Spring naar bijdragen

woensdag 4 augustus


igor

Aanbevolen berichten

De opmerkingen die ik net gelezen heb over vertrouwen blijven toch een beetje in me doorsudderen.

Nu ik erover nadenk besef ik dat het me in de nu bijna vier jaar dat ik niet drink verbaasd heeft, hoe snel sommige mensen er vertrouwen in hadden dat ik niet meer dronk.
Eng vond ik dat vaak. Mijn omgeving had er meer vertrouwen in dat ik niet meer zou drinken dan ikzelf.
Begrijp me niet verkeerd.

Ik heb op geen enkele wijze de intentie om weer te gaan drinken.
Daarvoor ben ik veel te blij met mijn nuchterheid en mijn onafhankelijkheid.
Ik 'moet' niet meer. Heerlijk!

Maar in die vier jaar ben ik steeds meer gaan begrijpen over hoe alcoholisme werkt.
Uit eigen ervaring, maar ook door hier te lezen, door verhalen te lezen van mensen bij de AA (bijvoorbeeld), door te praten met anderen.
Mijn gevoel zegt me dat ik niet kan drinken, en mijn ervaring dat het eerste glas fataal voor me kan zijn.
Juist daardoor ben ik me ervan bewust dat ik geen enkele garantie kan geven over de rest van mijn leven.

Ik kan me op dit moment absoluut niet voorstellen waarom ik een glas zou nemen.
Maar dat is geen garantie dat ik het nooit zal doen.
En dan kan ik zomaar terug bij af zijn.
Het vertrouwen dat mijn omgeving heeft voel ik daarom niet.
Wel de blijdschap.
Het vertrouwen dat ik het leven ook aan kan zonder verdoving groeit nog steeds!
Wie had dat gedacht? Ik zeker niet, vier jaar geleden!

Link naar opmerking
Deel via andere websites

  • Antwoorden 457
  • Created
  • Laatste antwoord

Top Posters In This Topic

Top Posters In This Topic

"Tida; Ik wil ook helemaal geen discussie over instantie's.
Maar het leek of je conclusie's over me trok."

Net als Bam Bam schrijft is er absoluut niets mis mee om kritisch naar BJZ te kijken.

Conclusies over jou trekken....ja, eigenlijk wel. Op basis van wat ik hier van je lees.

---------------------------

Van mezelf weet ik dat wanneer ik schrijf ik het vaak moeilijk krijg als ik iets over mn zoon en mij wil schrijven.
Dat ligt nog steeds erg gevoelig. Heb dan toch de neiging dingen te verzachten, mijn aandeel in het niet-goed-genoeg-zijn tijdens zijn opgroeien.

Aan de ene kant heb ik de neiging mezelf helemaal de grond in te trappen. Aan de andere kant vind ik het nu heel moeilijk de realiteit te zien en van een afstand te zien wat allemaal wel goed is gegaan en wat niet. Wat IK wel en niet goed heb gedaan.

Heb hem ooit eens beloofd (toen was hij 3) nooooooooooooooooooit meer te roken en dat heb ik niet waargemaakt.

Ook heeft hij een enorme klap gekregen toen ik beschonken de auto instapte, hem thuis verward achterlatend, uiteindelijk een t.s. heb gedaan. We zagen elkaar in het ziekenhuis waar ik nog steeds zo dronken als een tor was. Gelukkig had ik niemand anders verwond en had ik zelf nauwelijks wat.

Dat hakt er enorm in en de relatie was toen zo goed als kapot.
Nu, na 7 jaar zijn de gevolgen nog steeds merkbaar. Onze relatie is wel verbeterd maar is nooit meer zoals het was.

Het allermoeilijkste vind ik te zien hoe het effect op hém nog steeds woekert.

Het enige wat ik kan doen is hem steunen, naar hem luisteren en mezelf zo goed als ik kan en dan nog een beetje meer, aanpakken. En dan ook nog zonder verwachtingen van zijn kant te hebben.

Aanpassing: thuis

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Ha die Frannie, ingelogd en weer weg!
Leuk je weer even te zien.
Neem je taken met mate, oké.
Ontspanning en een lach moeten er op zijn tijd ook zijn.
:)

Bammie, vandaag is mijn vrije dag.
Vorige week was ik ziek, maar toen behoorde achter een computer zitten ook niet echt tot de aangename zaken des levens.
Inmiddels werk ik alweer halve dagen.
Tja, dat krijg je als je niet gemist kunt worden hè.
:huh::P

Link naar opmerking
Deel via andere websites

bam bam schreef ook, onderzoek wat bij jouzelf triggert in andermans gedrag Tida
Dit bedoel ik niet om BB als heilige neer te zetten, maar daar heeft ze natuurlijk wel een punt.

Mijn onderschrift hier is weleens geweest: alles wat je zegt dat ben jezelf.
Komt op hetzelfde neer.
Waar komt je eigen frustratie vandaag als je vind dat Bor niets verandert aan haar eigen situatie...

Vertel desnoods wat jij er aan gedaan hebt, om jou eigen situatie te veranderen.
Daar kunnen we tenminste allemaal iets van leren.
Elkaar doodsteken met verwijten daar komt niemand verder mee.
De sfeer op het forum word alleen maar grimmig en zorgt ervoor dat mensen die het frum misschien juist nu hard nodig hebben afhaken daardoor...

Link naar opmerking
Deel via andere websites

He anna nou vergeet ik helemaal op jou te reageren.
Ik vind het mooi om te lezen wat vertrouwen met jezelf en in jezelf met je doet en
hoe je dat bereikt hebt.
Erg mooi om te lezen en ook om te onthouden dat alles zo dun blijft.
Of t nou 1 jaar is, 4 jaar of 10 jaar

Nou je bent al weg, ik hoop dat Soothe t nog ff over brengt aan je

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Adam; ook niet een simpele levensvraag hoor, die van jou....Pfffff. Haha.

