baclofen

[Gast]

Absoluut Jane, ik lees het ook als zeer positief maar dat wil niet zeggen dat het

te kort is (4 maanden) om er nu al te mee stoppen.

Ik vind het te kort en te gehaast om nu al te zeggen, "ik kan die borrel laten staan".

Natuurlijk daar doe je het ook voor en gelukkig het werkt !

Nogmaals Baclofen gaat pas écht werken na 6 maanden, alle andere voordelen loop je dan mis.

Ik vind dat zonde, je mag dan van de drank afzijn maar zo laat je een hoop liggen.

Baclofen biedt zovéél meer !!!

maar that's me, ik wil alles

[Gast]

Zo...ik heb de eerste zending Baclofenpillen binnen, die ik had besteld voor een

jonge coke gebruiker die ik begeleid.

Werd eerder geweigert door z'n ha omdat zij ergeen verstand van had (?).

Met hulp van enkele Baclofengebruikers zijn wij de eerste paar maanden

doorgekomen, nog bedankt hiervoor .

Het gaat goed met hem en heeft niet meer gebruikt ! sinds hij Baclofen heeft

Die Baclofen kost slechts.....7 euro per 50 stuks excl. verzendkosten !!!

dus voorlopig kunnen wij vooruit.

En nu...laat ik even het woord aan ....? jaja komt u maar

[Kohtje]

Ben erg benieuwd hoe je die jonge coke gebruiker begeleidt. Stop je er alleen maar pilletjes in of onderzoeken jullie (jij én die coke gebruiker) ook het hoe en waarom van het coke gebruik?

[Gast]

jazeker Kohtje

voor de rest laat ik me niet uit, ben die discussies meer dan zat !

[Kohtje]

bb,

Het spijt me als ik je in het nauw gedreven heb met mijn vraag. Ik juich steun en een luisterend oor naar medeverslaafden alleen maar toe en ik bewonder op de een of andere manier je bereidheid om jouw ervaring met clean zijn en blijven te delen met anderen.

En ik ben benieuwd naar ervaringen van anderen omdat ik het zelf erg moeilijk vind om medeverslaafden juist dát mee te geven waar ik zelf al zoveel voordeel van heb ondervonden.

Zelf heb ik enkele keren m'n eigen herstel weer rigoureus moeten oppakken met hulp van mijn sponsor als één van mijn "vertrouwelingen" terugviel. En ik was heel erg van slag toen mijn eerste sponsor/begeleider zwaar terugviel na dik twintig jaar clean te zijn geweest en een groot voorbeeld voor me. Ik trok me dat erg persoonlijk aan maar was uit het oog verloren dat ik niet verantwoordelijk ben voor het herstel van een ander, alleen voor dat van mezelf. Ik kan niet anders dan mijn ervaringen mijn eigen ervaringen laten zijn en die doorgeven. Wat een ander daarmee doet, hoe een ander dingen ervaart, is niet aan mij.

Kwaad worden op "anders denkenden" en "anders doenden" is niet zo vruchtbaar voor m'n herstel gebleken. Dan val ik al gauw terug in afzondering en m'n eigen boontjes wel gaan doppen. Boosheid, wrok en ijdelheid liggen dan klaar om mijn beeld van m'n medemens te vormen. En m'n ego verhardt zich tot een onaantastbaar, onuitstaanbaar blok van gewapend beton waar geen ruimte is voor mogelijkheden die ik zelf nooit bedacht had, kortom, de wereld wordt weer mijn vijand.

Bb, ik wil geen eindeloze discussie uitlokken waar alleen maar welles-nietes uit voortkomt. Ik heb veel geleerd in mijn herstel (door suggesties op te volgen, maar óók door schade en schande) en wil dat delen. Maar ik ben en blijf gewoon een medeverslaafde en ik wil graag horen hoe anderen clean blijven.. want er zijn nog altijd mogelijkheden die ik niet ken en waar ik misschien wel wat aan kan hebben. En datzelfde geldt ook voor het steunen/begeleiden/sponsorren of hoe je het noemen wilt, van medeverslaafden. Het lijkt zo makkelijk: "als jij precies zo doet als ik, komt alles goed". Maar ik weet nu ondertussen ook wel dat het zo niet werkt. Ik kan alleen de boodschap doorgeven, niet opdringen. Ik moet me blijven realiseren dat wat voor mij werkt, voor een ander ook kán werken, maar dat niet gegarandeerd hóeft te doen. En ik moet open blijven staan voor ideeën en ervaringen van anderen.

