Maandag 27 mei 2013

[Lytse]

Dag allemaal,

Even geen tijd om bij te lezen. Vanmiddag met man en een vriendin naar het tuincentrum geweest. Eindelijk koemest gestrooid. Zeer binnenkort mijn zinken teilen en emmers nieuwe aarde geven e.d. Na mijn vakantie komen de nieuwe planten wel, indien nodig.

Voor de voortuin stond de hovenier aan de deur, net toen we terugkwamen. Morgen beginnen ze met het opnemen van de bestrating en het verhogen. Eindelijk.

Nu eerst mijn bed in, want het lukt niet zo erg vandaag. Tot later.

Lytse.

[Zeppelin]

Zo wat was het hier druk in het tuincentrum zeg, wel blij dat ik even lekker heb kunnen werken in de tuin. Ook weer een beetje bruin gekleurd en er staan weer een aantal mooie planten in.

Waar gaat je vakantie naar toe Lytse?

[Madeleine]

Dus omdat ik de verkeerde maand heb gekozen, zijn we allemaal zuipkoppen? Ben ik een zuipkop? Spoel je mond, Krekel.

Bolletje, ja heb er jaren voor in therapie gezeten. In mijn geest weet ik alles wel, maar ik kan het moeilijk ombuigen.

[bolletje]

Ja en drank veroorzaakt ook angst maar dat zal je wel weten.

Moeilijk hoor, leven met angst. Ik weet het.

Ik heb er ook veel last van gehad. Gelukkig niet zo lang.

Ja het enigste dat bij mij geholpen heeft is, er door heen gaan maar ja als je bang bent om ouder te worden, gaat dat moeilijk. Dat proces kun je niet stoppen. Toch proberen om door te gaan, en naar jezelf blijven kijken waarin je groeit.

O en welkom Zeppelin.

[Madeleine]

Bolletje, ik heb gewoon het gevoel nog niet klaar te zijn voor mijn leeftijd. Maar dit is mij ook niet vreemd, ik ben nooit mijn leeftijd geweest. Toen ik 18 was konden ze me niet naar de volwassen eetstoorniskliniek sturen, omdat ik daar nog teveel kind voor was. Ik ben dan ook opgenomen in een kliniek tot 18 jaar, terwijl ik dus al 18 was. En ik kon perfect meekomen met de meiden van 14, 15, 16 jaar. Ze waren bang dat ik zou verzuipen tussen de volwassenen. Nu ben ik 30 jaar, maar in mijn ontwikkeling nog geen 30 jaar. Althans, als ik leeftijdgenoten zie dan zijn zij heel anders in dingen dat ik ben. Voorheen werd ik jonger geschat, waardoor ik me niet mijn leeftijd hoefde te voelen. Dat jonger schatten zit er niet altijd meer in, waardoor ik het idee heb heel snel te moeten opgroeien. Ik loop niet weg voor verantwoordelijkheden, want al zou ik bijvoorbeeld wel vijf jaar jonger zijn, dan nog heb ik dezelfde verantwoordelijkheden. Maar iets zegt mij dat ik nog geen 30 jaar ben, ook al liegt mijn geboortedatum daar niet over.

[Dennis]

Madeleine, ik geloof niet dat jouw leven erg op dat van mij lijkt, behalve misschien 1 dingetje.

Ik heb de oorzaak van mijn drank- en andere problemen ook altijd in de richting van depressie gezocht. Ik heb bv jarenlang Venlafaxine geslikt. ik wist altijd wel dat ik bovengemiddeld angstig was, maar hey, angst en depressie zijn broertjes van elkaar.

Toch denk ik de laatste tijd dat angstgevoelens bij mij het aandachtspunt moeten zijn. Ik heb geen depressieve natuur. Ik ben best een opgewekt type. Mijn enige echte depressie die een paar maanden duurde is alweer 10 jaar geleden.

Angst is ook het woord niet. Ik ben heus niet altijd bang. Het is meer dat ik altijd een gevoel van onrust, bezorgdheid, minderwaardigheid, tekortkoming, onbehaagelijkheid, stress, dat soort dingen. De perfecte term ervoor is anxiety. Ik heb geen angststoornis......ik heb een chronic anxiety disorder. Het is een vertaling van elkaar, maar ik vind het verschil levensgroot! Het is geen fear-disorder.

