Voorstellen

[De verandering]

Goede middag forum lezers,

Na een periode van vier en een half jaar worstelen om alcohol uit mijn leven te bannen is het mij gelukt een periode door te komen

waarin ik alcohol uit heb kunnen sluiten. Diverse opnames in een kliniek en het volgen van therapien, intern gegeven, hebben er

voor gezorgd dat er veel ten positieve is veranderd de afgelopen maanden.

Zelfvertrouwen en eigenwaarde zijn toegenomen met als gevolg dat ik ondernemender ben geworden. De voor mij zo kenmerkende

angst, schaamte en gevoel van falen en niet deugen voor de buitenwereld heb ik kunnen voorzien van een positieve draai met

als gevolg dat de onrust af is genomen en de drang om onrustgevoelens te verdoven met alcohol minder prominent aanwezig is.

De laatste maanden lijkt het net of de aangeleerde "kwartjes" welke verkregen in therapieen opeens zijn gaan vallen.

Ik ervaar het als prettig het geleerde in te kunnen zetten met als gevolg dat ik alcohol buiten kan sluiten.

Gevolg is dat ik stukje bij beetje het gevoel terug krijg wat zo kenmerkend voor mij was tot 2009, toen begon immers

de ellende van ernstig alcohol ge- en misbruik. Tot 2009 was ik, zoals men dat noemt, een sociaal drinker.

De afgelopen 4 jaren heeft wel gezorgd voor het stuk lopen van mijn huwelijk, doorzettings vermogen en de wil om een

goede toekomst op te bouwen hebben er onder andere voor gezorgd dat mijn huwelijk zich nu ontwikkeld als een

bovengemiddelde goede vriendschap waarbij het mij lukt om een nagenoeg volwaardige vader en opvoeder te kunnen

zijn voor mijn, c.q. onze twee zonen en ik vereerd ben dat ik nog steeds het vertrouwen geniet van mijn partner.

Een aantal fundamenten zijn er nodig om een relatie op een goede wijze in stand te houden, het fundament: "houden van"

heeft onherstelbare schade veroorzaakt waardoor het lastig wordt om bij elkaar in een woning te blijven wonen.

Het fundament "respect" en ongewild "angst-veroorzaken" zijn ook in een ander daglicht komen te staan.

In mijn slechte periode waarbij ik van 's ochtens vroeg tot 's avonds laat alcohol nodig had om maar een beetje te

kunnen functioneren heb ik ongewild veel angst veroorzaakt bij mijn partner en mijn twee zonen. Deze angst heb ik

de afgelopen periode deels af kunnen nemen, echter helemaal doen vergeten lukt mij niet. Omdat ik niet kan garanderen

dat ik de rest van mijn leven niet zonder alcohol kan durf ik op dit moment niet de uitdaging aan om samen onder een dak

te wonen. Daarvoor heb ik teveel angst in de ogen gezien, te veel radeloosheid, dat wil ik een ieder die mij dierbaar is besparen.

Wat mij rest is om een nieuwe invulling te geven aan wat men noemt gescheiden zijn, zodanig dat ik er plezier uit haal, het

mij tevreden stemt. Hiervoor ben ik afhankelijk van mijn partner en van mijn jongens. Gelukkig is het ons gegeven om naar

een ieders tevredenheid hier invulling aan te geven.

Ook mijn werk heb ik eraan moeten geven, of eigenlijk was het de reden om over te gaan tot alcohol gebruik.

Een groot conflict met mijn werkgever, resulterend in een non-aktief stelling met direct tot gevolg het aan huis gebonden

zijn en letterlijk geen kant op kunnen heeft mij behoorlijk uit mijn evenwicht gehaald. Frustratie, aangestast voelen in eer,

flinke deuk in het imago en ego, het niet kunnen bespreken van problemen en alles zelf op willen lossen hebben mij flink

in een isolement doen toekomen. Een jaar na non-aktief stelling deed de rechter uitspraken in mijn voordeel maar toen

was ik al zo een slaaf geworden van de alcohol dat er sprake was van onherstelbare schade.

