliciteerd met het behalen van je eerste maand droog staan!!
Ik hoop dat er nog vele mogen volgen.
Veel kracht moed en wijsheid in de komende dagen!!

:heart::heart::heart::heart::heart::heart::heart::heart::heart::heart:

[Vie]

Daar hebben we onze wandelende kalender weer, hihi.

Spud van harte :light:

[safidepafi]

Ach ja feestjes organiseren zit in mijn bloed Benthe...wel weer iets moois wat ik van mij vader heb geleerd:D

[safidepafi]

Ik vond deze op Youtube...nou dan heb je ook wel zin aan het leven als je dat ziet
sorry aangepast te laat opgestaan:D

[Gast]

Hé bedankt! Had er zelf even niet aan gedacht! Op naar de volgende maand maar weer!

Safi, nu je toch aanwezig bent.... Vraagje, zou je me eens het recept willen geven van die vegaballen? Heb van 't weekend geleerd dat ik niet zo goed volgens richtlijnen kan koken. Zat met een partij van 46 balletjes die helemaal uit elkaar vielen tijdens 't bakken. Deed opzich niet zoveel aan de smaak af maar toch zal ik waarschijnlijk iets verkeerd gedaan hebben Heb ze op 3 verschillende manieren proberen te bakken, olijfolie, boter en frituur. Laatste was helemaal niks!

[Houtje]

Okee ik ben alle kerstspullen naar beneden aan het sjouwen, zit ik me te bedenken dat dit mijn derde ALCOHOLVRIJE kerst moet worden. In 2005 was ik super-gemotiveerd, in 2006 was ik best wel trots, en nu, tja, moeilijk, weet ik het niet meer zo goed. Ja ik weet natuurlijk wel waaróm ik gestopt ben. Het lijkt ook langzamerhand alsof tussen de gordijntjes door, een héél klein puntje van een iets minder depressief leven te voorschijn aan het komen is, maar duurt dat dan zóóó lang? Weet iemand dat of dat zólang kan duren?

[safidepafi]

Nog even goed nieuws voor iedereen die in het Noorden woont en bij Menzis verzekerd is..dit scheelt je handen vol geld

UMCGthuis heeft een aantrekkelijke kortingsafspraak gemaakt voor haar leden. Als lid krijgt u bij Menzis maandelijks € 3,- korting op uw basisverzekering en 5% korting op alle aanvullende verzekeringen. Deze kortingen gelden per persoon, dus als uw huishouden uit meer personen bestaat, loopt het voordeel flink op!
Als je nu lid wordt kost het je een 10tje ander 17 euro

Spud ik stuur je vandaag een PB...jammer dat het niet lukte en frituren lijkt me inderdaad geen succes:D

[safidepafi]

Houtje ik zie op het internet dat je ook door lichamelijk klachten een depressie kunt krijgen

quote:

---

Omdat diverse lichamelijke ziekten aanleiding kunnen zijn voor een depressie, is het erg belangrijk dat bij elke patiënt met een depressie naar eventuele lichamelijke klachten wordt gevraagd. Daarna dient er een lichamelijk onderzoek plaats te vinden, aangevuld met een laboratoriumonderzoek en eventueel ander hulponderzoek, bijvoorbeeld röntgenonderzoek of een EEG (meting van de elektrische activiteit van de hersenen).

Als een lichamelijke ziekte ontdekt wordt, dient die uiteraard zo snel mogelijk behandeld te worden. Zo kan een te traag werkende schildklier (hypothyreoïdie) eenvoudig gestimuleerd worden met synthetisch schildklierhormoon (bijvoorbeeld Thyrax). De depressie zal dan zeer waarschijnlijk opklaren; hij is als het ware omkeerbaar (reversibel). Dit is meestal niet het geval bij hersenaandoeningen (die zijn dus irreversibel)

---

Maar als ik dan het volgende stukje lees dan denk ik weer dat je teveel doet in je dag. je bent een erg plichtgetrouw mens en daar door krijg je snel last van schuldgevoelens en het gevoel dat jet het niet red of niet goed genoeg doet

quote:

---

Psychologische en/of psychosociale factoren

Depressieve patiënten hebben in de periode voorafgaand aan het uitbreken van de depressie vaak een 'life event' doorgemaakt. Meestal gaat het om het overlijden van een dierbare of het verbreken van een relatie (een zogenaamde verliesgebeurtenis). Maar ook schijnbaar kleine gebeurtenissen kunnen aanleiding zijn voor een, soms zelfs ernstige, depressie. Waarschijnlijk is er dan sprake van de druppel die de emmer deed overlopen, en hebben zich daarvóór al ernstige gebeurtenissen afgespeeld, waartegen de patiënt kennelijk nog net wél bestand was.

Ingrijpende of afschuwelijke gebeurtenissen zijn slechts bij een deel van de mensen aanleiding voor een depressie. Er moeten dus meer factoren zijn die een rol spelen. Dat kunnen bijvoorbeeld bepaalde nare jeugdervaringen of bepaalde persoonlijkheidseigenschappen zijn, of een manier van denken.

De ervaring heeft geleerd dat mensen met bepaalde karaktereigenschappen of persoonlijkheidskenmerken wat vaker een depressie krijgen dan anderen. Mensen die bijvoorbeeld onzeker zijn, last hebben van minderwaardigheidsgevoelens, een negatief zelfbeeld hebben of slecht tegen kritiek kunnen, lijken meer kans te hebben op een depressie. Mensen die heel plichtsgetrouw zijn en een streng geweten hebben, kunnen zich snel schuldig voelen over datgene wat ze gedaan of juist nagelaten hebben. En er zijn ook mensen die te hoge eisen aan zichzelf stellen en overdreven precies zijn. Hierdoor hebben ze regelmatig het gevoel dat ze falen, wat weer aanleiding is voor allerlei onzekerheid en minderwaardigheidsgevoelens.

Mensen die vinden dat ze snel afgewezen en niet begrepen worden ten slotte, voelen zich als het om kritiek gaat te snel persoonlijk aangesproken. Ze zijn overdreven aardig, voortdurend op zoek naar genegenheid en bevestiging en stellen zich te afhankelijk op. Het is wetenschappelijk (nog) niet bewezen dat deze factoren daadwerkelijk als oorzaak van belang zijn.

Over de vraag of bepaalde nare jeugdervaringen bij het ontstaan van depressies een belangrijke rol spelen bestaat nog verschil van mening. Het op jonge leeftijd verliezen van één van de ouders zou, volgens onderzoek, wel een verhoogde kans op depressies geven. Hetzelfde zou het geval kunnen zijn als men in het latere leven een dierbaar persoon verliest.

Als de jeugd voor een groot deel bepaald wordt door emotionele verwaarlozing, eenzaamheid, te veel angst, terechtwijzing en afwijzing zal er ook een (iets minder) verhoogd risico op het ontstaan van depressies bestaan. Zo is er bijvoorbeeld een theorie die beweert dat mensen die in hun jeugd weinig waardering gekregen hebben voor hun prestaties 'geleerd' hebben maar niets meer te ondernemen, omdat het toch allemaal niets uithaalt. Het idee geen controle over de situatie te hebben, heeft hen als het ware hopeloosheid aangeleerd. Bij deze mensen zou op grond hiervan eerder een depressie ontstaan na een pijnlijke gebeurtenis.

Ook hier geldt: niet iedereen met nare jeugdervaringen krijgt later een depressie, het gaat om een zeer complex geheel.