Dat is er altijd, dus ik ben aan dat gevoel gewend geraakt. Het is mijn grondhouding geworden. Ik heb er aardig goed mee om leren gaan. Ben me er meestal niet van bewust. Ik kan me ook best soms megarelaxed voelen. Als je mij tegenkomt is er echt niets aan mij te merken. Ik leef een behoorlijk normaal leven. Maar het is wel beperkend.

AD' s slik je om een tekort aan stofjes in je hersenen op te heffen. Dat tekort veroorzaakt depressie.

Mijn theorie is dat ik een tekort heb aan andere stofjes. Een tekort aan die stofjes veroorzaakt anxiety.

Daarom was de werking van Efexor bij mij onduidelijk (had er trouwens ook weinig last van.....nooit plotseling stoppen!!!). Het ging ( voornamelijk) om stofjes waar ik geen tekort aan had.

Anyway, waarom vertel ik dit ook weer...?

Nouja het bekende motto dan maar.....misschienherkentiemanderietsinmisschienheeftiemanderietsaan...

[bolletje]

ja weet je Madeleine leven in angst geeft je ook een stuk zekerheid. Als ik dat zo lees heb ik heel sterk het gevoel dat je moeilijk afscheid kunt nemen van je oude ik. Als je al zo lang in die angst (onzekerheid) leeft, durf je niet anders meer. Het zelfde zag ik bij mijn manneke. Hij was altijd erg angstig en onzeker. Dat gaf weer de nodige zware depressies maar soms leek het wel of hij niet anders wilde omdat hij dat leven zo gewend was. Klinkt wel heel stom maar dat gevoel had ik wel heel vaak.

Als hij zich een dag goed voelde kon je de donder er op zeggen dat het de volgende dag weer helemaal fout was. Gauw weer terug naar die rot wereld want die kende hij tenminste.

[Madeleine]

Dennis, depressief ben ik inderdaad niet. In de afgelopen acht jaar heb ik continu pillen geslikt tegen depressie, maar op de één of andere manier moest ik continu stoppen omdat ik er teveel bijwerkingen van kreeg. Ik heb de huis weleens letterlijk gezegd dat ik dacht dat ik dat stofje niet mis en dat doordat ik teveel stofjes binnenkreeg, dat ik daar gek werd in mijn hoofd. Dus vandaar ook dat hij het met mij aandurft om me zonder medicatie of verdere hulp naar huis te sturen. Gelukkig kent hij mij een beetje. En vroeger kreeg ik altijd, vlak voor de winter, een kuurtje van 14 weken en dan was ik er een jaar weer goed voor. Vergeet alleen continu wat hij mij dan gaf.

Bolletje, dat herken ik wel van de afgelopen periode. Vriendin was hier bijna dagelijks en door haar en medicijngebruik was ik opeens compleet de controle kwijt. Ik wist niet eens meer hoe ik een vaatdoekje moest pakken. Ik stond te afwassen en wist letterlijk niet wat ik nu als eerste uit de spoelbak moest pakken. Alles werd steeds smeriger in het huis en vriendin bleef maar vragen wat er aan de hand was. Ik had ook een goede dag, dan kon ik zogenaamd alles doen, was ik gemaakt opgewekt en klapte ik de volgende dag compleet in en was alles nog erger dan het voorheen kon zijn. Ik heb op het punt gestaan om alles dat mijn spiegelbeeld zou weergeven af te plakken. Nou, dat ben ik niet. Mag dan wat angstig aangelegd zijn, maar dat was ik in ieder geval niet. Heb ik de huisarts ook verteld en hij vond dat idd niet op mij slaan.

Ik kan niets doen aan wat er gebeurd in de toekomst. Ik weet niet hoe ik ouder word, of ik met iemand ouder word, of dat ik alleen ben. Ik weet ook niet wanneer mijn ouders komen te overlijden. Dat zijn van die angsten die iedereen wel heeft, bij mij werken ze momenteel te ver door. Ik denk gewoon dat ik rust en bezinning in mezelf moet vinden en alles wat ik eng vind gewoon moet doen. In de spiegel kijken, de zon ingaan, leven.

