De logica van het forum......?

[Monster]

2 jaar later lees ik deze draad............. de discussie laat ik buiten beschouwing, de schrijvers staan wellicht anders in het leven nu.

Het topic is heel belangrijk voor mij geweest, retrospectief;

toen ik net gestopt was was ik bloedfanatiek omtrent alcohol. Ik had ontdekt dat ik verslaafd was en nu ik eindelijk echt helemaal een stopper was en geen minderaar meer , en ik besefte dat dit veel makkelijker was, wilde ik dit inzicht delen. Maar dat gaat niet op een forum met mensen met diverse einddoelen. Als iemand een stopper wilde zijn maar toch steeds uitglijders had, was ik onvermurwbaar maar ook machteloos. Ik vond het getuigen van een gebrek aan visie of een gebrek aan tijdig hulp vragen.............. in ieder geval een gebrek aan inzicht. Maar dat durfde ik niet te schrijven, morgen kon ik mezelf tegenkomen.

Wat moest ik nog veel leren.

Dat moet ik nog steeds maar nu denk ik toch wel anders; het gevecht tegen alcohol is behalve het gevecht tegen alcohol óók een gevecht tegen mijzelf. Ik moet vluchtgedrag opgeven en de oorzaak van het vluchten juist opzoeken. Als ik dit deel van mijn alcoholisme oppak en therapie volg enz. dan heeft een uitglijder opeens veel minder te maken met gebrek aan inzicht en zo. Het is geen onwil, het is een domme fout. Het gedrag moet ik afkeuren, mij moet ik niet afkeuren. En hij die zonder zonde is werpe de eerste steen.................

Ik haat het te lezen als iemand een uitglijder heeft, de zoveelste.  Maar ik ga niet hard reageren want, dit schreven al veel forummers, die persoon heeft van zichzelf of van zijn omgeving misschien al heel veel op zijn flikker gehad. Ik moet niet denken dat ikzelf één haar beter ben, als wij een wedstrijdje fouten maken doen dan win ik zeker weten.

Mild reageren past niet bij mij ; zachte heelmeesters en stinkende wonden en zo....

Dus weet ik nooit zo goed hoe ik moet reageren. Als iemand het hier schrijft vind ik dat vóór alles zo eerlijk, zo open dat ik me klein voel. En daarbij heb ik al vaak gelezen dat mensen heel veel en heel snel leerden van juist die terugval. Ik zou ook zo graag snel veel leren. Ik zou ook zo graag oprecht een steun willen zijn, maar ik weet niet goed wat de juiste toon is. Ik weet alleen maar dat ik geen haar beter ben, en op het forum wat klungelig, wat onhandig soms. 

11 juli 2014 bewerkt door Monster

[Lotus66]

Monster, wat heb je dit mooi (open en eerlijk) beschreven. En het meeste zo herkenbaar. Het geven van een reactie vind ik niet zo moeilijk, toch denk ik dat jij, door geen reactie te geven ook zeker een steun bent. Zeker met je verhaal hier boven zeg je door geen reactie te geven juist zoveel meer dan met woorden! Snap je me nog  Jou schrijven deed me stilstaan bij mijn gevecht tegen alcohol, beter gezegd het gevecht tegen mezelf. Ik kwam een boek tegen ('Nou nog eentje dan') waar ik zo ontzettend veel aan heb gehad. Niet dat ik me in alles kon vinden, in tegen deel. Maar een aantal visies / meningen en motto's waren voor mij een eye opener.  Ik zag een uitglijder, een mislukte poging, mijn verslaving als iets dat maakte dat ik een mislukkeling, loser, trut was. En dan ook nog eentje zonder vertrouwen in mezelf, geen doorzettingsvermogen, gebrek aan inzicht....Ik heb dat op een gegeven moment (door het lezen van het boek) losgelaten. Ben gestopt met het veroordelen van mezelf, voor mij maakte juist dat het makkelijker om te stoppen met drinken / ADB te worden. Ik zette even de bril op van een boeddhist. Mijn verslaving ben ik gaan zien als een symptoom van een veel groter probleem. Nl dat ik dacht dat ik niet goed genoeg zou zijn zoals ik was / ben. Om dat negatieve geloof in mezelf , deze frustratie dragelijk te maken zocht ik de troost in de alcohol. Nou je voelt hem al, door gelukkiger te worden, gleed ik alleen maar meer af. Nu zie ik een verslaving, mijn verslaving ook niet meer als een gebrek aan inzicht, te laat om hulp vragen. Neen voor mij is een verslaving het vluchten in zelfafwijzing. Het mezelf niet goed genoeg vinden zoals ik ben. Dat is misschien ook wel de onderliggende confrontatie met mezelf wanneer een ander een uitglijder of terugval heeft? Door op te houden met het mezelf veroordelen dat je verslaafd ben, kun je stoppen (ADB) worden? Maw ik heb het gevecht met / tegen de verslaving opgegeven en het motto: "Ik ben goed zoals ik ben en de alcohol houdt me af van dit besef" daar voor in de plaats gezet. Amaai wat voelt het goed om mezelf aardig, goed en leuk te vinden ipv mezelf af te wijzen. Had ik een uitglijder / terugval / mislukte poging dan zag ik dat niet meer zozeer als een mislukking, of mezelf als loser, trut...Maar als een noodzakelijke passage naar vrijheid. Ik moest (leren dealen) met mijn gevoelens. Gevoelens van eigenwaarde, zelfrespect, faalangst, boosheid, teleurstellingen. Wat jij zo mooi schrijft 'het gevecht met jezelf'. Jezelf als persoon niet afkeuren, maar het drinkgedrag. Jij zelf bent als persoon goed, de drank weerhoud je om dat te zien of te doen geloven.

