ntl88

@Lonster1Dankjewel, ik moet denk ik ook even kritisch zijn wat wel en niet lukt. Ik begin nu langzaam bij te komen en weer iets rustiger te worden. De impact die het daarna op mij heeft is het eigenlijk niet waard. Ik accepteer nu wel dat ik zo in elkaar zit, maar toch ik merk dat ik best vaak over mijn grenzen heen ga omdat ik veel situaties nooit nuchter heb ervaren. Ik ben hier nog erg zoekende in.

De titel is misschien wat vreemd maar ik zal het eens uitleggen. Ik heb jarenlang alcohol gebruikt om mee te kunnen doen met sociale gelegenheden zoals feestje etc. Ik had nogal last van prikkels bij feesten wat vaak resulteerde in angst en paniek aanvallen. Nadat ik op een gegeven moment alcohol in ben gaan zetten werden mijn klachten aanzienlijk minder. Dit resulteerde uiteindelijk in een verslaving en een afhankelijkheid van alcohol in alle sociale gelegenheden. Nu ben ik inmiddels 3 jaar en 25 dagen gestopt met drinken en dat lukte mij door de corona maatregelen waarschijnlijk makkelijk dan onder normale omstandigheden. Gisteren was dan de dag aangebroken dat ik voor het eerst nuchter een vriendendag had. Het positieve wat ik merkte is dat ik mijn paniek redelijk onder controle had. Maar de angst en vooral het gevoel te hebben in een totaal andere taal te spreken waren echt enorm zwaar. Ik ben dan ook totaal gesloopt en ik heb enorm veel begrip gekregen voor het feit dat ik al die jaren zoveel gedronken heb. Ik heb net een paar minuten zitten janken omdat ik emotioneel totaal gesloopt ben van zo'n dag. Deze ervaring heb ik tot nu toe elke keer na elk feestje waar ik heen ga. Ik heb veel hulp gehad voor mijn problemen rondom autisme maar ik moet eerlijk zeggen dat ik vaak heb gemerkt dat de boekenwijsheid van de hulpverlener nooit echt overeenkwam met hoe ik de wereld daadwerkelijk ervaar. Dit is geen verwijt maar vooral een constatering. Ik ben bij de grootste autisme expert van Nederland geweest, dit heeft mij wel wat inzicht gegeven maar uiteindelijk heb ik het sociale vraagstuk nooit op kunnen lossen. Waar ik nu vooral benieuwd naar ben is, zijn er meer mensen met autisme op dit forum die alcohol hebben misbruikt om met autisme om te kunnen gaan? En hoe gaan jullie er nu mee om in nuchtere toestand? Heeft er iemand tips op gebied? Ik heb hierboven er alles even uitgegooid dus misschien dat het soms wat onsamenhangend is.

Ik ben vanaf vandaag voor een korte periode bij mij ouders en ik heb de baas gebeld want ik zit er nogal doorheen heb nu in ieder geval deze week vrij. Nog steeds niet gedronken dus dat gaat goed. Maar toch wel even gezorgd dat ik nu niet alleen ben zodat dit ook zo blijft.

Welkom Rob, Die kilo's afvallen zijn erg herkenbaar. Ik was binnen een jaar zo'n 20 kilo kwijt. En wat @Cleo66zegt herken ik ook verhalen lezen over de schade die de fles aanricht is voor mij ook vaak erg helpend.

@Roberto Ik blijf zeker stoppen en ik zal er dan ook alles aan doen om nuchter te blijven. Ik moet daar op dit moment alleen wat meer hulpmiddelen voor inzetten. Ik heb in ieder geval gemerkt dat schrijven op dit forum mij wat rust heeft gegeven in mijn hoofd.

@Noortje72 Welkom, Die blackouts en de stress die dat veroorzaakt zijn zeer herkenbaar. Goed dat je hebt besloten te stoppen. Een tip maak het stoppen met drinken makkelijker door voor jou te halen doelen te stellen. Dus niet ik ga nooit maar drinken maar ik ga nu twee maanden niet drinken. Dat maakt het vaak wat makkelijker om vol te houden. En blijf schrijven ik heb er gisteren ook even alles uit gegooid op het forum en dat heeft mij enorm veel rust gebracht.