Dus nogmaals sorry als ik je bij voorbaat bang heb gemaakt voor een eindeloze discussie.. ik ben niet uit op mijn gelijk. Ik hoor graag ervaringen en manieren van aanpak.

Groet!!

[Gast]

Nou Kohtje je maakt mij niet bang en ik voel me ook niet in het nauw gedreven

Ik vind het gewoon leuk om mensen weer gelukkig te maken, dat geeft mij ook

weer een goed gevoel.

Ik heb eigenlijk niets toe te voegen.

Het enige wat ik wil zeggen is dat er een paar goede gesprekken hebben plaats gevonden

alvorens te beginnen met Baclofen

En dat hij nu 2 1/2 maand clean is door het gebruiken van Baclofen :light: mooi toch...

Voor de rest kan en wil ik niets zeggen.

Ik hoop dat je zo tevreden bent Kohtje

[Kohtje]

Originally posted by: bb

Voor de rest kan en wil ik niets zeggen.
Ik hoop dat je zo tevreden bent Kohtje

quote>

Ik ben best tevreden, bb. Met zoals het nu is. Wat niet wil zeggen dat ik op mijn lauweren ga rusten.. altijd zoekende naar andere wegen, andere mogelijkheden.
Die andere wegen en mogelijkheden vind ik in wat anderen te vertellen hebben. Een ander kan mij beter laten zien hoe ik er voorsta dan ik zelf kan en kan mij suggesties aan de hand doen waar ik zelf nooit op zal komen (zowel positief als negatief). Ik leef mijn leven aan de toegestoken handen van mensen met ervaring.. ik kan het leven zelf niet uitvinden. Daar ben ik te "maar menselijk" voor.
Op die manier probeer ik ook anderen te helpen, niet door ze mijn ervaringen op te dringen, maar door mijn ervaringen te delen. Of iemand daar gelukkig van wordt of niet maakt me niets uit, dat is niet aan mij.. Ik kan een ander niet gelukkig maken, net zo min als een ander dat mij kan.

Groetjes.

[Gast]

Kohtje...kennelijk ben je dus niet tevreden.

Wat wil je weten dan en hoe kan ik jou helpen ?

Dat van die coke-snuiver is een ander verhaal, daar doe ik geen uitlatingen over.

Maar als je denkt dat ik jou kan helpen, met wat dan ook, hoef je het alleen te vragen.

Ik ben van vele markten thuis

[Kohtje]

Jawel, jawel.. ik ben wel tevreden. Vandaag ben ik clean.

Beste bb, ik vraag je niet om me alles uit de doeken te doen omtrent "je coke snuiver", ik ben alleen benieuwd naar je manier van aanpakken. Om dan meteen maar een concrete vraag te stellen: hoe hou jij bij jezelf een vinger aan de pols omtrent je gedrag?

Ik ga nu al verscheidene jaren naar bijeenkomsten van lotgenoten. Daarnaast heb ik een sponsor/begeleider met wie ik regelmatig mijn herstelverloop evalueer, om het zo maar te zeggen.

Het is voor mij heel gemakkelijk om te zeggen dat alles goed met me gaat en te denken dat ik geen anderen meer nodig heb om op dit zogenaamde rechte pad te blijven. Het idee dat ik niks meer kan bijleren kan bij mij makkelijk postvatten. Ik heb echter ook ondervonden dat, wanneer ik langere tijd geen meetings meer bezoek, en niet meer aan zelfonderzoek doe, ik heel geleidelijk weer terugval in dezelfde gedragingen en opvattingen die me uiteindelijk aan de drank hebben gebracht.

Ik merk dat ik aan het afglijden ben als ik me bijvoorbeeld een tijdje lusteloos ga voelen, als ik dingen voor me uit ga schuiven, als ik me begin af te zonderen van anderen of als ik ontevreden begin te worden over andere mensen.

