DootjesR

Hoe zou jij ze beschrijven? Wat voor gedachtes had je? Waar gingen zij over? Onrealistisch? Onwaar?

Een half jaar geleden... Gaat nu wel oké. Dit blijft een heikel punt.

Paar jaar geleden had ik met mijn domme kop slaappillen (temazepam) besteld op internet en had ik die langer als een jaar geslikt, daarnaast rookte ik ook twee jointjes voor het slapengaan. ... Ik had nog nooit gehoord van een medicijnverslaving.Ik was één week gestopt met slaappillen en voelde mijn eigen opeens verward. Ik kreeg last van psychologische benzodiazepinen-ontwenning-symptomen: prikkelbaarheid, nachtmerries, insomnia, agorafobie, sociale fobie, perceptuele distorsies, depersonalisatie, de-realisatie, hallucinaties, mis-percepties, depressies, obsessies, paranoïde gedachtes, woede, agressie, zwak geheugen en concentratie, indringende herinneringen, etc.) Ik kon totaal niet meer helder nadenken.Ook kreeg ik last van lichamelijke ontwenning-symptomen. Mijn lichaam voelde aan alsof ik ging sterven, ik kreeg hartkloppingen van 130 slagen per minuut. Mijn lichaam dacht dat er een groot gevaar op komst was en ik ging sterven. Dit kwam doordat de breincentra die de vrees-reactie controleerde van het angst en vluchtcentrum in mijn hersenen werden onderdrukt door de hoge dosis benzodiazepinen die ik langer als een jaar tot mij had genomen.Ik naar mijn dokter. Ik: dokter ik voel mij zwak, ziek en misselijk, ik slik niet-voorgeschreven temazepam en rook twee jointjes voor het slapengaan. Dokter: hier heb je doorverwijzing naar verslavingskliniek. Ik: oké...Ik naar die kliniek en was op dat moment mijn eigen helemaal suf gaan blowen om de spanning en de geestelijke ontwenning-symptomen tegen te gaan (in de hoop dat het snel voorbij zou zijn). Ik zat trillend van de spanning op de gang daar.Intake-gesprek gehad (alles verteld, ik ben nooit verslaafd geweest aan cocaïne). Eerste afspraak behandelend psychiater: zij: coke-verslaafd? Ik: nee. Gooit pakje temazepam op de tafel. Zij: slik je ze nog? Ik: niet meer (toch had ik ze niet voor niks meegenomen naar de afspraak). Ik: ik heb ze niet van de dokter, wat moet ik ermee doen? Zij: misschien kan je ze terugbrengen, kan je je geld terugvragen. Voorderest werd er niks gevraagd. Tweede afspraak behandelend psychiater: Zij: coke-verslaafd Ik: nee, cannabis. Aankomst detox-arts: coke-verslaafd? Ik: nee, cannabis...Ik slikte nog 2 temazepam per week in de veronderstelling dat ik er na de eerste heftige ontwennings-golf ervanaf was (ik snap niet waarom ik zei dat ik ze niet meer slikte, dom van mij). Ik wist ook niet dat afkicken van medicatie te maken heeft met een disbalans die ontstaat in je hersenen. Dus zodra ik naar het 0-punt ging, brak de hel los en was de disbalans in mijn hersenen op het hoogtepunt en de afkickverschijnselen ook.Ik zwaar verward met al die afkickverschijnselen in die detox van 5 dagen. Ik kreeg aanvallen waarbij mijn linkerarm spastische bewegingen maakte. Vervolgens zat ik in therapie bij die kliniek en ging ik half-dood van de aanvallen en belde ik ze meerdere keren op. Ik vroeg wat is er in godsnaam met mij aan de hand? Antwoord: je hebt al je problemen weg-geblowd, die komen nu naar boven. Mijn dokter was op vakantie en mijn waarnemend dokter verwees mij naar die kliniek. Ik smeken om afspraak met psychiater. Nee, die is op vakantie (mijn behandelend psychiater die vermeld stond op mijn zorgkostenfactuur zag ik gewoon op de gang lopen). Ik wist niet wat mij overkwam.Vervolgens ik zwaar verward thuis (ik zat onbewust en onwetend met al die geestelijke ontwenning-symptomen). Ik naar die kliniek en zei: Ik heb een psychose. Zij; nee, heb je niet. Wat is er dan met mij aan de hand? Geen antwoord…Toen realiseerde ik mijn eigen dat ik verward was van de medicatie, en zij geen idee hadden waar ik allemaal wel niet last van had. Toen ben ik gestopt. Dat was mijn verhaal…Ben ik nou dom dat ik had gezegd dat ik geen temazepam meer slikte? of hebben hun mij niet goed opgevangen aangezien ik daar na een doorverwijzing van mijn dokter zwaar verward zat met dat pakje pillen en zij mij constant aanzagen voor een coke-verslaafde (wat ik niet ben en nooit ben geweest) en mijn verslaving niet in kaart hadden gebracht? Ik heb geen idee...Dit staat op hun site: Na het intakegesprek en je bezoek aan onze psychiater en verslavingsarts komt onze indicatiestaf bij elkaar om te beoordelen welke behandelvorm het beste bij jou past. Er wordt een advies gegeven waarmee wij denken dat jij het snelst en het beste geholpen wordt.Hoe kan dit als ze denken dat ik coke-verslaafd ben (wat ik niet ben en nooit ben geweest).het is één grote puzzel voor mij... Ik snap er echt helemaal niks van. Naar de doorverwijzing van mijn dokter is niet eens naar gekeken en/of geanticipeerd...