[Madeleine]

Om nog even toe te voegen; Ik heb altijd gezegd geen kinderen te willen. Ik ben nu op het punt van mijn leven dat ik keuzes moet maken. Wil ik wel of geen kinderen? Toen ik begin twintig was heb ik die druk ook gevoeld, want mijn moeder was net tien dagen 20 toen ze mij kreeg. Ik had het gevoel dat het van de familie werd verwacht dat ik ze op die leeftijd kleinkinderen zou schenken. Die druk is er nu af. Maar nu voel ik de druk van de omgeving. Want hier dit punt moet ik keuzes maken waar ik nog steeds niet klaar voor ben, maar wat wel van mij wordt verwacht. Wil ik geen kinderen, dan is het nu het punt om dat te bepalen. Wil ik wel kinderen, dan moet ik als de wiedeweerga aan de man en aan de kinderen. Klinkt dom, maar zo voel ik het heus. Ik zou zo graag nog vijf jaar willen om nog verder te twijfelen....

Maar ach, het komt wel weer goed. Ga ik vanuit.

[bolletje]

Madeleine je bent 30 jaar, je kan nog later kinderen krijgen hoor maar als je zegt, dan moet ik als de wiedeweerga aan een man, is dat geen goeie basis om kinderen te nemen. Met dieren kan je ook heel gelukkig zijn.

Als ouder moet je toch wat stabieler zijn anders is het leed en voor de kinderen en voor jou, niet te overzien.

Blijf heel goed bij jezelf, zeker als het om kinderen gaat want het is een heel zwaar beroep. En aan de omgeving moet je echt lak hebben, zij bepalen niet of jij wel of geen kinderen neemt.

Ik zou nu, nu ik 61 jaar ben, eindelijk kinderen wat kunnen opvoeden, maar toen ik zou oud was als jij nu, kwam ik pas net kijken.

Ik ging toen pas voor het eerst op mijzelf wonen, daarvoor veel opnames gehad en altijd erg beschermd opgevoed. Nooit zelf iets bepaald, nooit zelf huur moeten betalen, en nog nooit voor mijzelf eten moeten kopen.

Al die dingen heb ik moeten leren.

En ja, rust is heel belangrijk, zeker als je vaak last hebt van angsten. Maar wat mij echt geholpen heeft is, actie ondernemen. Dingen gaan doen, en minder afhankelijk proberen te worden van anderen, want door angst zit de kans er in dat je veel laat bepalen door anderen.

Actie is waardoor je je zekerheid en het geloof in jezelf krijgt.

Dan krijg je de zelfwaardering die je zo hard nodig hebt om je leven op een goeie manier te leiden.

[Madeleine]

Dank je voor jouw verhaal, Bolletje!

Ik probeer nu ook zoveel mogelijk erop uit te gaan. Met thuis zitten bereik ik niets. En wat je zegt over kinderen? Mijn psych vroeg mij of ik kinderen wilde en toen ik aangaf dat ik dacht van niet, zei ze:"Nee, dat past ook niet bij jou". En dan ben ik alweer zover om het tegendeel te bewijzen. Maar ik heb ook zeker in mijn hoofd dat kinderen weleens niet hun plaats zijn bij mij. Want inderdaad, je moet stabiel zijn, wil je kinderen iets te bieden hebben. Mijn moeder is best een goede moeder geweest, maar ze was alles behalve stabiel. En ik weet ook welke impact dat op mij heeft gehad. En wil ik dat mijn kinderen ook meegeven? Mijn moeder is dan ook niet in een stabiele omgeving opgegroeid, want oma was alcoholist, zat vol angsten en depressie. Dat heeft mijn moeder ook gemaakt wie ze is.

Toch, als ik dan denk aan later, dan denk ik:"Wat is dan verder nog het doel? Als ik geen kinderen krijg/heb?"

En ik kom ook nog maar net kijken, dat gevoel heb ik continu. Ik ben nog jong, moet nog zoveel ontdekken en als ik naar leeftijdsgenoten kijk, dan zijn zij er al door. Ze zijn stabiel, hebben kinderen, zijn getrouwd. Daar ben ik nog helemaal niet klaar voor. Tot twee jaar geleden vroeg ik mijn ouders nog bij alles wat ik deed of ik het goed deed. Dat heb ik nu niet meer, dat vragen, maar de vragen komen wel continu in mij op. Wat zou pap denken, wat zou mam doen? Maar toen pap en mam mijn leeftijd hadden, waren ik en mijn broer er al. Dus dat was sowieso al anders.