Door dit soort dingen bespreekbaar te maken bij mijn sponsor en bij lotgenoten, ontdek ik meestal dat anderen niets verschillen van mij, dat ze ook dit soort momenten kennen en dat dit geen gevaar hoeft te betekenen mits ik er wat aan doe, mits ik onderken dat ik afdwaal van mijn "rechte pad" en bereid ben mezelf eerlijk in ogenschouw te nemen en dát te veranderen wat ik kan veranderen.

Ik heb momenten dat ik er ontzettend van baal dat ik steeds mezelf in de gaten moet houden, dat ik niet automatisch een alcoholvrij- of alcoholveilig leven kan leiden. Heb jij dat nooit, dat je er van baalt dat je steeds aan je baclofen moet denken?

Maar aan de andere kant ben ik heel blij dat ik een manier heb gevonden die me op een plezierige manier van het leven kan laten genieten, zoals jij dat ongetwijfeld hebt met baclofen.

Maar, om nou nog maar even die concrete vraag uit het begin te herhalen: hoe hou jij bij jezelf een vinger aan de pols omtrent je gedrag?

Wederom een groet!

[Gast]

Allereerst een sorry naar jou toe Kohtje, dat lijkt mij wel zo terecht, zo had ik het niet bekeken.

Mijn antwoord is dan ook heel simpel, het is een gewoonte geworden, het hoort bij mijn leven.

Ik hoef er niet bij na te denken , het is zo gewoon.

Klinkt lullig maar het is niet anders

Voel ik weer onrust in mijn lijf dan verhoog ik met 5 mg p/dagdeel.

Je moet dus goed naar je lichaam luisteren, dat is het enigste.

Zoals jij zit, sorry hoor, ik moet er niet aan denken met alle respect.

Ik weet het Kohtje, het klinkt allemaal zo makkelijk maar het is ook zo makkelijk, geen kliniek

die ik meer zie, ik kijk wel uit....

geef mij maar een pilletje.... Baclofen welteverstaan ! en het komt prima voor mekaar

echt geholpen heb ik je niet he maar zo weet je iig. iets meer.

[Gast]

Hé Miranda.... laat ook eens wat van je horen

[Gast]

Kohtje ik kan er niet van slapen, zo'n eenvoudige vraag en ik heb geen antwoord

Ik weet het niet !

Weet je, ik hoef er niet bij te denken, het is een automatisme geworden, ik slik de Baclofen

s'morgens en het doet zijn werk en dan slik ik hem s'middags en s'avonds maar ik denk in

tussentijd nergens aan.

Ik weet niet hoe dat komt maar het is wel zo makkelijk

Dus vinger aan de pols ???

"luister naar je lichaam" dat is het enigste.

Ik snap dan ook niet dat er mensen zijn die het afkeuren, jij bijvoorbeeld moet op je tenen

lopen om geen terugval te krijgen en dat heb ik niet. Ik ga zorgeloos door het leven.

Ik voel me rustig, ik pak makkelijk een terrasje zonder te hoeven denken, nee...dit bevalt

me wel

Ik zou bijna zeggen, goh probeer het eens, krijg ook maar eens rust in je leven, je verdiend het.

Nou..je word bedankt voor het onderbreken van m'n nachtrust en de groeten.

[Kohtje]

Originally posted by: bb

....zo had ik het niet bekeken.

....zo'n eenvoudige vraag en ik heb geen antwoord
Ik weet het niet !

....goh probeer het eens, krijg ook maar eens rust in je leven, je verdiend het.


quote>

bb, zomaar drie zinnetjes uit je laatste berichtjes waardoor ik geroerd ben. De eerste twee omdat je daarin zegt dat je niet overal een antwoord op weet en waarmee je je aldus kwetsbaar opstelt, de derde omdat je daarin precies dát verwoordt wat me in mijn actieve verslavingstijd altijd zóóó tegenstond, waarvan ik zóóó kwaad kon worden maar waarvan ik zóóóveel profijt heb sinds ik werkelijk dingen probeer, erop vertrouwend dat een ander me suggesties aan de hand doet vanuit een goed hart.

