zaterdag 26 juli 2008

[stien]

Hoi, hoi,

Drup,

Ben geschokt na het lezen van de berichten over Corinne. Wat An er mee van doen heeft
begrijp ik heel niet. Maar mogelijk neem ik zoveel ook niet goed meer in mij op.
Ik ben bang, angstig, hartkloppingen en de tranen staan mij in de ogen.
Mijn voorgevoelens zijn niet goed in elk geval. Het draadje en zo meerdere berichten
zijn mij slecht bekomen.

Fijn dat velen hier behulpzaam, ondersteunend en liefdevol zijn.
Ik zelf zit even op slot zoals ik het noem, sorry.
Zal af en toe nog mee lezen.

[Houtje]

Stien,

Maak je niet té verdrietig dat hoeft niet. Alles is in orde .

[Ziza]

quote:

--------------------------------------------------------------------------------
Originally posted by: water
Iedereen weet verdorie zelf wel waar-ie mee bezig is, toch?

--------------------------------------------------------------------------------

Mmmmm.... ik ben blij dat ik kan toegeven dat ik soms geen idee heb of ik wel weet waar ik mee bezig ben...en daar is niks mee...

Ik weet wel dat toen ik dronk en gebruikte echt niet wist waar ik mee bezig was behalve drinken en gebruiken... dat ik op een langzame en gruwelijke manier zelfmoord aan het plegen was kwam niet of nauwelijks in mij op...dat ik niet in de gaten had hoeveel pijn ik andere mensen deed met mijn verslaving die niets of niemand spaarde...

Toen ik in de kliniek belande jaren geleden bleef er van Ziza weinig over... wat ik bedoel te zeggen is dat toen de drugs en alcohol mij werden "afgenomen" bleef er een klein , bang , gefrusteerd mannetje over...een jochie met een minderwaardigheidscomplex gecombineerd met superioriteitscomplex...
Kortom een hoop bagger in mijzelf maar wat mij tegenhield om op te groeien was het IDEE dat ik het ZELF moest doen...dat hulp vragen ZWAK was...dat ik ALTIJD moest blijven vechten...
Wat mij ook in mijn verslaving hield was ontkenning van wat er allemaal gebeurd was...ik had overal een verklaring voor...geen emotionele binding met ouders , mijzelf altijd apart voelen , etcetc...kortom ik was anders dan alle anderen...en hoe vaker ik dat in mijn hoofd herhaalde hoe verder weg ik kwam te staan van andere mensen en daar dan weer over ging klagen en waardoor ik nog verder weg raakte...

Mijn manier om om te gaan met emoties en gedachten was ze te verdrinken en weg te roken...en als ik eenmaal begon kon ik ook niet meer stoppen...

Als ik nu terugkijk op de jaren dat ik dronk en gebruikte kan ik alleen maar tot de conclusie komen dat ik gewoon zwaar ziek was...het is een geesteziekte die verslaving...
Ik vocht tegen mijzelf , anderen en mijn verslaving... en ik werd alleen maar verder in de hoek gedreven... het vechten tegen verslaving (op het mentale niveau) was voor mij een kansloze strijd want ik wist niet waar de fout zat in mijn gedachten ; ik bedoel, ik geloofde in alle leugens die mijn hoofd verzon en kon de waarheid niet meer van fantasie onderscheiden...soms ging het even goed althans zo leek het maar onder de oppervlakte borrelde het enorm...de vulkaan kon altijd op ieder moment uitbarsten... en uiteindelijk gebeurde dat ook...

De verandering kwam toen ik het opgaf... ik besloot mijzelf over te geven ... ik wist niet meer wat ik moest doen of wat ik er van moest denken...en toen ben ik een pad gaan bewandelen zonder daar ooit te zijn geweest...dat was eng en mijn hoofd probeerde van alles om mij er weer vanaf te krijgen...maar ik bleef op het pad lopen of ik het nu leuk vond of niet... het mooie van dat pad is dat je er nooit alleen loopt ... er zijn een heleboel mensen die ook op dat pad lopen...
Ik heb een map nodig om door dit leven te manouvreren... ik heb een map nodig om met mijzelf en anderen om te gaan...kortom ik heb een handleiding nodig want die ben ik ergens verloren in mijn leven...ik heb er een gevonden...

Om toe te geven dat ik het niet ook niet allemaal weet en dat ik alleen mijn best kan doen om zo een een leuk , aardig , vriendelijk mogelijke partner , vader en vriend te zijn...
En dat gaat met vallen en opstaan...

