Vladimir

De Kerstdagen Het blijkt echt wel gewerkt te hebben. Als ex-programmeur heb ik mijzelf wel degelijk "geherprogrammeerd". Vanaf 2 september heb ik mij enkele weken intensief bezig gehouden met klassieke muziek, optredens en ander vertier. Plekken waar ik normaliter geen alcohol tot mij nam. Ik was vooral een thuisdrinker. Nu, met de feestdagen liggen er natuurlijk legio valkuilen. Ik kan ook mijn partner niet droogleggen omwille van mij, vind ik. Dus heb ik ons voor kerstavond een fles roze cava gekocht. En 2 kleine flesjes (100ml), speciaal gevuld. Eéntje met Amaretto, waar zij zo dol op is. Eén met cognac, iets wat ik zo lekker vond bij de koffie. De Test Koken is mijn pakkie-an. Voor kerstavond had ik dan ook een heerlijke maaltijd bereid. Mijn vriendin vroeg om de fles cava al te mogen openen. Die was dus al leeg, nog voordat we aan tafel gingen. Gelukkig vooral door haar; ik heb mijzelf 3 glaasjes uitgedronken. (van die champagneglaasjes, met die 5cl-inhouden, u kent ze wel) Na het eten, bij de koffie en een goede film, kwam de Amaretto en cognac boven tafel. Zij heeft genoten van haar flesje, en tegen het einde van de avond was alles op. Met mijn eerste glas cognac echter, heb ik de hele avond gedaan. En toen was het nog niet leeg (30ml, er staat nog 70ml). De laatste 2 teugen, om het glas leeg te krijgen voor we naar bed toe gingen, deden zelfs mijn maag bijna omkeren. Ik ben duidelijk niet meer geïnteresseerd in alcohol... Vladimir. ps. En verlangen naar meer? Neen, eerder een ziekelijk gevoel als ik denk aan die cognac.

De Kerstdagen Het blijkt echt wel gewerkt te hebben. Als ex-programmeur heb ik mijzelf wel degelijk "geherprogrammeerd". Vanaf 2 september heb ik mij enkele weken intensief bezig gehouden met klassieke muziek, optredens en ander vertier. Plekken waar ik normaliter geen alcohol tot mij nam. Ik was vooral een thuisdrinker. Nu, met de feestdagen liggen er natuurlijk legio feestdagen. Ik kan ook mijn partner niet droogleggen omwille van mij, vind ik. Dus heb ik ons voor kerstavond een fles roze cava gekocht. En 2 kleine flesjes (100ml), speciaal gevuld. Eéntje met Amaretto, waar zij zo dol op is. Eén met cognac, iets wat ik zo lekker vond bij de koffie. De Test Koken is mijn pakkie-an. Voor kerstavond had ik dan ook een heerlijke maaltijd bereid. Mijn vriendin vroeg om de fles cava al te mogen openen. Die was dus al leeg, nog voordat we aan tafel gingen. Gelukkig vooral door haar; ik heb mijzelf 3 glaasjes uitgedronken. (van die champagneglaasjes, met die 5cl-inhouden, u kent ze wel) Na het eten, bij de koffie en een goede film, kwam de Amaretto en cognac boven tafel. Zij heeft genoten van haar flesje, en tegen het einde van de avond was de Amaretto op. Met mijn eerste glas cognac echter, heb ik de hele avond gedaan. En toen was het nog niet leeg (30ml? Er staat nu nog 70ml op de kast) De laatste 2 teugen, om het glas leeg te krijgen voor we naar bed toe gingen, deden zelfs mijn maag bijna omkeren. Ik ben duidelijk niet meer geïnteresseerd in alcohol... Vladimir. ps. En verlangen naar meer? Neen, eerder een ziekelijk gevoel als ik denk aan die cognac.

Het is elke avond weer een gevoel van overwinning. Als ik naar het toilet ga, voordat ik ga slapen, kan ik voorover hangen tegen het handdoekenkastje dat er boven hangt. Zo met mijn voorhoofd tegen het geplastificeerde deurtje. Zo'n typische mannen-ik-ben-dronken-houding. Ook wel een goede evenwichtsoefening, om niet naast de pot te pissen. Dat staat heerlijk, ook als ik gewoon moe ben. En niet sta te wiebelen en gewoon een goed evenwicht heb. En dan denk ik automatisch: "há, mijn pis is sterk okergeel, van het afval, niet waterig van de drank!" En dat geeft een overwinningsroes, elke avond weer... Slaap lekker allemaal!

