Aanmelden en vervolgens weer wegkruipen

[Annemarie39]

Beste allemaal,

Pppppffff, ik krijg een email van een hulpverlener, met de vraag waarom ik mijn alcoholdagboek niet meer invul.

Iets om over na te denken zo woensdag ochtend vroeg.

Ik zal proberen om kort te schetsen waar ik mee bezig ben.

Ik ben nu bijna 5 maanden bezig met een tweedaagse dagbehandeling bij de Reinier van Arkelgroep in Den Bosch, in de heroriëntatie groep.

Mijn moeder is heel lang ziek geweest en ik heb daar zo;n 22 jaar de zorg over gehad, mijn vader is plotseling gestorven toen ik 20 was. Mijn moeder had een groot alcohol problemen daar werd nooit over gepraat.

Ik heb een aantal weken terug dit ter sprake gebracht in de groep, ook het alcoholprobleem van mijzelf.

Dus echt met de billen bloot.

Ik wil geen verkeerd beeld van mijn moeder schetsen, het was een schat van een vrouw maar met een probleem (zij is in 2011 overleden). Maar er zijn ook minder leuke dingen gebeurd i.v.m. de alcohol en haar andere ziekte, dit heb ik 22 jaar voor mij gehouden, ik kom nu tot de conclusie dat daar wel over mag/moet praten om het te verwerken. Dit gaat met erg veel moeite maar het begin is gemaakt.

Nu ik hier mee bezig ben ga ik het patroon van mijzelf zien! Ik gebruik nu de alcohol om deze gevoelens te hanteren en dit wil ik doorbreken.

( bijzonder om te merken dat nu ik het opschrijf het ook echt binnenkomt bij mijzelf)

Vind het zo moeilijk.

[lady jane]

lieve Annemarie

dit is een heel belangrijke ontdekking!

Je schrijft erover en dan begint het te werken.

Natuurlijk best moeilijk en soms zelfs konfronterend,

maar wel echt!

Drank nemen om het te hanteren kan een grote valkuil zijn, want

als het (te) moeilijk is/lijkt heb je dus meer nodig dan wanneer je

denkt het aan te kunnen. De ontdekking bij mij dat ik juist die (te) moeilijke dingen zonder

drank aan kon en tegelijk mijn verleden aan het verwerken was daardoor, hielp mij de knop definitief omzetten.

Met angst en onzekerheid de drank stoppen is een moeilijke keuze, lijkt het.

Maar dat is iets waar je doorheen moet/mag.

Ik hoop dat je je schriftje bij gaat houden, dan ga je dagelijks de situatie waar je in

zit in elk geval aan, en niet uit de weg, wat we met drinken toch vaak doen/deden.

Mooi hoe je het forum gebruikt nu!

[fofies]

Hoi annemarie, super dat op het forum komt, je zult er veel aan hebben als je het toelaat. Het verwerken van je verleden zal een pittige klus zijn, erover praten en keer op keer herhalen zal dingen voor je helder maken. Zelf was ik ooit de ma die alcoverslaafd was en bovendien erg labiel is. Mijn dochter van 28 is nu zwanger. Ik word oma in augustus. Mijn dochter werkt in de psychiatrie en ziet wat er met gaande is en vind dit erg mepoeilijk, juist omdat ik haar ma ben. En ik voel me rot hierover. We praten er over hoe we ons hierbij voelen. Als jij als kind 20 jaar voor je ma hebt gezorgd die een drankprobleem had en een andere ziekte is dat heel heftig en zwaar. Pak alle hulp aan die je kunt krijgen. Laat de drank voorgoed staan !! Die lost niets op.....veel kracht wens ik je toe en een dikke clownsknuffel van saar

[Kastanje]

Hoi Annemarie,

Moedig van je om dit zo met ons te delen. Het naar buiten komen met je verhaal, eerlijk zijn, is de eerste grote stap.

Ik herken veel in wat je schrijft. Ook de loyaliteit aan je moeder, dat is ook prima en lief. Maar die loyaliteit moet niet ten kostte gaan van jezelf. En daarom is het goed dat je ook met dit deel van jezelf naar buiten komt.

Hoe moeilijk dit ook is.

Alcohol drinken geeft een gevoel van veiligheid, onderdrukt de emoties en gevoelens. Dat loslaten (dus stoppen met drinken) is het lastigste wat er is. Maar op jouw tijd ga je dit doen. Dan is er geen weg meer terug.

Liefs,

[Lytse]

Hi Annemarie,

Wat goed dat je nu probeert om je verleden te verwerken. Het opengooien inde groep is een belangrijke stap. Je bent nu sterk genoeg om eraan te gaan werken.

Ik heb een rot jeugd gehad en kon perfect mijn gevoel achter een muurtje zetten en totaal niet naar mijn lijf luisteren. Wat eerst een reddingsboei was, werd later een belemmering.

Het is zo aanlokkelijk om je gevoelens weg te drinken, maar de onderliggende problemen verdwijnen niet en je verwerkt het op die manier ook niet.

Het is geen gebrek aan loyaliteit aan je moeder als je nu je situatie gaat bekijken vanuit jouw eigen kind-zijn en wat je allemaal hebt moeten meemaken.

Het heeft mij geholpen om tegelijkertijd te bedenken dat mijn ouders deden wat in hun mogelijkheden lag. Dat ze er een zootje van maakten was voor een groot deel onmacht. Voor mij en de andere kinderen bleef het natuurlijk een vreselijke jeugd en we zijn er allemaal beschadigd uitgekomen. Toch door het als een kwestie van onmacht te zien, heb ik de verbittering e.d. wat los kunnen laten.

Het drinken helpt totaal niet in dit proces, heb ik gemerkt. Je verwerkt niets en je emoties gaan met je op de loop en zijn soms onecht.

Ik hoop dat je de kracht zult hebben om je verleden verder onder ogen te zien en langzaam, stukje bij beetje, de dingen te kunnen gaan verwerken, zonder drank.

Lytse.