---

Houtje ik wil je helpen hoor niet ergeren met dit berichtje:present:

[blacky]

goeden morgen adb'ers ,
ik ben om 10 uur wakker geworden , amai ben zeker jaren van verloren slaap aan het inhalen .
gisteren en ik dus naar mijn kennis geweest welke met mij mee geweest is naar spanje , zij had de meeste foto's getrokken van het huis van mijn ouders , die ben ik gisteren gaan ophalen .
we zijn ook eventjes in nederland wezen wandelen en ja het was een leuke dag .
straks als ik wakker genoeg ben mogelijk een kleerkast in mekaar steken , maar eerst wakker worden want mijn eigen kennende steek ik er mijn vingers tussen :$
ik wens jullie allemaal een dag vol zonnenschijn

[Houtje]

Nou er staat wel een hoop waarheid die ik al weet in dit bericht.
Toen ik 10 was, was ik al zó depressief dat ik met een (van mijn moeder) gepikt doosje slaappillen over straat liep, dan had ik in ieder geval de zekerheid dat ik eruit kon stappen, uit het leven.

Lang verhaal kort: mijn ouders hadden een afschuwelijk huwelijk, dat vier veels te lange jaren heeft geduurd, ik heb de laaste drie jaren min of meer bewust meegemaakt en moest (ik was 5 jaar) al voor mijn zusje van 3 zorgen. Na de scheiding is mijn moeder ingestort. In haar familie komen manisch-depressiviteit en psychoses en zeer zware depressies, zelfmoord tot gevolg hebbend, voor. Als kind wilde ik al alles zó graag goed doen dat ik vaak ziek was en migraine had. Erg veel stress waar ik ziek van werd. Uiteindelijk kreeg mijn moeder waangedachtes, en was ervan overtuigd dat haar twee kinderen de schuld van haar mislukte leven en huwelijk waren. Ze is ziek, zwaar ziek, maar ontkent het. Ze heeft ons het leven als kinderen tot een hel gemaakt, en ik overdreef dit keer niet. Ik heb altijd hulp gezocht maar werd als kind niet geloofd omdat ze ook altijd met mijn moeder gingen praten die dan vertelde dat ik gek was, en dat het voor een moeder zo moeilijk was mij op te voeden met mijn malle aandachttrekkerijen.
Later en nu ben ik met veel hulp, medicatie, therapie e.d. na 2 opnames en 2 zelfmoordpogingen eigenlijk beter dan ooit. Maar het leven doet me zo ongelofelijk pijn, dat ik jarenlang NIET heb willen leven. Mijn partner begreep dit niet. Ik had ook ernstig de behoefte om te bewijzen aan de buitenwereld dat je kinderen wél liefde vol kunt opvoeden, en ik heb die taak op me genomen. Maar helaas is dat niet gelukt om het samen met mijn partner te doen, en zorg ik alléén voor de kinderen. En dat die zorg zo lang zou duren en zo veel omvattend zou zijn, had niemand me verteld. Ik weet uit eigen ervaring dat kinderen voor zichzelf zorgen (ik dus). De drank heeft het leed jarenlang wel verzacht, maar alleen tijdelijk natuurlijk.
Ik heb van tijd tot tijd last van (kleine) psychoses en daar slik ik medicijnen voor. Vooral 's nachts komen mijn demonen tot leven.

Dus uit het stukje van Safi haal ik veel: nare jeugdervaringen, onzekerheid, niet gehecht zijn, onveilig voelen, nou ja lees het hele rijtje maar op, geldt voor mij.
Ik heb geleerd het te maskeren met een grote mond, ik heb gestudeerd, ik weet niet hoe ik dat ooit afgemaakt heb, maar ht is gelukt, en ik had ook een goede baan, toen ik totaal ingestort ben en mijn eerste poging deed.

Ik probeer dit verhaal zakelijk te vertellen want aan valse emoties heeft niemand wat.

Maar in de donkere tijden van het jaar speelden de waanbeelden bij mijn moeder hoog op, en liep ze bv. het huis uit en wees ons (wij trillend en huilend en ik mijn zusje beschermend) de boom aan waarin ze zich ging ophangen en dan moesten we goed kijken en weten dat het onze schuld was als ze daar hing. De horror is doorgegaan tot ik op mijn 16e steeds vaker wegliep en bij een vriendinnetje af en toe bij kwam. Het zure is dat niemand mij ooit geloofd heeft, omdat mijn moeder zo vlekkeloos perfect over kan komen als ze wil, bv. tegenover artsen, vertrouwensartsen enz. En vergeet niet, als je zo bent opgegroeid, dan wéét je niet beter en denk je dat het overál zo is, gek hoor.

