Spring naar bijdragen

Zondag 30 Mei


Aanbevolen berichten

Ik vul nog even iets aan:
Ik merk bij mijzelf dat die gevoelens en verlangens van het kleine meisje er nog altijd zijn, die zijn niet vervuld toen ik een kind was.
Nu ben ik volwassen, ik kan mijn leven niet overdoen, maar wat doe ik met die behoeftes, verlangens.....

En hoe "deprogrammeer" ik de dingen die ik heb verinnelijkt?

Link naar opmerking
Deel via andere websites

  • Antwoorden 589
  • Created
  • Laatste antwoord

Top Posters In This Topic

Top Posters In This Topic

Ja, het heeft er wel mee te maken of ik bepaalde mechanismen op moet geven.

Bambam, ja ik ben er over in de war. Het gaat ook om mechanismen waar geluk aankleeft; ik heb geleerd mijn geluk daar in te vinden... door bepaalde dingen zo te doen.

Het gaat ook over en om mijn relatie. Onze mechanismen botsen ernstig.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Maar nee Em..wees maar niet te hard voor jezelf. Het is maar meer dan normaal dat je je zo voelt. Maar je weet dat je haar niet veranderen kan. Ze zegt het misschien niet maar ben er zeker van dat ze van je houdt. Ik zou het zelf nooit tegen mijn ma zeggen maar hou wel van haar.
Je staat los van wat ze je meegegeven heeft. Nee je staat er niet helemaal los van. Het is een litteken dat je meedraagt..Maar kijk eens goed naar jezelf. Kijk eens naar wat je hebt bereikt ondanks alles..
Vergeet niet trots op jezelf te zijn ;).
Je bent niet geheel wat anderen ooit van je gemaakt hebben. Vecht zelf tegen bepaalde patronen en soms is er die energie niet meer. Iedereen verlangt naar die bevestiging van buitenaf..maar wees er niet afhankelijk van.
Amai fleur..soms moet ik eens beter naar mezelf luisteren denk ik..Hmm...

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Em, het zou mooi zijn als je zaken zou kunnen loskoppelen. Dat je moeder het moeilijk vindt liefde te geven lijkt me zeer begrijpelijk. Zij heeft haar eigen gevoelens waar ze niet mee in het reine kan komen, zo klinkt het. Het lijkt en voelt alsof ze jou kwetst maar niet jou als persoon. Snap je? Een kind, die een kind krijgt en dan nog van haar stiefvader. Het zal erg moeilijk zijn geweest voor je moeder. Ik begrijp wel dat jij je eigen verlangens hebt en dat die niet vervuld zijn. Toch zul je dat verlangen niet vervuld zien gaan worden bij je moeder. Dat is niet jouw schuld ofxo, je moeder is er niet toe in staat. En dat staat los van jou als persoon. Ik weet niet of ik het goed uitleg.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

quote:


Originally posted by:
Jannigje


En hoe "deprogrammeer" ik de dingen die ik heb verinnelijkt?



Ik vraag me af of we dat zelf kunnen doen hoor. Misschien is daar therapie wel de aangewezen weg. Of erover in gesprek gaan met anderen. Ik weet het ook niet.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

quote:


Originally posted by:
Jannigje

Ik vul nog even iets aan:


Ik merk bij mijzelf dat die gevoelens en verlangens van het kleine meisje er nog altijd zijn, die zijn niet vervuld toen ik een kind was.


Nu ben ik volwassen, ik kan mijn leven niet overdoen, maar wat doe ik met die behoeftes, verlangens.....




En hoe "deprogrammeer" ik de dingen die ik heb verinnelijkt?



Daar wil ik nog wel es een gesprek over voeren maar niet nu. Het blijft een uitdaging daar een goeie, andere invulling voor te vinden. Ik merk dat ik mezelf een grote dienst heb bewezen door te stoppen met drinken. Er komt nu veel ruimte voor dit soort gevoelens, niet altijd gemakkelijk trouwens. Geen verdoving meer. Maar ik groei en dat vind ik echt fijn om te merken. Mede oo door bewust bezig te zijn met bepaalde zaken. Hoe reageer ik, wat doe ik, waarom. Het stappenwerk vd AA helpt mij daarbij, gesprekken met mn vriendin hierover, regelamatig contact met mn sponsor en eerlijk zijn. Eerlijk naar mezelf kijken. Niet altijd simpel, heb er soms ook helemaal geen zin in maar ja, dat is wat me verder helpt.

