De PIJN van TELEURSTELLINGEN

[irunalone]

De emotie 'teleurstelling', vind ik bijzonder lastig in combinatie met alcohol.

Ik kan eigenlijk prima van de alcohol afblijven, ware het niet dat je soms zo vreselijk teleurgesteld wordt:

In Juli '12 overleed de vrouw van een dierbare vriend. Zij had 5 jaar gestreden tegen kanker en verloor. Een dochter van 12 en een zoon van 8 liet zei achter, bij haar man, mijn vriend. Ik rouwde en ging verder..

In Oktober '12 overleed mijn tante, binnen 6 dagen, daarvoor leek ze kerngezond. Ik verdroeg het, en ging verder..

In januari 2013 slikte ik mijn eerste teleurstelling weg: Ik had gesolliciteerd op een functie van herstelcoach bij de GGZ en werd afgewezen...ik slikte en ging verder..

In februarie 2013 begon ik aan mijn studie voor Maatschappelijk Werker, door verkeerde informatie bleek dat ik de 3-jarige opleiding niet kon doen qua belastbaarheid. 3 dagen later sneed ik, vanuit mijn teleurstelling, een haal van pols tot elleboog.

Ik KAN niet met teleurstellingen omgaan. Verdriet of boosheid, het lijkt makkelijker dan het omgaan met teleurstellingen.

Herkent iemand dit?

En wat KUN je met teleurstellingen, behalve slikken en doorgaan?

Bedankt voor jullie respons!

[Myriam9]

Hoi Irunalone,

Ik heb een hele tijd na zitten denken of ik dit wel zou schrijven. Ik weet dat ik je pijn doe al is dat echt niet mijn bedoeling. Maar soms doet de waarheid pijn.

Zo is het ook met teleurstellingen en alcohol.

Je schrijft; De emotie 'teleurstelling', vind ik bijzonder lastig in combinatie met alcohol.

De waarheid is dat "alles" moeilijk is met alcohol. Alles word versterkt.

Je schrijft; Ik KAN niet met teleurstellingen omgaan.

De waarheid is dat je wel met teleurstellingen om kan gaan, dat doe je namelijk al, zij het op een verkeerde manier namelijk;

" 3 dagen later sneed ik, vanuit mijn teleurstelling, een haal van pols tot elleboog."

Je "weet " wat alcohol met je doet dat hoef ik je niet te vertellen.

Komt de vraag bij mij op; waarom sneed je pas naar 3 dagen je arm open?

Ging je toen pas drinken of was je al 3 dagen aan het drinken?

En werd het toen draaglijker nadat je je arm open gesneden had?

Liefs Myriam Sterkte

[Rickert]

Ik zeg niet dat het gemakkelijk is maar lees bladzijde 23 en 24 van het inkijkexemplaar eens. Ik kan het ook nog niet hoor maar het raakte mij nogal toen ik het las. Het gaat over een boer die oplossingen zoekt voor al zijn problemen.....

http://www.bol.com/nl/p/boeddh...650458/#product_images

[huttula]

Best lastig om hierover te schrijven

Teleurstelling is in mijn ogen een gevoel wat het geeft

Meestal niet de meest fijne gevoelens

Wij mensen zijn best geneigd om de minst fijne gevoelens niet zo snel te vergeten

daarin tegen komen de fijne gevoelens in de verdrukking

Teleurstellingen komen voor in je leven,soms een hele tijd niet en soms is het net alsof er niks anders is als de ene na de andere verwerken

Maar tussen die teleurstellingen door gebeurd er genoeg moois alleen we zien ze niet,letten er niet op,lopen er langs heen

Alcohol versterkt sombere gevoelens...zelfmedelijden krijgen we dan snel

Gevoelens zijn er...je mag ze niet verstoppen..maar wel de kunst om de fijne gevoelens naar boven te halen en niet in de nare sfeer te blijven hangen

Balans die je moet vinden,leren omgaan met je gevoelens

Zelf werkt voor mij goed als ik tegen elk negatieve gevoel,iets positiefs er tegenover zet

En niet te lang stilstaan bij iets

Leer je gevoelens kennen..

[lady jane]

Ira, het lijkt mij dat je dingen op een hoop gooit.

teleurstellingen hebben in mijn optiek te maken met

verwachtingen waaraan niet voldaan is/wordt. Bij zo'n sollicitatie

is het dus teleurstellend als je niet wordt aangenomen.

