Woensdag 22 april

[Hermie]

Heb ik iets gemist Trees? Van wie en waarop wil je een antwoord?

[Anna]

Toevallig las ik gisteren Marjo's berichtje, waarin ze vertelde dat ze een fles wijn had gekocht, 3 glazen had gedronken, en van plan was de rest 's avonds op te drinken. Het was een test. Maar ze vertelde er wel bij dat ze al spijt had dat ze maar 1 fles had gekocht.

Omdat ik uit ervaring inmiddels weet dat het weinig zin heeft mensen te overtuigen die al aan het drinken zijn, heb ik het er toen bij gelaten. Ik bedacht dat ik morgen (vandaag dus) wel zou zien hoe het was gevallen, en of het zin zou hebben te reageren.
Inmiddels heb ik veel reacties gelezen. Reacties waarbij al mijn haren recht overeind gingen staan, en reacties waar ik het zonder meer mee eens ben. Ik kan daar weinig nieuws aan toevoegen. Ook ik vind niets heldhaftigs in Marjo's test. Ik hoop van harte dat ze inderdaad weer gewoon verder gaat met niet drinken, omdat ik ervan overtuigd ben dat drinken nergens iets aan toevoegt, laat staan iets oplost. En ik hoop vooral dat haar dat lukt.
Ik ben het van harte eens met degenen die vragen op te houden rationaliseringen en excuses te vinden voor het drinken. Marjo wilde drinken, en ze deed het. Als je wil drinken zijn er altijd goede redenen en excuses, en ook die van het experiment en de test ken ik, en heb ik ook al toegepast.

Net als anderen valt het ook mij op, dat het met name de al dan niet incidentele drinkers zijn die Marjo's 'experiment' toejuichen en goed praten. Let wel, ik spreek hier geen oordeel uit over degenen die af en toe, of regelmatig, drinken. Het is hun keuze, en ook hun zaak of ze het wel of niet kunnen hanteren, niet de mijne. Dat zij zich geroepen voelen Marjo's 'experiment' goed te keuren en te verdedigen, zegt volgens mij meer over hen dan over mij.

Safi, als ik het goed begrijp behoor je opnieuw tot de incidentele drinkers, en kun je het opnieuw hanteren? Als ik me niet zwaar vergis schreef je hier nog maar enkele weken geleden dat het incidentele drinken toch weer te veel was geworden, dat 0 waarschijnlijk toch beter voor je was, en dat je er weer voor ging. Om vervolgens dag na dag te melden dat je 1, 2, 3 ...... dagen droog stond. Tot en met dag 8 heb ik het gevolgd, daarna was ik een poosje afwezig.
Fijn dat je opnieuw opnieuw kunt hanteren, dat je opnieuw de uitzondering bent die de regel bevestigt, maar ik vraag me toch af wie je nu voor de gek houdt? Begrijp me goed, mijn zegen heb je. Ik blijf me alleen verbazen.

Er is vandaag ook veel geschreven over angst. Een onderwerp waar ik ook vaak mee bezig ben, omdat ik lijd aan een angststoornis. Zoals Rudy al schreef veroorzaakt drinken veel problemen, maar zijn veel problemen er ook al voordat men begint te drinken. Dat geldt voor mij ook.
Ik ben op 15-jarige leeftijd voor het eerst aangeschoten geraakt, en voor mij was dat destijds een openbaring. Ik was toen nog te jong om te begrijpen wat er precies met mij aan de hand was. Waarom ik me in zoveel situaties zo ongemakkelijk voelde, waarom ik zo vaak zo bang was, waarom ik soms zo vreselijk duizelig werd en mijn hart als een razende tekeer ging, waarom het altijd zo'n chaos in mijn hoofd was van rondtuimelende gedachten.
Ik merkte dat de alcohol meer rust bracht in mijn hoofd, dat ik niet meer aan minstens vier dingen tegelijk dacht, maar me op één kon concentreren, en mijn gedachten leken dieper en helderder. De alcohol dempte mijn angst, ik durfde me in gesprekken te mengen, ik durfde zelfs te dansen als ik uitging! Dus greep ik iedere gelegenheid aan om te drinken, want dan voelde ik me prettiger, zekerder en zelfs blij.
Uiteindelijk dronk ik dagelijks, en niet weinig, hoewel ik zelden echt dronken was. Ik heb een hoge tolerantiedrempel (dacht ik), ofwel, ik had steeds meer nodig om het gewenste effect te krijgen.

