NoaduBois

suusje: bedankt voor het enorme compliment, wat een opsteker *bloos* hannah: ik denk dat je als ouder nooit echt schuld hebt aan de acties van je kinderen. Toen ik het vertelde aan mijn ouders, toen was mijn gebruik al 3 jaar uit de hand gelopen, toen was ik eigenlijk al bezig met stoppen/minderen. Eerder durfde ik het niet te vertellen omdat ik ze geen verdriet wilde doen. Mijn ouders zeiden dat ze het wel hadden verwacht. Al toen ik klein was zat ik heel anders in elkaar dan mijn broer en zussen. Ik gingg altijd zelf op ontdekkingstocht uit, wilde alles zien wat er op de wereld was, liep vaak weg, niet om weg te elopen, maar om ergens anders te komen. Dat vond ik gewoon heel interessant. Zo zit ik nog steeds in elkaar, dat is ook de reden waarom ik ging experimenteren met drugs... Ik denk dat je het dus deels niet tegenhoud. Dat hoeft ook niet, het is niet alleen maar slecht... Maar ik snap dat je als ouder je kind de negatieve invloeden het liefst zou besparen. Het enige wat je kunt doen is denk ik, veel liefdevolle aandacht geven. Voor elk kind in dezelfde mate. Bedenk een activiteit die je met elk kind afzonderlijk kan doen. Overleg dit met het kind. Misschien heeft de ene een uitgesproken passie voor film, of komt de ander graag in het bos, etc. Ik denk dat het belangrijk is om een individuele band op te bouwen met een ouder. Zelf heb ik me bv bestwel verwaarloosd gevoeld, omdat alle aandacht naar mijn broer ging die depressief was. Daardoor had ik altijd het idee dat het met mij goed moest gaan. Ik stopte mijn eigen emoties weg, speelde altijd het zonnetje in huis, wilde iedereenn opfleuren... Jarenlang onderdrukte ik dus mijn emoties... ik voelde me opgesloten thuis, toen ik op kamers ging wonen kwam dat er allemaal uit... maargoed, ik zou hiervan nooit mijn ouders de schuld willen geven hoor, en nu achteraf ben ik blij met al deze ervaringen, want ik heb er veel van geleerd in korte tijd

De 7e dag... Het voelt fijn om nu al wakker te zijn. Om te kunnen genieten van een vrije dag. Om te weten dat ik geen energie meer kwijt ben aan een kater. Het lijkt wel extra tijd die ik zo creer! Ik voel me extra vrij... normaal zou ik immer pas over 4 uur wakker worden, en dan me de hele dag ziek voelen. Nu ga ik zo lekker op het balkon zitten. Denk wat mediteren, veel water drinken, een uitgebreid ontbijt voor mezelf maken, verse thee... allemaal omdat ik het verdien(zonder daarvoor iets gepresteerd te hoeven hebben). Dat is ook een opdracht van mezelf: extra lief en aardig voor mezelf zijn, mezelf op andere manieren verwennen dan met drank. Mezelf geen schuldgevoel aanpraten over de afgelopen jaren, maar alleen elke dag weer mijn best doen er het beste van te maken. Voelt goed ... (Hannah, als je dit leest, ik ga je vraag beantwoorden in het topic van gisteren, dat lijkt me overzichtelijker.)

Hannah, ik drukte me niet helemaal handig uit, maar ik ben het helemaal met je eens. Natuurlijk keur je het gedrag soms af. Ik praat ook meer uit mijn ervaring als kind, want ouder ben ik nog niet. Ik vond het altijd heel fijn om te horen dat mijn ouders vertrouwen in me hadden, zelfs toen ik ze vertelde dat ik veel drugs gebruikte. Dit is een enorme steun geweest om eraf te komen. Doordat mijn ouders vertrouwen in me hadden, kreeg ik zelf ook het vertrouwen in mezelf terug. Ouders zijn echt enorrrrm belangrijk voor een kind... en dat blijven ze, soms verbaas ik me daar wel over... Nu echt slapen... dit forum is ook verslavend haha! Leuk jullie te ontmoeten!