Bij de mensen die overleden, had je waarschijnlijk geen verwachtingen.

Hun dood is schokkend geweest en je voelde verdriet, rouw. Zoiets heeft tijd van verwerken nodig. Teleurstelling ook, maar anders.

Ikzelf voel bij verlies door dood of ziekte machteloosheid.

Bij een mislukte sollicitatie heb ik iets te doen. Misschien met mijn ego; misschien

met inzichten verwerven wat ik anders of beter jad kunnen doen om de baan te krijgen;

en me voorbereiden op doorgaan met solliciteren.

Het mislukken van je studie door foute info was een grote teleurstelling voor je. Je hebt die

kennelijk niet kunnen verwerken en verviel in oud gedrag, snijden. Het snijden zal de pijn tijdelijk hebben afgeleid en was fysiek misschien zo nodig voor je om weer echt te kunnen

voelen. maar uiteindelijk verandert ook snijden niets aan je teleurstelling vd studie.

Maar eigenlijk heeft drank niets te maken met bovenstaande dingen. Drank kan even

iets onderdrukken of versterken, net als snijden. Maar beiden lossen niet op.

Onder beiden ligt iets veel wezenlijkers op de loer en zolang je daar niet uit komt, blijven beiden een gevaar vormen voor je.

Hoe kun jij leren voelen en aanvaarden.

Hoe kun jij jezelf de moeite waard blijven (of gaan) vinden,

ondanks tegenslagen.

Hoe kun je sterker worden aan tegenslagen.

Hoe kun jij leren verduren dat ziekte en dood jou mensen ontnemen

en hoe kun je doorgaan op een eervolle manier, zodat je ook de doden eer kunt betonen.

Moelijke vragen waar niet zo maar een antwoord op is.

Ik gun je zo dat je hier verder mee komt meis.

Jij hoeft niet je lijf te beschadigen; je ziel en hart zijn al genoeg beschadigd; ik hoop dat je je meer op herstellen kunt richten.

[irunalone]

@ Myriam:

je doet mij geen pijn, myriam, ik vraag om jullie feedback. Ik snap wat je zegt en ik ga ermee werken,

net als met de adviezen van jane, huttula en rickert.

T escaleerde drie dagen later pas,omdat ik in eerste instantie volledig vlak en emotieloos reageerde op de teleurstelling (overlevingsstrategie), daarna heb ik diepe teleurstelling gevoeld en zware druk op hoofd en borst. Om de spanning af te laten nemen heb ik gesneden en gedronken.

En het hielp, ik ben daarna gaan slapen zonder gespannen nek en schouders. Ik weet echter wel dat snijden, ondanks dit 'positieve' resultaat, gezien kan worden als een drug, waarmee gezegd moet worden dat t hier ook weer stoppen moet. Het is precies as met drinken: het is een keer gebeurd, een op zich staand incident, we gaan weer vooruit zonder alcohol, zonder snijden.

En Jane: Je hebt gelijk, dood is verdriet, rouw en machteloosheid.

Rickert: Ik heb het boekje zelf, ik heb hem op jouw aanraden uit t stof gehaald en ga hem weer eens lezen!

Lieverds, BEDANKT!

[acer]

Weet je wat Irunalone...

Ik heb er echt helemaal geen verstand van.... maar ik gun je alle liefde die je nodig hebt om het leven te kunnen ervaren als ...GEWELDIG!!!...

Liefs!

[Rickert]

Ik was vooral onder de indruk van de boer die verwachtte van Boedha dat hij zijn problemen op kon lossen. Zou het bijna overschrijven maar daar ben ik te lui voor;-)

Edit..

Maar niet te lui om even te kijken of het te knippen en plakken is;-) Het klinkt makkelijk in het verhaal en ik kan het ook (nog?) niet maar ik denk vaak aan dit verhaal.

Er bestaat een oud verhaal over een man die de Boeddha opzocht, omdat hij gehoord had dat hij zo’n groot leraar was. Zoals iedereen had ook hij in zijn leven de nodige tegenslag gehad en droeg hij aardig wat problemen met zich mee. Hij dacht dat de Boeddha, een verlicht meester, misschien in staat was hem voorgoed van zijn problemen te verlossen. Hij vertelde de Boeddha dat hij boer was.

‘Ik hou van het boerenleven,’ zei hij, ‘maar soms regent het te weinig en dan mislukt de oogst. Vorig jaar werd dat bijna onze dood. Andere keren regent het juist weer te veel, wat ook heel slecht is voor de oogst.’