[Monster]

Lotus, dank je wel. Ik heb nu kippevel (in deze kamer is het 26 graden C).

Wil je me een linkje van jouw posting sturen als je merkt dat Monster weer een monster wordt?

[Gast]

Hoi Monster,

 

Je vind het moeilijk reageren als iemand een uitglijder heeft.

Mild reageren past niet bij jou.

En dat is wat mij betreft helemaal prima.

Ik ben blij met je zoals je hier bent.

 

Mild reageren past waarschijnlijk beter bij mij dan bij jou.

Dus doe ik dat meestal; tenminste ik hoop dat het zo over komt.

Ook ik denk wel eens " alweer", maar wat geeft mij het recht om een oordeel te vellen.

Niet mijn nu bijna vijf maanden droog, na een half leven drankmisbruik.

Niet al mijn mislukte stoppogingen uit het verleden.

Niet al mijn geschonden afspraken en beloftes, niet ...noem maar op.

Niet het feit, dat we altijd delen van het hele verhaal niet kennen van anderen.

 

Een schilderij vraagt vaak om meerdere kleuren en nuances.

Een team heeft verschillende soorten spelers nodig, een groep mensen die samenwerkt ook.

Ons forum ook.

 

Voor mij ben jij belangrijk hier.

Je loopt een stuk voor op mij en je diept draden op, die ik nog niet heb gezien.

Je draagt onderwerpen aan, waar ik wat aan heb.

Een van je zinnen staat op mijn to-do lijst als onderwerp waar ik wat mee moet (niet wil, maar moet).

 

Dus Monster, als je dan toch Monster moet zijn, dan ook maar MijnMonster.

[Monster]

"Een schilderij vraagt vaak om meerdere kleuren en nuances.

Een team heeft verschillende soorten spelers nodig, een groep mensen die samenwerkt ook.

Ons forum ook."

 

Dank je wel MijnGerrit. Samen vormen we het hele palet.

[Monster]

"Zelf weet ik nog steeds niet waar ik zit."

Lijkt me toch stug Fruit. Je bent slim zat, doet vaak rake opmerkingen. 

[Monster]

Van de week kwam weer es een typisch gevalletje voorbij over het gespreksonderwerp hiero. Iemand schrijft: Hallo, ik ben eindelijk gestopt. Gestopt met minderen, gestopt dus.

Punt.

Ik denk: ik heb dit echt al vaker gelezen van jou. Meervoud. Maar ik weet niet hoe te reageren. 

Zal ik het symfonie orkest laten aanrukken? Ja, dat is het waard als iemand het rotgevecht tegen minderen staakt.

Maar als iemand mijn geheugen onderschat en wil dat ik applaudisseer op aanvraag, nee. Ondertussen is het nog steeds knap dat iemand voor de zoveelste keer echt stopt, en de logica van dit forum maakt dat ik minimaal steunend zou kunnen zijn. Daar is bij mij nog winst te halen.

[Kate]

De logica van het forum, mooi draadje. Sluit wel aan bij de vraag die ik mezelf wel eens stel: wat betekent het forum nog voor mij en hoe ga ik er mee om. Waarom kom ik hier nog.

 

Ik vind het boeiend om het proces van de mensen hier te mogen lezen. En het proces gaat bij mezelf ook door.

Voor mij is het op het serieuze vlak vooral een zelfonderzoek en toetsing: wat raakt me, waar erger ik me nog aan, oordeel ik nog.

En daar valt nog genoeg te oefenen voor mij. Waar ik aan werk is minder oordelen (beter gezegd: mijn oordelen onderzoeken), gelijkwaardigheid, niet persoonlijk maken.

En niet persoonlijk maken geldt voor mezelf maar net zo goed hoe ik naar anderen kijk, het proces of menselijke neigingen zien en niet iets wat de ander is.

Geen goed en geen slecht. Alles mag er zijn. Het proces zet zichzelf voort. En dat is mooi om te zien. Daar hoort alles bij wat er gebeurt.

Niet reageren. Wel reageren. Hoe reageren. Geen verplichtingen.

Wat raakt me en wat zegt dat over mij. Wat heeft het me te vertellen. Je eigen voorkeuren ontdekken en gelden die nog.

 

En ik vind het ook gewoon gezellig om af en toe wat te kletsen hier

15 augustus 2014 bewerkt door Kate