Een goed hart, een begrip waar ik altijd wantrouwend tegenover heb gestaan. Ik zag mensen die mij suggesties aan de hand deden niet als mensen met een goed hart maar als autoriteiten die mij naar hun beeld wilden vormen. En ik wilde nooit gevormd worden, ik wilde mezelf zijn.

Nou, dat heb ik geweten. Door steeds zoveel mogelijk mijn eigen gang te gaan, mezelf te willen zijn, raakte ik zo verward met het leven om me heen, dat uiteindelijk (alcohol)verdoving nog de enige manier leek om me nog een beetje "mezelf" te kunnen laten voelen.

Met één been over de rand van de afgrond kwam er een heel zacht fluisterend stemmetje bij me binnen dat me voorstelde om nou eens voor één keer te luisteren naar de raad van mensen die wisten dat er een goed leven mogelijk was zónder drank, zgn. ervaringsdeskundigen. En dan niet alleen te luisteren, maar door nu ook eens te proberen wat ze me suggereerden.(je derde zinnetje..)

Dat fluisterende stemmetje in combinatie met het feit dat ik totaal nergens meer antwoorden op had (de enige uitweg die ik zag was de weg uit het leven..), het in een flits tot me komende besef dat ik totaal verslagen was, was de eerste stap op een weg waarop ik niet alléén hoefde te lopen maar waar er een hele mensheid bleek te bestaan die het goed met me voorhad.. het was het moment waarop ik terechtkwam van het grandioze drama: "Ik tegen de wereld" in de realityserie: "Het werkelijke leven."

In die werkelijkheid waarin ik tegenwoordig verblijf, ben ik alcoholist. Dat is gewoon een feit. En alcoholisten willen/moeten drinken. Daarom worden ze alcoholist genoemd. Omdat drinkende alcoholisten niet met hun geest in de realiteit verblijven maar in een surrealiteit, "sporen ze niet helemaal" met de gang van zaken.

Maar met hulp van mensen die ervaring hebben met leven als verslaafde zónder te gebruiken, mensen die komen van waar ik ook geweest ben, mensen die levens leiden zoals anderen dat ook doen met alle ups en downs, met hele gewone dagen en met hele goede en heel verdrietige dagen en dat dan al jaren achter elkaar, alleen maar door toe te geven dat ze niet altijd overal een antwoord op hebben en de bereidwilligheid om dingen te proberen waar ze zelf nooit opgekomen waren, die ze zelf nooit zo hadden bekeken, kunnen ze wel "sporen" met de gang van zaken.

Door hun suggesties en m'n eigen gezonde verstand te gebruiken "spoor" ik ook weer. En de grote verrassing of misschien wel beloning is dat ik nu méér mezelf kan zijn dan toen ik dat nog tegen de verdrukking in wilde zijn.

En dan kom ik nog weer even terug op die vinger aan de pols. Zoals ik al eerder zei overvalt een terugval in oude gedragingen en opvattingen me niet van de ene dag op de andere. Het is een sluipenderwijs verlopend proces dat in gang gezet wordt als ik dingen teveel als normaal, als gewoonte begin te ervaren.. eigenlijk ervaar ik die dingen dan al niet eens meer, zo gewoon zijn ze geworden. Dáár loert voor mij het gevaar. En om dat gevaar voor te zijn blijf ik mijn geest scherpen aan ervaringen van anderen.

Daar loop ik echt niet voor op mijn tenen, beste bb. Ik kan heel goed genieten van het leven. Ik kan heel goed genieten van een terasje, van een café, net zo goed als ik kan genieten van meetings, van vakantie, van mijn vrouw, van mijn werk, eigenlijk van alles. Genieten hoeft niet meer euforisch te zijn, het kan heel klein zijn. Ik kan ervan genieten dat ik niet meer altijd zo ontevreden ben, dat ik heb geleerd wat (be)rust(ing) en vergeving voor me kan betekenen. Ik luister niet alleen naar mijn lichaam, maar ook naar mijn lotgenoten, de spiegel die ik nodig heb om mezelf in te bekijken, die me niet laat zien zoals ik vind dat ik ben, maar die me laat zien waar ik op moet passen. Ik voel me heerlijk vrij als verslaafde in herstel. Ik heb er vrede mee gevonden dat ik deel van de realiteit ben geworden.