Hé woman, indeed. En volgens mij is de enige 'flashback' die echt wel werkt, die van een andere ziel met jou aan tafel. Met 2 (of 3, of 5) even de tijd vergeten. Met 2 in elkaars ogen verdrinken. En dat ook als enige compromis accepteren... @ziza: de emoties, inderdaad. Een tranquillizer helpt emoties te onderdrukken. Zoals een joint helpt gedachten te verdrijven.

Weet je wat voor mij één van die (gezonde) triggers was? Ook mét alcohol is het perfect mogelijk om een -voor anderen- respectabel leven te leiden. Kijk maar naar Michel Daerden, bijvoorbeeld. Notoir alcoholist en toch afdoende sociaal geëngageerd om te blijven functioneren. Dus had het voor mij geen zin meer om voor de buitenwereld te stoppen. Die respecteerden mij voor wat ik waard was. Zeker in dat dorp-waar-ik-niet-van-houd; zoals verteld is drank hier een grote drijfveer. En in de perioden dat ik minder dronk, verzette ik bergen, zodat ik in de perioden dat ik meer dronk op halve kracht mocht draaien. Het was het degoût dat ik op den duur kreeg van steeds weer diezelfde roes en de kwalen die dat op den duur met zich meebracht. Vooral die roes; op een gegeven moment werd het gewoon saai om weer met de zoveelste trappist voor mijn neus afwezig te zijn. Een sleur. En als ik èrgens niet tegen kan, is het dat.

@Kirky: waakzaamheid is my middle name. "Weariness" is een mooi woord in het engels. 1000x sterker dan het zo benepen "met mate". Vromer dan de paus is niemand en wellicht zal ik hervallen (al verwacht ik het niet) Toch denk ik dat ik mijn lesje qua alcohol wel geleerd heb. 1 trappist drinken/denken (what's the difference? - ik denk, dus ik ben-) is gegarandeerd een week van mental rejection. En die tijd heb ik er gewoonweg niet meer voor over. Of ik eindig onder een brug in Parijs, dat zou ook nog kunnen. Nadat alle dromen zijn gefaald en ik op mijn 55e voor de laatste maal ben genaaid en beroofd van het laatste restje eigenwaarde, samen met de schamele bezittingen die ik dan nog heb... Dat risico loop ik altijd, al denk ik, door de drank nu overwonnen te hebben, die kans serieus verkleind te hebben En het is zoals Wittgenstein zegt: "Wovon man nicht sprechen kann, darüber muß man schweigen" Praten over het risico van terugval tegen mensen in een progressie is hetzelfde als tegen iemand zeggen dat hij/zij niet mag denken aan beige pluche beertjes, chimpansees of roze olifantjes. Denk ik. Praten over terugval is bedoeld voor mensen die hervallen?

It's weird. Een week of 2 geleden had ik nog even een opflakkering van angst. Een advocaat geproefd, gezien hoe de herinnering mensen verslaafd kan houden en mijzelf de gemiste kans van een eerlijke trappist niet vergeven. En nu, terwijl ik toch door een behoorlijke crisis ga (welke niet het gevolg is van de drank; eerder andersom) mis ik het spul gewoon niet. Ik ben weer mijn oude, vertrouwde zelf, met mijn nukken en mijn kwalen, mijn nachtbraken en mijn inzichten. Ik leef weer, al is dat in het dorp-waar-ik-niet-van-houd geen pretje. En blijkt maar weer eens dat de angst voor het onbekende veel angstaanjagender is dan het onbekende zelf. Na een jaar lang mijzelf te hebben opgepompt om definitief met dat vergif te stoppen, heb ik er uiteindelijk verwonderenswaardig weinig problemen mee. Ik ben nu bijna 3 maanden alcoholvrij. En ik heb nog nauwelijks last van die 'aanvallen', waarin ik naar de fles zou willen grijpen, puur "for good old sake". het is weg, uit mijn systeem geprogrammeerd en langzaam maar zeker begint het een vage herinnering te worden aan een -gelukkig- niet al te schaamtevolle periode. De dutsen en de builen ben ik nu langzaam aan het wegwerken en de nieuwe Vladimir is gegarandeerd "on it's way to a new life". It isn't that hard at all, it's just hard to imagine...