@claudius Dan gooi ik er ook maar meteen alles uit: Ik ben 33 jaar ik woon alleen al heb ik wel elk weekend een hond die ik samen met mijn ex deel. Ik heb altijd al veel moeite gehad met sociaal contact. Ik had toen ik klein was al vrij vroeg in de gaten dat ik anders was dan andere kinderen. Ik begreep vooral het gedrag vaak niet. Wel kon ik dat gedrag prima kopieren al merkte ik wel dat anderen mij vaak wat vreemd vonden. Mijn ouders hebben mij dan ook moeten pushen om in het weekend uit te gaan anders had ik mij waarschijnlijk veel meer afgezonderd dan ik al deed. Iets wat mij tot de dag van vandaag is bijgebleven is toen ik 16 was en 's nachts naar huis fietste. Ik was bijna thuis en behoorlijk aangeschoten. Toen ik bijna thuis was had ik 1 gedachte in mijn hoofd en dat was dat mijn drankgebruik uiteindelijk een probleem ging worden. Ik merkte namelijk dat ik het steeds meer deed om mijn sociale angst en angst in het algemeen te onderdrukken. Op dat moment was het alleen in het weekend. Jaren later toen ik uiteindelijk geld ging verdienen werd het eigenlijk alleen maar erger en raakte ik de controle eigenlijk alleen maar mee kwijt. Maar toch kreeg ik het voor elkaar om een relatie op te bouwen met een vrouw en die sociale controle hielp even om de boel onder controle te krijgen. Uiteindelijk voerden om de zoveel maanden weer gesprekken over mijn drankmisbruik want het werd weer erger daarna hebben we zeer strikte afspraken gemaakt en ging ze mij meer controleren. Aan het eind van de relatie ging het drankgebruik zelfs beter alleen kampte ik met ernstige depressies en had ik last van paniekaanvallen(Ik liep al 10 jaar af en aan bij diverse hulpverleners). Deze psychische problemen trok zij uiteindelijk niet meer dus zijn we uit elkaar gegaan. Daarna kreeg ik uiteindelijk mijn eigen apartement dus daar ging alle sociale controle. Toen was de controle dus ook weg en ging kreeg het drinken prioriteit nummer 1. Ik zocht continu wel een ander excuus om veel te drinken. 1 van de laatste maanden dat ik dronk had ik een bruiloft in spanje en deelde ik een week lang een appartment met mijn familie. Ik was die hele week ontzettend gespannen want ik merkte dat ik niet "genoeg" alcohol binnen kreeg en dat dat ook moeilijk ging door alle sociale controle de hele dag door. Toen ik uiteindelijk terug was in nederland 's nachts wilde ik dan ook zeker doorrijden naar huis omdat ik op dat moment toch echt meer alcohol nodig had. Ik heb daarna de hele week vrij veel gedronken want het was kermis in het dorp. De laatste dag van de kermis uitgeslapen en daarna een biertje gepakt voor onderweg en weer op de fiets. Wat mij vooral opgevallen is het laatste jaar dat ik dronk is alle waarschuwingen van mijn omgeving en ook dat als ik flink gedronken had dat ik erkende dat ik een drankprobleem had en dat ik hulp nodig had. Die laatste kermis dag was dan ook de laatste dag dat ik gedronken had. Ik kreeg op de terug weg een ongeluk, ik viel vol op mijn gezicht midden op straat. Daarna ben ik bij de eerste hulp beland(Ik was daar voor de 2e keer in korte tijd) en toen barste ik ineens in huilen uit en was ik er helemaal klaar mee. Ik zei toen tegen mijn zus die bij mij was en tegen de dokter dat dit de laatste druppel was en dat ik hulp ging zoeken. De volgende dag heb ik dan dan ook direct gedaan. Ik heb niet echt gelet op wat ik getypt heb dus het kan een wat warrig verhaal zijn.

@Claudius Goed dat je met zo'n onderzoek bezig gaat het heeft mij veel opgeleverd. Ondanks dat ik daarnaast een drankprobleem had en het dat niet oploste was dat wel en heel belangrijk onderdeel om mezelf te kunnen snappen en daarna te accepteren.

@Bob Ik heb hier jammer genoeg niet veel in de buurt zitten. Er zit 1 groep van Tactus op 25 km afstand en 1 groep van de AA op 10 km afstand. Ik weet van mezelf dat ik met groepen sowieso tijd nodig heb dus ik zal niet zo heel snel een oordeel vellen. Ik zal de komende tijd ook zeker wat tijd doorbrengen op dit forum wie weet wat mij dat kan brengen.

@ClaudiusDankjewel:)

Hallo allemaal, Het is nu 2 jaar 2 maanden en een week dat ik gestopt ben met drinken. Ik heb mij toen ook aangemeld bij dit forum maar ik heb er toen eigenlijk niets mee gedaan. Ik dacht op dat moment dat ik mezelf wel kon redden en dat die schreeuw om alcohol wel zal verdwijnen. Inmiddels ben ik dus meer dan 2 jaar verder. Ja ik ben nog steeds nuchter, maar ik ben er inmiddels wel achter dat de schreeuw om alcohol helemaal niet verdwijnt maar telkens weer terugkomt van vakantie. Het is nu al een tijdje dat ik merk dat het weer terug is van vakantie. Het probleem is nu vooral dat ik niemand heb waar ik dit echt mee kan delen. Het is mij namelijk opgevallen dat mensen die deze situatie niet hebben doorgemaakt er vanuit gaan dat als je maar lang genoeg nuchter bent dat het makkelijker wordt en het probleem vanzelf verdwijnt. Ik heb een hele goeie band met mijn ouders en mijn zus en ik dacht dat dat voldoende zou zijn om hiermee om te gaan. Maar ik merk meer en meer dat ik het niet kan delen met mensen die het niet snappen en dat doet mij nogal pijn om dat over de mensen te schrijven wie mij het meest dierbaar zijn. Ze hebben mij altijd gesteund wat er ook gebeurde(Veel psychische problemen) ook toen ik stopte met drinken. Nu zit ik er sterk over na te denken om naar een AA meeting te gaan. Mijn vraag hier wat zijn jullie ervaringen met dit soort meetings. Heeft een meeting je bijvoorbeeld goed gedaan? Of heeft het je juist helemaal niets gebracht. Toen ik stopte wilde ik namelijk absoluut niet naar zo'n meeting aangezien ik sociaal contact nogal lastig vind(Autisme). Nu begin ik me toch af te vragen of het me misschien toch wel wat kan brengen. Misschien niet helemaal de categorie voor dit bericht, maar er kwam nogal andere tekst uit mijn handen dan ik eigenlijk had willen typen.