Goede tip, moet er nog een beetje inkomen, maar voel nu al dat dit forum me veel steun kan bieden. En dat heb ik wel nodig... Mijn besluit om te stoppen voelt nogal wankel aan... steeds als ik daaraan denk, denk ik er ergens in mijn hoofd achteraan: jaaaa, nouuuuu, dat zien we nog wel... ik kan me echt niet voorstellen hoe het leven eruit ziet zonder maar een beetje drank... het is eng om daarover na te denken... Nu ga ik slapen, dan kan ik lekker lang slapen (ik slaap de laatste dagen steeds 14 uur). Morgen weer een nieuwe dag. Ik heb vooral veel steun gehad aan de tip het per dag bekijken. 'Vandaag zal ik mijn eerste drankje niet drinken' Dat statement valt te overzien, en kan ik in alle eerlijkheid maken. Dit gaat al 6 dagen goed! Morgen de 7e dag, maar dan zijn wel de moeilijkste dagen (do, vr, za) voorbij deze week En de voordelen worden al zichtbaar: - gezichtshuid rustiger - ogen minder dof, wat sprankelender - al zo'n 100 euro bespaard... (moet je nagaan hoeveel geld ik in een paar maanden kan besparen, kan ik zo nog een paar weken langer op vakantie )

En voor AR... ja misschien is dat wel nodig inderdaad... Ik ben er opzich ook wel aan toe om dat leven achter me te laten. Zie er het nut niet meer zo van in. Ik wil de komende periode ook geconcentreerd aan het werk gaan (heb mijn droombaan bemachtigd, maar zal daarnaast mijn studie nog moeten afmaken, dus het wordt een drukke tijd)... dus het is wel het perfecte moment om dat wilde leventje achter me te laten. Ergens heb ik daar ook veel zin in... lekker tot rust komen, uitgebreid voor mensen koken, hardlopen, door het park wandelen, er zijn zooooveeeel mooie dingen in het leven... dat begint me nu, na 5 jaar pas weer duidelijk te worden, heerlijk is dat

Ik wil op iedereen reageren, maar het gaat heel snel hier Hannah: ik heb geen hulp, maar heb mezelf gemotiveerd door dit forum te lezen, en andere artikelen. Veel informatie opgezocht. Ook om mezelf ervan te overtuigen dat het echt beter is om te stoppen. Beter in de stadium dan dat het nog een paar jaar zo doorgaat, en ik echt zaken heb verknald... dat heb ik gelukkig nu nog in de hand weten te houden... Over die pubers, ik zou vooral uitleggen waarom je je zorgen maakt, en waarom je heftig op bepaalde dingen reageert. Hou het menselijk, hou het dicht bij jezelf. Zeg bijvoorbeeld vaak dat je veel van ze houd, en dat dit nooit minder zal worden, dat het niet uitmaakt hoe ze zich gedragen dat je altijd om ze geeft, maar dat je om deze reden ook hoopt dat het goed met ze gaat. Ook belangrijk: duidelijk maken dat je ze vertrouwt, zeg bijvoorbeeld dat je weet dat ze slim genoeg zijn om zelf de juiste keuzes te maken. Dit zal hen een soort basisvertrouwen geven, en ze zullen inderdaad sneller de juiste keuzes maken.

Albert Remmo: Mijn leven IS uitgaan... Mijn vrienden zijn allemaal knalharde zuiplappen... Het eerste wat we doen als we bij elkaar zijn is veeeel drinken... Ik vind het niet heel moeilijk om thuis niet te drinken, want dat deed ik sowieso al bijna nooit. Ik ging altijd elke avond uit eten, en elke nacht stappen... Ik denk dat ik inderdaad dat deel van mijn leven maar even vaarwel moet zeggen... Ben benieuwd of er nog vrienden overblijven... heb wel afspraken omgezet: van drinkafspraken naar koffie/lunch afspraken, hoop dat dit werkt.

@Caro: valt niet mee he... ik heb mezelf net getrakteerd op een bak ijs, ik vind dat ik niet op alle gebieden in het leven in 1 keer streng voor mezelf kan zijn... Eerst de drugs uit het systeem, nu is de alcohol aan de beurt, en daarna zal de suiker eraan moeten geloven Mijn vriend zit nu ook aan een fles sterke drank, die hij -hem kennende - wel in zijn gehel zal opdrinken. Hij is dj, en krijgt standaard zo'n fles van de organisatie... hij is door mijn stoppoging wel gemotiveerd om ook beter op zijn drankgebruik te gaan letten. De laatste maanden was het echt absurd... Opzich dan ook niet zo raar dat iedereen gaat vragen waarom ik ineens niet meer drink. Maar vervelend is het wel ja. Opzich is een capuchinootje natuurlijk heerlijk, en thee en cola ook, maar ik bedoel meer met uitgaan. Ik heb al geen sigaret om vast te houden, dus daarom Moet ik standaard een drankje vasthouden... Het is echt de onzekerheid, want wat doe je anders met je handen? Ik voel me zonder drank sowieso al wat knullig met uitgaan... Misschien is mijn tijd in het uitgaanscircuit gewoon voorbij...