Bij mij deden ze ook net alsof de paniek-aanvallen bij mijzelf vandaan kwamen... Echt vreemd.

Het is moeilijk te verwerken, ik vond dit echt het meest heftigste wat ik ooit heb meegemaakt...

Tijdje geleden zat ik in een kliniek en toen heb ik mijn verslaving niet goed door-gecommuniceerd waardoor ik thuis zat met heel veel heftige afkick-verschijnselen. Ik zat al twee maanden thuis geïsoleerd en was heel erg verward daarheen gegaan. Toen ik daar onder behandeling stond heeft niemand mij goed begeleid, mede doordat ik mijn verslaving waarschijnlijk niet goed door-gecommuniceerd heb. Ik heb een verhaal opgeschreven om mijn dossier te laten vernietigen en dat naar hun toegestuurd. Ik vraag mij af wat jullie van dit verhaal vinden.. Door het ontwenning-symptoom “indringende herinneringen” (getraumatiseerd door vader) en het ontwenning-symptoom “woede en agressie” kreeg ik een enorme hekel aan drie cliënten van “kliniek” . Een man die drie van zijn kinderen verwaarloosd had en zijn geld liever in gokkasten gooide en een andere man die crack rookte en bij een G-schema zijn eigen kind kut-kind noemde. Ook zat ik nog met een ex-pooier die vrouwen seksueel had uitgebuit en zijn vriendin had geslagen. Ik irriteerde mij aan hun. Kreeg een woordenwisseling en ruzie. Op dit moment voelde ik mij heel erg paniekerig/stresserig en was ik teruggevallen op temazepam. Voor het eerst nam ik het nu overdag (100 mg, 5 verspreid over meerdere dagen). Ik wou er vanaf en had alles temazepam die ik in mijn bezit had weggegooid. Op dit moment had ik nooit gehoord van de neurotransmitters: glutamaat en gamma amino-boterzuur en was ik niet op de hoogte van het mechanisme/proces van het stoppen met benzodiazepinen en toch had ik wel voor een lange tijd een vrij hoge dosis mg tot mij genomen. Ik was er namelijk nogal verslaafd aan. Er ontstond een enorme disbalans tussen de neurotransmitters: glutamaat en gamma amino-boterzuur. Mijn centrale en perifere zenuwstelsel kreeg een enorme dreun. Door een hyperactief centraal en perifeer zenuwstelsel kreeg ik een enorme paniekaanval: exact zoals beschreven staat in de handleiding van Dr. prof. Heather Ashton, inclusief spastische/stuiptrekkende linkerarm. Toen dit gebeurde belde ik “kliniek” en kon ik niet terecht bij de verslavingsarts en/of psychiater. Mijn huisarts was op vakantie en mijn waarnemend huisarts verwees mij naar “kliniek” . Deze periode heb ik zelfs nog aan de lijn gehangen met de crisis-dienst, die verwees mij ook naar “kliniek” . Dit was zo intens, heftig en zwaar. Ik krijg nog steeds kippenvel als ik hieraan terugdenk. Ik kon alleen maar denken aan anti-depressiva en rustgevende medicatie. Ik zat bewust met heftige lichamelijke ontwenning-symptomen en onbewust met heftige geestelijke ontwenning-symptomen. Ik was lichamelijk en psychisch aan het lijden. Meerdere malen hing ik deze periode aan de lijn met “kliniek” . Ik vroeg: wat is er met mij aan de hand? Antwoord: je hebt al je problemen weggeblowd, die komen nu naar boven. Dat was het verkeerde antwoord. Ik zat thuis met duizenden vragen aan mevrouw, Meijs (klinisch psychologe). Waarom denk ik dingen die niet kloppen? Waarom mag ik niet meer kiezen aan wat ik denk? Hoe komt het dat mijn gedachtes zo “indringend” en “opdringerig” zijn? Wat is er in godsnaam met mij aan de hand? Waar heb ik last van? Wat is het? Ik heb er enorm last van en ik word er bang van. Onbewust geestelijke ontwenning-symptomen meemaken is best heel naar. Mijn gedachtestroom explodeerde met 250 km/per uur en ik kon hier geen controle meer over uitoefenen. Ik was nog steeds druk in mijn