dhen

Ben ik ff blij dat we het hier niet op z'n Grieks doen dan.

Goh: meppen en dan gaan slapen

Lekker Dar; verfrissende buitjes, stormpje, onweer op zee etc Ik vind het prettig als tussendoortje maar ja men vindt het wat minder.

Meiske van harte met je verjaardag Dar: geen probleem; siga siga (kalm aan kalm aan) zoals ik hier 3 keer per dag hoor of tegen ongeduldige toeristen zeg. Ik ben nieuwsgierig maar mijn nieuwsgierigheid heeft geen enkele haast

Hoi Noa, vechtend niet drinken heb ik ook zonder meer moeite mee, ik wil liever vrijwillig niet drinken. Afgelopen weekend was ik weer veel te hard aan het strijden en het triggert me; ik kom in opstand tegen een bepaalde situatie en automatisch verzet ik me ook tegen het niet-drinken. Mijn situatie of een gebeurtenis bevalt me niet en dan ook nog eens niet mogen drinken? Ik denk al snel; bekijk het maar, ik wil een borrel. Toch heb ik het niet gedaan en daar ben ik nu al weer blij mee. Ik heb hier gepraat/gepost en reacties, tips, adviezen en vergelijkende verhalen kunnen lezen en zelfs gelachen terwijl ik er pittig doorheen zat. Ik ben blij dat ik niet heb gedronken omdat mijn verzet tegen niet-drinken nu weer weg is. Maar blijkbaar moest ik eerst weer mijn verzet tegen de situatie of iets wat er gebeurt loslaten. Elke keer dat me dat toch weer nuchter lukt kom ik een stapje verder omdat ik dan niet tegen mezelf in opstand kom of wegvlucht voor iets. Nuchter door welke situatie en/of emotie dan ook heen gaan helpt me toch beter om mezelf te zijn, en dat is wat ik wil; ik ben al lang genoeg weggelopen. Lees je eigen verhaal bij wie-is-wie nog eens......

Vluchtgedrag, tuurlijk heb ik dat, wie niet zou ik bijna zeggen. Wie wil niet weg uit een onprettige situatie. Ik ben weggevlucht uit een ongezonde jeugd, een kleine 10 jaar aan de andere kant van de maatschappij gezeten om het maar even kort samen te vatten. 4/5 jaar therapie met allerlei subtherapietjes brachten mij weer aan de "goede" kant van de maatschappij. Maar belangrijker het gaf mij bestaansrecht; iets wat ik niet kende. Vanuit niets naar een persoon die zichzelf wel de moeite waard vind en ook nog eens genoeg hersens voor opleiding en carrière. Nu pas na nuchter begin ik te begrijpen dat ik met het ongeluk hetzelfde heb gedaan als met mijn jeugd en de gevolgen daarvan; heel hard weglopen; ik kan niet anders zeggen dan dat ik de drank een prettig vluchtmiddel vond. Tot aan de grens waar de alcohol feitelijk mijn bestaansrecht weer afpakte. Ik begin ook te vatten dat ik waarschijnlijk ongeveer een jaar of 15 terug moet met mijn emoties, naar ongeveer het eindpunt van de therapie. Het ongeval heeft me emotioneel teruggestort in m'n machteloze jeugd. M'n therapie leerde me zelf te kunnen leven en vluchten was niet nodig; ik kon het leven aan. Naar gr mag iemand vluchten noemen, maar zelf zie ik dat niet zo. Wetenschappelijk is keurig bewezen dat oa verandering in luchtdruk, vochtigheidsgraad en zelfs het zeewater bijdragen aan lichamelijk minder pijn. In nl ben ik 100% arbeidsongeschikt volgens de specialist, volgens mij zelf zo'n 70%, in gr nog maar zo'n 30%. In nl weet ik werkelijk niet wat ik kan doen, hier heb ik een bedrijfje, verdien me eigen geld, ik heb wensen, dromen en hoop. Ik sta niet onder behandeling omdat er geen reguliere behandeling meer mogelijk is behalve pijnbestrijding en een chronische pijn-praat-groep (waar van zeker de helft droomt van een warmer klimaat) Wat er nu gebeurt, weet ik niet, wat is geestelijk, wat is lichamelijk? Wat zijn de gevolgen van niet-drinken? Is het belangrijk om daar onderscheid in te maken? En wat kan ik er aan doen; is het een kwestie van accepteren, loslaten, pijnstillers, terug naar nl, weer gaan drinken? Jointje roken, voor mijn part? Stoppen met roken? Moet ik iets doen? Kan ik iets doen? Of gaat het over, wordt het weer beter? Maak ik me te druk? Ik weet het niet, maar vorig jaar stortte ik pas in sept. in; zuipend en wel. Dit jaar nu al; das te vroeg. Instorten best, ik kom er wel weer uit op de een of andere manier, maar mag dat even wachten tot okt, aub. Ik vind het fijn om te lezen hoe iedereen bezig is met groei na de drank en de openheid over de drempels die dan blijkbaar te voorschijn komen en wat daar mee te doen.

