Spring naar bijdragen

maandag 29 maart 10


smart

Aanbevolen berichten

Klopt Nieneke, blijft vaak een centjesverhaal.
Hoe graag we ook anders willen.
Aan de andere kant: vroeger (hihi, oma spreekt) , vroeger was ik gewoon thuis, zorgde voor de kinders en Kees, mijn man werkte.
Dat was behoorlijk uitrekenen iedere week weer.
Geen dure vakanties en zo.
Maar het was goed, de kinderen kregen alle aandacht en we hadden het zo gezellig.
Nu zijn de kinders het huis uit, Kees is 100% afgekeurd en heeft een niet slecht wao uitkering.
Ik ben weer gaan werken toen ik 40 was..... heb een heel goede baan.
We zouden dus best een behoorlijke stap terug kunnen doen, maar ergens ben ik bang dat ..... tsja, kweet eigenlijk niet eens waarvoor.
En dat probeer ik nu een beetje uit te knobbelen....

Link naar opmerking
Deel via andere websites

  • Antwoorden 222
  • Created
  • Laatste antwoord

Top Posters In This Topic

Top Posters In This Topic

Arme VM.... om hoofdpijn van te krijgen dus.

Cathy, wat verschrikkelijk knap van je, petje af hoor.
ik ben nog niet zover dus om zo'n stap te zetten.

Tina, ook voor jou mijn petje af, ook jij bent zover om toe te geven dat wat je doet/deed anders moet.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Ha die Emma, lekker slapen meid!
Als je wilt pb dan eens?

Yvonne; ik hoorde ze vanmorgen heel vroeg al... héérlijk hè? De belofte van een mooie tijd ((komt eraan!?

Nien: mensje lief, je hebt het beheer over een gezin! Da's niet niks, weet je. Mens, wat doe je al veel!!
Trek je mijn perikelen niet aan hoor! Ze zijn zeer persoonlijk...

Maar ik hou toevallig erg veel van mensen, mijn liefde voor het leven zit in: andere mensen, de herkenning, de verschillen, het willen overbruggen van verschillen.... daarom ben ik ook een overtuigd ruziezoeker>>> als het me waard is!! "Ik wil je begrijpen: Help me daarmee!!!!!!


Ik geloof dat ik ook een dutje ga doen. was per slot van rekening ook al heel vroeg op en moet morgen wéér zo vroeg naar allemaal lieve afhankelijke mensen toe!
I love it!!

Ben ook jankerig.
Zo werkt dat hier.... veel te verwerken, ..... zo heb ieder zijn ding nietwaar??

liefs,
Cathy:rose:"

aanp: aanhalingstekens erbij Ik wil je begrijpen etc.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Nien, bah! Ik hoop dat je binnenkort de vogeltjes er weer bovenuit hoort kunnen komen?

Yvon: ik vind eigenlijk dat er wel iets inzit: de man werkt en de vrouw doet haar gezin en hh! D'as niet niks hoor! Maar tijden veranderden.
Ik vind het knap dat jij voor je man zorgt! Of zie je dat niet zo???!

Ik heb geleerd - door scha en schande - dat ik het zélf moet doen.
Mijn mannen zagen niet het grote aandeel wat ik leverde!! (+ betaald werk) De verhoudingen zijn soms wel zoek.
Helaas...
Nu heb ik geen andere keus dan duidelijk voor mezelf kiezen: dus hard geld verdienen en huis etc. onderhouden. Hopenlijk zal iemand dat ooit es waarderen.... me liefhebben om wat IK liefheb?? Hmmm.
Ik wil in elk geval van MIJN leven houden. En doe mijn best!

Albertina, ik ben erg geraakt door je tekst naar EM.
Ik ga dat overlezen..later.

ik moet ook voor een middagdutje, dat bevalt me goed!