Vandaag kan ik mijn hoofd gebruiken in plaats van dat mijn hoofd mij gebruikt... want dat is het verschil tussen vrij zijn en gevangen zitten...en ook dat is lang niet altijd het geval voor mij...en zodra ik in de gaten krijg dat ik mijzelf verwijder van anderen door leugens , angst en woede moet ik wat gaan doen...en snel ook want na verloop van tijd ga ik er aan...en dan vraag ik om hulp...
En de brug die dat mogelijk maakt voor mij vandaag is een Hogere Macht zoals ik Hem/Haar begrijp (of niet begrijp want dat maakt toch niet uit hahahaha) en de mensen die op hetzelfde pad lopen en ervaring hebben met wat ik zojuist beschreef...

Ik wens iedereen een fijne dag vandaag

[druppeltje]

Caro mijn man en ik waren altijd heel open tegen elkaar en vertelden elkaar altijd alles behalve een keer en dat was op een nacht dat hij besloten had er stiekum van door te gaan. De volgende ochtend vond ik hem dood naast me in bed, hartstilstand dus. Hij was al helemaal koud, srijf en paars dus al uren zo gelegen en reanimeren ook niet meer kon helpen. Echt stikeum dus gegaan zonder een woord, zonder afscheid. Velen hebben me gevraagd waarom ik niets gemerkt heb als is de kou maar. Nou we hebben een heel groot bed, al heel lang samen dus lepeltje lepeltje liggen was er niet meer bij hahahha, en de katten sliepen altijd tussen ons in. Hij lag in de houding waarop hij altjd sliep dus probeer me te troosten dat het in zijn slaap is gebeurd. Te jong maar een mooie dood als het dan toch moet alleen voor degene die achter blijft is het...............

[Houtje]

Mensen,

Ik ga maar eens de aktie van gisteren uitvoeren.....naar de Lidl gaan. M.b.v. een geleende auto .

Latersssssssss.

[druppeltje]

Stien, dank je en blijven schrijven hoor. We delen hier lief en leed. De ene keer maakt iemand een uitglijder, de andere keer gaat het over het weer, soms over de tuin en dan over rouwen. We praten over de dingen die ons aan gaan of ons naar de fles hebben doen grijpen en hoe er af te komen.........

Ziza wat kun je toch altijd weer de dingen goed omschrijven en je klinkt altijd zo sterk, heb respekt voor je hoor.

[Rudy]

Ziza, veel herkenning in je bericht.
Je vind het vast wel in orde als ik met jou meeloop op mijn pad.?
Fijn weekend gewenst.

[safidepafi]

Er mij in mijn oor gefluisterd, dat ik beter kan vertellen hoe ik van dagelijkse alcoholist, gekomen ben tot wie ik nu ben.
Dat ik dat beter kan doen, dan dat ik als matig drinkend alcoholist ga vertellen, hoe anderen hun leven moeten gaan invullen en met hun alcohol gebruik om moeten gaan.

Goed ik zal dit proberen te doen.
Toen ik besefte dat ik alcoholist was vond ik dit niet zo erg of het was gewoon voor mijn gevoel nog niet erg genoeg. Ik lag namelijk niet in de goot, dronk niet zielig in mijn eentje thuis en voldeed niet aan alle vooroordelen die ik over alcoholisten had. Vieze mannetjes in het park met een blikje bier in de hand, onverzorgde mensen die in vuilnisbakken naar etensresten zochten.

Nee ik wist het wel, ik dronk veel, ik dronk elke dag, maar ik werkte, had een huis , een hoop vrienden en hobbies.
Mijn grootste hobby was, na mijn werk naar de kroeg gaan en daar als allerlaatste bijna kruipend weer uitkomen. Ik moest elke dag naar die kroeg, al mijn 'vrienden' kwamen daar, daar gebeurde het echte leven, daar werd het meeste gelachen en daar had ik de meeste lol.
Natuurlijk verdiende ik geen bakken geld, want een goeie schoolopleiding zat er niet in, na de VWO ben ik gaan werken omdat ik door mijn alcoholgebruik echt geld moest verdienen om dat te kunnen betalen. Bovendien werd concentreren steeds moeilijker en leek een studie echt 'te-ver-van-mijn-bed'
Het voorstel om in de kroeg te komen werken, omdat ik er toch al zoveel was nam ik met beidde handen aan.
Ik woonde er om de hoek, dus de kroeg werd vanaf dat moment helemaal mijn andere familie.
Aan de ene kant was het beter voor me, omdat ik niet dronken achter de bar kon staan, maar aan de andere kant begon ik al wel smiddags met een lekker gratis likeurtje bij mijn koffie.Dus ik begon eerder te drinken.
En na het werken achter de bar,elke avond naar de nachtclubs met alle andere kroegeigenaren en werkers. Dus het werd pas in de ochtenduurtjes dat ik in mijn bed kwam en dan tegen 2 uur weer moest beginnen.
Ik had weinig tijd voor andere dingen en leerde in die tijd dat kennisen en vrienden, die alcohol niet als het belangrijkste in hun leven zagen, weinig met me gemeen hadden en dus ook niet vaak bezocht hoefden te worden.
Ik begon mijn Sociale cirkel te verkleinen tot de echte alcoholisten, maar dat besefte ik nog niet.
Ik stond nog niet tegen de muur, het kon nog erger.

