Onze huiskamer 9-4-2019

[EefjeJ]

Goedemorgen iedereen

Hoe gaat het met jullie?

Ik heb nu helaas weer een dip, nerveus, angstig, huilen...jullie kennen het wel. Zo moeilijk om erin te blijven geloven en mijn gedachten gaan weer alle kanten uit... Vooral na een paar goede momenten de afgelopen dagen is het dan weer zo'n enorme terugslag als die angst en nervositeit weer terug is. Ik merkte gisteren dat mijn therapeut van ontspanningstherapie ook een beetje twijfelt aan mijn verhaal, ze zegt het niet hoor, maar het is mijn gevoel. Ze ging wel door over de overspannenheid, dat ik daar ook de klachten van kan hebben en dan is die enorme twijfel er weer... Beeld ik het me in? Ben ik echt gek aan het worden? Ik snap het wel dat het voor "buitenstaanders" moeilijk te begrijpen is, als je het zelf niet doormaakt... Mijn moeder is er wel heilig van overtuigd dat dit door de oxa komt, mijn tante heeft het ook gehad zei ze gisteren... Maar ondertussen blijf ik tijdens de angst en depri momenten echt zoooo twijfelen bah... Mijn spieren zijn ook weer een eigen leven aan het leiden, man wat staan die strak, duurt dat lang die spierpijn??
@Annie87 Hoe gaat het met jou nu na vijf weken?

[Annie87]

He lieve Eefje, 

niet twijfelen joh. Wellicht zit er heus wel wat overspannen zijn bij, maar je hebt zoveel verhalen gelezen en gehoord. 

Ik heb het ook heel moeilijk. Trek me terug merk ik. Ook van het forum. Ik merk dat mensen in de omgeving ook zo reageren op mijn verhalen, of nu denken; ja nu weten we het wel. Of misschien beeld ik het me soms in. Maar door de reacties van anderen merk ik dat ik er ook niet meer over wil praten. Ik heb mijn therapie ook afgeblazen. Ik had me aangemeld maar zie niet in hoe ze me kunnen helpen. Ik had een intake maar irriteerde me aan de manier waarop ik aangekeken werd; vol ongeloof  en ik kon werkelijk op elke klacht bijna “ja” zeggen. Ik heb geen zin om allemaal stempels op me gedrukt te krijgen terwijl ik 100% zeker weet dat ik benzo ontwenning heb. Ik ken bijna alle klachten die in de Ashton Manual staan en die klachten had ik niet voordat ik op benzo’s gezet werd en heb ze nog nooit in mijn leven gehad. Ik wil ook niet meer praten met artsen merk ik. Ik heb mijn verhaal al zo vaakverteld. Ik heb wel echt het idee dat mijn moeder en zus mij serieus nemen. Dat is heel fijn, die hebben ook meerdere dingen gelezen of filmpjes gekeken die ik heb doorgestuurd. Zo lief! Er zijn mensen die dit hebben meegemaakt die werkelijk niemand hadden die hun geloofde en iedereen zijn kwijtgeraakt. Dat vind ik zo erg als ik dat hoor/lees. Het onbegrip van artsen, de onwetendheid vind ik doodvermoeiend, het is namelijk wel bekend. Downregulatie treedt op bij verslaving. Op diverse websites staat het en het post ontwenningssyndroom is ook wel bekend in de medische wereld. En toch, willen artsen het niet zeggen. Ik weet niet wat dat is en eigenlijk ben ik inmiddels zover dat het me niet meer interesseert. Ben de discussies zat. Ik probeer er mijn eigen weg in te vinden en dat is heel moeilijk. We hebben een aandoening die niet erkend wordt door de medische wereld. Gister ben ik een stuk gaan rijden, alleen en heb op het strand gezeten en ergens een kopje muntthee gedronken. Had er gemengde gevoelens bij; vanwege al mijn klachten kan ik er niet echt van genieten. Normaal gesproken vind ik het heerlijk om naar het strand te gaan. Maar aan de andere kant dacht ik: zo dat heb ik toch maar even gedaan; drie kwartier gereden en drie kwartier terug. En dan bedenken dat ik 7 weken geleden nog niet eens kon lopen. En al 4 maanden geen auto kon rijden. Nee echt letterlijk, ik kon niet meer de straat op, niet vanwege angst, maar complete uitputting ofzo. En dat geeft me dan toch kracht. Ik geloof echt dat mensen hiervan genezen, ik weet alleen niet hoe lang het duurt want elk verhaal is anders. Gister heb ik het interview met Don Killian gezien. Dat is zo herkenbaar, ook zijn manier van ermee omgaan herken ik; hij zegt ook dat hij zichzelf steeds eraan herinnerde dat hij beter ging worden want hij las ook elke dag verhalen van de mensen die genezen waren. Die printe hij zelfs uit. Dat doe ik ook heel veel. Ik heb eigenlijk heel veel suïcidale gedachtes en ik merk dat ik die ook niet wil delen hier. Ik wil anderen niet ontmoedigen. Maar als ik die verhalen lees dan geloof ik die mensen echt. En ik zeg het elke dag tegen mezelf; er komt een dag dat je beter bent. Alle benzo survivors zeggen het. Of het nou 1jaar duurt, 2 jaar of 3 jaar. En ik benoem ook steeds tegen mezelf welke dingen steeds minder vaak voorkomen of minder hevig aanwezig zijn. Want ik merk in bepaalde dingen wel verschil. Het gaat alleen zo ontzettend langzaam. Maar het is er wel. Ik ben bijvoorbeeld minder vaak misselijk, minder vaak duizelig. Ik weet nog dat ik zo extreem duizelig was dat ik het gevoel had dat ik de hele dag door rondjes draaide of zeeziek was. Ik probeer me te focussen op de dingen die wegtrekken. 

