Hello I feel like s***. Had vandaag een examen te verteren, na enkele dagen intensieve opleiding, en nadien zijn we met enkele collega's iets gaan drinken. En ja, ik heb een biertje gedronken, omdat ik er zin in had, voor het eerst na zowat twee maanden. Ik had het misschien beter niet gedaan, maar I did it, omdat ik het zelf wou, niet onder druk van iets of iemand, ik heb dit zelf beslist, ikke, me only. Toen ik thuiskwam en dit ook toegaf aan mijn vriendin was die danig ontstemd, sprak van "teleurstelling" en "uiteen gaan" en de hele s***. Nu is ze weggegaan, gaan werken, enfin, ff rust toch. Kijk he, ik heb veel fouten gemaakt en mensen pijn gedaan door het zuipen, dat geef ik toe, maar **** he, mag ik nog zelf mijn leven bepalen? Mag het niet-drinken een "externe dreiging" zijn, iets dat je wordt opgelegd door een ander, ik weet wel dat het voor mijn eigen bestwil is, maar mag ik mijn ritme bepalen? Ik merk trouwens ook hoe langer hoe meer dat mijn vriendin, sinds ik niet meer drink, almaar meer anderen zoekt om mee "een avondje weg te gaan", of "enen te gaan drinken", ik ben precies niet goed genoeg meer. En dat dat nu weer... Nee, ik verwijt mezelf niets, en ik ben helemaal niet van plan om te "hervallen", of nu een fles weetikwat uit te zwadderen, maar ik voel me in de hoegk geduwd, als niet-drinker ben ik precies een rariteit, en als ik iets durf te drinken, ben ik de slechte, wat moet ik ****** doen om goed te doen? Iemand een verstandige visie plz? Maxo