Spring naar bijdragen

woensdag 20 februari


Dory23

Aanbevolen berichten

Zo ik ben ook weer thuis en heb zelfs al gegeten.
Het is wel te merken dat een grote groep een ban heeft..zo rustig is het hier.

Mijn hondemaatje heeft weer een fikse wandeling met zelf een bergbeklimming achter de rug en we zijn aan het trainen om in de zomer naar een ander dorp te gaan lopen om in een cafeetje een ijsje te gaan eten. En als ze dat goed kan dan gaan we nog een dorpje verder waar een mooi bos is en dan met de bus weer terug naar huis.
Het geeft haar een enorm geveoel van zelfvertrouwen en daarom mij ook weer zefvoldoening wat ik wel een beetje mis op het moment.
Teveel stil zitten en niets moeten is niet goed voor je zelfvetrouwen heb ik al wel gemerkt.
Bij alles wat ik wil gaan doen denk ik 5 minuten later maar dat kan ik niet.

Toen ik nog dronk was ik nergens bang voor...nou ja bijna nergens.

hebben jullie dat ook?

Link naar opmerking
Deel via andere websites

  • Antwoorden 150
  • Created
  • Laatste antwoord

Top Posters In This Topic

Top Posters In This Topic

He safi,

Wat leuk dat je aan het oefenen bent met wandelen.
Het is in ieder geval goed om lichaamsbeweging te hebben,
zeker voor de serotonine huishouding, maar dat wist je vast al.

Nee ik had juist toen ik dronk heel veel last van concentratie
stoornissen, moest ook veel werk mee naar huis nemen,
omdat het op mijn werk te rommelig was en in gewoon
door de stress van het drinken niet alles kon doen wat ik normaal deed.

Nu ben ik een paar weken verder en ik merk dat ik stabieler wordt en
niet meer denk van oh jee als ik het er maar goed vanaf breng.
Gelukkig kan ik nog terugkijken op de jaren dat ik niet dronk,
toen ging alles mij makkelijk af, en was ik nooit bang van
dat ik iets niet zou kunnen.

Het enige wat ik nog steeds niet goed kan is een boek lezen:angry:,
en dat is altijd een van mijn liefste hobby's.
Maar waarom denk je dat je iets niet kan?
Of is het meer omdat je niet weet wat je wil?

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Safi,
Wat goed van je en natuurlijk ook van die hond.
't Zal wel de stilte na de storm zijn. Hoewel ik er toen niet bij was en het niet gelezen heb en dat ook niet van plan ben, heeft het mij ook beïnvloed. Gisteren was ik hier nauwelijks en dat lag niet alleen in het feit dat ik vanalles te doen heb. Ben vandaag ook een beetje schoorvoetend begonnen.

We hebben lekker gegeten en nu ga ik er voor een tijdje van tussen.
Ik heb weer allerlei verkeerde gedachten opgedaan vandaag en ga proberen die om te buigen.
Tot straks.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Tina..je begrijp toch wel dat ik mijn 64 jarige vrouwtje aan het trainen ben voor die fikse wandeling van 5 en 9 kilometer? Mijn hond en ik zijn haar Hondemaatje dat is vrijwilligers werk via Humanitas.
Ze heefte en heupoperatie achter de rug, al wel een paar jaar geleden maar ishaar zelfvertrouwen kwijtgeraakt.
Dat zijn we nu weer aan het opbouwen.

Ja waar ben ik bang voor?
Dat ik over een jaar of 1.5 weer met een burnout thuis zit.
Omdat ik in mijn meest recente arbeidsverlden van 2001-2005 toch wel heb gemerkt dat de 'fun' een beetje uit de werksfeer is. Overal tikt het klokje...zelfs als je naar de wc gaat en dan kan ik slecht tegen.
Ik mag graag hard werken maar ook een geintje maken.
En ook de omgang met collega's vind ik eng/moeilijk omdat ik zelf zo'n 15 jaar in zulke andere omstandigheden heb geleefd. Meer mensen om me heen had die ook aan de zelfkant van het leven stonden en misschien wel vel waren maaar niet arrogant.

Maar ik ga me toch langzamerhand duwen hoor...de goeie kant op
Terug gaan we nooit weer...bij AF zijn we al geweest

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Oeps:huh:Safi, dat wist ik niet van dat dametje,
wat leuk dat je dat met haar doet.
Ja dan is het wel een ander verhaal dan gewoon een wandeling.

Tja collegae, ik kan me voorstellen dat je daar tegenop ziet.
Zou je niet iets kunnen gaan doen waar je meer individueel werkt?
Maar aan de andere kant lijk je mij een makkelijk persoon om mee
om te gaan, dus is het niet een beetje een ingebakken angst?
Natuurlijk snap ik heel erg goed dat het eng is na lange tijd weer
te gaan werken en zeker omdat je een BO hebt gehad.

Als ik naar mijn eigen werkplek kijk, moet ik zeggen dat ik een hele
leuke groep collegae heb, iedereen laat elkaar in z'n waarde en heeft
heel veel voor elkaar over.
Terwijl wij op een mega groot concern werken en nog24/7 ook.
Wij hebben ons eigen sfeertje gecreeerd en die is echt goed.
Maar ik kan je wel een beetje in je gevoel inleven ik ben nu
al een tijdje thuis en ik vind het ook best wel een beetje eng
om weer te beginnen.

