verlaving als ziekte

[VM1]

Verslaving als ziekte

Hedendaags is de term verslaving nog altijd een aanduiding die een negatieve inslag heeft. Nou hebben de meeste ziektes wel een negatieve inslag maar bij verslaving ligt het nog wel iets anders. Termen als zwakte, junk en mislukkeling zijn geen uitzondering bij de eerste gedachtegang over een persoon die verslaafd is. Maar is dat wel terecht? Laten we eerst eens kijken naar een definitie van het woord ziekte:

“elk proces in het lichaam, dat een schadelijke invloed heeft op de werking van weefsels in het lichaam, waardoor het functionele evenwicht van lichaam en geest wordt verstoord en een reactie tot herstel van dit evenwicht als gevolg heeft.”

In dat geval kan je zeker stellen dat verslaving een ziekte is. Het punt bij verslaving is echter dat de patiënt zichzelf de ziekte als het ware toedient, en daardoor wordt het altijd nog vaak bestempeld als “eigen schuld”. En toegegeven, het is de enige ziekte waarbij je willens en wetens jezelf ziek maakt, in ieder geval in latere stadia van de aandoening.

Aan de andere kant, hoeveel ziektes zijn er niet direct of indirect het gevolg van een ongezonde levensstijl (ongezond eetpatroon, stress enz.)? Komt dat uiteindelijk niet op hetzelfde neer?

Verslaving als hersenziekte:

Volgens een onderzoek van de American Society of Addiction Medicine (ASAM) is verslaving een primair hersenprobleem, de problemen die verslaving met zich meebrengt (sociaal, moreel, crimineel) zijn secundair en een gevolg van het probleem wat zich in de hersens afspeelt. Deze conclusie komt uit een vierjarig onderzoek waaraan tachtig experts hebben meegewerkt.

Da manier van denken, voelen en het gedrag van een verslaafde is dus het resultaat van het verslaafde brein. De neurologische mechanismen, zoals verstoringen in de neurotransmissie en in het beloningssysteem van de hersenen, zijn de belangrijkste drijvende krachten achter een verslaving. Er zijn geen redenen te bedenken waarom het verslaafd raken aan alcohol, cocaïne, sigaretten of voeding meer met ‘eigen schuld’ te maken zou hebben dan het krijgen van een hartinfarct, schizofrenie of kanker.

Daarnaast spelen nog veel andere factoren een rol bij de totstandkoming van een verslaving. Opvoeding speelt vaak een rol en het komt vaak voor dat één of beide ouders van een verslaafde zelf ook een verslaving hebben of hebben gehad. Er is echter nog geen bewijs gevonden dat er een enkel gen is dat verantwoordelijk is voor het overdragen van verslaving. Men spreekt van “risicogenen” en deze kunnen geactiveerd worden bij traumatische ervaringen die zich vaak voordoen bij het opgroeien in een gezin waar verslaving een rol speelt.

Ook stress is een belangrijke factor. Hierbij worden veranderingen in het dopaminerge zenuwsysteem waargenomen waardoor verslaving makkelijker optreedt.

Maar hoe je het ook bekijkt, geen van deze oorzaken is een reden om je erachter te verschuilen. Uiteindelijk is verslaving ook een keuze en je kan ervoor kiezen om niet te gebruiken of te drinken, dat is een groot verschil met andere ziektes. Hier is echter wel moed en doorzettingsvermogen voor vereist, want hoe lang je ook niet gebruikt of drinkt, de primaire oorzaak van het verslaafd zijn zal nooit verdwijnen en je zal dus altijd op je hoede moeten zijn voor een terugval. Tegenwoordig wordt in veel behandelingscentra verslaving behandeld als een ziekte en op die manier kan een goede ondergrond worden meegegeven om een nuchter leven te leiden.

Bronnen:

http://www.livescience.com/155...ned-brain-disease.html

http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC2739305/

http://medischcontact.artsenne...verslaafde-hersens.htm

http://www.gezondheidsnet.nl/v...elft-genetisch-bepaald

[Dennis]

Je goed geschreven stuk zegt het al zo'n beetje:

Biologische, psychologische, sociologische, genetische, morele, toevallige en nog een hele zooi meer factoren spelen een rol bij verslaving.

Bij iedereen in verschillende verhoudingen. Moeilijk te zeggen aan welk deel iemand schuldig is en aan welk deel iemand niet zoveel kan doen.