Na rijp beraad kwam ik er ook achter dat de TROOST ook een belangrijke valkuil is. Is iets niet helemaal verlopen zoals gewenst, en verdien je dus een beloning? Trappistje. Is de dag lang en hard en zwaar geweest en verdien je dus een oppeppertje? Trappistje. Het was in bovenstaand, die trappist die ik 'verdiende', echt wel troost wat ik zocht. Omdat het optreden niet helemaal was zoals verwacht. De week ervoor, tijdens een fotoshoot, was er geen vuiltje aan de lucht. Fantastische dag geweest en geen moment, geen haar op mijn hoofd die er aan dacht een trappist te pakken. Terwijl die show wel góed was, maar zo léég. Gelukkig heb ik dat troostmoment maar overgeslagen. Valkuil nr. 4 dus: TROOST zoeken Bakkie troost (koffie), iemand?

Hoi Tijn, Ik leef nog, zekers. En alcoloos, uiteraard. Gewoon druk bezig met real life, that's all. Nog een laatste update: na een analyse van -ondertussen- 4 of 5 personen blijkt, dat (alcohol-)verslaving niet in de sterren geschreven staat; Zoals altijd is het een zeer subjectief gegeven, gerelateerd aan iemands verleden, heden, toekomst. Verslavingsgevoeligheid is zelfs niet eenvoudig terug te vinden. Het lukt wel, omdat we weten dat we die verslavingsgevoeligheid hebben. De vergelijkende groep, een groep van mensen waarvan we weten dat ze niet verslaafd zijn, geeft echter geen uitsluitsel; zij vertonen dezelfde structuren als de mensen hier online. Dit is een voorlopige conclusie, pin me er niet op vast, maar dit is wel de richting waar het naartoe neigt. tot zover update Feit blijft natuurlijk wel, dat astrologie een leuk, psychologisch ruggesteuntje is tot mensenkennis. Mits goed toegepast, uiteraard. Het is zelfs één van de oudste vormen van psychologie. En daarmee vrij accuraat. Omdat het al zo lang wordt toegepast (mensenkennis hè).

En na 2 maanden droog staan moet ik heel eerlijk bekennen: Na 2 maanden niet roken, is rook gewoonweg smerig. Na 2 maanden niet drinken, is alcohol verleidelijk. Het destillaat wint het duidelijk van de tabaksplant!

Dames, dank voor de waarschuwing. Want inderdaad, nu begint het werkelijke gevecht pas, waarschijnlijk. Ten eerste: ALS ik het mijzelf toesta, is het in een spontane opwelling omdat ik het werkelijk verdien. En niet nog eens, ettelijke dagen later. Dan heb ik het enkel over een superieure beloning, dus niet over een wekelijkse prestatie. Hetgeen mij afgelopen donderdag ten deel was. En ten tweede: of ik 'm nou wel of niet heb gedronken, afgelopen donderdag, maakt blijkbaar niet uit. Want de 'goesting' zindert na. Of is nu pas weer echt actief. Na 2 maanden nog geeneens gedácht te hebben aan drank, is het nu even in volle hevigheid terug. Simpelweg omdat ik mijzelf afgelopen donderdag wilde trakteren op een serieuze beloning en de visioenen van zo'n mooie bokaal met van dat lichte bruine schuim... En omdat ik vorige week, met dat beetje advokaat, de valkuil van de herinnering bovenhaalde voor mijzelf. Nu ja, u weet wel wat ik bedoel. Goed om te zien, die weerslag, het besef. Ik zou niet weten wat een mens zou moeten doen zonder verstand... En hier bijt ik mij wel doorheen, dit is niet de afmarteling zoals vorig jaar. Dit is het besef dat ik echt wel te diep in het glaasje heb gekeken en dus echt wel een te groot gewenningspatroon heb aangeleerd... Thanx Jane, thanx woman!! Als ik iets voor u kan betekenen, pb is gratis hé. En email is eenvoudig uitgewisseld. Groetjes! V.