hoofd van de ontwenning-symptomen “indringende herinneringen” en “opdringere gedachtes” alleen nu op een veel hoger tempo. Ik werd hier psychisch gemarteld door een disbalans in mijn hersenen op een veel hogere snelheid. Ondertussen voelde mijn lichaam aan alsof iemand een pistool op mij gericht hield en mij dwong een vliegtuig uit te moeten springen zonder parachute. Mijn lichaam dacht dat er een groot gevaar op komst was en ik ging sterven. Dit kwam doordat de breincentra die de vrees-reactie controleerde van het angst en vlucht-centrum in mijn hersenen werden onderdrukt door de hoge dosis benzodiazepinen die ik langer als een jaar tot mij had genomen en met vernieuwde kracht rebounden. Meerdere malen vroeg ik aan “kliniek” : wat is er met mij aan de hand? Niemand gaf het goede antwoord… Toen ben ik klassieke geestelijke benzodiazepinen ontwenning-symptomen in mijn eigen persoonlijkheid gaan zoeken. Ik wou weer een gezond mens worden met een mooie toekomst voor zich. Ik wou het gaan oplossen. Later heb ik nog gelezen dat een glutamaat-dominantie o.a. verantwoordelijk kan zijn voor negatieve gedachtes, drukke gedachtes, zwart-wit denken, etc. Het was geen objectieve zoektocht in betrekking tot mijn persoonlijkheid. Het was een kansloze missie. Ik ging op onderzoek uit: Ik heb extreem zwaar verward thuisgezeten urenlang gegoogled op termen als depersonalisatie, dissociatie, derealisatie etc. Ik heb extreem zwaar verward met een disbalans in mijn hersenen thuisgezeten met de gedachte een paranoïde persoonlijkheidsstoornis te hebben. Ik heb extreem zwaar verward met een disbalans in mijn hersenen thuisgezeten met de gedachte een borderline persoonlijkheidsstoornis met psychotische kenmerken te hebben. Ik heb extreem zwaar verward met een disbalans in mijn hersenen thuisgezeten met de gedachte een dissociatieve identiteitsstoornis te hebben. Ik heb nog duizend andere dingen gedacht van mijn eigen. De realiteit was op dat moment dat ik onwetend en onbewust met een waslijst aan benzodiazepinen ontwenning-symptomen zat. Ik had een dikke vette delirium. Ik zat onwetend en onbewust met een disbalans in mijn hersenen tussen de neurotransmitters: glutamaat en gamma amino-boterzuur. Het was één grote mindfuck. Ik weet nog dat ik moeite had met niet zwart-wit nadenken. Ik had gewoon moeite met niet zwart-wit nadenken. Ik had een disbalans in mijn hersenen. Ik heb zelfs nog drie dagen lang rondgelopen met de gedachte een psychose te hebben. Deze tijd was er een nieuwsbericht over Thijs.H (een man met een psychose die drie mensen had vermoord). Ik werd bang van mijn eigen hersenen en dacht bij mijzelf: het zal toch niet? Ik had mijn eerste afspraak met mevrouw, xxxxx. Ik zei: ik heb een psychose. Mevrouw, du buf stelde enkele vragen en concludeerde dat ik geen psychose had. Mijn hoofd explodeerde van het ontwenning-symptoom “indringende herinneringen” en toen heb ik alles verteld wat in mij zat. Ik heb dingen/ervaringen verteld die ik liever voor mijn eigen en privé had willen houden. Ondertussen voelde mijn lichaam nog steeds angstig/paniekerig aan veroorzaakt door een disbalans tussen de neurotransmitters: glutamaat en gamma amino-boterzuur. Later heb ik nog gelezen dat deze disbalans een veroorzaker kan zijn voor epileptische aanvallen. Hier schrok ik nog wel van. Ik leefde op dit moment in mijn eigen wereld. Ik was er heilig van overtuigd geraakt dat ik borderline had en ik was er nog blij mee ook. Het was alsof ik hiermee kon plaatsen waar ik last van had. Hiermee kon ik het gaan oplossen. Ik zat extreem zwaar verward thuis en dacht dat ik minstens