Heb groepstherapie gedaan bij de GGZ, 100 jaar geleden.....
Individuele gesprekken, meerdere keren, laatste x psychotherapie. Goeie therapeute, boffen was dat.
Hapto en nog zo wat van die dingen. Had niet veel zin trouwens toen ik nog dronk.

Okido, Heintje is nu echt weg, ik ben moe. Fijne avond, bedankt voor het delen allen.

:present::lips:


ps; Wing, niet alleen wijsheid komt met de jaren, ook een kop vol grijze haren:D

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Mijn ma maakt eigenlijk ook bijzonder veel onderscheid tussen haar dochters en zonen. Mijn broers konden met alles weg. Van mij vooral werd enorm veel verwacht. Mijn zus vroeg veel aandacht (gedragsstoornis) dus was ik eigenlijk het mikpunt. Niet zo bedoelt van haar..
Hmm misschien toch nog dat kotjesdenken van den ouwen tijd?

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Cathy, welterusten, we praten nog.

Jannigje, dat is het ook van die kleine Emma. Alf heeft eens gezegd dat ik die kleine Emma moet opzoeken en haar troosten.
En deprogrammeren is ook mijn vraag, hoe dat moet.
Fleur, ik ben altijd te hard naar mezelf geweest, dat klopt. ook dat komt van vroeger, ook dat is ingeprogrammeerd. ik had een zwaar geestelijk gestoorde stiefmoeder. Moest perfect zijn, fouten werden genadeloos afgestraft.
BB, je verwoord het juist heel goed, ook zij was het kind van de rekening. Ook zij is vervormd.
Ook zij had mechanismen. Rijk worden en de kakmadam uithangen en vooral zich beter voordoen dan ze is. Daar hoort geen eng verleden bij en zeker geen kind.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

quote:


Originally posted by:
Emmaroos



Jannigje, dat is het ook van die kleine Emma. Alf heeft eens gezegd dat ik die kleine Emma moet opzoeken en haar troosten.





Ja Em, dat herken ik!
Ik probeer, nu ik zelf "groot" ben, mededogen te hebben voor mijn kleine J.tje en ik probeer mild te zijn voor en naar mijzelf (i.p.v. mijzelf te oordelen en/of te veroordelen) Lukt soms
I am a work in progress (wel langzaam vrees ik :$)

Link naar opmerking
Deel via andere websites

quote:


Originally posted by:
wingchun

Zoals gezegd Emma,


men deprogrammeerd zichzelf niet.




Ik lees een gevoel van afkeer naar je stiefmoeder.




Als het zo is dat ook zij kind is van de rekening


en handelde naar overlevingspatronen zoals jij dat doet/deed


dan is er wat dat betreft geen enkel verschil tussen jullie


en kun je haar de hand schudden.




En de Heer zei:


"Vergeef het hun, want zij weten niet wat zij doen."




If you catch my drift.



Wing, als je praat vanuit het begrip "schuld" herken ik wat je zegt. Er is dan misschien geen sprake van schuld, maar ook al is die stiefmoeder ook een kind van de rekening ( en dat is ze), dat neemt niet weg dat ze Em ontzettend veel pijn heeft gedaan/doet.

Em ik hoop niet dat je het erg vind dat ik jou ongevraagd betrek in mijn antwoord op deze manier.
Maar jouw stiefmoeder staat hierin o.a. ook symbool voor mijn ouders en voor vele anderen denk ik.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Nou Wing, mijn biologische moeder is het kind van de rekening, niet mijn stiefmoeder.
Daar kan ik geen enkel begrip voor opbrengen en al zeker niet de hand schudden.
Zíj heeft mij misbruikt, zij sloeg me bond en blauw, zij heeft me bewust vertrapt, vernederd, ontkent.
Sorry Wing, nu zit je er helemaal naast.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Maak een account aan of meld je aan om een opmerking te plaatsen

Je moet lid zijn om een opmerking achter te kunnen laten

Account aanmaken

Maak een account aan in onze gemeenschap. Het is makkelijk!

Registreer een nieuw account

Aanmelden

Ben je al lid? Meld je hier aan.

Nu aanmelden

×
×
  • Nieuwe aanmaken...