Spring naar bijdragen

woensdag 10 december 2008


PEM

Aanbevolen berichten

  • Antwoorden 291
  • Created
  • Laatste antwoord

Top Posters In This Topic

Top Posters In This Topic

Ja, he, Slofje, ik had de mooiste legging, met kant afgewerkt. ;) De andere drie waren ook in rood/oranje.
De dames aan de andere kant die het in Turks en Spaans vertaalden, zijn leden van het multicultikoor, het meisje naast mij zit op school.
En weet je, je ziet het publiek helemaal niet als je op de planken staat. Dus wat publiek? Waar publiek? Trouwens: geen tijd om aan publiek te denken. :D Bij alle doorlopen en ook bij de generale ging er nog van alles mis. Dat is niet erg, want iedereen heeft er goed van geleerd en de uitvoering liep alles toch gesmeerd.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Hahaha..., Rudy. Je schreef: Als je bang bent dat er iemand onder je bed ligt moet je kijken. En dat zou je angst oplossen. Ja, normaal gesproken wel, denk ik, omdat je dan kunt zien dat er niemand onder je bed ligt.
Het zal zo rond 1963 geweest zijn. Ik woonde nog met mijn ouders in Amsterdam en via een kleerhangertje en twee-aderig antennelint (geen draad maar lint, want het was, als voorloper van de coax-kabel, een plat snoer met wel een centimeter tussen de twee koperdraadpolen) konden we de uitzendingen van het R.E.M. eiland ontvangen. Een toenmalige tv piraat die vanaf een booreiland in de Noordzee tv-uitzendingen verzorgde. (Na verbod en ledenwerving is dit station veranderd in de nog steeds bestaande TROS).
Ik was een jaar of 6 en keek met veel plezier en spanning naar uitzendingen van deze piratenzender. O.a. waren er uitzendingen van de serie Mr. Ed, het sprekende paard, die later ook door de Tros werden uitgezonden. En er was een uitermate spannende serie over een Onzichtbare Man... Truccage was toen nog beperkt in film- en tv-land en de beste meneer Onzichtbaar werd, als ie dan toch in beeld moest "verschijnen" uitgebeeld als een in wit verband gewikkeld persoon in pak en met hoed.. Maar toch was ie onzichtbaar volgens de verhaallijn...
Je voelt hem al aankomen.. die onzichtbare man vond ik als iets meer dan kleuter, behoorlijk eng. En hij lag dan ook regelmatig in mijn verbeelding onder mijn bed. (Hoezo lag ie onder Mí'jn bed??? hihihi.. ik was toch al een aankomend alcoholist??met mijn brein was toch sowieso al iets mis??Mijn fantasie werd toch maar al te vaak werkelijkheid in mijn verbeelding??? (ja, dit zijn aanklachten naar mijn omgeving die me gewoon altijd een beetje gek gevonden heeft, als kind al....)
MAAAAAAAAMMMMMMMMMM.....ik durf niet te slapen... er ligt iemand onder mijn bed..
Niet waar, kijk zelf maar!!!
Ik zie niks.... het is .... jaja.. knettergek. Dus met angst en beven een half doorwaakte nacht. En de volgende dag supernerveus, bloedneuzen die bijna niet te stoppen waren.. net doen of er niks aan de hand was. Ik schaamde me dood, ik was bang en dat mocht niet. Ik was geen echte jongen. Die zou voor zoiets idioots niet bang zijn.
Nee mam, nee pap... het is alweer over. Ik ben niet bang.. ik ben jullie grote jongen, jullie trots, jullie toeverlaat. Ik zal jullie in de toekomst vertegenwoordigen als waardig gezinsoudste. Ik zal een voorbeeld zijn voor mijn zus en broers (allen jonger) want dat verwachten jullie van me en daar moet ik aan toegeven en voldoen... En dat kon ik niet. Emotioneel was ik erg verward, mijn zus en mijn broertjes namen gezamenlijk het roer van mij over. Ik werd het mislukkelingetje van de familie, jammer genoeg de oudste.. er werd door mijn ouders weinig meer over mij gesproken naar buiten toe... wel over mijn zus en broertjes, die allemaal een maatschappelijk verantwoorde positie wisten te bereiken.

Tja, het zat er al vroeg in. Ik kon me verwoorden op mijn manier.. tekenen en schilderen waren mijn taal geworden. Maar zelfs daarin werd ik maar nauwelijks begrepen.. Lange tijd heb ik gepoogd mijn beeldende taal aan te passen aan wat men van me wilde horen.. dat lukte maar nauwelijks. Af en toe was er een tekening of schilderij dat "aansprak". Dat waren dan tekeningen en schilderijen waarin ik me aanpaste aan het "taalgebruik"van mijn omgeving, een gevolg van mijn opleiding aan een kunstacademie. Nu ben ik zover dat ik niet de illusie heb dat men mij begrijpt, dat ik mijn eigen taal moet gaan spreken, mijn schilderijen moet gaan maken zoals ik ze wil "uitspreken", begrepen of niet. Het doet er niet meer toe.. Verwonderd en blij ben ik te merken dat er voor een dergelijk schilderij ook liefhebbers zijn.. mensen die me begrijpen. Ik ben kunstenaar, en ik ben pas mislukt als ik niet meer schilder. En zolang de physiek het toelaat zal ik blijven schilderen. Helaas baart de physiek me af en toe zorgen. Maar ook weer niet teveel.. het moet geen "onzichtbare man" gaan worden...

