zaterdag 5 januari

[Cacao]

Yeah, ik ga koken voor mezelf!
Gebeurt niet zoveel, maar het is de eerste (of tweede) stap, naar het mezelf wel iets waard vinden...

[Vie]

Wat ga je koken voor jezelf Cacao?

[Houtje]

Ik kan het ook niet, stond in de Cee en kocht een maaltijdsalade voor mezelf, kom vriendinnetje tegen en begin me meteen te excuseren dat ik een maaltijd van 3,59 in mijn mandje heb liggen. Grrrrr.

[Vie]

Nou JA Houtje, dat is ook wel verrekte duur, een maaltijdsalade van drie zoveel voor jezelf, ben je nou helemaal gek geworden?
Maar we maken er weer een beetje een grapje van. Het is geloof ik echt een probleem, dat het heel moeilijk is om jezelf te accepteren. En zoals Cacao ook zegt, de anderen accepteren ons best wel, wij zijn het zelf die het ons moeilijk maken vaak.
Kunnen we ook weer uit komen. Je kan gewoon niet zeggen: ja maar ik werd vroeger niet geaccepteerd door mijn ouders. Ik bagatelliseer die pijn niet. Maar we hebben nu met onszelf te maken en we willen toch zo prettig mogelijk leven?
Ik zeg het misschien onhandig, maar we moeten het er nu mee doen, met onszelf. En we hebben 24 uur per dag met onszelf te maken. Een ander, een partner kan zelfs nog eens vakantie nemen van ons, maar wij zijn met onszelf opgescheept, altijd, elke seconde.
Dus waarschijnlijk wel prettig en de moeite waard om het met onszelf te leren vinden.

[safidepafi]

Toen ik anderen nog veel hielp vond ik het inderdaad prettig dat men mij nodig had...dus inderdaad overvleugelen.

[Cacao]

Ik kook heeeel erg simpel een grote pan macaroni, ga het niet meteen overdrijven, babystapjes...

Ja we moeten het nu met onszelf en voor onszelf doen.
Ik dacht altijd: Mijn ouders vonden mij niet de moeite waard, dus waarom zou ik het wel doen?
Maar dat is een verkeerde redenatie, al issie bekend en dus 'veilig'...

JUIST omdat onze ouders het niet deden, moeten wij het nu wel gaan doen, hoe moeilijk ook.
Goed zorgen voor het kind in jezelf, datgene doen wat je ouders niet konden...

[Rudy]

Ik denk dat dit gedrag voortkomt uit onzekerheid en wantrouwen, misschien een stuk jaloezie.
Zelf bang voor de afwijzing.
Maar ook arrogant.

De partner zien als een bezit.
De partner willen veranderen door jouw norm op te leggen.
"Ik wil dat je op deze manier en niet anders met me omgaat".
Afhankelijk maken om de controle te behouden.
Ieder vorm van ontwikkelen en elk protest wordt zo in de kiem gesmoord.
Het einde van de geestelijke vrijheid.
Eerst iemand alles uithanden nemen om vervolgens te zeggen dat hij of zij onzelfstandig is.

Dus dubbel gestraft en dat is pijnlijk.

Ik denk dat een en ander veel te maken heeft met voorwaardelijke en onvoorwaardelijke liefde.
Ik denk al een hele tijd dat liefde in al zijn vormen en facetten gewoon een levensstijl is.

Respect vertrouwen , je naaste als een gelijke zien en het gevoel geven er te mogen zijn met zowel goede als minder goede kwaliteiten zijn sleutelwoorden

[Rudy]

Houtje volgens mij ben je erg gevoelig voor de mening van een ander.

Je hoeft jeniet te verantwoorden t.o anderen over de inhoud van je boodschappenwagentje.

[Houtje]

En hoe, Rudy, en dat is een oprechte vraag, kom jij aan al die zekerheden en wetenschappen? Dat in de angst voor de afwijzing een arrogantie schuilt is een diep psychologisch inzicht. Dan moet je wel verrekte hard aan jezelf getimmerd hebben.

En je partner afhankelijk maken om de controle te behouden is ook zo'n wijsheid. Ik herken het zó, want op het moment dat je de ander alles uit handen neemt, komt het verwijt aan de ander dat die slap is omdat die alles uit zijn handen heeft laten nemen en verdwijnt het respect, het respect dat je alleen kunt hebben als je gelijkwaardig aan elkaar bent.

zucht.