Inzien dat het leven dat ik op dat moment had niet naar tevreden heid was heeft mij met het mes op de keel doen besluiten

externe hulp te zoeken bij experts op verslavings gebied. Een periode diagnostiek leverde onderandere op dat er bij mij

sprake is van een autistische stoornis, Asperger genaamd. Ruim een jaar heb ik mij tegen deze diagnose verzet omdat ik

er met de pet niet bij kon dat ik autistisch was. Na de periode van verzet ben ik kennis gaan vergaren, wie, wat, waarom en

hoe nu verder. Het vergaren heeft mij nieuwe inzichten gegeven en ook verklaringen gebracht. Het was een periode

van ontbrekende puzzel stukjes die op zijn plaats vielen en verklaarbaar waren. Momenteel volg ik nog 1 dag per week

een twee-tal therapien puur gericht op het autisme en dit levert mij veel winst op.

De klinische behandeling van afgerond 9 maanden die ik doorlopen heb in 2011 werpt nu zijn vruchten af. Ik kan het

geleerde redelijk tot goed inzetten en zorgt ervoor dat er steeds meer sprake is van stabiliteit.

Mijn situatie is dat ik voorlopig nog verblijf in een "begeleid" wonen project in Gelderland, dat ik aan het herintreden

ben qua werk, dat ik mijn hobby's weer op heb gepakt en dat ik druk bezig ben contacten te herstellen uit mijn

eigen netwerk en nieuwe contacten opdoe om dat ik in een voor mij onbekend dorp ben gaan wonen enerzijds

en vrijwilligers werk ben gaan starten anderzijds.

De boodschap die ik jullie, lezers van dit forum mee wil geven is dat het nooit te laat is om aan het werk te gaan

om je verslaving in goede banen te leiden, dat je schaamte om hulp te zoeken kunt overwinnen, dat je in moet blijven

zien dat je ondanks de handicap van een verslaving je nog steeds een waardevol mens bent. Het in goede banen leiden

van je verslaving, zo is mijn ervaring, toont kwaliteiten die onderbelicht zijn gebleven.

Ik heb er voor gekozen om met het mes op de keel mijn hulp te zoeken bij een erkende zorginstelling, ik kan me voor

stellen dat als je in de zelfde schoenen staat waar ik in stond je het lastig vind om hulp te zoeken, schaamte te overwinnen.

Voor eventuele hulp, tips en adviezen kun je altijd een berichtje achterlaten op dit forum, ik zeg je bij deze toe

dat ik daar op zal reageren.

Vriendelijke groet,

De verandering, Wim

[lady jane]

Een heel verhaal Wim,

en een warm welkom

voor jou op dit forum!

Mijn ervaring met mensen

met Asperger is dat zodra

de acceptatie er is, de uitermate

talentvolle eigenschappen die men bezit

ook weer tot zijn recht kunnen komen.

Door goed om te gaan met je verslavingen,

de inzichten bewust te maken en te houden,

biedt gelukkig goed mogelijkheden.

Fijn je erbvij te hebben op ons forum

en veel succes in je nieuwe woonsituatie:present:

[Lytse]

Hallo Wim,

Ook van mij welkom hier. Je hebt je verhaal duidelijk uit de doeken gedaan. Wat jammer dat voor velen van ons eerst van alles mis moest gaan voordat we hulp inriepen. Mijn relatie is op het nippertje gered!

Het duurt van beide kanten heel lang voordat het vertrouwen weer helemaal hersteld is. Inderdaad kunnen we geen harde garanties geven. Laat het zich maar rustig ontwikkelen. Je bent al goed bezig met het oppakken van je hobby's, vrijwilligerswerk e.d.

Trekt de alcohol je nog op momenten?

We hebben hier een dagdraad, ditjes en datjes. Daar is onze virtuele huiskamer, waar over van alles gesproken wordt. Als iemand een serieuze vraag heeft of steun nodig heeft, schakelen we z.s.m. om en proberen te helpen.

Kijk eens rond en zie of het je bevalt. In ieder geval wens ik je veel succes op de ingeslagen weg.

Lytse.

[De verandering]

Dag allen, ik heb een intensieve periode van therapien achter de rug en dito periode met ontwikkelingen en ontwikkelen. Heb met de juiste hulp aan mijn problemen kunnen werken welke mijns inziens aan de basis stonden van in aktieve verslaving geraken namelijk niet wetende autisme te hebben de variant Asperger.