Onnozel, die discussie van gisteren, Vie ??? tss wat je maar onnozel noemt. Floor; nou lekker dan dat je zo'n niet begripvolle, veroordelende collega en partner bent. Ik heb ruim 12 jaar geleden een ernstig ongeluk gehad en heb daardoor beperkingen die voor de rest van m'n leven onoplosbaar/niet te genezen zijn. Ik ben ongeveer een anti-hypochonder en verooordeel zelf mijn pijn, beperkingen en mijn ziek zijn. Verder raakte ik bijna alles kwijt; uitstekende baan, bijna afgeronde studie, mogelijkheid om kinderen te nemen en collega's, vrienden die er niet mee overweg konden; in een succesvolle carrière nastrevende omgeving is een handicap nauwelijks een geaccepteerd iets. Mijn man is gebleven; sterker nog, het ongeluk gebeurde 1 maand voor ons trouwen. Toen ik na 7 jaar merkte dat ik in gr minder ziek was door een ander klimaat was mijn keus snel gemaakt. De afgelopen jaren heb ik mij hier, naar verhouding erg goed gevoelt. Echt gaan zuipen ben ik pas gaan doen na mijn ongeluk. Gestopt met drinken zo'n 4 maanden geleden. Dat ging lekker; ik werd fitter, ik kon weer wat dingen die ik na mijn ongeluk niet meer kon. Tot 2 weken geleden; ik heb me toch een pijnterugslag; ik word er gestoord van; ik kan er slecht mee dealen en ik heb zwaar de neiging om weer aan de borrel te willen. Want de beloning van fitter worden lijkt compleet weg. Ik loop me rot te piekeren hoe dit in vredesnaam mogelijk is, ik heb de geweldige pijnstillers uit nl niet meer en hier kan ik niet echt vinden wat ik nodig heb. Maar ik verzet me vooral; ik wil die rotpijn niet meer, ik had m al jaren bijna niet meer en ik wil redelijk kunnen leven, functioneren etc. Maar vooral waarom komt het nu terug??? Hoe kan dit?? Aandacht, begrip voor mijn handicap? Vergeet het maar. Alleen in nl van een huisarts en een chirurg; volgens hem had ik een pijngrens van een bootwerker van 45; hetgeen een compliment was, omdat ik volgens zijn fotoscans tegen het plafond moest zitten maar nauwelijks een klacht uit. Ik werd meteen volgestopt met morfine. Maar aan de buitenkant zie ik er ook normaal uit, misschien had ik liever iets zichtbaars gehad maar nog liever had ik het helemaal niet gehad.