[Houtje]

Nee dat van die salade is een VOORBEELD omdat ik een vriendin tegenkom en ik spontaan daarover begin. Het valt eigenlijk wel mee de laatste tijd die gevoeligheid het was nog veel erger :$

[Vie]

Houtje dat snap ik, dat het een voorbeeld was.
Ik vind het trouwens helemaal niet raar dat je even aan Rudy vraagt wat hij bedoelt.
Arrogantie vind ik ook wel een wat boud woord, ik denk meer dat het een heleboel verlegenheid is en angst, waardoor we ons soms groter gedragen dan we echt zijn.
En dat kan je arrogantie noemen, omdat we de ander niet de kans geven om ons echt te leren kennen en ook iets voor ons te zijn.
Meningen? Graag!

[Rudy]

Houtje ik heb het vroeger allemaal meegemaakt wat ik schrijf, niet wetende dat de levensstijl van mijn opvoeders nog eens mijn ondergang zou worden.
De normen en waarden uit mijn kindertijd heb ik voor waar aangenomen en liepen paralel aan mijn eigen leven.
Daar is niets meer bijgekomen omdat ik ben gaan drinken.
Ik hebmijn eigen ontwikkeling daarmee stop gezet.

De nieuwe inzichten hebben zich schoksgewijs middels vele emotionele omslagen aangediend.
Het is een herinneringstocht geworden naar wie ik al eens ben geweest voordat mijn gevoel en emotie werd ontkend, in de kiem gesmoord.
Het herontdekken van mijn geestelijk emotioneel referentiekader is de basis geworden van mijn nieuwe leven.
Toen ik stoptemet drinken werd ik weer kind, puber en ben nu al aardig droog achter de oren.

Ondanks alle afwijzende en waarschuwende vingers ben ik toch door gegaan met zoeken naar aanknopingspunten in mijn verleden omdat ik na te zijn gestopt met drinken even ongelukkig was als voorheen.
Ik ben blij dat ik doorben gegaan.

Ik ben psychologische stukjes gaan lezen, psychotherapie gevolgd zowel in groepsverband als alleen.
Pesso therapie gedaan en bij de AA terecht gekomen waar ik enig houvast kreeg aan het 12Stappen programma.
Het heeft me veel over mijzelf geleerd.
Ik heb geschreven of mijn leven er van afhing.
Ik ben vaak opgenomen geweest en al met al heeft dit er toe bijgedragen dat ik nu ruim zes jaar niet meer drink.

Dit even in het kort.

[Rudy]

En ik vergeet te vermelden dat ik veel aan de boedistische levenswijzel en inzichten heb gehad.

[Rudy]

Het lijkt veel op het AAprogramma

[safidepafi]

Ik wilde aardig gevonden worden omdat ik het gevoel had dat ik niets waard was . Dat er niets anders van me te halen viel dan wat ik te geven had. Als ik niet gaf voelde ik me schuldig, voelde ik dat ik anderen tekort deed.
Ik deed dit niet uit arrogantie maar om erbij te horen. Om iemand te zijn want de enige persoon die ik thuis geleerd had te zijn was iemand die er niet mag zijn.
Ik gaf ook omdat ik zag dat veel mensen dat nodig hadden omdat ze het ook fijn vonden maar ik maakte onze relatie wel afhankelijk aan mezelf. Ik gaf dus moesten zij liefhebben, respect tonen, gezelschap geven.
Volgens mij is dit normaal gedrag voor 'gevers' en zolang als ik het graag wilde was het voor mij belangrijk dat mensen me lieten geven.
Sommige mensen lieten dit niet toe en dat voelde dan als een klap in mijn gezicht. Ik probeerde dan op allerlei manieren o toch te geven...tot huilen toe.
Nu heb ik dat niet meer nodig...ik vind mijzelf de belangrijkste en waarde volste persoon die er is en daarom kan ik nu ook anderen in hun waarde en onwaarde laten.
Ik meet niet meer... ik kijk toe.
Ik geef niet meer....ik luister

[Houtje]

Dat van dat stopzetten van je eigen ontwikkeling is heel erg herkenbaar. Ik ben nu fase I aan het beschrijven, hoe ik tot het gedrag ben gekomen van het drinken. Tijdens het schrijven merk ik dat ik veel over mezelf leer.

Ik lees ook veel, over psychologie, ik heb ook veel gelezen, het blijft me interesseren.
Maar ik herken bij jou dat de inzichten een zekere "rijpheid" hebben gekregen en daarom wilde ik graag weten hoe je ze verworven hebt.

[Vie]

Rudy ik vind jouw postings meestal leerzaam en wijs, maar heb jij ook wel eens geleerd te zeggen: sorry dat ik je pijn heb gedaan? Ik bedoel, ben je nog wel een echt mens?
Ik vind jouw manier van schrijven prettiger dan van Ziza, om het maar even in de AA te houden, maar het lijkt allemaal zoiets als vanuit de hemel. Ik ga straks ook naar de AA hoor, en verkondigen hoe goed het drankloze leven is.
Dat is het ook, maar heb je nou helemaal geen zwaktes of fouten meer?
Ik ben echt blij voor jou dat je al jaren drankloos ben en dat ga ik zelf ook doen, maar ik zal echt nooit zeggen dat ik het zo goed weet , tenminste ik hoop dat ik dezelfde chaoot mag blijven met mijn eigen falen en gektes.
Amen dan maar even.