Ik deed/doe voor mezelf ook: ben ik nou een [*huisregel]? Of is het iets dat me meer "overkomt?" Ik kom er niet echt uit. Het is ook niet het belangrijkste. Niet zo zinvol om jezelf mee te kwellen, hoewel kritisch naar jezelf kijken natuurlijk big fun is.

Dit is slechts my 2 cents...ik merk dat veel mensen zich graag focussen op slechts 1 van de mogelijke oorzaken. Ik vind dat vaak irritant. Dan is het alsof iemand OF een compleet ruggengraatloze zelfmedelijdende zak hooi is OF een volstrekt onschuldig lijdend slachtoffer. Bij vrijwel iedereen zit het daar tussenin.

[VM1]

Alle creds gaan naar bluelight voor deze vrij uitgebreide lijst.

Bron: http://www.bluelight.ru/vb/threads/2663 ... EGA-Thread

All bioavailabilies are relative to IV bioavailability (100% ). For those that do not know, the bioavailability of a substance is basically the percentage of the dose that gets absorbed. It changes drastically for each method of administration. A half-life is the amount of time it takes for your body to eliminate half of the substance that you took. There is a lot of conflicting data on the exact bioavailabilities of each substance so every thing thats listed here is the average.

Opiates

Methadone-oral 84%, halflife- 24-36 hours,

Ketobemiodone oral was 34% +/-10%, rectally 44% +/- 9%, half-life is 2.25- 2.45 hours

Meperidine rectal bioavailability is approximately 55%, 80% to 85% IM, elimination half-life 3.0 h

Buprenorphine highly protein bound 96%, sublingual bioavailability is approximately 30%, oral is 22%, 90-100% IM, elimination half-life is 12-44 hours

Hydromorphone-- 5-8 times as potent as morphine, intranasal- 52.4%, Rectal administration 33% ,Oral-30-35%,

Dihydrocodeine oral-20% halflife 4 hours

Heroin oral ~35% IV- 100% IM-85% Semisynthetic derivative

Fentanyl- Bioavailability 92% (transdermal), 50% (sublingual/ buccal (against cheek), Nasal 70%, Protein binding 80-85%, half-life 3-12 hours

Sufentanil intranasal bio- 78%,

Remifentanil Protein binding 70% (bound to plasma proteins) Half life 1-20 minutes

Alfentanil- IV ~100%, 92% protein binding, half life is 1.5-2 hours

Morphine ~30% oral, ~30% rectal (though pH dependent), insuffulated- 15-20%, Chitosan(a linear polysaccharide that helps absorb drugs better) has been shown to increase nasal bioavailability of morphine from around 10-20% to over 60%, SC-60%, protein binding 30-40%, half-life is 2-3 hours

Oxycodone-oral 60-87% intranasal- 55-70%

Hydrocodone- oral bioavailability is not really known but it is around oxycodone bioavailability, ~70% of it is usually absorbed, half-life is 4-8 hours

Oxymorphone nasal bioavailabilty [43%] orals low 10-20% Rectal ~10%

BUTORPHANOL -oral 5-17% due to high first pass metabolism

Tramadol- the absolute bioavailability of rectally admistered tramadol in the suppositories was 77.0%, Oral-68-72% (Increases with repeated dosing) Half life 5-7 hours

Codeine- following rectal or oral administration with a systemic availability of about 90%; in one study clearance varied 4-fold and systemic availability after oral dosage was between 50 and 84%

Diphenoxylate Protein binding 74-95% Half life 12-14 hours used for diarrhea, (does not appreciably cross the blood-brain barrier)

Pethidine(meperidine) Absorption Oral bioavailability is 50-60% in patients with normal hepatic function. Protein Binding 65-75%, Half Life 3-5 hours

Normeperidine is about half as potent as meperidine, but it has twice the CNS stimulation effects.

Pentazocine- Bioavailability ~20% orally, Half-life 2 to 3 hours

Opiate Antagonists

Naloxone oral- 2-4% (90% absorption but high first-pass metabolism), Half life 1-1.5 hours

Naltrexone Oral Bioavailability 5-40%, Protein binding 21%, Half life-4 hours (naltrexone),

and 13 hours (6-β-naltrexol) (metabolite)

Benzodiazepines

Alprazolam- 80-90% oral halflife 9-20 hours

Bromazepam- oral 84% half life 10-20 hours

Cinolazepam- Bioavailability 90-100%, Half life 9 hours

Clobazam-oral 90% 18 hour half life

Clorazepate-oral 91% halflife-36-100 hours

Chlordiazepoxide Oral bioavailability-100% IM-90-95% half-lives of its metabolites range from 14—100 hours