Ik sluit af met een citaat van George Santayana (weet niet wie dat is..):

Zij die zich het verleden niet kunnen herinneren, zijn gedoemd het te herhalen.

Koh.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Hmmm ja dat weet ik ook niet, betr. die onthoudingsverschijnselen....
Ik heb zelf die training gedaan na een on line behandeling van Brijdersstichting. Ik merkte dat ik anders naar alcohol ging kijken en besloot eens een maandje te stoppen.
Het komt er op neer dat je door oefeningen je hersenen leert op 7 up ofzo je aandacht te richten ipv een biertje ofzo . (Even heel sinmpel uitgelegd hoor).
Bijvoorbeeld door met een mannetje steeds van het bier af te bewegen en naar het fris toe.
Volgens mij als je je aanmeldt, kijken ze eerst of je in aanmerking komt, dus zal je een vragenlijst in moeten vullen (met hoeveel en waarom en hoe vaak je drinkt enzo)

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Overigens nog even dit..voor alle mensen die me al wat langer kennen dan vandaag. Ik kom denk ik wat vreemd en eigengereid over nadat ik met het 12-stappen programma was begonnen. Dat (dat jullie dat denken) kan ik me indenken. Ik wil hierbij even zeggen dat ik natuurlijk nog altijd dezelfde Koh ben als die ik was toen ik me hier aanmeldde. Het is alleen dat ik heb kennis genomen van een programma waarin een Hogere Macht een hoofdrol speelt. Ik kan nog lachen, flauw zijn, grappen maken, mensen in de maling nemen, mezelf als belachelijk zien, etc. etc. etc....Maar er was een periode (vanaf maart tot nu) dat ik zodanig onder de indruk was van het ontdekken dat ik niet alleen in mijn leven sta maar dat ik onderdeel uitmaak van een ontzettend groot geheel, dat ik even aan niets anders kon denken, en niet kon snappen dat het voor mij voormalige leven (en in de praktijk nog steeds hedendaagse leven) in zovele harten gewoon doorgang vond.. En die harten zijn mij lief, jullie zijn mij lief.. wat mij is overkomen kan jullie allemaal overkomen, maar niet door dwang of intimidatie... ik realiseer me dat mijn ervaring voor mij alleen is. Ik kan mijn ervaring niemand anders opdringen, hoe graag ik ook zou willen.. ik ervaar mijn ervaring als de mijne, mede dankzij mensen die op dit forum diezelfde ervaring al hadden. En ik ervaar hem op mijn manier.. ieder zijn eigen weg!!! Ik wil excuses aanbieden aan iedereen op dit forum die ik de indruk heb gegeven dat ie minder is dan ik... dat is nooit en te nimmer mijn bedoeling geweest.. Ik ben alleen onmachtig om mijn ervaring te delen.

Liefs en het beste, Koh.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Kohtje..opdringen wil misschien niet, maar delen doen we graag.
Ik, die jouw al wat langer kent en die je al twee keer IRL hebt mogen mee maken,
1 keer was je behoorlijk de weg kwijt en de tweede keer had je de weg gevonden,
ben erg blij dat het zo goed met je gaat, met Hogere macht en al.
Fantastisch toch en misschien vind ik die weg ook nog wel een keer, dus blijf delen!

Corinne, nu kan ik gaan slapen, fijn dat het zo goed ging.
Mooie overwinningen trouwens die op je diploma staan

:D

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Pippi,
Ik ben idd heel blij dat het achter de rug is, maar nog blijer dat het een geslaagde uitvoering is geworden.
En denk nu niet dat alleen die pubers een hoop kabaal kunnen maken. Jammejakkes, die 'ouwetjes' kunnen er ook wat van! En ik beken dat ook ik mij schuldig heb gemaakt aan loltrappen. Spontaan sketches gedaan in de pauze samen met een koorgenote. Tja, van al die loze tussenminuten word je melig als wat.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Lieve Marjo, ik kom niet steeds dichter bij de Koh die ik Mág zijn, maar bij de Koh die ik ben... En die is misschien wel niet zo sociaal en lief en aardig als die Koh die ik mag zijn..

En Mieke, ik wens jou het allerbeste. Je hoeft me helemaal nergens voor te bedanken, maar toch bedankt voor je bedankt:D

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Maak een account aan of meld je aan om een opmerking te plaatsen

Je moet lid zijn om een opmerking achter te kunnen laten

Account aanmaken

Maak een account aan in onze gemeenschap. Het is makkelijk!

Registreer een nieuw account

Aanmelden

Ben je al lid? Meld je hier aan.

Nu aanmelden

×
×
  • Nieuwe aanmaken...