En voor Schorpioen... ik besef wel dat ik in een moeilijke omgeving zit... mijn vriend drinkt zelf ook elke dag, en dat was ook best een belangrijke overeenkomst tussen ons... Ik voel me nu al een soort saaie huismus... ik bedoel het is Zaterdagavond!! En ik zit thuis, alleen... Stom toch? Inderdaad is het goed om zoveel mogelijk hulp te hebben, maar de AA, ofzo... dat vind ik echt ontzettend genant om daar binnen te stappen... dat durf ik echt nooit... ergens in mijn achterhoofd hoor ik ook een stem die zegt: achjoh maak je niet druk, zo erg is het nu ook weer niet gesteld met jou... Heb het gevoel dat ik een beetje overdrijf, maar ergens weet ik ook dat dit niet zo is... Alle vragenlijsten die ik invul zijn 100% positief... Ik hou mezelf dus een beetje voor de gek.

Wow!! Wat leuk, binnen een paar minuten al zoooveeel reacties, haha Goedenavond allemaal!! Even voor Caro, ik herken me ook zooo in jouw verhaal... Ik ben donderdag gewoon de kroeg in gedoken, zovan: achja, zooo belangrijk is drank toch helemaal niet, dat wordt vast niet zo moeilijk... nou daar vergiste ik me wel in. Ik dronk muntthee, en er waren mensen waarmee we contact kregen (die mijn vriendin en ik niet kenden), die me uitlachte omdat ik thee dronk!! Ze bleeeven maar aandringen of ik echt geen biertje wilde... Mijn vriendin weet wel een beetje waar ik mee bezig ben, maar niet helemaal. Ik heb gezegd dat ik al 2 weken kwakkel met mijn gezondheid, en dat ik nu eindelijk mijn lichaam even de tijd gun om op te knappen (klopt ook wel, maar ik wil het dus verder doorvoeren dan een weekje geen drank...) Zij zei tegen me dat ik inderdaad wel erg hard kan drinken... toen zei ik: tja.. dat klopt wel, maar jij toch net zo goed? Nou daar was ze het niet mee eens... Ze begon een heel verhaal waarom haar drankgebruik veel minder erg was... dat begreep ik niet helemaal, maar mijn beeld kan heel goed vertroebeld zijn. Als ik aan het drinken ben let ik namelijk noooit zo goed op andere mensen, ik kijk alleen goed of ik zelf wel genoeg krijg *schaam* Ik ben inderdaad ook onzeker of mensen me nog wel leuk genoeg vinden als ik niet meer drink... Mijn vriend vind dat ik niet zo moet doorslaan. Dat het voor mij altijd alles of niets is... Dat ik ook best normaal kan drinken... maar dat is nu juist mijn probleem.. En trouwens ik heb deze dagen al wel gemerkt... na 3 ice tea heb ik het wel gehad met die frisdrank, wat gaat een normaal mens dan drinken? Ik snap het allemaal niet zo goed... Het lijkt wel alsof ik de laatste dagen ineens pas 'wakker''geworden ben...

Beste iedereen op dit forum Ik ben Noa du Bois, en ik schaam me een beetje om op dit forum te zijn... en daar schaam ik me weer voor, haha, het gaat weer lekker hier! Goed, na 5 jaar zwaar drinken ben ik nu bezig met stoppen. Dit valt nog niet mee. Vandaag is mijn 6e dag, en ik zit thuis op zaterdagavond... Dat zegt wel genoeg. Ik zou natuurlijk naar dat feestje kunnen gaan, maar sinds ik niet meer drink zijn feestjes ineens saai, en dronken mensen vervelend. Eerder had ik niet eens door dat iedereen gewoon door elkaar heen gilt, en dat niemand naar elkaar luistert... De afgelopen dagen zwaar vermoeid gevoel, en een onrustig gevoel waardoor ik supersnel geirriteerd kan raken door de kleinste dingen. Gisternacht een zware paniekaanval gehad waarin ik me realiseerde welke functie alcohol al die tijd voor mij heeft gehad. Het heeft mijn angst kunnen overstemmen. Angst voor sociale contacten, angst voor mijn eigen onzekerheid/verlegenheid, angst voor ongemakkelijke situaties. Met drank op vind ik mezelf leuk/grappig/stoer/gevat etc. Niemand kan me meer iets doen, en al zouden ze het proberen, dan boeit het me allemaal niks. Toch nu het besef gekomen dat ik dit spul niet meer wil gebruiken. Ik ga ook altijd weer verder dan de meeste anderen. Wanneer ik eenmaal begin met drinken dan moet ik snel meer, is het er niet? Dan word ik enorm shagrijnig... ik snap het nut niet van 2 biertjes drinken... Ik drink puur voor het effect en dat begint met mijn 55 kilo pas bij 4 biertjes... Steeds drink ik door tot ik half out ga, en dan bedenk: shit ik moet naar huis... En dan vaak de volgende dag de genante verhalen moeten aanhoren die ik mezelf niet meer kan herinneren. Ik hoop dat het lukt om met alcohol te stoppen, ik heb 3 jaar drugs gebruikt, en daarmee sinds een half jaar gestopt. Dat is gelukt, en het sterkt me in mijn stoppoging van mijn moeilijkste verslaving... Hopelijk kan dit forum me door de moeilijkste momenten heen sleuren, mijn omgeving vind het namelijk maar onzin dat ik stop met drinken... (terwijl ze me er wel op aanspreken dat ik teveel drink), zij vinden dat ik maar maat moet kunnen houden... net als zij - wat dus voor de meesten geen maat is, want zij drinken allemaal net zoveel, maar met combineren met speed/coke is het beter vol te houden... (lucky bastards...) Ergens zit er een kant in me die schreeuwt dat ik ook recht heb op een verslaving, als ik mijn drank opgeef dan is er niks meer over. Ik rook al niet, ik gebruik al geen drugs meer,, ik eet gezond, ik sport veel, ik studeer goed. Drank is altijd mijn uitlaatklep geweest, een toestand waarin ik mijn emoties mag uiten, waarin ik mag doorslaan. Ik zal nu nieuwe maniere moeten vinden om dit op een verstandige manier te uitten. Maargoed, haha ik dwaal wat af, het lijkt me leuk en nutttig hier regelmatig te posten om wat gelijkgestemde geluiden te horen!! groetjes Noa du Bois ps om mezelf te motiveren zal ik hier een lijstje bijhouden van positieve effecten van het niet drinken(ik weet niet zeker of het objectief is, of ook een product van wendenken): Na 6 dagen: - (gezichts)huid ziet er rustiger uit - Zeker al ongeveer 100 euro bespaard - ogen lijken stralender, minder dof Na 10 dagen: - Geen domme ruzies meer met mijn vriend die nergens over gaan. (dat kwam altijd voor als we allebei dronken waren). Alleen nog maar liefde en romantiek

