Nare ervaring in kliniek...

[DootjesR]

Tijdje geleden zat ik in een kliniek en toen heb ik mijn verslaving niet goed door-gecommuniceerd waardoor ik thuis zat met heel veel heftige afkick-verschijnselen. Ik zat al twee maanden thuis geïsoleerd en was heel erg verward daarheen gegaan. Toen ik daar onder behandeling stond heeft niemand mij goed begeleid, mede doordat ik mijn verslaving waarschijnlijk niet goed door-gecommuniceerd heb. Ik heb een verhaal opgeschreven om mijn dossier te laten vernietigen en dat naar hun toegestuurd. Ik vraag mij af wat jullie van dit verhaal vinden.. 

 

 

Door het ontwenning-symptoom “indringende herinneringen” (getraumatiseerd door vader) en het ontwenning-symptoom “woede en agressie” kreeg ik een enorme hekel aan drie cliënten van “kliniek” . Een man die drie van zijn kinderen verwaarloosd had en zijn geld liever in gokkasten gooide en een andere man die crack rookte en bij een G-schema zijn eigen kind kut-kind noemde. Ook zat ik nog met een ex-pooier die vrouwen seksueel had uitgebuit en zijn vriendin had geslagen. Ik irriteerde mij aan hun. Kreeg een woordenwisseling en ruzie. Op dit moment voelde ik mij heel erg paniekerig/stresserig en was ik teruggevallen op temazepam. Voor het eerst nam ik het nu overdag (100 mg, 5 verspreid over meerdere dagen). Ik wou er vanaf en had alles temazepam die ik in mijn bezit had weggegooid.

 

Op dit moment had ik nooit gehoord van de neurotransmitters: glutamaat en gamma amino-boterzuur en was ik niet op de hoogte van het mechanisme/proces van het stoppen met benzodiazepinen en toch had ik wel voor een lange tijd een vrij hoge dosis mg tot mij genomen. Ik was er namelijk nogal verslaafd aan.

 

 

 

 

 

 

Er ontstond een enorme disbalans tussen de neurotransmitters: glutamaat en gamma amino-boterzuur. Mijn centrale en perifere zenuwstelsel kreeg een enorme dreun. Door een hyperactief centraal en perifeer zenuwstelsel kreeg ik een enorme paniekaanval: exact zoals beschreven staat in de handleiding van Dr. prof. Heather Ashton, inclusief spastische/stuiptrekkende linkerarm. Toen dit gebeurde belde ik “kliniek” en kon ik niet terecht bij de verslavingsarts en/of psychiater. Mijn huisarts was op vakantie en mijn waarnemend huisarts verwees mij naar “kliniek” . Deze periode heb ik zelfs nog aan de lijn gehangen met de crisis-dienst, die verwees mij ook naar “kliniek” . Dit was zo intens, heftig en zwaar. Ik krijg nog steeds kippenvel als ik hieraan terugdenk. Ik kon alleen maar denken aan anti-depressiva en rustgevende medicatie. Ik zat bewust met heftige lichamelijke ontwenning-symptomen en onbewust met heftige geestelijke ontwenning-symptomen. Ik was lichamelijk en psychisch aan het lijden.

 

Meerdere malen hing ik deze periode aan de lijn met “kliniek” . Ik vroeg: wat is er met mij aan de hand? Antwoord: je hebt al je problemen weggeblowd, die komen nu naar boven. Dat was het verkeerde antwoord. Ik zat thuis met duizenden vragen aan mevrouw, Meijs (klinisch psychologe). Waarom denk ik dingen die niet kloppen? Waarom mag ik niet meer kiezen aan wat ik denk? Hoe komt het dat mijn gedachtes zo “indringend” en “opdringerig” zijn? Wat is er in godsnaam met mij aan de hand? Waar heb ik last van? Wat is het? Ik heb er enorm last van en ik word er bang van. Onbewust geestelijke ontwenning-symptomen meemaken is best heel naar.

 

Mijn gedachtestroom explodeerde met 250 km/per uur en ik kon hier geen controle meer over uitoefenen. Ik was nog steeds druk in mijn hoofd van de ontwenning-symptomen “indringende herinneringen” en “opdringere gedachtes” alleen nu op een veel hoger tempo. Ik werd hier psychisch gemarteld door een disbalans in mijn hersenen op een veel hogere snelheid.