Clonazepam-oral 90% IM- 93%

Diazepam oral bioavailability:85-100%, Protein binding: 94% to 99%

Estazolam-oral 93% half life 10-24 hours

Lorazepam: 78% intranasal, 85-90% oral

Midazolam oral 36-40%, nasal 55%, IM 90%+,

Flurazepam-oral 83% halflife is 40-250 hours

Temazepam-oral 96% halflife is 8-20 hours

Quazepam- Bioavailability 29-35% Half life 39 hours

Other GABA acting drugs/ analogs

Gabapentin (Neurontin)- oral- lower doses absorb better- 60%for .9g daily to 27% for 4.8g daily dose, food increases absorbtion by 14%, Protein binding ~3% Half life 5-7 hours

Pregablin (Lyrica)- Bioavailability ≥90% Half life 5–6.5 hours

Vigabatrin- an anticonvulsant but not a receptor agonist, Bioavailability 80-90% Half life 5-8 hours in young adults, 12-13 hours in the elderly.

Buspirone An anxiolytic that doesnt work on gaba but doesnt really have a category of

its own, Bioavailability (approx. 5% ) due to high first pass metabolism, Half life 2-3h

Stimulants

Methylphenidate 11–52% (Oral); rectal is significantly higher, Half life 2–4 hours

Cocaine hcl 30% oral; 40-60% Nasal Half life .8-4 hours (depending on MOA)

Methamphetamine 79% nasal; 90.3% smoked; 62.7% oral; 100% IV

Amphetamine Oral Bioavailability- 4L/kg; low binding to plasma proteins 20% Halflife 10–13 hours

Ephedrine Bioavailability 85% (oral), Half life 3–6 hours

Dextroamphetamine Oral 75%, half-life 10-28 hours

Bupropron (Wellbrutrin- Oral- 5-30%, half-life is 20 hours

Dissociatives/psychedelics

PCP- The plasma binding of is 65% orally, smoked is 50%

Ketamine's bioavailability following an intramuscular dose is 93%, intranasal dose 25-50%, IV dose 96% and oral dose 20±7%. Ketamine is rapidly distributed into brain and other highly perfused tissues, and is 12% bound in plasma. The plasma half-life is 2.3 ± 0.5 hours.

MDMA halflife of the "S" isomer has a shorter half life (about 4 hours), whereas the "R" isomer has a much greater half life. (about 14hours)

Anti-depressants

Tianeptine- Bioavailability 89 +/- 11%, Half life 2.5 hours

Trazodone-is 89 to 95% protein bound in vitro at concentrations attained with therapeutic doses.

Muscle relaxants

Carisoprodol(soma)-oral 65%, 60% protein binding, half-life 8 hours

Meprobromate-oral 60% protein binding, half-life is 10 hours

Baclofen-Protein binding 30% Half life 1.5 hours

Dantrolene- Oral ~70%

Sleep aids

Zolpidem is absorbed readily from the gastrointestinal tract. First-pass hepatic metabolism results in an oral bioavailability of 67%, and 92% is bound in plasma

Zaleplon has an oral bioavailability of 30% and has a shorter half-life (1.1 hours) compared to zolpidem.

Diphenhydramine- Bioavailability 86%,Protein binding 98 to 99% Half life 1-4 hours

Eszopiclone (Lunesta)- Protein binding 52-59%, Half life 6 hours

Zopiclone- Bioavailability 52-59% bound to plasma protein, Half life ~6 hours, ~9 hours for over 65

Barbituates

Hexobarbital- ~25% protein binding

Methohexital- I.V. ~100%, Rectal ~17%, half-life is 5.6 hours

Phenobarbital- ~95%, protein binding 20-45%, half-life is 53 to 118 hours

Primidone- oral >90%, protein binding ~70%, half-life of Primidone- 5-15 hours, active metabolite (Phenobarbital) half-life- 100 hours

[witte]

NIet zoveel erover denken VM

gewoon vandaag de eerste borrel niet nemen.

En dan gestaag, dag naar dag daarmee doorgaan.

Kan geen 1 theorie tegenop

Ik wens je succes als je gaat stoppen:heart:

[witte]

Heeee Jopie

Fijn dat je t zo leuk hebt gehad op je vakantie.

En opgeladen weer terug lees ik, want direct mensen uitdagen

dat getuigd nogal van: kom op we gaan er tegenaan!

Erg leuk...

Vraagje: hoe zie je jou theorie met bijv de verslaving roken?