Mijn manier lijkt je niks voor jou. Dat hoef je me helemaal niet te vertellen, joh.. dat weet ik toch. Dit is mijn manier. Jouw manier is die van jou. En wat mij zorgen baart aan jouw manier neem ik weer mee in mijn eigen programma.. Zo heb ik door jouw antwoorden en mijn reakties daarop weer even voor mezelf het belang ingezien van "vinger aan de pols".

Voor vanavond: slaap lekker. Laat je door mij niet wakker houden.

[Kohtje]

Nog even een PS-je

Ik zie nog met grote regelmaat klinieken van binnen. Ik kom en ga daar echter als bevrijd mens, bevrijd van de obsessie om te gebruiken. Ik kom daar naar meetings die gehouden worden in ruimtes die aan herstellende verslaafden beschikbaar gesteld worden (tegen een symbolische huur om onze onafhankelijkheid te waarborgen), ik kom daar om nu en dan mijn levensverhaal te vertellen aan mensen die nog zoekende zijn naar hun "way out", waarbij ik de nadruk leg op het leven in herstel en ik kom daar soms om puur voorlichting te geven over het 12-stappen programma aan diezelfde mensen.

En elke keer dat ik zo'n kliniek binnenstap voel ik de wanhoop, de angsten en tegelijkertijd de hoop die ik had toen ik zelf acht jaar geleden voor behandeling zo'n kliniek binnenging. Maar ook elke keer als ik daar dan ben voel ik de opluchting, de dankbaarheid dat ik ben waar ik nu ben, simpel en alleen omdat ik het eens niet heb gedaan zoals mij dat het beste uitkwam, maar door me ontvankelijk op te stellen en ogenschijnlijke onmogelijkheden een kans te geven..

Vandaag 1668 dagen clean.

[Gast]

Kohtje..jij hebt "geaccepteerd" dat je zo bent maar je hebt niet de rust die ik bedoel.

Ik accepteer niet en waarom niet ? omdat ik dit anders nooit bereikt had.

Bedankt voor je gesprek, was leuk.

Het ga je goed Kohtje én... blijven geloven

[Gast]

Hallo iedereen,

orde van de dag, tja ik ben er nu toch.

Hebben de dames nou niets te melden, de heren vergeten we maar, daar krijg je helemaal niks van te horen, schande !

KOM OP DAMES EN LAAT WAT VAN JE ZIEN oh pardon :$ VAN JE HOREN ! ja je weet maar nooit, komt er straks 1 in een sexy bikini te voorschijn

[Kohtje]

Originally posted by: bb
Hallo iedereen,

orde van de dag, tja ik ben er nu toch.

Hebben de dames nou niets te melden, de heren vergeten we maar, daar krijg je helemaal niks van te horen, schande !
quote>

Nou ja, zeg... val ik buiten de orde van de dag? Krijg je van mij niks te horen? Hoezo schande?
Zoals wel vaker roep je bij mij (man) in je berichtjes veel vragen op. Maar beantwoorden doe je niet echt. En als ik dan een gesprek probeer te starten gooi je, als we nog maar net begonnen zijn, de deur voor m'n neus dicht met de woorden: "bedankt voor je gesprek, was leuk. Het ga je goed..."

Ik stel je nog maar een vraag, eentje die ik al langer wil stellen omdat je het al vaker gezegd hebt: wat bedoel je nou eigenlijk precies met "Ik accepteer niet, omdat ik anders nooit had bereikt wat ik nu bereikt heb?"

Zoals ik jou begrijp, dus mijn interpretatie van jouw woorden, verdoof jij je alcoholisme. Jij accepteert niet dat je alcoholist bent en door de zucht naar alcohol weg te nemen met behulp van baclofen hoef je dat ook niet meer te accepteren omdat je niet meer drinkt. Zoiets?