Ik kom er wel, maar liever vandaag dan morgen haha.

[bolletje]

Och Lieve lieve Madeleine toch. Doel? Dat ben jezelf. Doel is jouw leven opbouwen op zo'n manier dat jij wat lekkerder in je vel gaat zitten.

En als je moeder niet stabiel is, voel je dat als kind. Kinderen hebben stabiele ouders nodig. Ouders die hun veiligheid kunnen bieden. Mensen waar kinderen van op aan kunnen.

Er kunnen kanonskogels naast kinderen neer vallen, als kinderen zich veilig voelen bij hun ouders, zijn ze niet bang. Je neemt zoveel over van je ouders, vooral angsten.

Ja leeftijdsgenootjes van mij, toen ik 30 was, waren getrouwd, hadden kinderen, reisden de hele wereld rond, konden met geld omgaan, hadden een eigen huis. Maar ik zou als ik jou was niet proberen daar naar te kijken, een ander doet het dan altijd beter dan jij. Gevolgd, je bent waardeloos, een nietsnut, je kan niets en je zal ook nooit iets kunnen.

Ja dan is het ook niet gek dat je angstig wordt. Spiegelen moet je jezelf nooit aan mensen die het veel beter doen dan jij.

Jij bent jij, en je bent hard bezig om jezelf staande te houden. Je bent oké.

[AlbertRemmo]

Hoi allemaal,

Ik wil wat VRAGEN.

14 Mei had ik een afspraak bij de kredietbank voor budgetbegeleiding (sanering loopt)

Die afspraak heb ik afgezegd in April met de mededeling dat ik naar Frankrijk ging voor mijn werk.

Geen probleem van hun kant.

3 Juni heb ik weer een afspraak met hun.

Afgelopen vrijdag is mijn werkgever weer vertrokken naar Frankrijk met de mededeling; ik bel wel als het nodig is.

Dus heb ik de afspraak van 3 Juni alweer verzet voor later.

Van hun kant kreeg ik bon voyage

Naar Frankrijk komt voor mij op als kakken, ik kan morgen zomaar weg zijn daar naar toe.(dat weten jullie, ik, en dat weet W ook)

Als hij belt van "ik heb je nodig" kan ik dan zeggen ik heb 3 Juni een afspraak?

Voor W is het een probleem.

Graag jullie mening,

Ik heb een vaste baan, gekregen vanaf 2009 toen was ik 49, ben nu bijna 53.

[AlbertRemmo]

Madeleine:heart:

Bol:heart:

Dat is dus het leven, en mijn vader zei altijd "je kan niks"

Mijn vraag is niet over nu eigenlijk maar over mijn hele leven.

[Madeleine]

Wederom bedankt Bolletje.

AR, ja dat kun je toch gewoon maken. Tenzij er in jouw contract staat dat je ten alle tijden oproepbaar moet zijn. Anders kun je gewoon aangeven een afspraak te hebben op 3 juni en daarna wel naar Frankrijk kunt reizen.

[AlbertRemmo]

Madeleine dank je

ja ik kan zo opgeroepen worden.

W vind het belangrijk voor mij, dat is het probleem

Akelei dank je

Dit is dus precies het dilemma waar ik in zit.

Het is wel voor mezelf maar ik wil die baan niet kwijt

zeg maar dat ik 1500 euro in de maand verdien, dan kan ik daar toch meer mee betalen en uit de voeten dan dat ik een uitkering aanvraag van 800?

[AlbertRemmo]

even naar de winkel want ik heb ongelooflijk veel zin in ijs

[bolletje]

Originally posted by: AlbertRemmo
Dat is dus het leven, en mijn vader zei altijd "je kan niks"

.quote>

Vaak als ouders zeggen "Je kan niets", dan willen ze niet hebben dat je volwassen wordt. Ze willen dat je afhankelijk blijft van hun. Want verbeeld je eens dat jij sterker, groter wordt, het wel redt in het leven, status opgebouwd hebt, dan zijn zij niets meer.
Ik weet het, ik was ook altijd raar, deed raar, kon niets, maar vooral, ik deed raar.
Ja dan weet je niet meer wie je bent, je wordt zo onzeker als de pest en er blijft niets meer over van dat kleine beetje zelfwaardering dat je iedere keer weer probeerd op te bouwen, en moet je jezelf weer leren kennen.
Maar ik ben er alleen maar veel sterker door geworden. Wel wat laat, maar nooit te laat.