@Ziza: ik laat ze toe; ik kijk er naar en loop er omheen. Ik hoop dat ik ervan leer, zoals ik dat ook met andere 'valkuilen des levens' doe. Ik hoop enkel niet verloren te lopen in het ontwijken van een valkuil, maar het valt mij tot nu toe alleszins mee. Behoefte aan alcohol? Ja, 1x in de maand, een dag of 2 @Jane: daar is het alcoforum toch voor? @Woman: dank u, graag gedaan Die angst, die ken ik wel. Onbekend maakt onbemind. En ik denk dat dat ook een valkuil is. Juist door niet te drinken en angstvallig de 'vieringen' uit de weg te gaan, blijven we obsessief bezig met die drank. Pas geleden (donderdagavond, 5 nov.) had ik ook zo'n moment. Een viering was op zijn plaats, na een serieuze inspanning (show). En wat is er beter dan een heerlijke trappist, op zo'n moment, om de avond te besluiten? Helaas was er 's nachts om 1 uur niet echt een interessante kroeg in het-dorp-waar-ik-niet-van-houd waar ik die zou willen nuttigen. Of gelukkig. In elk geval heb ik mij niet echt ingespannen om die trappist te vinden. Wel heb ik daar nog 2 dagen last van gehad; die goesting, die trek had ik beter op dat moment met 1 trappist vervuld dan 2 dagen onvervuld op het verlangen te blijven zitten, dunkt mij. Dat is schadelijker (stress) dan die ene trappist. Waarbij ik mij terdege besef dat een valkuil zich dan zou hebben aangediend. En ook dat kan ik enkel maar denken, want ik heb het niet uitgetest. Dat is nog wat anders dan mezelf te gaan laven aan het collectieve dronkenschap wat het kerstfeest tegenwoordig pleegt te zijn, maar goed. Wel heb ik het geluk mijzelf te kunnen antispiegelen aan het-dorp-waar-ik-niet-van-houd; dronkenschap is hier de normaalste zaak van de wereld. En lélijk, lélijk! Ongelofelijk!

Valkuil: De Her-innering Laatst liepen wij over straat in het-dorp-waar-ik-niet-van-houd, op zoek naar een plek om een kop koffie te drinken. Da's niet eenvoudig, om in dat dorp een leuke, aangename plek te vinden om rustig een kop koffie te drinken. Uiteindelijk, na een uur dralen, toch een plek gevonden. Simpele kroeg, in het weekeinde een 'danstempel' (ahum), op deze donderdagavond slechts 6 bezoekers, gedempt licht en zachte stemmen. Wij bestellen ons een kop koffie en krijgen er een glaasje advocaat bij. Advocaat is nooit mijn ding geweest, maar ik heb het, bij de koffie, leren appreciëren alhier. En deze was niet slecht; het was lekker, zo bij een kop straffe koffie. Op dat moment bedacht ik mij, dat de grootste valkuil van een alcoholverslaving de herinnering is. Op dat moment had ik namelijk totaal geen behoefte aan nog, nog, nog meer advocaat. Helemaal geen behoefte om straks ladderzat naar buiten te strompelen (zó bont maakte ik het overigens nooit; dat mocht wachten tot thuis). Toch kon ik mij heel goed inbeelden wat het was om zo dronken te worden. En die herinnering, dat voelde 'veilig'. Gelukkig ben ik geen persoon die houd van veiligheden, dus voor mij was het eerder afschrikwekkend. Het gaf echter wel dat 'geborgen' gevoel dat herinneringen nu eenmaal hebben. Wellicht de 'vergane glorie'; het ophemelen van het verleden, het oppoetsen van die ervaringen. En omdat ik al bijna 2 maanden droog stond, was het ook al een 'vervagende herinnering' aan het worden. Het was echter die her-innnering die mij deed beseffen hoe eenvoudig het is om te hervallen. Hoe snel we terug kunnen grijpen naar de fles, simpelweg omdat overal om ons heen de drank in volle glorie aanwezig is. Het is zo eenvoudig om herinnerd te worden aan het gevoel van de drank. Het is zo eenvoudig en zo maatschappelijk verantwoord om die 'innerlijke staat van welzijn', die dronkaards zichzelf nu eenmaal toedichten, opnieuw te beleven. Te her-inneren, als het ware. Vandaar, valkuil no. 3: De HERINNERING

Kom, laten wij gezellig met zijn allen voor rechter gaan spelen en zelf bepalen wie wel en wie niet... Terug naar het pre-sociale tijdperk, lekker gezellig...

Stil? Wie, jullie? Marokkaanse lamstoofpot, in een tajine? Met pompoen enzo... Hé, idee! Eind deze week weer eens vlees eten! Lamstoof met aardappels en pompoen. Thanx! (Bolletje, al lekker rondgedreven?) En het voordeel van Sushi is, dat u iedereen een matje kunt geven, zodat zij zelf hun sushi's kunnen rollen. Rolletjes verzamelen, in 6,7,8 stukken snijden en herverdelen. Elkaars werk 'keuren'.