Hoi allemaal, Ik heb me net aangemeld op dit forum, en vind het nog een beetje eng om dit bericht hier te plaatsen. Jullie lijken elkaar allemaal erg goed te kennen, en dan kom ik ineens met mijn verhaal... maargoed, ik lees al een paar weken mee, en heb ook gelezen dat jullie het juist aanmoedigen dat ook nieuwe mensen hun verhaal plaatsen... Dus bij deze... 5 jaar lang heb ik mezelf te pletter gedronken, en daarnaast allerlei (hard) drugs gebruikt. Een half jaar geleden gestopt met de drugs, omdat dat echt de verkeerde kant op ging. Dit ging supergoed, zonder hulp kunnen stoppen. Ik was zo zeker van mijn zaak... heb wel 2 kleine, en 1 vrij grote terugval gehad, maar steeds weer goed weten op te pakken. Nu begon mijn alcoholgebruik steeds meer aan me te knagen. Alcohol is zoveel meer geaccepteerd door mijn sociale omgeving, maar voor mezelf wist ik al een paar jaar dat ik hiermee verkeerd omga. Eigenlijk is dit al 5 jaar zo, maar het laatste half jaar is er echt geen houden meer aan. Ik ga extra veel drinken omdat de rest ook drugs geruikt, en om mezelf dan ook iets te gunnen ga ik meer drinken... Ik was gewend veeel meer te kunnen drinken dan dat ik nu aan kan, door de combinatie met speed/coke, maar nu gaat het steeds mis... Ik zet mezelf voor schut, wordt agressief of onaardig, en de volgende dag weet ik niks meer en moet ik de genante verhalen weer aanhoren... Ik heb er dus helemaal genoeg van... Dit is mijn 6e dag dat ik geen alcohol meer drink. Iedere dag is nog moeilijk geweest. Elke dag merk ik weer hoezeer alcohol verweven is met mijn sociale netwerk. Nog geen enkele dag heb ik geen alcohol hoeven weigeren. Ik heb gisteren en vandaag feestjes geweigerd, omdat ik niet weet of ik sterk genoeg ben om drankjes af te slaan. Ik heb gisternacht een paniekaanval gehad, ben constant zeer nerveus, en snel geirriteerd, daarbij ontzettend vermoeid... Veel dromen... Ik wist niet dat het zo erg zou zijn, had dit totaal niet verwacht. Ik ben nog wel zeer gemotiveerd om door te gaan. Hopelijk kan ik op dit forum wat steun krijgen, denk dat ik zo maar naar bed ga, dan zit dag 6 er tenminste weer op... Dat feestje trek ik denk ik niet meer door de vermoeidheid, en kan die gezellige dronken mensen nu niet zo goed aan... Het voelt nu net alsof dit het einde betekent van mijn gehele sociale leven... Maargoed, morgen weer een dag, en ik weet zeker dat als ik morgen vroeg opsta, en een wandeling maak door het park... dat het dan als een overwinning voelt... Fijne avond voor iedereen die door mijn verhaal heen is gekomen