[Jaap]

Verslaving als ziekte zien kan wel, maar in feite schiet je er zelf niets mee op.

Het feit dat het een ziekte zou zijn en je er dus niets aan kan doen is ook

maar betrekkelijk.

Ik zou wel eens het volgende -wel onethische- experiment uitgevoerd willen

zien worden. Neem een groep van 100 mannen en vrouwen en laat ze een

jaar lang 12 flessen bier per dag drinken. Vooruit, ze mogen het de eerste

maand opbouwen. Ik durf er vergif op in te nemen dat een groot deel van

deze proefpersonen na een jaar verslaafd is.

Verslaving is verslaving en heeft vaak ook een achterliggende persoonlijke

problematiek. Waardoor je dus zo veel bent gaan drinken.

En kanker is een ziekte en griep ook en depressie zo je wil ook. Toch zegt

dat niets over de oplossing.

[Dennis]

Jaap, in jouw experiment zal een deel totaal niet verslaafd zijn en een ander deel volledig hooked. De meesten zullen er ergens tussenin zitten. Dat de 1 genetisch gevoeliger is voor verslaving dan de ander is denk ik het ziektegedeelte ervan.

Het vervolgens behandelen als een ziekte waar de patient geen enkele invloed op heeft is inderdaad waanzin.

[Jaap]

En als we nu eens die 12 flessen bier vervangen door een pakje peuken? Of een

paar shotjes heroïne?

[Dennis]

Hetzelfde ongeveer, al is nicotine verslavender dan alcohol of heroine.

Maar ik snap waar je naartoe wil....ik denk inderdaad dat de verdeling erg naar de 100% verslaafd zal leunen.............0 % verslaafd zal vrijwel niemand zijn...........het zal geen curve zijn met een piek bij 50%.

[Jaap]

Wat ik gek vind is dat we bij roken zeggen: Begin er maar niet aan want je raakt

er snel aan verslaafd. Er is een directe koppeling tussen het middel, het gebruik en

de verslaving.

En als je wil stoppen moet je gewoon afkicken en het afleren, klaar. En bij mij

heeft dat ook gewerkt, ik ben er niet meer mee bezig.

Bij alcohol halen we er een hele poespas bij met therapieën en 12 stappen, praatgroepen, fora

en ga zo maar door. Voor je weet heb je een persoonlijkheidsstoornis te pakken. Ik denk wel

eens dat al die therapeuten meer kwaad dan goed doen met hun stempeltjes en therapieën.

Omdat alcohol maatschappelijk geaccepteerd is kunnen we niet zeggen begin er maar

niet aan, want je kan er aan verslaafd raken. Nee, men zegt dat je het verantwoord

moet gebruiken. Dan is er niets aan de hand.

Maar als je zegt ik rook verantwoord, lacht iedereen je uit.

Maar wat we dan ook weer niet doen is een rookverslaving een ziekte noemen, of wel?

[Dylan]

Het is inderdaad een merkwaardig verschil Jaap. Ik heb daar wel eens vaker over nagedacht.

Misschien is het wel te verklaren uit een soort van ambivalent egoïsme van de omgeving.

Ten eerste brengt alcohol meer in het oog springende schade toe aan de verslaafde. Denk ook wel dat deze groter is dan bij roken.

Vanuit de maatschappelijke omgeving bekeken ligt de zaak echter anders. Van roken heeft de omgeving verhoudingsgewijs weinig overlast. Je zou zelfs kunnen stellen dat, per saldo, de maatschappij er van profiteert in de vorm van accijns en aan de last wordt wél fanatiek gewerkt. De roker heeft daar niets aan, integendeel.

Zware alcoholisten daarentegen, zijn door de maatschappij nauwelijks nog te gebruiken en vormen per saldo een flinke kostenpost. Zodra dit gebeurt of zelfs al dreigt te gebeuren treedt het marktmechanisme in werking. Dan komen al snel de klinieken etc. om de hoek kijken. Ook hier zijn slimme commerciële jongens niet van de lucht.

Bij roken gebeurt dit ook wel een beetje in de vorm van allerlei hulpmiddeltjes die op de markt om de hoek komen kijken maar dit springt toch minder in het oog.

[Kate]

Ik denk dat ik je begrijp Jopie.

Het willen, zin hebben in iets, vanuit een ingesleten programma.

En het willen vanuit je hart.

Als je vanuit je hart kiest (iets doen of juist niets doen) is de beloning: je ware zelf zijn.

Dan leef je wat je echt wilt.