Maar dat is dan toch net zo iets als een ontstoken kies hebben, naar de tandarts gaan en dat alleen maar om een verdovingsspuit te vragen? Want als de pijn weg is is er geen reden meer om te accepteren dat je een rotte kies hebt. Je hoeft alleen maar naar je lichaam te luisteren en als je voelt dat de pijn terugkomt neem je weer een verdovingsspuit.

Is dat de rust die jij bedoelt? Pijn weg, geen probleem meer..

Begrijp me goed, bb. Ik wil je niet aanvallen op jouw aanpak, ik wil alleen weten of ik het mezelf nou onnodig zo moeilijk maak of dat ik blij moet zijn dat ik die tandarts die kies heb laten behandelen en de moed heb gekregen om regelmatig ter controle terug te gaan en daar ook het belang van ben gaan inzien.

Tot nu toe heb je me nog niet overtuigd. En nou hoef je me ook weer niet per se te overtuigen, maar ik zou het fijn vinden als ik je beter kon begrijpen. Jouw manier van rust begrijp ik tot nu toe nog niet anders dan "in slaap sussen".

Groetjes.

[Kohtje]

Agnieta,

Moed is alleen maar dat kleine stapje dat je neemt als je het eigenlijk niet durft.

Hoop is het vertrouwen dat je wenst vlak voor je dat stapje neemt.

Vertrouwen is de beloning na het nemen van dat stapje.

Blijven gaan, dametje..

[Gast]

Hoi Miranda maar wat zeg je nou, je eerste zomer z o n d e r , zonder wat ?

zonder bikini ???

ach ik begrijp het al, zonder alcohol

Goed gedaan meisie, zo hoor ik het graag, houwen zo.

Ik ga trouwens in m'n monokine, ook zo gezellig hoor

[Gast]

Hallo Kohtje, die quote is ook niet voor jou bedoelt, jij hoort hier idd. niet te zijn.

Je mag natuurlijk vragen stellen maar je gebruikt geen Baclofen.

Je moet goed begrijpen dat ik wel degelijk besef dat ik een ex alcoholist ben maar

dat wil niet zeggen dat ik dat accepteer.

Accepteren is voor mij hetzelfde als ik leg me erbij neer dat ik zo ben.

Ik zie zoiets als berusting, dat is het, zo ben ik en niet anders PUNT

Ik ben niet zo, ik bleef knokken tot ik iets gevonden had en wat mij hielp.

Het heeft lang geduurd, te lang (20 jaar) maar ik heb het gevonden, had ik me

hierin berust (geaccepteerd) zat ik nog steeds in die ellende.

Zelfs de AA waar ik ook ben geweest, was niks voor mij.

Die raaskalde alleen maar over het Wild Bill Book en de Hogere Macht, van die moest je het hebben, die zou je wel helpen. "Die heeft mij er juist aan geholpen" !!!

Nee ik was daar al snel klaar mee, dus kom bij mij niet aan met de AA

Maar snap je mij ?

en ik zie Baclofen zeker niet als alleen een verdoving, het heeft mijn leven gered.

en het geeft mij alle rust die ik wilde. Ik heb geen valkuilen meer, of iets waar ik me zorgen over moet maken, gelukkig niet

Ja toch wel, één ding en dat is die neuropathie maar daar hebben we Baclofen-creme voor

is in bestelling, hoop dat dit wat is hahaha ik hoor je lachen...

de groeten Kohtje en ook aan je vrouw, ik hoop dat er meer dagen komen dan die 1669.

blijven geloven.

Ciao

[Kohtje]

heeee, bb...

Jij accepteert niet dat je alcoholist bent en vindt een middel om niet meer te hoeven drinken..

Ik accepteer wel dat ik alcoholist ben en vind een manier om zonder alcohol te kunnen leven..

Jij drinkt niet meer en hebt daar ook geen enkele behoefte meer aan.

Ik drink niet meer en heb daar ook geen enkele behoefte meer aan.

Het beoogde doel hebben we alletwee bereikt. Wie is er nou goed en wie is er nou fout? Ik denk dat dat niet aan de orde is. Wat ik met dit gesprek tussen ons voor mezelf wil, is dat ik niet vastroest in mijn eigen opvattingen, dat ik geen slaaf wordt van andermans denkbeelden en ga denken dat dat mijn denkbeelden zijn en dat mijn oude manier van denken naar boven komt van: ik ken/ben de universele waarheid..