een jaar lang intensief therapie moest gaan volgen en dan moest het nog maar blijken of ik beter zou worden. Ik was echt helemaal de weg kwijt. Later had ik nog een afspraak met mevrouw, xxxxx. Op mijn 16de was ik met twee van mijn beste vrienden die ik kende vanaf de basisschool uit groep 2 op een verjaardag van één van hun broers. Jong, dom en onbezonnen hadden wij in een dronken bui een klein brandwondje gemaakt op de bovenkant, boven onze polsen (niet waar de aders zitten). Dit hadden wij symbolisch gedaan als een soort uiting van een hele hechte band/vriendschapsrelatie. De volgende dag toen ik wakker werd vond ik dit best wel een domme actie. Wat ik nog veel dommer vond is het volgende: Op een afspraak met mevrouw, xxxx heb ik dit geïntrepreteerd als een vorm van auto-mutilatie bijbehorend tot de persoonlijkheidsstoornis: borderline. Achteraf is dit natuurlijk grote onzin. Ik deed dit immers niet om emoties/gevoelens weg te drukken en/of endorfines vrij te maken. Ik kon hier niks aandoen, ik was extreem zwaar verward van alles wat ik ervoer. Ik zat namelijk met een waslijst aan benzodiazepinen ontwenning-symptomen en er was niemand die mij hier voorlichting of uitleg over gaf. Zelfs niet in een kliniek met “experts op het gebied van middelenmisbruik”. Dit bovenstaande vond ik echt heel erg heftig om over mijn eigen te lezen. Ik heb een schriftelijk verzoek ingediend tot vernietiging van mijn dossier. Dit verhaal heb ik ook opgeschreven om deze nare en heftige periode goed te kunnen verwerken en af te sluiten. Ik ben van mening dat “kliniek” met hun dossier over mij een vertekend beeld neerzet van de werkelijkheid en van mij als mens en persoon. Ik heb gelezen bij mijn profielomschrijving man (27) wordt bij hevige stress: angstig, paniekerig, boos, druk in hoofd en staat bekend met auto-mutilatie. Ondertussen zat ik met hele zware lichamelijke en geestelijke afkickverschijnselen van de benzodiazepinen. Toen dit over mij werd geschreven was ik lichamelijk en psychisch aan het lijden van een disbalans in mijn hersenen. Een verward mens met een angstig/paniekerig lichaam die zelf niet eens mocht kiezen aan wat hij wilde denken. Hij werd gedwongen door zijn eigen hersenen 60 seconden in één minuut, 60 minuten in één uur, 24 uur in één dag te denken aan zijn meest naarste ervaringen uit zijn leven. Zelfs als hij sliep moest hij hieraan denken. Hij werd gedwongen te denken aan de meeste negatiefste gedachtes die zijn hersenen op dat moment konden produceren. En ondertussen dacht zijn lichaam op dat moment door een disbalans in zijn hersenen dat hij ging sterven. Hij was op dat moment lichamelijk en psychisch aan het lijden. Mijn behandelaren waren op dat moment ongeïnformeerd en slecht op de hoogte. Mijn profielomschrijving is gebaseerd zonder inhoudelijke kennis van zaken op een angstig/paniekerig en een heel erg verward mens, een heel erg verward mens, een verward mens, een mens. Toen ik deze profielomschrijving van mijn eigen las werd ik mijn eigen bewust van het feit dat ik mijn eigen verward gedroeg, verward was, rare gedachtes had en veel denkfouten maakte. Ik schaamde mij op dat moment helemaal dood en wou toen heel diep door de grond zakken. Het was “het moment” dat ik doorkreeg dat er iets niet klopte. Het was “het moment” van bewustwording. Het was “het moment” dat ik besloot te stoppen. Het was alsof op dat moment het licht aanging. “kliniek” liet mij op dat moment voelen als Frankenstein: het monster wat bij hevige stress: angstig, paniekerig, boos, druk in hoofd word en bekend stond met auto-mutilatie en dat is niet wie ik ben.