Ik heb mijzelf stukje bij beetje leren kennen, dingen leren herkennen, leren omgaan met situaties welke tot begin van dit jaar geheid geleid zouden hebben tot gebruik/terugval.

In het kort komt het erop neer dat ik mijzelf een nieuwe wijze van denken eigen gemaakt heb, welke schaamte en schuld, wat als een molensteen om mijn nek hing om heb kunnen zetten in vergeving naar mijzelf toe, naar de mensen toe die tot mijn dierbaren behoren.

Uit angst durfde ik geen spijt te betuigen voor alle schade die ik veroorzaakt heb en neem van mij aan, dat was nogal wat. Ik heb de mensen om wie ik het meest geef (hou) bewust op een afstand gehouden omdat ik vanwege schaamte ze eenvoudigweg niet onder ogen durfde te komen.

Zoals ik al zei door hulp van anderen, vaak best wel dreigend, maar dat was dan ook nodig ben ik aan veranderen toegekomen, vandaar ook dat ik in begin van dit jaar koos voor de naam "de verandering" wetende dat dit proces zou gaan starten en ik geen enkel excuus kon bedenken om hier niet mee aan de slag te gaan.

Ik heb melding gemaakt aan allen die er voor mij toe deden dat ik mij voor zover mogeljk terug zou trekken en alleen minimaal noodzakelijk contact zou gaan onderhouden, wetende dat ik in mijn rug gesteund werd door een team van enthousiaste mensen (amateurs en profecionals) zodat ik dit proces niet in mijn eentje zou hoeven doen.

In theorie ervaren wat autisme nu eigenlijk is, wat het met mij doet, wat het met mij heeft gedaan en in de praktijk ermee kunnen stoeien met maar 1 doel namelijk een makkelijker leven kunnen leiden heb ik als heel bijzonder ervaren. Ik weet nog lang niet alles, daarvoor is de periode van intensieve begeleiding nog te kort, is er nog een lang traject te gaan, maar met dat gene wat ik mij eigen heb kunnen maken weet ik mij goed staande te houden. Er is sprake van een opwaartese lijn al vanaf januari 2013, de afgelopen 12 dagen staan in het teken van tegenslag, schaamte, schuld spijt met als gevolg dat oude wonden worden opengehaald, flash back's komen binnen met de snelheid van een formule 1 auto en in aantallen zo overdadig veel dat ze niet te tellen zijn. Winst is dat ik ze nu kan pareren dat ik niet blijf hangen in negatieve gedachten, dat het ik niet zwaarder maak dan dat het al is en daar was ik erg goed in. Negative gedachten waren wel killing, zorgden voor laag zelfbeeld en dito vertrouwen, schaamte stak weer eens ouderwets de kop op, schuld kreeg ik er zonder zegels in te leveren zomaar voor niets bij en ik stond weer vast gedrukt in de hoek en veelal was ik daar zelf grotendeels verantwoordelijk voor.

Ik bedoel, een onverwachte gebeurtenis doet mij sterk verrassen in negatief opzicht en zonder het te willen trok ik mij heel snel naar beneden. Als voor dat proces olympische medailes te verdienen waren was ik zeker kanshebber op ere metaal.

De truk is dan ook te leren om tegaan met negatieve gebeurtenissen en daar zijn er helaas heel veel van als je eenmaal in de hoek zit waar de klappen vallen. Dat is mij dus redelijk gelukt en het gevolg nu is dat de onrust welke gepaard gaat bij mij bij dit soort voorvallen vaak resulteerd in trek, en bij trek is het maar de vraag hoe sterk ben ik op dit moment. Door, en dat klinkt eenvoudiger dan het is, te toetsen of mijn gedachten wel kloppen en of de mate van angst op dat moment aanwezig wel reeel is lukt het mij om gebeurtenissen welke ik in het verleden op liet lopen tot heel groot en bijna niet te dragen met gebruik als gevolg nu de kop in te drukken, ik kan het er laten zijn en weet het om te draaien naar een gevoel van dat ik de situatie niet leuk vind, soms ook wel eng en angstig maar dat het geen reden voor mij kan zijn om maar te willen verdoven met als gevolg dat ik "nog verder van huis" raak, weer verantwoordelijk ben voor een deuk in het vertrouwen wat toch al zo broos is, ik achterblijf met het gevoel en de gedachten dat ik weer helemaal van voren af aan kan gaan beginnen (in de praktijk is dat niet zo, maar zo voelt het op dat moment wel)