Maar als je eventueel weer iets vind wordt je toch wel begeleid?
Hetr lijkt me niet dat je zomaar in de werkende wereld kan worden losgelaten.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Nou hier van Jullie HoutjeTouwtje ook redelijk goeie berichten. Het volleybalgebeuren was toch wel erg leuk, ik moest een team van 6 begeleiden m/v allemaal rond de 10 jaar, een soort stelletje drukke muggen die je op een vel moet zien te houden. We moesten 4 wedstrijden (wedstijdstijd"jes" hoor) spelen in onze poule en hebben jammerlijk in totaal 7 punten verloren in twee gewonnen, en twee verloren wedstrijden.
Maar je komt weer de helft van ons dorp tegen, altijd wel een soort van gezellig.

Alleen om half 5 was ik totaal afgeknoedeld zeg, maar toen moesten we nog gymschoenen gaan kopen voor Grietje, want die was op haar zaal-schoenen buiten gaan lopen, en dat kan je maar één keer doen. Dus ook nog eens langs drie sportzaken. Toen heb ik maar een blik soep gehaald en een zak witte bollen en nog wat voor op de bollen en vond ik het verder wel prima. Ik heb de voetbal van Grietje ook afgezegd, dat haalde ik echt niet meer (menselijkerwijs gesproken dan hè) en ik heb me de afgelopen dagen al flink overbelast met de verjaardag van Hansje, en alles rest die ik dagelijks doe.

Dus ik plof dalijk op de bank neer. Morgen ga ik er op uit voor nieuwe waslijnen, ik had zo'n uitrolbaar rek op zolder, dat is helaas afgebroken. De was hangt nu overal en voor nergens.

Toedeledokie en misschien nog tot vanavond!!!!

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Corinne geniet van je avond en het ombuigen van je gedachten leg ik met volste vertrouwen bij jouw neer.
Dat kan jij beter dan ik!

Ja Tina..ik hoop ook dat ik goede begeleiding ga krijgen en het is inderdaad ook wel een ingegroeide angst.
Maar toen ik in Schotland werkte heb ik gewoon gemerkt hoe ver ik van mensen weg sta die niet zich jaren in drugs en alcohol hebben laten wegzakken. Hoe mijn leven niet te weerspiegelen is in het hunne en ik al gauw een buitenbeentje wordt en voel. En daar komt dan nog bij dat ik niet gezellig wil meedrinken en ook liever niet close ben met mensen van het werk omdat ik ten eerste bang ben voor geroddel. ik schaam me over mijn huis en ook nog thuis een man heb die behoorlijk sociaal gestoord is en ook geen behoefte heeft aan 'vreemden' over de vloer.
Als ik het zo schrijf dan klinkt het alsof ik moeilijkheden zoek maar het is nogal complex.
je kan moeilijk aan de zelfkant van de samenleveing leven en dan verwachten dat je er zo weer tussen stapt.
Mijn ideeen over het leven, over de underdog staan soms zo haarscherp op gedachten van anderen dat dat al gauw botsts.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Safi,

Maar je hoeft toch niet buiten werktijd sociaal met je collegae
op te trekken?
Dat doe ik ook niet hoor, naar feestjes bij mijn collegae thuis ga ik niet.
Op een bedrijfsfeest of team uitje heb ik nog nooit
alcohol gedronken en daar heeft nog nooit iemand iets van gezegd,
ze kennen mij niet anders.

Mijn werk en prive leven zijn twee verschillende dingen, en ik moet je
zeggen dat bevalt mij prima.
Natuurlijk heb ik door mijn werk wel verplichtingen, maar wat niet hoeft
daar doe ik ook niet aan mee.

Ja ik bedenk net zou je niet in de thuiszorg willen werken?
Dan kan je veel voor mensen betekenen en ben je wel je eigen baas.
Je kan je iegen tijden indelen en bent toch lekker sociaal bezig.
Is maar een ideetje hoor

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Ik weet het, een bekende figuur ben ik hier niet echt he? Wat niet wegneemt dat ik regelmatig eens kom kijken, en zien dat ik niet alleen ben, is toch wel een hele steun. Ik heb gewoon weinig tijd, drukke job, drukke kids, 3 drukke katten, drukke vriendin, vind maar eens tijd om hier alles bij te houden he?

Ontwenningsverschijnselen? Nee, behalve helemaal in het begin geen last van. Heb alleen maar spijt dat ik niet veel eerder ben gestopt, dat had me veel sh*t bespaard, maar bon, ik kijk vooruit, en niet meer achteruit. Doen jullie dat ook maar!

Groetjes

Maxo

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Maak een account aan of meld je aan om een opmerking te plaatsen

Je moet lid zijn om een opmerking achter te kunnen laten

Account aanmaken

Maak een account aan in onze gemeenschap. Het is makkelijk!

Registreer een nieuw account

Aanmelden

Ben je al lid? Meld je hier aan.

Nu aanmelden

×
×
  • Nieuwe aanmaken...