Ik voelde pas dat ik tegen de muur stond, toen ik verzeild was geraakt in een punkscene waar de harddrugs en alcohol op elk uur van de dag aanvaardbaar was. Waar hoe meer....hoe beter, hoe heftiger.....hoe mooier betekende.
Waar geen regels meer waren, geen vooroordelen, waar alcohol en drugs misbruik, de manier was om te laten zien dat je leefde.
Dat je niet mee wilde doen aan de 'ratrace', dat je liever aan de zelfkant van de maatschappij wilde staan, dan zo 'dom' te zijn om mee te doen.
Ik ben toen wel een beetje dood gegaan, want elke dag alcohol enn drugs gaat je niet in de koude kleren zitten.
Je huild als je wakker wordt, maar vergeet het zodra iemand je een fles voor de neus houd, een snuif aanbied, een pilletje toeschuift.
Want op dat moment hoefde ikzelf niet meer na te denken maar werd ik geleefd door alle emoties die drugs en alcohol bij je teweeg brengen. Je vrienden dealden dus drugs ten overvloed.
Toen ik diep genoeg gezonken was en al om 6 uur in de ochtend, mijn wagen uit sloop, om bij de buren aan de berenburger te zitten, gevolgd door baileys, whiskey, port, tequila, bier en om 11 uur smoorbezopen in mijn bed te duiken, om er tegen de middag/avond weer uit te komen en de cirkel weer op gang te brengen...niet meer wist welke emoties en gedachten van mij waren en welke van de drugs die ik nam....toen besefte ik dat ik met mijn rug tegen de muur stond.

Het enige wat mij toen heeft geholpen, en het enige wat ik durfde of wilde (want de verslavingszorg stond zo ver van mijn bed, ik stond te ver naast de maatschappij voor mijn gevoel) was samen met mijn man vertrekken uit de cirkel waar we in zaten.
Alles in een omgebouwde camper bus gestopt en wegrijden.

De zon achterna en op een plek waar ik niemand kende en waar niemand mij kende, afkicken van waar ik mee bezig was.
Afkicken van een hele levensfilosofie, gewoontes, vrienden, gedachten, uitvluchten, en alles wat onze verslavingen in stand hielden.
Gelukkig stond ik samen met mijn man sterk, met de ruggen tegen elkaar te vechten voor onze gezondheid, ons geluk, ons huwelijk en onze toekomst.
En als de één gevaar zag in de mensen die we ontmoeten, dan werd de ander gewaarschuwt en werden er maatregelen genomen.
Wat meestal inhield dat de bus gestart werd en we verder reden.
We zochten de eerste maanden vaak eenzame plekken op in de bergen om met gezonde boodschappen en ver weg van kroegen en winkels om een kampvuurtje te praten over hoe het voelde zonder vedoving door het leven te gaan. We maakten ruzie, we maakten plannen, we maakten duidelijke afspraken, die inhielden dat alcohol en harddrugs nooit en nooit meer ons leven inhoudt mocht geven.

Dit was twaalf jaar geleden, ik voel me weer onderdeel van de maatschappij, ik ga bijna nooit naar de kroeg en als ik er een keertje ben, is het nooit om me klem te zuipen. Ik gebruik al sinds die tijd die ik hier boven beschreef, geen harddrugs meer.
Ik drink af en toe wel eens een biertje of een wijntje en rook ook nog wel eens een joint. Maar dit is niet meer iets wat mijn dag bepaalt, mijn leven uitstippeld, mijn toekomst heeft weer zin.

Ik kan beamen wat Tapas schreef op een gegeven moment, voel je het in je kleine teen, dat je met de rug tegen de muur staat en weet je dat je alcohol gebruik je niet gelukkig maakt. Op dat moment moet je in aktie komen.

[slofje]

dag lieve mensen allemaal,

ben net terug van bezoekje aan Corinne
ze heeft refusal ingenomen
wat goed zo`n forum, ook bij dit soort gebeurtenissen

wat ik bij Corinne zag was heel veel herkenning: er altijd voor die ander zijn, het goed weten voor die ander, maar wanneer jezelf hulp nodig hebt, niet durven vragen, het alleen willen doen, sterk zijn en noem maar op allemaal
dit was voor mij ook de grootste valkuil
hulp vragen is moeilijk, maar ook heel erg sterk
natuurlijk is veiligheid en vertrouwen daarin zeer belangrijk

succes allemaal vandaag!