Als jullie het te heftig vinden haal ik het wel weg.

Ik dacht twee jaar geleden als ik ophou met drinken dan word de depressie ook minder erg en kan ik eindelijk eens normaal gaan leven. Maar ik denk dat ik blij moet zijn dat ik dit niveau van normaalheid bereikt heb en die depressie dan maar voor lief moet nemen.

Ik doe mijn uiterste best voor iedereen zo goed mogelijk te zorgen, voor mijn kinderen en voor andere mensen, ik kan niet anders, ik heb niet anders geleerd. Ik stel te hoge eisen aan mij zelf omdat ik nog steeds op zoek ben naar goedkeuring, liefde en affectie. Volgens mijn huidige psychiater, die ik al 15 jaar heb, is het helaas niet te genezen wat ik heb, maar kan ik er alleen maar zo goed mogelijk mee leren leven.
Ja ik voel me minderwaardig, heb last van zelfkritiek, het is nooit goed genoeg, ik ben te plichtsgetrouw, ik stel te hoge eisen aan mezelf. Ik wil mijn kinderen alles geven wat ik nooit gehad heb, een huis waar ze veilig zijn, een warm bed, vrienden die welkom zijn, ze mogen hockeyen (ik heb nooit op sport gemogen dat was ik niet waard) ze mogen kleren aandoen die ze zelf leuk vinden, ja, binnen het budget natuurlijk mogen ze zelf kiezen. Het zijn fijne kinderen en ze groeien uit tot mooie mensen maar makkelijk is het niet.

Ik probeer mezelf te helpen met trouw mijn medicijnen te nemen, mijn angstgevoelens te leren hanteren door therapie, nu via www.annazorg.nl wat erg goed bevalt, braaf achter mijn lamp te zitten, te proberen te accepteren dat er niet meer dan dit in het leven zit. En hopen dat ik niet zo oud hoef te worden want dan duurt de lijdensweg zo lang. Diep in mezelf zit het geloof dat ik het gewoon niet waard ben.

Eerlijker dan dit ben ik zelden geweest.

[safidepafi]

Houtje:heart:..bedankt voor je eerlijkheid.
Ik vind het erg rot dat je dat als kind van 5 allemaal hebt moeten meemaken. Vooral het stukje van je moeder die de kinderen bang gaat maken dat ze zichzelf ophangt is iets wat je nooit weer uit je geheugen zal kunnen wissen lijkt me.
Ik hoop dan ook dat je het los kan laten en kan gaan geloven dat als je moeder het gekunt had dat ze dan heel veel van jouw zou hebben gehouden want je bent een fantastisch lief mens.
Je bent lief, intelligent, onderhoudend, grappig, sterk, zwak, meelevend en gewoon een hele goeie vriendin om te hebben.
Ik hoop dat je gaat leren los te laten dat alles met TE gewoon teveel is en dat een stapje minder ook goed genoeg is.
Ik denk aan je!

[Gast]

Tring, tring, "Hoi mam, ik wilde even zeggen dat je ondanks alles goed werk hebt verricht, bedankt! Ik ben heel blij en trots op je!" "ennuh, mam, beter dan je best doen kan niet, zeker niet als opvoeden niet in een boekje beschreven staat" Daarom deze voor jou! :present: en

(is natuurlijk maar surrogaat maar ik hoop van :heart:te dat zo'n telefoontje in de toekomst ook aan jou adres komt Houtje)

[Houtje]

Dank je Safi en Spud
Toch maar een "senseoke" wat jullie.....

[Gast]

Doe mij maar een theetje ben nu al hyper Maar dan wel met een groot stuk gebak, je moet jezelf soms eens kietelen want een ander doet 't niet (vaak)