 

Ondertussen voelde mijn lichaam aan alsof iemand een pistool op mij gericht hield en mij dwong een vliegtuig uit te moeten springen zonder parachute. Mijn lichaam dacht dat er een groot gevaar op komst was en ik ging sterven. Dit kwam doordat de breincentra die de vrees-reactie controleerde van het angst en vlucht-centrum in mijn hersenen werden onderdrukt door de hoge dosis benzodiazepinen die ik langer als een jaar tot mij had genomen en met vernieuwde kracht rebounden.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Meerdere malen vroeg ik aan “kliniek” : wat is er met mij aan de hand? Niemand gaf het goede antwoord… Toen ben ik klassieke geestelijke benzodiazepinen ontwenning-symptomen in mijn eigen persoonlijkheid gaan zoeken.

 

Ik wou weer een gezond mens worden met een mooie toekomst voor zich. Ik wou het gaan oplossen.

 

Later heb ik nog gelezen dat een glutamaat-dominantie o.a. verantwoordelijk kan zijn voor negatieve gedachtes, drukke gedachtes, zwart-wit denken, etc. Het was geen objectieve zoektocht in betrekking tot mijn persoonlijkheid. Het was een kansloze missie. Ik ging op onderzoek uit:

 

Ik heb extreem zwaar verward thuisgezeten urenlang gegoogled op termen als depersonalisatie, dissociatie, derealisatie etc. Ik heb extreem zwaar verward met een disbalans in mijn hersenen thuisgezeten met de gedachte een paranoïde persoonlijkheidsstoornis te hebben. Ik heb extreem zwaar verward met een disbalans in mijn hersenen thuisgezeten met de gedachte een borderline persoonlijkheidsstoornis met psychotische kenmerken te hebben. Ik heb extreem zwaar verward met een disbalans in mijn hersenen thuisgezeten met de gedachte een dissociatieve identiteitsstoornis te hebben. Ik heb nog duizend andere dingen gedacht van mijn eigen.

 

De realiteit was op dat moment dat ik onwetend en onbewust met een waslijst aan benzodiazepinen ontwenning-symptomen zat. Ik had een dikke vette delirium. Ik zat onwetend en onbewust met een disbalans in mijn hersenen tussen de neurotransmitters: glutamaat en gamma amino-boterzuur.

 

Het was één grote mindfuck. Ik weet nog dat ik moeite had met niet zwart-wit nadenken. Ik had gewoon moeite met niet zwart-wit nadenken. Ik had een disbalans in mijn hersenen.

 

Ik heb zelfs nog drie dagen lang rondgelopen met de gedachte een psychose te hebben. Deze tijd was er een nieuwsbericht over Thijs.H (een man met een psychose die drie mensen had vermoord). Ik werd bang van mijn eigen hersenen en dacht bij mijzelf: het zal toch niet?

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ik had mijn eerste afspraak met mevrouw, xxxxx. Ik zei: ik heb een psychose. Mevrouw, du buf stelde enkele vragen en concludeerde dat ik geen psychose had. Mijn hoofd explodeerde van het ontwenning-symptoom “indringende herinneringen” en toen heb ik alles verteld wat in mij zat. Ik heb dingen/ervaringen verteld die ik liever voor mijn eigen en privé had willen houden. Ondertussen voelde mijn lichaam nog steeds angstig/paniekerig aan veroorzaakt door een disbalans tussen de neurotransmitters: glutamaat en gamma amino-boterzuur. Later heb ik nog gelezen dat deze disbalans een veroorzaker kan zijn voor epileptische aanvallen. Hier schrok ik nog wel van.

 

Ik leefde op dit moment in mijn eigen wereld. Ik was er heilig van overtuigd geraakt dat ik borderline had en ik was er nog blij mee ook. Het was alsof ik hiermee kon plaatsen waar ik last van had. Hiermee kon ik het gaan oplossen. Ik zat extreem zwaar verward thuis en dacht dat ik minstens een jaar lang intensief therapie moest gaan volgen en dan moest het nog maar blijken of ik beter zou worden. Ik was echt helemaal de weg kwijt.