[safidepafi]

Bedankt voor je berichtje Slofje, fijn dat je er was voor Corinne.

Corinne:heart:....ik hoop gauw wat van je te horen.

[juffie]

Slofje, En jij jalours op mij???
Wat een geluk voor Corinne dat jullie bij elkaar in de buurt wonen!!!
En wat je vertelt is voor mij in ieder geval heel herkenbaar!

[safidepafi]

Juffie..er schijnen PB berichtjes verstuurd te worden die niet erg vriendelijk of ondersteunend zijn.
Er is al vaker over gesproken hier en het beste is om zulke berichten door te sturen naar de Moderator of naar info@alcoholdebaas.nl

Blijf gewoon wie je bent en schrijf wat jij graag wilt vertellen of kwijt wilt. Je bent hier voor jezelf.
Wat een ander er mee doet of wat een ander er uit wil halen ligt bij hun.

[Rudy]

Safi bedankt voor je openheid.
Eén van de manieren je weer kwetsbaar te durven opstellen.
En dat is een grote stap voorwaarts.
Bewaar dit levensverhaal.
Lees het regelmatig
Je kunt je vooruitgang hieraan spiegelen.

[juffie]

Even rechtzetten.

Was geen AKELIG Pb, maar de opmerkingen (goed bedoeld) hebben me wel geraakt.
En ik wil geen BLUNDERS meer maken.
Ik lees gewoon verder mee en als ik iets te melden heb (behalve humor) doe ik dat wel voorzichtig.

Maar toch bedankt!!!!!!!!!!!!!!!

[Rudy]

Corinne de teleurstelling zal groot zijn.
Schrijven is ook verwerken.
Pak de draad weerop en schrijf van je af.
Nuchter worden is niet mogelijk zonder mensen om je heen te raadplegen.
Veel sterkte toegewenst.

[Rudy]

Ben weer weg.
Zolang het weer dat toelaat ben ik buiten.
In het zonnetje.
Dag dag

[Houtje]

Slofje,
Dank voor je lieve en goede zorgen voor Corinne. Ik schrik een beetje van de Refusal maar Corinne heeft er meer ervaring mee dus zal het wel het beste weten.

Caro,
Ik zwerm ook om het forum heen, herkenbaar. Maar we moeten Corinne ook de tijd geven, ze voelt zich hoogstwaarschijnlijk erg opgelaten.

[druppeltje]

Dank slofje voor je bericht over Corinne en niet alleen dat je lijkt me een lief mens.

Caro het is goed hoor, alles bijhouden hier valt mij ook niet mee.

Kirky dank voor het delen.

Safi heel goed dat je dit nog eens herhaalt want de pasgekomenen (vind nieuwelingen zo'n naar woord) weten het misschen niet dat er nare pb-tje zwerven. Ben ook gestalkt geweest met nare dingen hier op pb en Tactus kon er niets anders aan doen als me uitleggen hoe ik me af kon sluiten voor die persoon.

[juffie]

Gaat ook niet om de humor Carolien, juisreacties.
Maar genoeg erover. Wil dit niet opblat nizenet! Gaat om mijn andere

[juffie]

opnieuw: Gaat juist om mijn reacties op anderen.
Wil dit niet opblazen.
Is oké zo!

[BamBam]

Water,......tja, het is moeilijk bescheiden te blijven als je zo.......als ik.
Het komt hier met bakken uit de hemel, heerlijk weer voor een tukje.

Corinne, bek op 't stuur en er weer voor gaan. Ik las dat je refusal had genomen, steuntje in de rug. Echt lekker zul je je niet voelen denk ik zo, voor jou een

[druppeltje]

Drup heeft een grote pan met (biologische) draadjesvlees opgezet en gaat lekker met doggy aan de wandel. Een klein wit kaarsje met rozengeur staat naast de pc om vanavond om 11 over 20.00 aan te steken voor ons allemaal. Nee geen zonnesteek maar wel nutteloze informatie hahaha. Kom Banjo en spaatje blauw we gaan schuffellen door het park. Peukje in mijn bek en kleren aan die niet meer bij mijn leeftijd passen, niet fatsoenlijk kunnen lopen dus ma Flodder gaat weer op pad. Enfin heeft de buurt ook weer wat. En het forum misschien ook tot laters

[safidepafi]

Ma Flodder, geniet van je wandeling met hond, peuk en Spa blauw..het leven is te mooi om in het verleden te blijven hangen, maar mooie herinneringen moeten we koesteren.

[safidepafi]

Ik ga zwemmen...doeg!

[druppeltje]

Sjips Bam moezontijd bij jou? Nou dan moet iik echt gaan rennen, tis nog erger als een slak met 4 hernia's. Als ik nu eens gewoon op de kookplaat ga staan, dan ga ik beslist sneller.