Veranderen van gedachten, toetsen op feiten, feiten kunnen overleggen, veel eerder frustratie uiten, eerlijk durven te zijn over mijzelf, mijn gevoel, mijn gedachten, mijn wensen. Eerlijk durven te zijn naar anderen, en dan in het bijzonder de mensen die mij het meest dierbaar zijn, zonen en eerste vrouw waarmee ik helaas geen relatie meer mee heb want dat heb ik niet kunnen voorkomen. Eerlijk durven en kunnen zijn naar de hulp-zorgverleners, eerlijk durven zijn bij meatingen van intact in zutphen eigenlijk eerlijk durven en kunnen zijn naar iedereen die ik op dit moment tegenkom in wat ik noem

"wim_2.0_leven,...je ben nooit te oud om,....!!"

Dit proces heeft zoals al eerder vermeld mij opgeleverd dat ik afstand heb kunnen nemen van schuld en schaamte welke zonder het te weten als een molensteen om mij nek hingen en mij qua gedachten bijna dag en nacht bezighielden. Ik kan zeggen dat ik het als een molensteen heb ervaren omdat er nadat ik over was gegaan tot acceptatie welke leide tot afname van schuld en schaamte er letterlijk zoveel balast van mij afviel, er opeens zo veel onrust de prullebak in verdween dat ik weer ruimte kreeg, ja echt letterlijk ruimte, om mij te kunnen focussen. Deze ruimte heeft er ook voor gezorgd dat de theorie welke ik tot mij kon nemen tijdens een intensieve klinische behandeling ik in eens in de praktijk toe kon passen. voor het accepteren was daar, zo heb ik ervaren geen ruimte voor om het toe te passen. als ik het toe paste in het verleden leverde het alleen maar frustratie op welke ik niet uitsprak met als gevolg dat ik het voor mij zelf weer onnodig moeilijk maakte.

dit zijn dingen die veel met mij hebben gedaan en die moeilijk uit te leggen wat het met mij gedaan heeft het enige wat ik na al deze maanden letterlijk ervaar is een dosis innerlijke rust waarvan ik niet wist dat ik dat in mij zou kunnen hebben laat staan dat ik dat nog eens zou mogen ervaren. en toch is het gelukt.

In het kort een afsluiting, als ik tot op de dag van vandaag terug kijk op mijn leven,

zeg maar de "wim_1.0" versie als basis en de vernieuwing de 2.0 versie eropaan sluitend heb ik tot mijn 43 goed kunnen functioneren, opeens was daar het moment van flink door mijn hoeven zakken, een flinke burn out, het op dat moment niet meer zitten waar door mijn gezin naar de achtergrond dreef en mijn "vriend" alcohol mij flink kon ondersteunen en ik een jaar lang echt buitensporig, ik noem het zelf, misdadig gebruik van alcohol zo'n vat op mij had dat ik eigenlijk een karikatuur van mijzelf werd en ik in dat jaar achteraf

gezien alles ben kwijt geraakt waar ik daarvoor trots op was, namelijk de jongens, mijn eerste vrouw, mijn baan, mijn zelfvertrouwen, mijn eigenwaarde, mijn hobby's, mijn gezondheid, mijn vertrouwen in mijn geest, ik wel door zo'n diep dal gegaan waarin ik vaak dacht nu toch wel het diepte punt bereikt te hebben en dan bleek in de praktijk dat ik nog dieper af kon glijden, ik de ruimte heb gekregen, ook heb genomen, ik de hulp heb gekregen in ook heb willen ontvangen ik er toch bovenop heb weten te krabbelen en ben op een niveau waarvan ik nu zeg dat ik daar gezien het tijdsbeeld en de ontwikkelingen heel maar dan ook heel erg tevreden over ben.