De Boeddha luisterde geduldig.

‘Ik ben getrouwd,’ zei de man. ‘Ik heb een prima vrouw. Ik hou echt van haar. Maar soms kan ze zo tegen me zeuren, soms word ik zo moe van haar, en dan loopt de spanning op en krijgen we ruzie.’

De Boeddha luisterde zonder een woord te zeggen.

‘Ik heb ook kinderen,’ zei de man. ‘Leuke kinderen, dat wel, maar vaak doen ze net alsof ik niet besta, en soms …’

Zo passeerden al zijn zorgen en problemen de revue. Tenslotte was hij uitgepraat. Vol spanning wachtte hij op de woorden van de Boeddha die aan al zijn problemen een einde moesten maken.

Toen zei de Boeddha: ‘Ik kan je niet helpen.’

‘Hoe bedoelt u dat?’ vroeg de man verbaasd.

Iedereen heeft problemen,’ antwoordde de Boeddha. ‘We hebben allemaal drieëntachtig problemen. Drieëntachtig problemen waaraan we niets kunnen doen. Als je echt je best doet kun je er misschien één oplossen, maar zodra dat probleem verdwenen is, komt er direct weer een ander voor in de plaats. Alle mensen van wie je houdt zullen bijvoorbeeld op een gegeven moment uit je leven verdwijnen, en ook jij zult op een gegeven moment doodgaan. Dit is een probleem, en jij noch wie dan ook kan daaraan iets doen, dus ik ook niet.’

De man werd woedend. ‘En ik dacht nog wel dat u zo’n groot leraar was!’ schreeuwde hij. ‘Ik dacht dat u me wel zou kunnen helpen! Wat heb je aan zo’n leer? Niets, helemaal niets!’

De Boeddha antwoordde rustig: ‘Misschien is die wel goed voor het oplossen van het vierentachtigste probleem.’

‘Het vierentachtigste probleem?’ vroeg de man verbaasd. ‘Wat is het vierentachtigste probleem?’

De Boeddha antwoordde: ‘Dat je helemaal geen problemen wilt hebben.’

[Myriam9]

WE CREËREN ONZE WERELD

Ieder van ons opereert vanuit een wereldbeeld dat is gevormd door vele factoren; genen, jeugdervaringen, subtiele hints omtrent de wereld die we klakkeloos overnamen van ouders en docenten, gebeurtenissen in ons persoonlijke leven en in de collectieve geschiedenis. Met het vuur van deze ervaringen smeden we onze verwachtingen over het leven, verwachtingen over relaties, werk, wat we moeten voelen en hoe we met die gevoelens om moeten gaan. Deze verwachtingen verschillen enorm van de ene persoon tot de andere.

Gelukkige mensen leven in een wereld waar voortdurend goede dingen gebeuren.

Liefhebbende mensen zien overal vriendelijkheid.

Nieuwsgierige mensen vinden het leven eindeloos interessant.

Maar helaas wonen boze mensen in een wereld van continu onrecht.

Jaloerse mensen leven in een wereld waarin iedereen meer heeft dan zij.

Verdrietige mensen maken steeds weer ontmoedigende dingen mee.

gespannen mensen leven in een beangstigende, onveilige wereld.

Hoe komt dat? Leven we niet allemaal in dezelfde wereld?

Het werkt op deze manier omdat onze visies op de wereld zichzelf in stand houden.

"zoekt en gij zult vinden"lezen we in het Nieuwe Testament. En daar kunnen we aan toevoegen dat wat je zoekt ook precies is wat je zult vinden.

Boze mensen focussen op geconstateerd onrecht. En omdat ze op dat aspect van hun ervaring focussen, zien ze het ook overal. Bovendien maakt hun woede de mensen om hen heen op hun beurt woedend, wat weer negatieve reacties bij hen oproept. Zulke reacties creëren nieuwe ervaringen van onrecht, bevestigen iemands wereldvisie en geven nog meer redenen om boos te zijn.

Pas als mensen leren om hun perspectief te wijzigen, kan het aangename van het leven doorbreken.

Als ze leren focussen op de vriendelijkheid die aanwezig is in anderen, begint de wereld er minder vijandig en oneerlijk uit te zien.

Als ze focussen op de noden en het lijden van anderen, ontdekken ze hun eigen compassie en vriendlijkheid en gaan ze deze kwaliteiten in anderen herkennen.