AAAAPPPPP ikke chocolade ijs hé? Breng maar een litertje mee.

[kunsie]

Madeleine,

Ik weet niet of je hier iets aan hebt, maar ik heb ook geen kinderen en kan ze geloof ik ook niet meer krijgen;) want ik ben 55 jaar.

Maar ik heb een ander doel gevonden in mijn leven.

Ik fiets al jaren met een tentje en alles wat erbij hoort, door Nederland.

Dus echt nog kamperen, zonder elektrisch of wat dan ook.

Koken op een brandertje bij de tent.

Dat doe ik de laatste jaren in me uppie.

Vroeger had ik fietsvrienden en wilde er altijd wel iemand mee.

Ook ben ik naar Spanje, Frankrijk, Luxemburg en Belgie gefietst met een vriend.

Dit jaar voor het eerst alleen de grens over met een bus.

Dan stap ik halverwege Frankrijk uit en fiets dan terug naar huis.

Ik vind het heel eng, geloof me maar.

Ik ben bang van vreemde honden, vooral van die waakhonden op een erf.

Bang van enge mannen, want ik lig toch maar alleen in dat tentje

Bang dat ze me aanrijden, want er zijn daar niet veel fietspaden.

Bang dat ik bestolen wordt, want wat kan ik in mijn eentje doen tegen een groep jongens of mannen.

Bang dat mijn knieen het begeven of mijn rug het niet aankan.

Ik kan nog wel ff doorgaan, maar wat ik bedoel te zeggen is: het weerhoudt me niet om toch te gaan.

Ik heb een uitdaging nodig in mijn leven.

Bovendien weet ik dat ik mijn overtollige kilootjes kwijt raak (altijd een kilo of 4 eraf)

Ik voel me weer gezond na zo'n tochtje.

Mijn tolerantiegrens is hoger als ik weer thuis kom na een reisje.

Want ik wil thuis alles onder controle houden en dat kan op een camping niet.

Ik ben weer een stuk meer tevreden over mezelf en heel dankbaar voor wat ik allemaal heb.

En ik heb weer een aantal angsten overwonnen (als ik het overleef dan hé?)

Want waarschijnlijk valt het allemaal erg mee en maak ik me druk om niets.

Dus is mijn vertrouwen in de mensheid en mezelf ook weer een stukje hersteld.

En ik ben er al maanden van te voren mee bezig, dus het is niet alleen maar het reisje op zich, maar het vult een stuk van mijn leven in.

Ik lees heel veel reisverhalen in de winter en zoek van alles op, op het internet.

Het is een soort van levensstijl voor me geworden, die me heel anders tegen het leven aan leert kijken.

Niet dat ik het nu zo geweldig doe hoor:P

Maar het houd me op de been:)

[Lytse]

Nu ben ik dan bijgelezen, na het slapen en het eten. Eten was goed geslaagd: pangasius met courgette, taugeh e.d. lekker pittig.

@ Bollie: wat heerlijk dat je slaapkamer nu klaar is. Je verzet heel wat werk! Ik heb nu ook spullen staan van schoonma, en nog van mijn moeder, waar ik een plaats voor moet zoeken. Sommige dingen zullen toch weg moeten, denk ik.

@ Nance: hoe is je functioneringsgesprek gegaan? Lekker dat je het meteen had, dan was je er gelijk vanaf. Was je erg gespannen?

@ Miranda: is het stoppen met roken gelukt vandaag?

@ Stientje: hoe zat dat nou met die ontplofte keuken? Hadden je zoon en zijn vriend gisterenavond domme dingen gedaan?

@ Ietje: moeilijk om je zoontje huilend weg te laten gaan, maar ze zijn meestal snel weer afgeleid. Is het gelukt om je studie op te pakken? Schema maken? Die discipline kost in het begin moeite, maar nu héb je tijd en ik zou hem goed gebruiken. Je wilde het zo graag! Niet vergeten.

@ HTS: dat handje maden! Waar haalde je dat nou vandaan? Niet op tijd je koelkast gecontroleerd?