Ik ben mij ervan bewust dat een verslaving heel hardnekking kan zijn en veel aktiever en gretig kan worden, dat heb ik zelf ervaren de afgelopen 14 dagen waarin ik echt heel dicht tegen gebruik aan zat, dat het maar zo zou kunnen dat ik op een gegeven moment weer net zo diep de mist in ga als waar ik nu mee bezig ben eruit te komen echter tot het zover is en hopelijk kan ik het dan beter begeleiden hou ik mijzelf heel sterk voor, en dat houdt mij tendele ook op de been, dat ik maximaal geniet van elke dag, dat ik zonder dat uit tespreken opsta met een gevoel dat ik trots op mijzelf mag zijn en na een lang proces wel van mijzelf ben gaan houden. Dat is de basis van mijn nieuwe gelegde fundamenten en die verdient nog wel wat versteviging zo links en rechts, enige wat ik nodig heb en ook krijg is tijd, heel veel tijd om een goed fundament te leggen. De tekeningen van de opbouw, van het huis waarin ik mij veilig, mag zijn wie ik ben en wat groot genoeg is om mensen uit te kunnen nodigen die liggen er,......ik moet alleen nog heel veel werk verzetten om een vergunning te krijgen die toestaat om te gaan bouwen,.......Hoe lang dat duurt,.....weet ik niet, sta ik ook niet bij stil, ik pak dag voor dag, als het tegen zit een halve dag na een halve dag en als het echt tegen zit, uur na uur,.....heb mijzelf afgeleerd te denken in weken, maanden, jaren,...........

Oudjaarsnacht dat ik, waarom wenst iedereen mij een gelukkig nieuwjaar, we waren op dat moment net gestart met het jaar twee duizen DERTIEN, en ik dacht DERTIEN, wat moet ik er mee dat jaar is op voorhand al gedoemd te mislukken,....dacht, dat wordt een lastig jaar. Men zegt ook van het goede gaan er DERTIEN in een dozijn, je krijgt dus meer in folume, in aantallen voor de prijs van 12 mits je genegen bent de prijs te betalen,......

en ja ik heb betaald,.....en dat heeft mij pijn gedaan,...later veel opgeleverd,....ik heb betaald door voor een spiegel te gaan staan, goed te kijken en ik ben gaan vechten....!!

[lady jane]

Wim, wat ben jij een knokker!

Petje af en diepe buiging.

Je schrijft niet vaak, maar als je schrijft

is het wel de essentie waar je verhaal om gaat.

Ik heb een zoon met Asperger en je verhaal

heeft veel emoties en herinneringen bij me losgemaakt.

Daar kan ik verder mee nu, zonder drank ook, dus dankjewel:present:

[PiSta]

Dag Wim,

Wat een levensverhaal en wat komt t bij me binnen zeg. In een flash back zag ik al mijn ellende voorbij razen vanuit de periode dat ik nog dronk. Mijn situatie was soortgelijk. Wat een mens kwijt kan raken door de alcohol ben ik kwijtgeraakt. Dus je verhaal is heel herkenbaar.

Wat ik met je wil delen is: wanneer je volhoudt met stoppen met drinken zal ook jij op een gegeven moment komen tot je eigen innerlijke en persoonlijke kracht. En vanuit die persoonlijke kracht zal je in staat zijn om te komen bij je echte ik, diegene die je werkelijk bent. Vandaar uit zul je in staat zijn om je leven her in te richten alleen nu op de wijze zoals jij dit wilt. Slechts 1 ding is hier voor nodig, namelijk gewoon niet meer drinken.

Dit vanuit je vroegere ervaringen en vanuit de wetenschap dat drank geen enkele meerwaarde kent en leidt tot niets.

Wanneer jij in jouw leven de inzichten toepast zoals je die verwoord in je 1 na laatste allinea dan ben je zelf je beste eigen"maatje". Wanneer je dit ook nog eens doet volgens je motto dag voor dag..... dan heb je het fundament voor je eigen nieuwe leven gelegd.

Vanaf dit fundament kun je dan volgens het principe first things first verder bouwen.

Nou kerel ik wens je veel sterkte. Blijf vertrouwen op jezelf en je eigen inzichten. Ga stille zo voort.

Misschien dat t je helpt......mijn situatie was soortgelijk. Inmiddels ben ik ruim 3 jaar droog. Ik heb een compleet ander leven gekregen. Het is dus waar , heb ik mogen ervaren. Er is leven na de drank. Jazeker, een veel beter leven.

Dank je wel voor je openhartige en aangrijpend verhaal. Het laat mij weer duidelijk zien waar ik vandaan kom. Eens temeer besef ik dat het 1e glas alcohol me daar weer naar terug zal voeren. Iets wat ik echt nooit meer wil.