Goed nieuws Rapilos; fijn

Rare verbinding; zo ben ik er en zo ben ik weg. Het sluipt gewoon die drankzin. Een dag doet me niet zoveel, de listige gedachten zijn dat een borrel me brengt waar ik behoefte aan heb: rust, geen gezeur, iedereen ff het bos in. Dat is niet van 1 dag, dat bouw ik op; het is meer wel of niet kunnen relativeren. Een ingesleten gewoonte; een borrel is pauze, een borrel is een moment voor mezelf. Pffff ik hoef alleen maar een hutje in het bos, tuintje; voor me uit zitten mijmeren, klaar. Zoiets toch. Stomme hectische maatschappij waar maakt iedereen zich zo druk om. Die gedachten van geen zin in de tredmolen, het vele "moeten" , maken dat ik zin heb in een borrel. De trek van een dag of zelfs dagen kan ik wel uitzitten maar een andere manier vinden om lastige (werk,ziek, gezeur, iedereen die wat van me moet) dagen van me af te zetten vind ik wat moeilijker. Normaal zou dat zijn: "ach, morgen is er weer een dag, neem een borrel" na een paar borrels is even alles vergeten, nu zit ik een zeurdag boven een kopje thee van me af te schudden, dat voelt gewoon anders. Elke emotie die voorheen met drank een richting nam, zoekt nu een richting zonder drank en daarin ben ik wel wat zoekende; naar die vergeten zonder-drank-emotie, hoe was dat vroeger, hoe deed ik dat vroeger? Nu zou de vervangende emotie dus vrijheid zijn, soms voelt dat ook wel zo maar die vrijheid zit meer in het rationele, het praktische; het is wel prettig om niet meer met die drank te zeulen, geen kater te hebben, geen dronken onzin uit te kramen, etc. Maar de emotionele vrijheid vind ik wat moeilijker te vinden soms, of ik heb even geen plek voor die nieuwe emo-vrijheid door moe zijn etc. dat kan ook. Zucht ik word moe van mezelf als ik dit zo typ Ik ga het hondje wat hier onder de sterrenhemel ligt maar eens een aai over de bol geven; krijg ik vast een kwispel terug

Ik voel me net een vlieg die op het randje van een wijnglas zit; zal ik plons doen of niet? Brrrrr,kssssttt weg; waar is de vliegenmepper? Eeeeh, das niet goed als ik me de vlieg voel; waar is de wijnmepper???? Hier alles nog nuchter maar gedachten gaan richting valkuil; te moe, te druk, te warm en eigenlijk nog te ziek. Volgens mij moet ik hier gewoon iedereen het bos insturen en 3 dagen bij gaan slapen ofzo.

Henk: waaauw een maand, dat is een slinger hoor :moon::moon::moon: Gees 2 maanden; Kate, bedankt voor het compliment; fijn. Ik heb juist de eerste weken veel aan jouw woorden gehad; wat een power zat er achter jouw aanmoediging om me droog te houden en met succes Noa: je gaat als een trein; dikke pluim (mm ik zie geen pluim) Tapas wat voor kleur is je haar nu? Ik heb hier een beetje veel zon dus ik geef maar even wat door voor wie het wil :rose: Ik ben moe, koppijn en misselijk maar goed ik weet 1 ding zeker het is geen kater

AR van harte met je verjaardag Gisteren gooide hier een kind per ongeluk een bal van 3 hoog van het balkon, het ding kwam op een smart (autootje) terecht en het hele dak aan gruzelementen. Raar spul zo'n dak zeg; de eigenaar kon letterlijk zonder dak wegrijden. Voor de zieken; ik ben jarenlang weggelopen voor ziekte door het grotendeels niet te accepteren en weg te drinken. Het is clichématig; maar wegdrinken helpt dus niet. Zoals met alle eventuele redenen om te gaan drinken is het er na de drank nog steeds. Het voordeel van niet-drinken, begin ik te merken, is dat er meer ruimte komt om er iets mee te doen. Ik vond de glassex grapjes gisteren wel leuk, ik kan er nu ook relativerend mee omgaan. Maar ik ben erg blij dat jullie er 1 maart, in de dagdraad, geen grapjes om maakte want dat was toen vast niet goed gegaan. Ik vind het wel mooi wat niet-drinken mij brengt, niet altijd gemakkelijk; wel uitdagend. Fijne dag

Ik heb het gelukkig niet geproefd Vie, ik ben hier komen gillen

Hannah, slaap voor mij ook een uurtje bij. Stomme kroegherrie hier, geen oog dicht gedaan.