Het doet me denken aan een situatie lang geleden, toen mijn broertje kwam logeren bij ons en de volgende dag wilde gaan vissen. Op weg naar mijn schoonouders bij een hengelsportwinkel langsgegaan om maden te kopen. Die had hij in de koelkast van schoonma gezet! Ik dacht dat ze erin bleef!:Disgust;

@ Zeppelin: welkom hier. Ik zal zo eens op "wie is wie" kijken.

Onze vakantie gaat naar Beieren. Vorig jaar om deze tijd ben ik helemaal gestopt met alcohol drinken en dan naar Beieren ... Tot mijn verbazing was er overal alcoholvrij bier te koop. Vroeger echt niet hoor!

@ Jootje: hoe gaat het op het ogenblik? Heb je het (niet) drinken een beetje in de hand, vooral in het weekend?

@ Madeleine: je schreef over later zoiets als "wat is verder dan nog het doel, als je geen kinderen hebt".

Ik heb het je misschien al eens eerder gezegd, maar wij hebben ook geen kinderen. Dat was een bewuste keuze, omdat mijn ouders er zo 'n rotzooi van hadden gemaakt, dat ik dat ongeluk niet voort wilde zetten. In de Kinderbescherming heb ik vaak gezien dat slachtoffers later daders werden en als kinderen zelf een hele ongelukkige jeugd hebben gehad, ze vaak niet in staat zijn hun eigen kinderen wel veiligheid e.d. te bieden.

Door dingen die op mijn pad kwamen heb ik nu een pleegzoon en bovendien drie pleegkleinkinderen. Je weet nooit wie je hulp nodig heeft en wat je voor anderen kunt betekenen.

Je leven is niet waardeloos zonder kinderen. Het wél hebben van kinderen is ook geen garantie voor geluk. Kijk maar in de bejaardenhuizen waar genoeg mensen zijn met kinderen, die toch zelden bezoek krijgen.

@ Krekel: ik heb geen idee wat er aan de hand is, want je berichten zijn weggehaald.

Je weet me te vinden!

Na zo'n lang verhaal ga ik eerst naar de introductie van Zeppelin kijken!

Lytse.

[Lytse]

@ AR: ik sluit me helemaal aan bij Akelei's berichten.

Ik hoop dat je er op de goede manier uitkomt.

Lytse.

[Madeleine]

Misschien ben ik ook wel gewoon op zoek naar een doel. En al zoekende komen de kinderen dan naar boven. Als ik ze wil, dan is daar NU de tijd voor. Maar ik zie mezelf niet moederen. Ik zal best een goede moeder zijn, maar ik heb ook gitzwart randje. Het gitzwarte randje dat ervoor zorgt dat ik een kind nooit honderd procent gelukkig kan maken of nog ongelukkiger maak dan ik zelf in het leven ben geweest. Nu ik alleen ben, ben ik alleen maar goed voor anderen. Maar er is ook een tijd geweest, waarin ik samenwoonde met mijn vriend of ouders en broertje dat ik verschrikkelijke dingen heb gedaan. Tja, dan ben ik geen moeder voor kinderen en moet ik hun daarvoor behoeden. Ook al weet ik niet of dat een tijd was in mijn leven of dat ik dat daadwerkelijk ben.

Misschien moet ik maar eens een hobby gaan zoeken, iets waarin ik mijn tijd kwijt kan. De tijd zal het leren, ook al vind ik dat ik tijd genoeg heb gehad en dat het antwoord er NU moet komen.

[Lytse]

Madeleine: bij twijfel niet inhalen! Kinderen heb je levenslang en tegenwoordig kunnen we bewust kiezen of we willen proberen ze te krijgen. (Het trieste is dat sommige mensen ze heel graag willen, maar het niet kunnen!)

Doe het dan ook alleen maar als je het écht wilt! Niemand zal een 100% goede ouder zijn, maar ze moeten er wel voor 100% achter staan, m.i.

Ik ga weer even wat doen. Tot later.

Lytse.

[AlbertRemmo]

AAAAPPPPP ikke chocolade ijs hé? Breng maar een litertje mee.

Sorry Bolletje het is yoghurtijs geworden en raketten

[Tatum]

Albert, eerst zat je aan de megagrote-spiegel-eieren en 6 hamburgers in een maaltijd, en nu aan de yoghurt- en waterijs in plaats van chocolade-ijs?

Ps: yoghurtijs, daar doe je mij weer een groot plezier mee