Ik heb geaccepteerd dat ik alcoholist ben, maar had met dat feit op zich absoluut geen vrede. Dat had ik in eerste instantie wel, toen ik nog zo eigenwijs was dat ik dacht dat ik daar zelf wel mee overweg kon, dat ik zelf wel een manier zou vinden om te stoppen met drinken. Dat ik dus eigenlijk nog dacht dat ik kon stoppen met drinken wanneer ik dat wilde. Maar toen ik keer op keer na gestopt te zijn tóch weer begon te drinken en het bestaan om me heen steeds verder afbrokkelde, steeg het water me tot aan de lippen. Ik wilde stoppen met drinken maar kreeg het niet voor elkaar om gestopt te blijven.

Als ik toen van baclofen had gehoord, had ik het waarschijnlijk wel willen proberen. En misschien had het me geholpen op dat moment, was ik door die barrière van de obsessie heen kunnen komen. Misschien had me dat op dat moment kunnen redden van een zekere ondergang.

Ik ben echter nogal onrustig van geest en nogal verslaafd. Als ik mijn ervaringen uit het verleden doortrek naar een een heden en zelfs een toekomst met baclofen (even logisch doorfantaseren...) dan schat ik voor mezelf in dat, als de euforie van het niet drinken voorbij was gegaan en ik er achter kwam dat ik nog steeds het leven tegenkwam met al z'n kick's en tegenslagen, ik nog steeds het gevoel zou hebben dat ik zelf degene was die daar aanleidingen en oplossingen voor zou moeten zoeken. En dat, als iets niet zou gaan zoals ik dat voor ogen had, ik daar nog steeds schuld- en schaamtegevoelens en ontevredenheid over zou voelen. En dat ik weer alles op alles zou zetten om een ander ervan te overtuigen dat niets mijn schuld was en dat alles en iedereen mij tegenwerkte.. En dat ik dan weer op zoek zou gaan naar manieren (en/of middelen) om die gevoelens op de één of andere manier te dempen. Simpel en alleen om het feit dat ik het leven weer ondraaglijk en onrechtvaardig zou gaan vinden. Puur hypothetisch dan, hè? En dan was ik uiteindelijk misschien wel op hetzelfde pad terecht gekomen als waar ik nu ben.

Dat pad waar ik nu ben, de manier waarop ik nu leef, wil ik niemand opdringen, zelfs niemand aanraden. Ik heb zélf de keuze gemaakt dit programma binnen te stappen aan de hand van ervaringen van anderen, niemand heeft mij hiertoe gedwongen. Misschien in eerste instantie om die mensen die zo gelukkig en tevreden konden zijn zonder alcohol/drugs te proberen te kopiëren, maar ik kwam er al vrij snel achter dat kopiëren, hetzelfde willen als wat een ander doet en/of heeft, ook vluchtgedrag is.

Door aangereikte richtlijnen te volgen, te experimenteren, te ervaren, en die ervaringen te delen met anderen, met een open geest te luisteren naar ervaringen van anderen en weer te leren en te experimenteren aan de hand van de ervaringen van anderen, blijf ik in beweging, blijf ik zoeken, maar blijf ik me ook verwonderen. Blijft het spannend, uitdagend. Zo heb ik met volle teugen van het leven leren genieten. Het gaat al lang niet meer over drank. Drank was slechts een uitingsvorm, een vluchtweg van mijn ontevredenheid over het leven. Door drank weg te nemen bleef mijn ontevredenheid. Maar door mijn ontevredenheid over het leven om te zetten naar bewondering voor het leven heb ik leren accepteren. Of eigenlijk andersom: door te leren accepteren, heb ik ontevredenheid om kunnen zetten naar bewondering. Ik ben niet meer ontevreden over het alcoholist zijn omdat ik het wonder dat ook alcoholisme is, leer te doorzien en er aldus mee kan omgaan.