Sinds ik 2 jaar en 8 maanden geleden gestopt ben met drinken heb ik ontdekt dat 28 jaar zelfmedicatie door te drinken mij ervan weerhouden heeft uit te vinden wat er nou precies met me aan de hand is en was, waardoor ik ook nooit hulp ben gaan zoeken.
Ik vond het doodeng hulp te zoeken, jawel, ik was bang. Bang voor veroordeling, bang dat er echt iets aan de hand was, maar ook bang dat er niets aan de hand was en ik het me allemaal verbeeldde. De veroordeling is er niet gekomen, wel hulp, omdat ik uiteindelijk de stoute schoenen aantrok en hulp zocht, omdat ik voelde dat het óf dat was, óf uiteindelijk opnieuw terugvallen in drank. En ja, ik ben bang dat Marjo ook op dat punt zit. Bang voor haar, niet voor mijzelf.
Er is inderdaad 'iets' met mij. Ik heb astma, last van recidiverende huidaandoeningen, diverse allergieën én een psychische aandoening. Moet ik me schamen voor mijn astma, mijn pukkels of het feit dat ik bepaalde dingen niet kan eten? Ik dacht het niet.
Moet ik me dan schamen omdat ik lijd aan stemmingswisselingen en een angststoornis? Omdat dát tussen mijn oren zit? Ja, het zit tussen mijn oren, en heeft heel veel te maken met de overdracht van allerlei chemische stoffen en impulsen in mijn hersenen. Als ik allergisch ben gebruik ik histaminen, omdat mijn lichaam daarvan te weinig aanmaakt. Ik gebruik ook medicijnen omdat ik bepaalde stofjes in mijn hersenen tekort kom.
Dat mijn lichaam op sommige punten tekort schiet vind ik heel vervelend, maar ik kan dat niet zomaar zelf oplossen. Ik heb het geluk dat ik leef in een tijd, dat er aan veel aandoeningen iets te doen is, en ik denk niet dat het een schande is daarvan gebruik te maken. Ik voel me meestal niet zo blij als ik me soms voelde met alcohol, maar na 28 jaar experimenteren, uitproberen en testen weet ik wel dat alcohol voor mij niet het juiste 'medicijn' is. Dat het me uiteindelijk kapot gemaakt zou hebben.

Ben ik bang voor alcohol?

Ik ben niet bang om naar een feestje te gaan waar gedronken wordt, ik ben daar afgelopen vrijdag nog geweest. Ik ben ook niet bang om met iemand aan tafel te zitten die iets drinkt, of op een terrasje. Ook dat heb ik al gedaan. Ik ben ook niet bang als ik lees dat iemand op het forum drinkt, althans niet voor mezelf. Wel ben ik bang voor die persoon, voor waar het drinken toe kan leiden, omdat iemand die op het forum schrijft waarschijnlijk net zoals ik de drank niet kan hanteren, en ik voel me betrokken bij die mensen.

Ik ben wel bang voor een glas wijn in mijn hand, aan mijn lippen. En terecht! Er zijn namelijk twee soorten angst. De angst die voortkomt uit iets wat vroeger gebeurd is, en die nu niet meer functioneel en terecht is. Die angst probeer ik de baas te worden, met behulp van therapie.
Er is ook de angst voor iets waarvan ik weet dat het niet goed voor mij is. Die angst is terecht en functioneel, omdat die me waarschuwt voor een dreigend gevaar. Tot die categorie behoort mijn angst voor het kopen van een fles wijn, van een glas wijn in mijn hand, aan mijn lippen. En ik hoop daar nog lang doodsbang voor te blijven. Ik kan namelijk niet drinken.

[water]

Anna

Bang voor alcohol. Tsja. Ik ben wel voor meer dingen bang.
Meestal dingen waar ik op een onprettige manier dood aan kan gaan.
Dus dat ga ik maar uit de weg, da's beter voor mijn gemoedsrust.
Angst is een overlevingsmechanisme. Niks mis mee.

[An]

Anna: heerlijk geschreven, mijn dank.

[water]

Kirky, ik voorzie voor jou toch wel een mooie carriere als Minister van Geduldszaken hoor

[rapilos]

Lieve mensen,

Vandaag een hoop gelezen, en weer een hoop geleerd.
Wens iedereen een hele goede nachtrust.

[water]

Slaap lekker, Rapilos!

[ferry]

Hallo Anna,

Wat heb je dat mooi geschreven. Een dikke kus (shoothe niet jalours worden) mijn partner in het stoppen. Rufus en ik willen met jou en partners gaan eten in augustus als we ons drie jarig jubileum hebben. Wat vindt jij hier van??


liefs, Ferry.