Jaloerse mensen letten zelden op degenen die het minder hebben. Pas als ze leren focussen op wat ze al hebben, pas als ze kunnen gaan inzien hoeveel mensen het minder hebben, kunnen ze de verbittering van jaloezie transformeren en gaan leven in een wereld van overvloed.

De wereld die je ervaart, is niet louter de creatie van zintuiglijke ervaring, maar ook van je houding, overtuigingen en verwachtingen. De wereld waarin je leeft, is het product van je geest. Je kunt hier iets van ervaren door je gewoon mindful te beseffen hoe anders de wereld eruitziet als je in verschillende stemmingen bent. Als je vrolijk bent, voelt de regen zacht en vriendelijk aan, vruchtbaar en bemoedigend. Als je verdrietig bent, lijkt het of de regenachtige wereld grijs, vochtig, koud en vijandig is, altijd al was en altijd zal zijn. Als je je vriendelijk en gelukkig voelt, lijken andere weggebruikers aangenaam. Je ziet de vriendelijkheid die mensen tonen door snelheid te minderen om anderen te laten invoegen. Als je boos of verdrietig bent, zijn alle andere weggebruikers hufters.

We zijn wat we denken. Dat is op een veel diepere en uitgebreidere manier waar dan we ons voorstellen. Daarom is het helen van onze geest het belangrijkste wat we moeten doen om gelukkig te zijn. Als we onze geest helen, kunnen we de situatie waarin we verkeren veranderen. Geest en situatie zijn uiteindelijk hetzelfde, één en onscheidbaar.

[Rickert]

Hoi Myriam.. Je hebt wel deels gelijk dat je eigen instelling van belang is hoe je dingen ervaart. Echter vind ik het wel erg zwart wit hoe je het stelt. Een beetje als het boek the Secret bv, als je er maar in geloofd dan komt het ook. Vriendelijke mensen kunnen onmogelijk overal vriendelijkheid zien of zouden bv het nieuws moeten negeren. Een gelukkig mens zal ook tegenslagen kunnen krijgen enz enz. De kunst is het te ervaren zoals het is..

[Myriam9]

Rickert, ik heb het dan ook niet over het nieuws..............

Ik heb het erover hoe je leven er in grote lijnen uit ziet/ eruit zou kunnen zien.

Irunalone heeft heel veel teleurstelling in haar leven ( ik herken dat trouwens ook hoor en ben ook veel boos daarom) en als dat je als maar bezig houd zie je het ook overal, kom je het ook als maar tegen.

[irunalone]

lieve Myriam,

Ik ben het in heel grote lijnen eens met wat je zegt: Een bijzonder negatief ingesteld mens, zal weinig positiviteit ervaren. Domweg omdat hij of zij er niet voor open staat.

Ik ben echter, juist door mijn verleden, redelijk positief ingesteld; Ik geniet van een zonnestraal, een zingende vogel, een zachte zomerbries.

Ik voel de regen als een prettige bui die zo weer over 'waait', ik geniet van mijn hond die haar kop even op mijn schoot legt.

Ik ben van heel diep gekomen en waardeer de kleine dingen in ons bestaan.

Desalniettemin heb ik moeite met de teleurstellingen en he! dat mag ook, ik ben een mens en geen machine. Wat mij daarin dwarszit, is dat het mij zo uit 't veld kan slaan als ik teleurgesteld wordt. En ook dat is prima, zolang ik maar niet ga drinken en/of snijden.

Begrijp je wat ik zeg?

Het gaat om keuzes die je maakt en hierin maak ik de verkeerde.

[irunalone]

@Acer: Je bent LIEF!!!!

[irunalone]

bijzonder mooi en herkenbaar Jopie, bedankt voor je input. Het is idd waar, dat teleurstellingen bijzonder hard aankomen, ik kan daar minder goed mee om gaan.

Het is een goed advies om er mee te dealen, als ik zover ben, en dat is nu nog niet. En ook dat is weer oke. Ik wil te snel en alles gelijk beheersen. Dat gaat niet en dat zie ik nu, nogmaals bedankt!

[irunalone]

jee Joop, das een hele stap!

Ik vind schaamte bijzonder vervelend: Het herinnerd je aan situaties waaraan je ECHT niet herinnerd wilt worden en het geeft toch heel vaak een zwak punt van je aan en dat is eng!!!