 

Later had ik nog een afspraak met mevrouw, xxxxx. Op mijn 16de was ik met twee van mijn beste vrienden die ik kende vanaf de basisschool uit groep 2 op een verjaardag van één van hun broers. Jong, dom en onbezonnen hadden wij in een dronken bui een klein brandwondje gemaakt op de bovenkant, boven onze polsen (niet waar de aders zitten). Dit hadden wij symbolisch gedaan als een soort uiting van een hele hechte band/vriendschapsrelatie. De volgende dag toen ik wakker werd vond ik dit best wel een domme actie. Wat ik nog veel dommer vond is het volgende:

 

Op een afspraak met mevrouw, xxxx heb ik dit geïntrepreteerd als een vorm van auto-mutilatie bijbehorend tot de persoonlijkheidsstoornis: borderline. Achteraf is dit natuurlijk grote onzin. Ik deed dit immers niet om emoties/gevoelens weg te drukken en/of endorfines vrij te maken. Ik kon hier niks aandoen, ik was extreem zwaar verward van alles wat ik ervoer. Ik zat namelijk met een waslijst aan benzodiazepinen ontwenning-symptomen en er was niemand die mij hier voorlichting of uitleg over gaf. Zelfs niet in een kliniek met “experts op het gebied van middelenmisbruik”.

 

Dit bovenstaande vond ik echt heel erg heftig om over mijn eigen te lezen.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ik heb een schriftelijk verzoek ingediend tot vernietiging van mijn dossier. Dit verhaal heb ik ook opgeschreven om deze nare en heftige periode goed te kunnen verwerken en af te sluiten. Ik ben van mening dat “kliniek” met hun dossier over mij een vertekend beeld neerzet van de werkelijkheid en van mij als mens en persoon. Ik heb gelezen bij mijn profielomschrijving man (27) wordt bij hevige stress: angstig, paniekerig, boos, druk in hoofd en staat bekend met auto-mutilatie. Ondertussen zat ik met hele zware lichamelijke en geestelijke afkickverschijnselen van de benzodiazepinen.

 

Toen dit over mij werd geschreven was ik lichamelijk en psychisch aan het lijden van een disbalans in mijn hersenen. Een verward mens met een angstig/paniekerig lichaam die zelf niet eens mocht kiezen aan wat hij wilde denken. Hij werd gedwongen door zijn eigen hersenen 60 seconden in één minuut, 60 minuten in één uur, 24 uur in één dag te denken aan zijn meest naarste ervaringen uit zijn leven. Zelfs als hij sliep moest hij hieraan denken. Hij werd gedwongen te denken aan de meeste negatiefste gedachtes die zijn hersenen op dat moment konden produceren. En ondertussen dacht zijn lichaam op dat moment door een disbalans in zijn hersenen dat hij ging sterven. Hij was op dat moment lichamelijk en psychisch aan het lijden.

 

Mijn behandelaren waren op dat moment ongeïnformeerd en slecht op de hoogte. Mijn profielomschrijving is gebaseerd zonder inhoudelijke kennis van zaken op een angstig/paniekerig en een heel erg verward mens, een heel erg verward mens, een verward mens, een mens.

 

Toen ik deze profielomschrijving van mijn eigen las werd ik mijn eigen bewust van het feit dat ik mijn eigen verward gedroeg, verward was, rare gedachtes had en veel denkfouten maakte. Ik schaamde mij op dat moment helemaal dood en wou toen heel diep door de grond zakken. Het was “het moment” dat ik doorkreeg dat er iets niet klopte. Het was “het moment” van bewustwording. Het was “het moment” dat ik besloot te stoppen. Het was alsof op dat moment het licht aanging.

“kliniek” liet mij op dat moment voelen als Frankenstein: het monster wat bij hevige stress: angstig, paniekerig, boos, druk in hoofd word en bekend stond met auto-mutilatie en dat is niet wie ik ben.

 

 

 

[Angke]

Hey DootjesR

Wat een harde lijdensweg,klinieken kennen er niets van,ik heb mij met de ontwenningsverschijnselen ook tot 2 maal laten opnemen,en ben er erger uit gekomen,kreeg alleen meer medicatie,niemand geloofde mij,mijn toen malige psychiater zei doodleuk,het zijn je angsten en het zit tussen je oren,.