[An]

Rapilos: ik heb er even over moeten nadenken, maar ik heb heel erg veel geleerd hier deze afgelopen dagen. Veel emoties gingen door mij heen, maar ik ben veel over mezelf te weten gekomen en over de ander. Welterusten

[Anna]

Water, niks mis met overlevingsmechanismen!

Dank voor de dankwoorden. Ik schreef vooral van me af wat me vandaag bezig heeft gehouden, na het lezen van Marjo's bericht en de reacties daarop. Het heeft me flink geraakt, merk ik. Daaruit blijkt voor mij dat het gevoel van verbondenheid met de mensen hier op het forum blijft, ondanks dat ik hier nog maar weinig aanwezig ben.
Marjo helpt mij alert te blijven, maar tevens ben ik net zo bezorgd als ik voor een van mijn kinderen zou zijn, als ik het gevoel heb dat ze misschien gevaar lopen. Lotsverbondenheid

Ferry, lijkt me heel leuk om zoiets in augustus te doen. Drie jaar is tenslotte niet niks, en ik ben voornemens dat te halen!

[CPAS]

Lieve mensen,

Ik heb vanmiddag beloofd om alles te lezen en veel te schrijven. Aan die belofte van schrijven kan ik mij niet houden. Dit weer is duidelijk niet goed voor mijn handen. Optreden in de buitenlucht met blote handen dus ook niet.

Ik ben geen supermens en ik heb mijn uitglijder gehad. Dat deed mij dus ook niks. Wat voor mij het bewijs is dat ik echt niet kan en mag drinken. Ik denk ook nog steeds in flessen en niet in glazen.
Alles wat ik wou zeggen is eigenlijk al gezegd vandaag.

Ik hoop dat als ik hier 'gezapig' kom vertellen dat ik lekker ga experimenteren, dat er iemand on line is die mijn huistelefoon belt en probeert mijn man of een van mijn kinderen te waarschuwen. Zeker weten dat ik dat dan op dat moment zeker niet op prijs zal stellen, maar soms is het toch beter dat er tegen de wil van de verslaafde wordt opgetreden. Craving, trek, goesting, experimenteerdrang, maakt niet uit hoe het benoemd wordt, van uitstel komt dikwijls afstel. En dat laatste is toch mijn wens.

Ik wil graag nog meer tikken, maar het gaat gewoon niet.

[tapas]

Ha Anna, fijn om je weer te lezen, en herkenbaar verhaal
bijna tegelijk begonnen op het forum ik in maart 2006 met stoppen en jij iets later, ik terugval toen jij ging stoppen maar een jaar later ook 'gestopt'.
Deels een zelfde proces, ontdekken dat drinken zelfmedicatie was. Ik snap nu bv beter waarom ik de hele dag kon hikken tegen een klus en met een fles port achter mijn kiezen kon ik alles, stond rustig midden in de nacht keukenkastjes te schilderen of ramen te lappen,
mijn gedachten tolden niet meer door mijn hoofd en ik kon in actie komen.... maar niet slim als je dronken bent getuige nog steeds de druipers op mijn keukenkastjes
Met medicatie niet het 'vrolijke' schijt aan gevoel wat ik met drank had maar wel meer rust en minder angst!

Ik heb ook de hele dag het draadje gevolgd maar weinig gereageerd. De discussie van vandaag komt gewoon eens in de zoveel tijd weer terug en al is het een lastige het zet je weer even met je voeten op de grond. Het laat me weer even nadenken waarom ik gestopt ben, hoe ik verder wil, wat het me gekost en opgeleverd heeft en daardoor kan ik voor mezelf ook weer een balans opmaken. Ik ben blij dat ik niet meer drink, ik probeer het ook niet uit, de balans zegt me dat ik winst heb gemaakt door te stoppen met drinken.
en daarom drink ik vandaag niet.

Vandaag merkte ik ook dat ik het los kon laten, lotsverbondenheid is er zeker, en vooral met de mensen die ik in levende lijve gezien en gesproken heb, maar ik kan niemand iets opleggen en iedereen is verantwoordelijk voor zijn of haar eigen leven. Ik laat het los en neem daarmee ook de verantwoordelijkheid voor mijn eigen leven. Ik leef mee maar laat me niet leven door de keuzes die een ander maakt... maar een volgende keer kan het ook weer anders zijn en kan het me wel diep raken en ga ik er misschien weer anders mee om, en ook dat mag.

Tijd om de hond uit te laten!