Hoi Roos, ik vond het een kleine ramp, die eerste dagen, brrrrr. Zweten, trillende handen; ik kon geen letter typen zowat, geen oog dicht doen etc. Ik schrok er ook van; pfff hoe erg is het eigenlijk met me als ik er zo op reageer. Op dag 6 wilde ik de glassex opzuipen om de afkickverschijnselen tegen te gaan, de eerste 2 weken had ik nogal knuppel of boksbalneigingen; ik wist niet wat ik met de afkickverschijnselen aan moest maar het moest eruit blijkbaar. Ik vond het niet leuk maar het gaat wel over. Daarna heb ik niet meer gedronken; ik wil niet nog een keer door die rottige afkick heen. Als ik nu zin heb in een borrel denk ik maar aan die stomme fles glassex of aan m'n megakaters of iets anders stoms; wil ik dat dan terug? Nee, dus. Safi had hier ergens op het forum een heel stuk copy-past gedaan over afkickverschijnselen maar ik zie het stuk even niet. Probeer het vol te houden; het is fijner als je er van af bent. Succes!

An, je loopt hier weg omdat geen confrontatie wilt, geen schuldgevoelens; dit is verslavingsgedrag. Je bent dingen aan het doen die je niet trekt. Je was gestopt met drinken, voelde je goed en ging stoppen met roken. Het stoppen met roken gaat goed maar de eerste terugvallen in de drank kwamen. Dit terwijl je hier van de daken schreeuwde: "als ik weer ga drinken dan moet ik stoppen met stoppen met roken" maar daar heb je je niet aan gehouden. Je bent behoorlijk aangekomen van het stoppen met roken en gaat dus ook nog eens afvallen. Ondertussen wordt je steeds strenger voor jezelf: niet-drinken, niet-roken, alleen gezond eten en afbouwen slaappillen. Op 4 gebieden wil je dus sterk zijn. Hiernaast blijf je een thuissituatie houden die je waarschijnlijk alleen beloont voor het niet-roken; fijn eindelijk kreeg je eens waardering voor iets wat je deed. Elke dag heb je nu een risico om met 1 van de 4 dingen de mist in te gaan, ga je met iets de mist in dan voel je je schuldig, mislukt of welk woord je maar wilt. Dit wakkert geheid weer 1 van de verslavingen aan. Je zet jezelf en je omgeving hopeloos vast in een vicieuze cirkel en een levensgevaarlijke, doodlopende weg. Je weet onderhand best dat je nadat je een verslaving hebt aangepakt je bezig moet met de problemen die hebben geleid tot de verslaving. Je bent niet klaar als je gestopt bent met drinken. Je komt pas ergens als je gaat dealen met de onderliggende factoren. Blijf je daarvoor weglopen dan zal er nooit ruimte voor jou zijn. Voor de verslavingsvrije An die je wilt zijn. Dit weet je allemaal maar je doet te weinig met wat je weet, denk ik. (Dit verhaal is een goed bedoelde trap onder je kont, die ik hier ook hoop te krijgen als ik op m'n bek ga.)

Slaap lekker, Tas, Dar, Henk en AR ik ga ff broodje eten;)

Je kan in ieder geval ver gooien

quote: Originally posted by: Darjeeling quote: Originally posted by: fruitvlieg Kan het zijn dat je echt een keer "wakker" wordt en er mee stopt of is het gewoon een fase? Ja volgens mij kan dat, als je er mee stopt Maar je moet je bewust blijven dat er van binnen iets verkeerd geprogrammeerd is door de drank wat bij de minste of geringste hoeveelheid alcohol weer aangeroerd wordt Ja dat heb ik ook, ik zit nu op 14 weken en ik ben me toch wakker, helder, nuchter etc. Niet normaal

Komen goede boeken langs hier zie, ik. Hier nog zo'n leesmonster

Henkie ik denk nu aan "de sterkste man van NL" ofzo met je nieuwe naam

owwww

Heeeee jarige Marjo: Van harte