Doorzoek de gemeenschap

Hallo allemaal! Ik zal mij even voorstellen. Ik ben Cherry (niet mijn echte naam), vrouw van 29 jr. Op 1-05-2021 ben ik bevallen van een prachtig dochtertje. En daar begint gelijk ook mijn verhaal. Direct na mijn bevalling kreeg ik enorme angst en paniek (ik draag al 13 jaar een angststoornis “agorafobie” met paniekaanvallen met me mee). Het was zo heftig dat ik hele dagen in volle adrenaline zat en vrijwel niets kon. Ook slapen lukte niet. Ik was hele nachten wakker. Uit wanhoop riep ik naar iedereen dat ik niet voor mijn dochtertje kon zorgen en dat ze ergens anders heen moest, want ze was me teveel. Natuurlijk voelde ik mij een afgrijselijke moeder en ik bleef me ook maar verontschuldigen naar mijn dochtertje toe. Ook riep ik dat ik iets nodig had om te kunnen slapen want anders zou ik gillend gek worden. Daar is “gelukkig” gehoor aan gegeven en de kraamverzorgster en verloskundige maakten zich hard om bij de huisarts iets van medicatie te regelen zodat ik in ieder geval wat kon slapen. De huisarts heeft, gezien de staat waarin ik verkeerde, de crisisdienst gestuurd. De crisisdienst kwam die avond bij mij langs en heeft mij lorazepam gegeven voor 2 nachten en mij doorgekoppeld naar het IBT-team (intensieve thuisbegeleiding). Die volgende dag kwamen er twee mensen van dat team bij mij thuis en hebben mij voor 5 nachten nog gegeven zodat ik nog even goed zou kunnen slapen. Na 5 nachten kwam er een psychiater langs die mij aanraadde (gezien ik op mezelf nog steeds niet in slaap kwam, ook geen dutjes overdag) voorlopig nog even die lorazepam te slikken zodat ik kon functioneren en voor mijn dochtertje kon zorgen. Ik was het daarmee eens (ik wilde immers normaal de dag door kunnen komen en moeder kunnen zijn). Afijn, zo gezegd zo gedaan. Ik kreeg een recept mee voor de duur van een week. 5mg om te kunnen slapen en zonodig 3x1mg overdag tegen evt. Onrust. Ik heb nooit 5mg ingenomen uiteindelijk. Ik nam voor het slapen 2,5mg in (lagere dosis werkt niet voldoende) en overdag nam ik niks. Ook nam ik het niet IEDERE nacht. Ik sloeg wel eens 2 of 3 nachten over. Na die week kreeg ik weer een recept met de mededeling om 5 dagen achtereen in te nemen en daarna 5 dagen NIKS en dat een maand lang. Vond het vrij heftig, maar omdat ik toch al afweek van het recept en het zo sporadisch mogelijk probeerde te nemen dacht ik dat ik geen verslaving zal krijgen. Nou, dus wel. 3 maanden later heeft de lorazepam mij te pakken. Na 6 nachten niks genomen te hebben en ik mij heel slecht begon te voelen dacht ik 4 dagen terug ‘weetje wat, ik neem gewoon even 2 nachten iets in zodat ik er weer tegenaan kan en dan weer een week niet’. Na dag 2 niks ingenomen te hebben (dit was gisteren) begon ik ineens in de nacht enorm te zweten, inwendig te trillen, de vreselijkste paniekaanvallen te krijgen die ik ooit in mijn leven heb gehad, dissociatie, extreme duizeligheid, flikkeringen voor mijn ogen, gevoel van weg te vallen, gevoel alsof mijn keel werd dichtgeknepen, enorm opgejaagd gevoel. Ik wist meteen dat dit niet een normale paniekaanval was. Ik was verslaafd geraakt aan dit rotspul. Dit hield gister ook de hele dag aan. Ik kon niets meer, alleen nog maar liggen en door een hel gaan. Mijn moeder heeft gister de zorg over mijn dochtertje overgenomen. Dit kan niet zo! Ik kan dit nu niet hebben.. Ik moet voor mijn 3mnd oude dochtertje kunnen zorgen, maar dat kan ik nu bijna niet meer. Toen ik haar gister in bad moest doen viel ik bijna om. Vannacht heb ik dus besloten (na lang getobt te hebben en op deze site gekeken te hebben) om het maar in te nemen (een half tabletje van 1,25mg, die overigens onvoldoende werkt bij mij) en niet cold turkey te stoppen, maar hopelijk (als mijn huisarts begrip kan opbrengen) dit heel langzaam af te gaan bouwen. Graag zou ik met mensen hier in contact komen die nu door dezelfde hel heengaan of hier succesvol vanaf zijn gekomen en mij hierin willen ondersteunen. Ook evt. Moeders die zich hierin herkennen zou ik graag mee in contact komen. Ik ben ook heel veel alleen en heb weinig aanspraak. Dat zorgt dat ik heel vaak met mezelf en mijn gedachtes moet dealen. Alvast enorm bedankt!

https://www.benzo.org.uk/amisc/dutchmanual.pdf https://www.drbeeker.nl/benzoconversie.pdf https://www.werkenindeouderengeneeskunde.nl/2011/01/tip-omrekentabellen-medicatie/ http://bzo.spes-lavaux.ch/TaperPlan.htm https://www.cinderella-tx.org/nl/taperingstrips-voorschrijven-en-bestellen/ http://www.benzobuddies.org/forum/index.php?topic=66397 http://www.benzobuddies.org/forum/index.php?board=145.0 https://www.benzo.org.uk/ https://www.benzo.org.uk/support.htm https://www.benzo.org.uk/links2.htm http://cepuk.org/2014/01/15/ian-singleton-talks-about-the-withdrawal-process/ https://www.benzofree.org/benzofreepodcast/ http://w-bad.org/ http://www.benzobuddies.org/forum/index.php?topic=156111.0 https://www.tijdschriftgedragstherapie.nl/inhoud/tijdschrift_artikel/TG-2015-2-7/Prevalentie-en-behandeling-van-benzodiazepineverslaving https://www.brijder.nl/onze-locaties/brijder-web/aanmelden-en-contact/team-alphen-aan-den-rijn/erik-paling

Vandaag ben ik weer gestopt met gokken. Dit na weer een zelfdestructieve 3 daagse die mij € 3400,- heeft gekost. De zoveelste dure les. Ik snap het niet meer. Waarom ik zo nodig moet gokken. Ik heb een goede baan. Kan ruim rondkomen, tenminste als ik niet gok. Ik hoop dat dit forum, mij iets brengt. Steun van mede lotgenoten. Misschien tips. Het is een akelig geheim. Ik ben een 40 jarige man die zijn vriendin niet meer recht in de ogen kan kijken. Ik hoop dat het van mij afschrijven en het krijgen van reacties zal helpen om te blijven stoppen. Ik kijk uit naar jullie ervaringen. Alvast bedankt!