Probeer voor jezelf te kijken naar wat jou echt helpt. Helpt het om met zo’n therapeut te praten? Ga er dan mee door. Voel je je onbegrepen en levert het frustraties op? Misschien kan je dan uiteindelijk beter stoppen. 

Dikke knuffel 

stop met twijfelen. Je onderbuik gevoel heb je niet voor niks. 

[Annie87]

Weetje Eefje, tegen mij werd gezegd dat ik overspannen was. Ik twijfel eraan of ik ooit overspannen ben geweest. Mijn probleem begon met plassen; moeilijk plassen, blaasontstekingen en constant pijn en aandrang. Daardoor ging ik niet lekker in mijn vel zitten. Logisch want dit had een impact op mijn hele leven, probeer maar eens iets leuks te doen als je wel 20x per dag naar het toilet moet. Constant druk maken tijdens sociale activiteiten; waar is het volgende toilet? In de nacht onderbroken nachten vanwege het vele plassen. Natuurlijk ging ik me zorgen maken. Diverse nare onderzoek volgenden waar niks uit kwam. Ik heb destijds gedacht dat het kwam door de levocetirizine die ik slikte. Mictie klachten staat in de bijsluiter en mijn klachten zijn ongeveer een maand na starten met dit middel begonnen. Volgens mijn huisarts destijds was dit onmogelijk (maar natuurlijk!). Ik ben wel gestopt met de levocetirizine. Heb toen nog gevraagd hoe lang dat zou moeten duren als het een bijwerking zou zijn. Hooguit 2 weken werd gezegd. Binnen 2 weken werd het niet beter. Ondertussen werd ik op allerlei blaasmedicatie gezet. Eerst vesicare. Duizeligheid volgde, een paniekaanval, wazig zien. Ik kreeg veel klachten die ook als bijwerkingen staan bij de vesicare. Vesicare hielp niet. Volgende blaas medicijn; Betmiga. Daarop lag ik aan de ECG; abnormaal hoge bloeddruk en hartkloppingen. Huisarts zei; je hebt een paniekaanval. Toen volgde de clonazepam. Nou ja, de rest is wel bekend. Achteraf denk ik alleen maar; ben ik wel overspannen geweest? Is niet alles veroorzaakt door rotzooi? Alle klachten die ik had werd afgedaan als spanning, maar ik kreeg steeds meer medicijnen en steeds meer klachten. Ik heb later nog uitgezocht hoe levocetirizine werkt; het werkt op acethylcholine  (neurotransmitter), en die zorgt toevallig ook voor de uitscheiding. Als acethylcholine en dopamine verstoord zijn, kan je plasklachten krijgen. Goh, verrassend. Nu pas denk ik; als ik al ruim een half jaar levocetirine slikte en dit de werking tussen die 2 neurotransmitters beïnvloed, zal dat ook wel langer duren dan 2 weken om dat te herstellen. 

Het enige wat ik nog slik is de anti conceptie pil. Verder wil ik niks meer. Ik denk achteraf dat al mijn gezondheidsklachten door medicatie veroorzaakt is. De blaasklachten zijn nu juist bijna over. Inmiddels heb ik natuurlijk wel vele klachten die door het ontwennen van de benzo’s komen. Overigens heb ik ook weer blaasklachten gehad tijdens benzo ontwenning, ik lees hier dat meerdere dat hebben gehad. 