Je sluit nu twee keer je antwoord naar me af met "blijven geloven". Ik geloof niks op voorhand. Ik vertrouw en ervaar. Ik maak fouten en wil ze toegeven. Ik leer. Soms door schade en schande, soms door nieuwsgierigheid, vaak als "beloning voor goed gedrag", maar altijd vanuit een gezond soort eigenbelang. Niets is zeker, dus alles is mogelijk.

Ga goed, bb. Ik hoop dat je wakker blijft, dat gun ik jou. Geestelijk dan, hè? Want ik hoop natuurlijk ook dat je goed slaapt. Lichamelijk dan weer...

[Gast]

ja jij wel Agnieta

[Gast]

Beste Kohtje...jij hebt jouw manier gevonden, daar ben ik blij om maar zo tussen

de regels door lees ik toch dat je hier nog steeds elke dag mee bezig bent.

Oké...jij hebt jouw manier gevonden om de alcohol de baas te zijn en dat is goed.

Ik wil dat niet meer, elke dag met de alcohol bezig zijn want dat heb ik 20 jaar gedaan en ik heb daarbij genoeg meegemaakt, gezien, kapot gemaakt en verloren.

Ik was en ben blij dat mijn vrouw de Baclofen op internet vond en dat ik het kon gebruiken

met medewerking van mijn ha. Ook die man stond met z'n rug tegen een muur, hij

wist het ook niet meer. Ik heb destijds écht alles uit de kast getrokken om

maar van de drank verlost te zijn, ja écht alles !

De Baclofen hielp en nog, ik stond met 1 week droog !

Als ik dan jouw verhaal lees, lees ik dat je nog elke dag een strijd levert (of ik moet je verkeerd begrepen hebben?).

Maar goed, op jouw manier ben jij tevreden denk ik en ik ben steeds elke dag dankbaar dat de Baclofen mijn leven teruggegeven heeft en dat ik die dagelijkse strijd niet meer hoef te voeren.

Misschien is de Baclofen een vervanger voor de drank, dat kan, maar de keuze die ik destijds

gemaakt heb heeft mij mijn leven teruggegeven en ik heb er nog geen seconde spijt van gehad.

Ik hoop dat je nu een beetje begrip voor mijn kant van het verhaal.

Ik kan soms wat fel uit de hoek komen maar dat komt omdat ik de dagelijkse worsteling met de alcohol zó herken dat ik iedereen de rust gun die ik gevonden heb.

de groetjes

[Dennis]

Daar ben ik weer eens. Ook ik had het druk, en er was al een tijdje niet zoveel activiteit meer op het forum. Nu trouwens wel weer, en het zijn nog steeds dezelfde soort ruzies.:)Bovendien is er weinig veranderd in mijn situatie.

Ik slik nog steeds 30-40 mg per dag. Soms denk ik dat ik iets merk, maar ik ben heel alert op placeboeffect. Bovendien zijn dit geen doses waarbij het voor de meeste mensen werkt.

2 weken geleden een grote hoeveelheid besteld..als die binnen is kan ik eindelijk eens naar behoren gaan titraten. Wat ik nu al weken doe is eigenlijk zinloos; ik had ze beter kunnen bewaren.

bb.....ik ben ZEER geinteresseerd in jouw adresje van €7,50!!! Ik betaal nog steeds zo'n €22,50 voor 1000 mg. Kan je me dat PM'men?

Ben inmiddels bij huisarts geweest: 0 op request.

De Spanjeroute is ook steeds meer een optie. Weet iemand HEEL ZEKER dat je het daar zo bij iedere lokale apotheek kan halen? Ik zie mezelf al staan in zo'n pharmacia.....honderden euros uitgegeven voor reis- en verblijf.......om tot de conclusie te komen dat ik het fout had.

Misschien rij ik wel heen- en weer met een busje vol en ga ik daarna op de markt staan met het spul. Binnen Schengen mag alles!!

Ook ik dacht dat Miranda dit jaar voor het eerst naakt ging zonnen......zo staat het er.

[Dennis]

Nee Agnietha, ervaringen delen is voor mij geen ruzie en ik heb dan ook altijd verkondigd dat wat mij betreft alle meningen en ideeen en discussies(!) op dit subject welkom zijn.

Het neemt alleen zo snel de vorm aan van een richtingenstrijd tussen verschillende opvattingen.