Ik dacht ook dat ik gek was,maar zo als jij ben ik van alles op internet beginnen opzoeken,en ook gevonden, ik ben nu van alle medicatie af,en heb ook nog heel moeilijke momenten,maar nu ik geloofd word,en na 4 maand eindelijk een psycholoog vond die mij geloofd en mij er ook verder door helpt,is en gaat het beter,maar het is idd een lange en eenzame strijd,ik zal nooit kunnen begrijpen waarom ze de ontwenningssyndroom niet geloven,ze laten ons gewoon denken dat het tussen onze oren zit,en dat we gek zijn,ik weet nu veel beter dat ik heel normaal ben,zo als iedereen met deze problemen,.

Ik wens jou nog veel sterkte en succes toe hoor, groetjes Angke.

[Annie87]

Pfff je hebt een afschuwelijke ontwenning gehad. Helaas herken ik wel bepaalde dingen uit je verhaal. Niet in het verhaal zelf maar wel dat je op dat moment zo raar bent geestelijk door de ontwenning (en in mijn geval ook op het spul) dat het je gedachten beïnvloed en die niet meer helder van jouw zijn zeg maar. Ik schoot ook alle kanten op in mijn gedachten; dan zei ik weer dat ik een burn-out had. Nu achteraf denk ik overigens dat ik die nooit gehad heb. Ik ging bijna geloven dat ik echt een angststoornis had. Bijna de artsen geloven. Overigens heb ik een zware hekel aan de term rebound. Ik heb namelijk nooit iets traumatisch meegemaakt in mijn leven, geen jeugdtrauma niks! De term rebound geeft eigenlijk aan dat het er sterker uit komt wat je al die tijd hebt onderdrukt. Nou ik kan vertellen dat ik vrij kort op deze zooi heb gezeten en dit niks met rebound te maken had in mijn geval. Rebound geeft aan dat de klachten die je voor de benzo’s had, sterker terugkwamen. Ik weet natuurlijk niet hoe het met jou zit maar ik kreeg op de clonazepam een geheel nieuw ziektebeeld van 15 klachten en onder het afbouwen wel 30. Klachten die ik nog nooit eerder in mijn leven heb gehad en puur ontwenningsklachten zijn of bijwerkingen van deze rommel. Complete disbalans in je hersenen. Het is triest de onwetendheid van de artsen. Ik vind het erg dat je het hebt mee moeten maken maar ben blij te lezen dat je het (zo te lezen) allemaal weer beter op een rijtje hebt en je nu achteraf snapt wat je is overkomen. Ik wens je veel sterkte en wijsheid toe met het verwerken van alles 

[DootjesR]

Het is moeilijk te verwerken, ik vond dit echt het meest heftigste wat ik ooit heb meegemaakt... 

[Annie87]

4 minuten geleden zei DootjesR:

Het is moeilijk te verwerken, ik vond dit echt het meest heftigste wat ik ooit heb meegemaakt... 

Hetzelfde hier, ik leef nog dagelijks met de gevolgen. Dit was mijn traumatische ervaring en ik leef nog dagelijks met de fysieke schade (nog steeds ziek ervan terwijl ik al 11 maanden eraf ben bij het gebruik van 6 maanden incl. 3 maanden afbouw) 

[Louisa]

Pfff ik wacht op opname in het Radboud. Erik Paling gaf aan met mijn hoge dosis dat dat beter was omdat je dan gemonitord wordt. Nu krijg ik stress van jouw verhaal! 

[Annie87]

54 minuten geleden zei Louisa:

Pfff ik wacht op opname in het Radboud. Erik Paling gaf aan met mijn hoge dosis dat dat beter was omdat je dan gemonitord wordt. Nu krijg ik stress van jouw verhaal! 

Ik denk niet dat het in het radboud er zo aan toe gaat aangezien ze daar gespecialiseerd zijn in benzo’s. Dit soort verhalen komen vaak van de standaard afkickklinieken waar ook drugsgebruikers zitten en dat is totaal niet te vergelijken. Ook niet qua ontwenning. Qua niks. Terwijl je wel net zo wordt behandeld. Dat is dan zwaar traumatisch. Ik denk niet dat je je daar druk over hoeft te maken. 