Ik vind t bijzonder mooi dat je hebt ontdekt wat je hebt ontdekt, mss kun je er een stapje verder mee?

Succes, lieve vrouw, ik hoor graag hoe het verder verloopt!

Liefs, Irunalone.

[Mai]

"De oorzaak van de teleurstelling

moet niet in het resultaat gezocht worden

maar in de verwachting"

[VM1]

Schaamte ken ik niet echt.

Wel verwachtingen die op de een of andere manier niet ingevuld worden zoals ik me had voorgesteld.

Dat kan me boos, verdrietig.... maken.

Daarna ga ik, door de jaren te leren en nog niet helemaal onder de knie, kijken waarom ik dat bepaalde iets verwachtte.

En ook waarom de uitkomst niet was zoals ik verwachtte.

Vaak blijkt dan dat ik ga invullen voor wat ik verwacht, al van tevoren.

Zonder rekening te houden met externe factoren...

Ook al had ik bv nog zo n goede bedoelingen (in mijn hoofd dan), door externe factoren kan dat helemaal anders overkomen.

Les voor mij dan, al wel duizend keer ofzo, niet te verwachten...

Eerder afwachten.

Maar ja zo ben ik dan weer niet. Ik ben impulsief. Dus tja t is t een of t ander. Teleurgesteld worden keer op keer door te impulsief te zijn maar wel mezelf, of mezelf verloochenen en "hard" te worden, niks te verwachten....

Dat laatste ga ik zeker niet doen.

Wel heb ik geleerd, een beetje toch al, om me niet te laten leiden (verleiden) door die verwachtingen. Wel te verwachten maar niet (of minder dan) verdrietig, boos te zijn als het niet is wat ik verwachtte...

Ach ja.....pffffffffffff

We komen der wel op d een of andere manier...

[irunalone]

Dat is bijzonder waar verwoord, Marjo

Bedankt voor jouw inzicht.

[irunalone]

Je hebt gelijk Marjo,

mijn verwachtingen van DIE ander zijn hoog,

waarom? ik weet t niet goed.

En zijn zeker t onderzoeken waard

T maakt dat ik raak:

teleurgesteld, gefrustreerd en boos.

ligt t antwoord in de verwachting, bijstellen????

[Monster]

Mai. De oorzaak van de teleurstelling ligt dus in de verwachting..............hm. Is vast waar.

Maar hoe stel je de verwachting zodanig bij dat een teleurstelling dragelijker wordt? 

13 juli 2014 bewerkt door Monster

[Monster]

Ha Gerrit! Een vlo, haha. Je spreekt met een alcoholist in herstel die na de euforie van het stoppen nu het herstel wat grondiger aanpakt. Stappenwerk, een sponsor en jaja meetings, dat alles om bij de les te blijven. Want alleen mijn best doen vond ik niet makkelijk en samen met anderen (daar hoort dit forum nu ook bij) is het zoveel makkelijker. Sinds kort ben ik 's avonds meer vrij, daarvóór gunde ik mij weinig tijd om te posten. Ik zou haast opnieuw me voor moeten stellen, merk ik.

Ik ben een vrouw van 47, ben kort maar hevig aan de drank geweest, een paar jaar van misbruik. Het herstel heeft bijna net zo veel voeten in de aarde gehad als het misbruik heeft geduurd. Maar ik kan al vermelden dat herstel langer zal duren, nl. levenslang. Dat is niet erg, hierdoor hoor en lees ik veel van heel interessante mensen die ik anders niet tegengekomen was. 

[Monster]

Eerst stopte ik uit mezelf zon der hulp. Ik dacht toen dat ik het op wilskracht en discipline zou kunnen redden. Ik heb na eerst een uitglijder en daarna een serieuze terugval ontdekt dat de verslaving sterker was dan ik ben. En geloof me, ik ben een sterk persoon. Toen ben ik in een kliniek écht gestopt. Vanaf daarna ben ik forummer. Daarna geen uitglijder meer gekend.  Het risico van uitglijden of terugvallen waar jij over spreekt zal er tot mijn dood zijn.Het is niet toegenomen, mijn besef dat het er zal zijn is wél toegenomen.

Ik sprak een drugsverslaafde die vanwege de liefde 30 jaar in Canada had gewoond. Toen de liefde over was en hij weer naar Nederland kwam, kreeg hij op Schiphol hartkloppingen. Hij kreeg trek. Na 30 jaar clean, pas 3 uur weer terug in NL heeft hij weer gebruikt en kon overnieuw beginnen. Dit soort gesprekken maakt dat ik besef dat ik wakker zal moeten zijn.