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Nog even een kleine toevoeging.
Ik heb het altijd erg goed gehad qua materieel opzicht.
Zeker toen ik getrouwd was ontbrak het mij aan niets.
Het hield wel in dat wij plm. 60 á 70 uur per week werkten,
als je een eigen bedrijf hebt gaat dat vaak zo.
Toen de echtscheiding zich aandiende was ik totaal
overrompeld door het feit, hoe nu verder?
De echtscheiding op zich heeft bijna 4 jaar geduurd,
op een gegeven moment was ik het vechten om geld en bezit zat.
Ik heb overal vanaf gezien en ben onderaan de maatschappelijke
ladder begonnen.
Dat hield in, 2 banen en in de avond uren een hbo opleiding van 4 jaar.
Wat was ik ontzettend trots mijn eigen boontjes te kunnen doppen,
weer een mooi huisje van mezelf en totaal onafhankelijk.
Toch na een paar jaar hard knokken was ik niet meer blij met wat ik had,
sterker nog, ik ging weer drinken.
Ik begreep helemaal niets meer van mezelf, ik was jaren van de drank af, had alles
bereikt wat ik wilde en toch weer terug bij af.
Het heeft mij een aantal terugvallen gebracht maar ook het inzicht dat ik absoluut niet
bezig was met wat ik wilde.
Ik ben nog steeds dankbaar dat ik het drinken heb kunnen beperken,
waar ik geweest was wilde ik niet meer naar terug.
Nu veel strijd en tranen verder begin ik weer wat grip te krijgen op mijn leven.
Dat leven ziet er beslist niet meer zo uit als voorheen,
ik neem op tijd mijn rust, ik hecht minder waarde aan materiele zaken
en bovenal, ik ben blij dat ik ondanks alle valkuilen
mijn weg eindelijk aan het vinden ben.
Eerlijk gezegd ik ben er nog niet, soms vind ik het leven helemaal niet leuk.
Maar, ik heb de keuze gemaakt dat ik mij niet weer wil laten vallen in een soort
wanhopige toestand.
Straks ga ik naar mijn AA groep en daar kom ik gelukkig veel mensen tegen die
hetzelfde meemaken.
Aldoende leer ik.

Amen.
;)

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Ja, eigenlijk zorg ik ook voor mijn man Cathy, dat is gewoon een gegeven.
Geeft niet, ik heb zoveel moois eigenlijk om blij mee te zijn.
En dan ga je wel eens denken: als ik zo doorga doe ik eigenlijk niks anders dan alleen maar werken, en nog niet eens het werk waar ik echt gelukkig van word..... dom dom dom.
Maar goed ik ben gewoon bezig met ouder worden en voor mezelf na te gaan hoe ik dat wil worden...
Voorlopig ben ik bang dat ik de vredige rust hier even moet vestoren omdat ik toch een stofzuiger door de boel moet gooien......

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Albertina, dat klinkt als een grote persoonlijke strijd! Het spijt me daar zo weinig van af te weten; ik denk er delen in te herkennen?
Ik wens niet afkeurend te gaan doen over drinken, je weet dat zelf wel. Maar : je eigen weg kiezen daarna en daarin : is pittig!

Je had ideëen over het leven. (mét materie of zonder, maar met is het idd= ... nog lastiger!)
Grote omschakeling, of je nu wou of niet.

We leven in Nederland. we zijn erg verwend.

Ik ben soms verbijsterd over mijn eigen ontevredenheid.... ik kom uit de bijstand! (deels) maar moet je zien hoe ik NU woon en leef!! (waauw!)

En niemand om dat mee te delen, behalve mijn ex.
Ook hij is kapot van deze plek! een oude kloostertuin hebben we.... pfff (hebben is zo relatief!)
Raar, het is materie...... maar het doet me veel!! Hier kan ik mezelf zijn. Rust vinden, mediteren.

Mijn gedachten erover zijn nog niet klaar.

Als mijn ex tegenwerkt ben ik over een jaar op een flatje in de stad.
Wég tuiniersimpulsen..... wég.. het gevoel van dorpsgenoot zijn.....

We leven in de beweging van anderen.......proberen dat allen goed vorm te geven met behoud van zelfrespect, maar o god wat is dit moeilijk.

xxx

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Marieke, ik voel dat we ergens over hetzelfde spreken...?

Vertel er meer over als je wilt?

Ik word erg verdrietig als ik halve berichten lees,.... vol verdriet, maar dat niet duidelijk gezegd wordt waarover het gaat.