[Ziza]

Hoi Anna,

Het is verbazingwekkend om je nu te lezen en wat je allemaal schrijft.
Ik ben zo blij voor je en dank voor je mooie woorden.



Ziza

[Hermie]

Ik sluit me helemaal bij je aan Corinne. Wat me toch nog even voor het slapen gaan van het hart moet is dat hetme tegenvalt dat diegenen tot wie je je richt, vanuit een zekere bezorgdheid, daar dan inhoudelijk niet tot weinig op reageren.

Maja sois. Ik ga mijn rek en strekoefeningetjes doen en mijn lichaam en geest lekker laten uitrusten.

[Trees]

Misschien komen we te dichtbij met ons commentaar, Hermie...
Dat gevoel zou ik in ieder geval wel hebben!

[tapas]

Ik ben in juni 2 jaar terug gestopt, nouja, na 2 weken eens een keer 2 biertjes gedronken, ach, ging prima, 4 weken later nog een keer 2 biertjes, had het in de hand.

Daarna niks meer gedronken tot eind november, Het ging niet goed met mij, mijn werk liep niet, ziekgemeld, niks liep, depressief, kon geen kant meer op.... feestje, mezelf toegestaan om 2 biertjes te mogen drinken en uiteindelijk ging ik na een enorme hoeveelheid drank, die alleen maar groter werd om het schuldgevoel weg te krijgen wat niet eens meer lukte, om 5 uur naar huis, nouja, ze schopten me er uit geloof ik. Het gehoopte effect was er niet, ik had geen lol gehad die avond, was mijn problemen en rotgevoel niet kwijtgeraakt en als extraatje kwam er nog eens een 2 daagse kater achteraan en was ik een week brak, vol met schaamte en rotgevoel en boos op mezelf.

Misschien is het goed geweest dat ik die ene avond tot het 'gaatje' ben gegaan, toch baal ik er nog steeds van al heeft het me wel geholpen om daarna definitief met drank te kappen.
en zo volgt ieder zijn of haar eigen weg. Het ging zoals het ging en ik probeer het niet meer. Gewoon omdat ik dat niet wil en ik dat ook weet.

[Hermie]

Ok Trees dat kan idd. Maar a. waarom post je dan iets en b. zeg het dan gewoon als het te dichtbij komt.

[catie]

Bako, van harte!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Ik weet niet hoe ik bloemetjes moet maken, anders kreeg je een hele grote bos.

[catie]

An, we laten de eerste weer staan!

[Trees]

Ik denk dat je iets post als je iets heel erg graag kwijt wil, en er niemand dicht genoeg bij je staat om dat te kunnen delen.

En om dan te zeggen dat het te dichtbij komt, dan moet je jezelf wel heel erg goed kennen!

Ik zou het nog niet kunnen, dus ik maak maar gebruik van wat ik wel durf op het forum:
delen, vragen, gebruik maken van alle mensen die er aan de andere kant van het computerscherm zitten...

[Houtje]

Anna,

Wat heb je dit weer mooi weergegeven. Ik kan me moeilijk aan je spiegelen, maar een iemand die jij en ik allebei kennen zegt wel eens: het leven is geen feestje... en wordt het ook niet als je niet meer drinkt.

Inmiddels ga ik ook afscheid nemen van de dag (alleen van vandaag dan, hè, effe afsluiten, mijn oefeningen doen)... en ben weer blij met Spa Rood en Paprika Chips.

[Houtje]

Trees,

Wat heb je schitterend geschreven vandaag. Respect dame!

[Houtje]

In ieder geval kunnen we van de discussie van vandaag allemaal iets leren, over onszelf ja. Hoe we in het leven staan en hoe we naar een ander (willen) kijken.

xxx

Houtje

[water]

Ach ja, Bako, een half jaar, helemaal supergoed!
Alsjeblieft, namens Catie en mij: :present::present::present:

Trees, ik vermoed dat het een kwestie van perceptie is.
Voor mij is een beetje drank net zoiets als een beetje zwanger.
Ik ken daar geen nuance meer in, ik ben alles of niets geworden.
Dat zal voor anderen ongetwijfeld anders kunnen werken.
Maar voor ieder argument is een tegen-argument.
Daar komen die felle discussies uit voort, ik vind dat wel mooi.
Ik heb net zoals Tapas wel iets van ik weet mijn plek weer.
Allemaal dank daarvoor.
Bedtijd. Tschüss!

[Hermie]

Ook ik ben weg. Slaap zacht iedereen en voor morgen, liefst met het goede been, weer gezond op.