Achteraf valt alles op z’n plek. Maar dit is iets wat niet te bewijzen is, het is niet meetbaar. Artsen kunnen er daarom denk ik niet zoveel mee. 

Ik ben in elk geval door deze hele geschiedenis anti pil geworden. De klachten die ik had; blaasklachten, slecht slapen, zorgen maken (over mijn aandoening destijds), duizeligheid, wazig zien, een paniekaanval, hartkloppingen....

als je alles bij elkaar optelt, zijn dit idd klachten die ook voorkomen bij overspannen zijn. Maar al deze klachten staan ook bij bijwerkingen in de bijsluiters... en ik weet nog dat ik destijds zei; ik voel me niet overspannen! Ik werk veel, maar ik heb het naar mijn zin! Ik vind mijn baan leuk. Al was het wel heel erg druk. Ik maak me alleen maar druk om die blaasklachten. Pfff ik heb me denk ik heel wat aan laten praten. 

[EefjeJ]

@Annie87 Allereerst wat super goed van je dat je naar het strand bent gereden! Dat heb je inderdaad toch maar even gedaan
Ik had inderdaad al een beetje het idee dat je je wat terug trok, meestal was je hier vaker aanwezig...het is ook zo verschrikkelijk moeilijk en wat naar zeg dat je suïcidale gedachtes hebt, erg heftig...daarnaast ook nog erg depri/angstig/nerveus? Erg goed dat je je focust op de dingen die minder zijn geworden!
Ik vind het ook zo moeilijk en toch ook nog moeilijk te geloven dat een paar weken oxa dit met mij kunnen doen. Ik ben met vlagen zo vreselijk moe, nog erger als tijdens mijn overspannenheid. Ook als ik maar even lichamelijk bezig ben ga ik zweten en wordt ik soms duizelig... De klachten wekken bij mij ook weer angst op, als ik dan bijvoorbeeld duizelig wordt dan wordt ik ook gelijk nerveus/angstig... Waarom dat gebeurd weet ik niet, vervelend is het wel... Ik kan zo ontzettend verdrietig worden van het feit dat ik nu zo ben en ik wil zo ontzettend graag weer mezelf zijn en dingen ondernemen zonder spanning. Nog steeds blijf ik maar piekeren en malen of het allemaal wel klopt, zoveel spanning in mijn lijf pffff
De therapie vind ik op zich wel erg prettig, vooral de oefeningen, gisteren heeft ze mijn nek helemaal los gemaakt. Ik had al dagen hoofdpijn en gister een stuk minder. Donderdag start ik bij een psycholoog, daar zie ik ook wel een beetje tegenop, want wat gaat zij zeggen... Naja ik ga er in ieder geval wel naartoe en ik zie wel. Ik wil eigenlijk wel wat handvatten voor die angst...
Lieve Annie hou vol, je bent een topper!

[Annie87]

Thx Eefje, 

ben net bij body stress release geweest. Is in elk geval heel ontspannend. Nu rustig aan doen, zodat het nog even kan doorwerken. 

[doorbijter]

Lieve dames, jullie zitten er nog steeds behoorlijk in, lees ik. Ik vind het zo knap dat jullie er gewoon keihard doorheen gaan, zo goed en zo kwaad als dat soms gaat. Wees trots op jezelf en blijf geloven dat het ooit veel beter zal gaan, hopelijk over niet al te lange tijd. Ik hoop dat ik ook dat lef heb en niet weer terug zal grijpen op de makkelijkste weg. Ik ben deze x iig goed voorbereid.

Zelf heb ik 2 redelijke dagen gehad. Vanmorgen 1,5 uur op t zkh met jongste zoonlief gezeten (niks ernstigs hoor) en dat ging eigenlijk heel goed.  En begin dan weer meteen te twijfelen of ik volgende week al wel zal overstappen op dia, gezien de komende vakantie. Of msc toch nog eerst een kwartje lora er af.......Grrr, eerst maar eens kijken of t zo blijft gaan. 

[Annie87]

Thx lieve @doorbijter

lastig he die twijfel. Ik heb maandenlang werkelijk elk uur getwijfeld om over te stappen op de diazepam. Maar ik durfde niet. Dus ik snap die twijfel zo goed. Gelukkig dat het nu weer iets beter met je gaat.