Ik ben echt heel erg verward geweest van de benzodiazepinen... Ik heb 4 weken lang rondgelopen met de gedachte een persoonlijkheidsstoornis met paranoia te hebben... Is dit gek?

Komt door de afbouw, tijdens het afbouwen voelde ik zelfs als ik sliep mijzelf angstig. Nu ben ik volledig hersteld en is het weg...

Volledig hersteld...

Hoe beschrijf je paniekaanvallen gecombineerd met paranoide waanideeen en verwardheid? Delirium??

Momenteel ben ik 28 jaar en heb ik last van donkerheid in mijn ooghoeken en ook wel onder mijn ogen. Ik ben verslaafd geweest aan alcohol (4 jaar), aan weed (14 jaar) en een jaar lang aan slaappillen.... Nu ben ik clean sinds 2 maanden en vroeg ik mij af, trekt die donkerheid nog weg??? Iemand die dit ervaren heeft? of gezien heeft bij iemand anders?

Ik had gelezen dat door teveel glutamaat en te weinig GABA in het vrees-centrum van je amygdala je paniek-aanvallen en angst-aanvallen krijgt. Dat door teveel glutamaat en te weinig GABA in het geheugen-centrum van je hippocampus je indringende herinneringen en opdringere gedachtes krijgt. Zelfde geld voor je frontale lob waarbij je cognitief leervermogen wegvalt. Iemand die hier meer verstand van heeft?

Ik ben nu gewoon wakker geworden, en kan de slaap niet meer vatten. Wat een troepzooi!!

Ik waardeer jullie feedback wel in ieder geval, no offence.

Het antwoord wat gegeven was, was gebaseerd op het de aanname dat ik moest leren om het zonder te gaan doen. Waarschijnlijk omdat je bang bent dat ik er weer verslaafd aan raak. Het feit is dat ik het eenmalig wou doen alleen vanavond en ik vroeg mij af hoe erg dat je herstel in de weg stond. Als ik weer morgen aanvallen met een hartslag van boven de 110 krijg, dan weet ik het antwoord wel. Ik zie het wel, laat het een wijze les voor mij zijn dan.