[Rudy]

Dat is wat ik zelf ook denk Cacao.

Koester dat kind en vertel dat het er mag zijn.
Stop met het kind te straffen, je straft jezelf.
Een en ander kan paralel lopen aan het gevoel vroeger altijd gestraft te zijn.

Als niemand anders het doet ga dan één keer per dag voor de spiegel staan, kijk jezelf diep in de ogen en zeg dat het kind er mag zijn.

JIJ mag er zijn, je bent het waard.

Het is goed voor het zelfvertrouwen

[Cacao]

Safi, nog even een voor jou omdat je het gelukt is vanmiddag, lang leve de natte broek.

De macaroni is klaar, heb eerst nog even bulleke uitgelaten omdat ik niet meteen kan eten na het koken, nog even zijn wonden verzorgd, en nu kruip ik lekker op de bank bij de buis met een bord macaroni op mijn benen, met een lekkere klodder sambal erbij..

Ik ga het nog leuk vinden, goed zorgen voor mezelf...

[Cacao]

O ja Rudy, dat is zeker goed!
Maar weet je wel hoe moeilijk dat is?
Het lukt me nog steeds niet, voor die spiegel te staan en tegen mezelf zeggen dat ik er mag zijn.
Het voelt nog steeds gekunsteld, niet natuurlijk!

[Vie]

Hihi, Safi, aardig gevonden willen worden is ook een vorm van arrogantie, want dan dwing je anderen om jou aardig te vinden met giften en leuke daden.
Sorry ik ben wat nerveus vanavond, daarom blijf ik even hier, maar wel een beetje opgefokt, weet niet goed hoe het komt.
Wel heel geïnteresseerd hoe iedereen over het gaande onderwerp denkt.

[Cacao]

Gremlin, Benthe?

Ik zit te genieten hier, lekkere macaroni, al zeg ik het zelf, ik neem nog een bordje...mjammmmmm...

[Houtje]

Benthe, hear, hear.

Heb gelijk de neiging weer een lolletje te trappen (foei toch Houtje) en een speciaal forum te stichten voor gekken en andere maffiosi zoals wij die zonder AA toch ADB blijven (zijn, worden, you name it).

Wat ik voor verschil zie in de postings van Rudy en Ziza is dat Rudy (naar mijn bescheiding mening, ik geef deze graag voor een andere) méér openstaat voor vragen vanuit zijn omgeving en probeert de vragen te beantwoorden.
Ziza, hoe goed waarschijnlijk, hoogst waarschijnlijk, ook bedoelend, plaatst zich voor mijn gevoel in een hoge toren die in dit geval niet van ivoor is maar van AA-steen en "verkondigt" de enige waarheid, althans in zijn ogen de enige juiste mening. Daar is helemaal niets mis mee, en het tast mijn mening en inzichten ook niet aan, want mijn inzichten heb ik geïncorporeerd door te lezen, te ervaren, te praten en mijn neus te stoten, en dat neus stoten hoort er nou eenmaal bij. Maar hoe meer iemand verkondigdt dat de weg die hij verkondigt, de enige weg is, hoe meer ik geneigd ben een achteraf paadje door de struiken uit te willen kappen.

[Rudy]

Natuurlijk heb ik ook mijn makkes Benthe.
Ik sta midden in de ontwikkeling.
Ik maak net zo goed fouten als een ander.
Ik ben ook maar een mens.
Regelmatig kwaad en soms moeilijk in de omgang.
Soms ben ik weer net dat mannetje met de gebruiksaanwijzing om mijn nek als vroeger.
Ik haal stommiteiten uit

Het grote verschil is dat ik dat nu allemaal mag zijn van mezelf in tegenstelling tot vroeger.
Ik kan om mijn fouten smakelijk lachen.

Ik schrijf hier om nuchter te blijven en misschien bereik ik iemand door mijn ervaring te delen.

Haal eruit wat je kunt gebruiken en bewaar de rest voor later.

Geloof nu niet dat ik in het dagelijkse leven zo praat als op het forum.
Ze zien me aankomen.

Maar dit forum mijn vrouw en enkele goede vrienden zijn uitermate geschikt om mijn problemen mee te mogen delen en daardoor van de drank af te blijven.

[Houtje]

Waarmee ik bijna op de 2700 zit. Geen lichte kost.

Bee, ben je niet gewoon wat wiebelig door slaapgebrek vanwege het beppen met je Lief tot halverwege de nacht?