Blondie, als jij nou es schrijft hoe dingen voor jou zijn en hoe jij het hebt gedaan? Is dat wat. In plaats van iets te 'vinden' van wat een ander zou moeten doen of niet.

Hoe werkt dit voor jou. Waarom vind jij het nodig je zo op te werpen voor Bor. Meen ik me niet te herinneren dat je een keer bent gaan drinken toen iemand(was dat Bor) een tijdje niet inlogde? Wat zegt je bezorgdheid over een ander en het op te nemen voor iemand over jou? Kan Bor niet voor zichzelf opkomen? Zou jij graag willen dat iemand dat ook voor jou doet(dit kan ik herkennen namelijk, voor mezelf) En zo nog wat van die dingen.

Snap je een beetje wat ik bedoel te zeggen Blondie. En de ervaring leeret hier dat de mensen er onderling meestal wel uitkomen.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

BB,
Je hebt ook wel gelijk hoor dat ik niet voor Bor moet praten, sorry
:$

Herken ook de bezorgdheid die ik vaak voor anderen voel en dat ik het daardoor vaak voor een ander wil opnemen, niet zozeer dat ik dat dan van een ander terugverwacht, maar meer dat ik door me te verdiepen in een ander zijn problemen mijn eigen sorrows even on hold kan zetten en mag zetten van mezelf...
Soort vluchtgedrag waar ik aan moet werken en daar zeker al mee bezig ben...

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Halloa
Rekensommetje:
Heftige regen + daklek= niet goed
Maar vertrouwen hebben in mezelf dat er een oplossing komt. Net als met die boiler. Het duurt allemaal gewoon wat langer omdat mn energe beperkt is.
Prachtig gedroomd over een oervrouw ritueel met terra kannen.
Er is een vrouwendag binnenkort, maar dat kost 70 euro, en dat heb ik niet...:(

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Bor, natuurlijk is het mijn 'probleem' dat ik me erger. Niet het jouwe!
-----------------------------------
Zolang ik me herinner heb ik therapieën gevolgd om mezelf te 'verbeteren' en altijd uit eigen keus. Dat kwam natuurlijk ook omdat mijn lijdensdruk groot was. Het heeft me vaak bijna m'n leven gekost en dat van anderen verwoest.

Ook m'n drankprobleem uit mezelf aangepakt met vaak vallen en opstaan. Het is vaak zoeken naar de juiste behandeling bij de juiste hulpverlener/instantie.

Dat ik nu medicatie heb die goed aanslaat ervaar ik als een mazzeltje ondanks het ook invaliderende effect).

Vaak heb ik mn behandelingen (onbewust) gesaboteerd en liep ik weg met vingerwijzing naar behandelaar/instantie.
Dan was het weer een tijdje rustig tot de spanning weer zo hoog opgelopen was dat ik weer hulp zocht. Soms bij dezelfde maar meestal weer iemand nieuw.

In al die jaren heb ik van alle behandelingen wel veel opgestoken van mijn eigen gedrag. Wat dat betreft ben ik een trage leerling want ik had al snel m'n hakken in het zand (beton).

Toch voelde ik me vaak en lang slachtoffer van omstandigheden. Kon niet zien wat mijn aandeel was, wilde het misschien ook niet zien. Hoe ouder ik word hoe meer ik zie wat ik b.v. mijn ouders voor zorgen heb gegeven door anders te zijn dan zij konden begrijpen maar ook door de vele ruzies die ik met ze begon.

Koppig kan ik ook zijn pfffffff maar ik word milder en milder.
Mijn ergernis komt natuurlijk ergens vandaan. Misschien omdat ik het ontwijkende gedrag, wat ik ervaar, herken in mezelf maar ook en vooral van mijn familie. Soms steekt dat nog de kop op, die ergernis en vooral dat ik me dan onmachtig voel er iets aan te kunnen veranderen.

Tijdens een EMDR sessie zei ik op een bepaald moment (toen zag ik mn oude 'thuis' met ouders en zus) : "Het maakt niet uit wat ik doe, niets werkt, helemaal niets" Zo was het en zo is het nog steeds. Heb me er bij neergelegd maar helemaal weg is het nooit.

Het is onmachtig voelen.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Mooi geschreven Tida.
Wat ik lees is vooral het gevecht om gehoord te worden en tegelijkertijd
het willen afhouden als iemand jou wel die ruimte gaf in de hulpverlening.
Ik weet niet of ik je boodschap hiermee goed gelezen heb.
Maar het komt op mij over alsof je hier aan moet denken als je bor leest.

Het afhouden het graag willen en toch weer afhouden van hulpvelening
herken ik ook wel.
En nu weet ik hoe ik mezelf daarmee te kort heb gedaan al die tijd.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Bor, ik vind je vragen zo lastig.
Met wat ik schrijf probeer ik aan te geven dat ik alleen mezelf kon en kan veranderen en dat dit een jarenlang proces is. Ik ben nog steeds niet helemaal waar ik tevreden mee zal zijn. Dus ga ik gewoon door want elke verandering zet een nieuwe in!

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Maak een account aan of meld je aan om een opmerking te plaatsen

Je moet lid zijn om een opmerking achter te kunnen laten

Account aanmaken

Maak een account aan in onze gemeenschap. Het is makkelijk!

Registreer een nieuw account

Aanmelden

Ben je al lid? Meld je hier aan.

Nu aanmelden

×
×
  • Nieuwe aanmaken...