Ik haak dus even af voor het moment.
Kussie Cathy

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Het lijkt me heerlijk Yvon, om gewoon voor je man te zorgen.
Hij zorgt voor jou. Punt.
... en dan is er zoiets als liefde en begrip.... IK zou het doen!!

Van Marieke begrijp ik dat een leeftijdsverschil lastig kan zijn.... ik ken dat ook
( ook al, ja helaas, of niet helaas...

Ik houd heel erg van mensen. Zie ook wat je moet investeren... hoe staat dat itt je eigen draagkracht.??

Ik ga in het vervolg mijn eigen geluk volgen!!
Yes!! ben moe van het investeren n anderen...............


:$

Link naar opmerking
Deel via andere websites

hallo Emmaroos . Hoop dat je dit nog leest.

Je weet dat ons verhaal wat betreft de SAB hetzelfde is. alleen bij mij al 13 jaar geleden. Na 1 jaar werd ik ook zwaar depressief en belande bij een psycholoog en kreeg medicatie.Daar werd mij duidelijk dat ik in dat jaar alleen bezig was geweest met het opknappen van mijn lichaam (vrij gauw weer therapeutisch werken) en was vergeten mijn psyche te onderhouden . Ik begon te beseffen dat als ik toen op dat moment het leven had gelaten voor wat het was dat ik dan niet tevreden had kunnen afsluiten. Ik zat al jaren gevangen in een huwelijk waar geen balans was (negatief tov van mij) en mijn werk wat ik toen al 18 jaar deed geen voldoening gaf. Toen ik dit besefte ben ik me tegen alles en nog wat gaan verzetten EN ben meer gaan drinken dan goed voor me was. Ik kon nl niet met problemen meer omgaan en meende het op te lossen met drank op die momenten. ben weer langzaam in mijn werk teruggegaan wat mijdus niet meer kon bevallen maar er moesten centen binnen komen volgens mijn man en ben door gemodderd. Mijn ontevredenheid in mijn huwelijk werd steeds groter en mijn man ging daar niet in mee. Na veel psychologische hulp en drank (lees een tijdsperiode weer van 12 jaar en na 11 jaar een scheiding) heb ik mijn werkgever op de hoogte gesteld dat ik afscheid wilde nemen want k kon niet meer na 30 jaar bij hem gewerkt te hebben. Nog ff wat anders gedaan wat niet goed liep ben ik in een zeer diep gat gevallen en besloten voor mezelf te kiezen ff geen werk en een opname bij Pascalis in oostrum. Dit heeft 5 maanden goed gegaan maar na thuiskomst was ik nog in dat gat want ik had geen werk, kinderen bij ex en hondje ook. Ik ben weer in de fout gegaan om dit gat te vullen waar ik de grootste spijt van heb. Nu gebruik ik Antabus en het gaat goed. Ik durf niet te drinken met Antabus want ik heb ook hartklachten wat niet samen kan gaan met de gevolgen van drinken/Antabus. Nu heb ik ook geleerd tevreden te zijn met wat ik heb.(een dochter vrijwillig terug bij mij en een lieve nieuwe partner en 2 schatten van katten aangeschaft.) Nu ik me zo rijk voel gevoelsmatig dan, heb ik geen behoeft aan drank
terwijl Antabus helemaal geen zuchtremmer is. Ik denk als je gaat opruimen van ontevredenheid en problemen kunt aanpakken heel veel beter in je leven komt te staan. Kun je ook de drank aan.
Ikzelf heb woensdag mijn NPOtest waar waarschijnlijk mijn probleem van aanpakken en beslissingen nemen in probleemsituaties dus op het cognitieve vlak gestoord is door de SAB en mijn 7 uur durende hersenoperatie. Ik hoop dus dat jij ook de beste hulp hebt of kunt krijgen m hier aan te werken. Denk eraan je gezondheid is het belangrijkste werk niet.

Desi
:sun::heart::present:

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Maak een account aan of meld je aan om een opmerking te plaatsen

Je moet lid zijn om een opmerking achter te kunnen laten

Account aanmaken

Maak een account aan in onze gemeenschap. Het is makkelijk!

Registreer een nieuw account

Aanmelden

Ben je al lid? Meld je hier aan.

Nu aanmelden

×
×
  • Nieuwe aanmaken...