 

Een verslaving is sterker dan een mens. Eén mens kan het niet alleen. Je hebt hulp nodig van een maatje, een groep, een dagritme.............alles wat maakt dat je dagelijks bewust bent dat je een zieke in herstel bent. Een dagboek, een meditatie, een forum of een dagelijks telefoontje.........DOE HET NIET ALLEEN. Gerrit, het is een dodelijke ziekte en neem die serieus. Doe niet wat ik zeg maar doe wat jij nodig hebt om dagelijks droog af te kunnen sluiten.

Het dagpact hielp mij toen ook heel goed. Maar op het dagpact ging het ook vaak over oppervlakkig geneuzel. Dat moet kunnen maar daar kwam ikzelf niet voor. Misschien ga ik daar nu wel weer es kijken ; hoe het er nu aan toe gaat weet ik niet.

13 juli 2014 bewerkt door Monster

[Monster]

On-topic again.

Teleurstelling komt één op één door verwachting. Dat denk ik nu inmiddels ook.

 

In gebruik heb ik manipulatie toegepast, alles om mijn gebruik mogelijk te blijven maken. De waarheid manipuleren, de mensen om mij heen manipuleren en de situaties om mij heen waar mogelijk óók. Hier is veel controle voor nodig. Voor controle in inschatten van al die dingen nodig. Ik was dus continu aan het anticiperen op verwachtingen.

 

Controle gedrag is een vorm van verslavingsgedrag. Dat wilde ik dus loslaten. Ik had geleerd dat ik geen verwachtingen moet hebben of alleen nuttige verwachtingen. Zoals bv. in het verkeer; bij een groen verkeerslicht verwacht ik veilig door te kunnen rijden.

Verwachtingen die in de hoek zitten van NIVEA (niet invullen voor een ander) vertroebelen een open blik. 

 

Momenteel oefen ik om zo min mogelijk verwachtingen te hebben. Niet omdat ik bang ben voor de pijn van teleurstelling die er heus zal zijn, maar omdat ik mij bewust ben dat ik mensen en situaties niet kan sturen, manipuleren. 

 

Ergens las ik dat er alleen goede dagen en uitdagende dagen zijn.

Mijn vertaling: of het zit mee, of ik mag me afvragen wat ik nog wilde leren dat ik hier weer tegenaan moest lopen. 

Dit voorkomt misschien geen teleurstellingen maar dit voorkomt wél klagen. Dit laatste valt mij dagelijks op om mij heen.

[lady jane]

there are good days

and learning days

Kohtje?

13 juli 2014 bewerkt door lady jane

[Monster]

Inderdaad! Gelezen in het onderschrift van Kohtje.

 

Even een update.

We hebben al geopperd dat teleurstelling volgt op verwachtingen. Nu zou ik (op gevaar af dat ik het mis heb natuurlijk) willen stellen dat teleurstelling gezien mag worden als een oneerlijke reactie op een eerlijke emotie. Er gebeurt iets en dat was niet verwacht. Het levert verdriet op. Het oneerlijke zit in de reactie van:

Ik wil dat de realiteit is zoals IK die had verwacht (het leven moet verlopen zoals ik dat wil). Leerproces: Acceptatie.

Als ik nou iets beter zus of iets meer zo (ik heb mezelf niet geaccepteerd zoals ik ben) dan was dit niet gebeurd. Leerproces: (zelf)Acceptatie.

 

Waarom durf ik die reactie oneerlijk te noemen:

Ik wéét dat ik de realiteit niet onder controle heb, toch ben ik boos en verdrietig dat ik dat niet heb.

Ik wéét dat ik goed genoeg ben zoals ik ben, toch wil ik beter zijn dan dat ik ben. Ik heb mezelf voorwaardelijk lief.

Het verschil tussen voorwaardelijke liefde en onvoorwaardelijke liefde zit in de hoek van acceptatie dus daar moet ik wat mee.

Onvoorwaardelijke liefde is denk ik een proces voor het leven. Ik denk nu nog dat in onvoorwaardelijke liefde "teleurstelling" een andere naam krijgt.

Onvoorwaardelijke liefde is iets anders dan "alles maar pikken". Dan gaat het weer over grenzen stellen maar daar ging dit draadje niet over.