[Louisa]

2 minuten geleden zei Annie87:

Ik denk niet dat het in het radboud er zo aan toe gaat aangezien ze daar gespecialiseerd zijn in benzo’s. Dit soort verhalen komen vaak van de standaard afkickklinieken waar ook drugsgebruikers zitten en dat is totaal niet te vergelijken. Ook niet qua ontwenning. Qua niks. Terwijl je wel net zo wordt behandeld. Dat is dan zwaar traumatisch. Ik denk niet dat je je daar druk over hoeft te maken. 

Dank je Annie

[Meisjeamsterdam]

Op 12-2-2020 om 09:57 zei Annie87:

Ik denk niet dat het in het radboud er zo aan toe gaat aangezien ze daar gespecialiseerd zijn in benzo’s. Dit soort verhalen komen vaak van de standaard afkickklinieken waar ook drugsgebruikers zitten en dat is totaal niet te vergelijken. Ook niet qua ontwenning. Qua niks. Terwijl je wel net zo wordt behandeld. Dat is dan zwaar traumatisch. Ik denk niet dat je je daar druk over hoeft te maken. 

Ja dat is zeker zo... ik zat in een kliniek waar ik elke dag moest zeggen dat ik verslaafd was en dat ik me moest overgeven aan God... met mensen die aan cocaine zaten of GHB, veel te snel afgebouwd, geen ervaring met benzo's duidelijk.

Heel rotte tijd gehad en bij mij echt gezorgd voor rotte ervaring, traumatisch bijna, daar volgestopt met andere medicijnen en uiteindelijk een verklaring moeten ondertekenen toen ik naar huis ging dat ik stabiel was en alles in control, ammehoela, ik kwam ongelukkiger en meer in paniek, in de war en de weg kwijt terug dan ik er heen ging. Maar dan was hen niks te verwijten... 

Later opnieuw moeten beginnen omdat het niet meer ging en nu met taperingsstrips gaat het een stuk beter... ik voelde me daar met name niet serieus genomen, mensen zeiden (inclusief de psychologen), een psychiater was er niet eens, dat ik me aanstelde en symptomen een teken waren dat ik last had van allerlei andere aandoeningen. 

Ik geloof best dat ik een vorm van ADHD heb, daar ben ik op getest, maar heb geen concentratieproblemen. Ben wel druk, maar kan er prima mee leven. Echter, daar vond men dat ik depressief was, angststoornis etc etc... en de meeste therapeuten daar hadden niet een hun bachelor psychologie (dat mag kennelijk in Portugal), terwijl ik er zelf in afgestudeerd ben (nooit iets mee gedaan in beroep). 

Slechte ervaring dus, Radboud is echt veel beter! 

[DootjesR]

1 uur geleden zei Meisjeamsterdam:

Ja dat is zeker zo... ik zat in een kliniek waar ik elke dag moest zeggen dat ik verslaafd was en dat ik me moest overgeven aan God... met mensen die aan cocaine zaten of GHB, veel te snel afgebouwd, geen ervaring met benzo's duidelijk.

Heel rotte tijd gehad en bij mij echt gezorgd voor rotte ervaring, traumatisch bijna, daar volgestopt met andere medicijnen en uiteindelijk een verklaring moeten ondertekenen toen ik naar huis ging dat ik stabiel was en alles in control, ammehoela, ik kwam ongelukkiger en meer in paniek, in de war en de weg kwijt terug dan ik er heen ging. Maar dan was hen niks te verwijten... 

Later opnieuw moeten beginnen omdat het niet meer ging en nu met taperingsstrips gaat het een stuk beter... ik voelde me daar met name niet serieus genomen, mensen zeiden (inclusief de psychologen), een psychiater was er niet eens, dat ik me aanstelde en symptomen een teken waren dat ik last had van allerlei andere aandoeningen. 

Ik geloof best dat ik een vorm van ADHD heb, daar ben ik op getest, maar heb geen concentratieproblemen. Ben wel druk, maar kan er prima mee leven. Echter, daar vond men dat ik depressief was, angststoornis etc etc... en de meeste therapeuten daar hadden niet een hun bachelor psychologie (dat mag kennelijk in Portugal), terwijl ik er zelf in afgestudeerd ben (nooit iets mee gedaan in beroep). 

Slechte ervaring dus, Radboud is echt veel beter! 

Bij mij deden ze ook net alsof de paniek-aanvallen bij mijzelf vandaan kwamen... Echt vreemd.