dhen

Cathy van harte met je verjaardag

Accepteren is minder vermoeiend dan verzet, denk ik.

Bij zonnebrand; yoghurt er op smeren en daarna eventueel nog schijfjes komkommer.

werk ze Witte, geen verzet maar gewoon accepteren

Hoi Kore, ik vind wat je doet met je onderschrift grappig. Ik heb het boekje in m'n kast staan maar ik ga niet kijken hoe het verhaaltje ook al weer ging. Ik wacht rustig af wat er in je onderschrift komt. Wel apart ik heb het boekje na een paar maanden drank-vrij ook weer eens gelezen en ik weet van een andere forummer ook dat ze het heeft gelezen. Toch na de drank behoefte om terug te gaan naar de eenvoud van het leven ofzo

Goedemorgen en een fijne dag Welkom dingetje, Frans, unknown en voor wie ik vergeet. Hier een rustig administratiedagje als de telefoon zich tenminste een beetje koest houdt. Neiging om de stekker er uit te gooien maar ja dat is ook niet handig.

Goedemorgen en een fijne dag Ik kwam alleen ff een verhaal droppen bij het partnerdraadje

Hoi Will, geen leuk verhaal voor jou en moeilijk om er zo alleen in te staan. Wat ik erin herken: een partner vindt het leuk zolang je een lollige drinker bent maar een partner vindt het helemaal niet leuk als blijkt dat je een alcoholist bent die geen maat kan houden. Voor beiden valt de gezelligheid van het samen drinken weg. Mijn man wil best in gezelschap zeggen; nee, zet voor dhen maar een frisje neer, als iemand vraagt wat drinkt je vrouw. Maar hij zal niet willen zeggen; nee ze drinkt nooit of nee, ze is een alcoholist. Binnenshuis, onderling wil hij er best over praten, de problemen onderkennen die erbij horen etc. Maar hij wil echt niet buitenshuis het imago: ik ben getrouwd met een .... (vul maar in). Hij heeft dan wat last van schaamte om zijn vrouw. In het begin van stoppen was er ook boosheid, verdriet, schrik: nooit meer samen gezellig een borrel? Er volgt natuurlijk een heel proces: beide partners zullen moeten accepteren dat 1 partner niet meer kan/wil drinken. Gezelligheid zonder borrel is onderling wel te leren maar gaat langzaam (hier dan). Blijft partner aansturen op: zonder borrel hoor je er niet bij, zonder borrel is het niet gezellig, dan accepteert de partner het probleem niet. Feitelijk gaan beide partners wel door het zelfde proces van: schrik, boosheid, schuldvraag, verdriet enz. Dat kan je niet onderschatten; het is niet alleen jouw proces. Maar het moet niet te ver doorgevoerd worden; het is niet jouw schuld of verantwoording als zij het niet leuk vind wat er met jou aan de hand is. Dat is haar proces en daarvoor gaat ze ook naar de partnergroep. Jullie zullen beiden door het acceptatiegebeuren heen moeten. Maar bij ons was dit eerst een lange periode een soloproces; mijn verwerking en zijn verwerking, pas na een maand of 5 droog begonnen we wat normaler over het gebeuren te praten en dus weer in de wij-vorm praten. Maar hee, als je morgen 2 benen kwijt raakt accepteert ze dat dan niet? Wordt er dan geen deur voor je open gehouden? En dan heb je met dit nog mazzel denk ik, de verslavings problemen kunnen helen, die benen krijg je niet meer terug. Ooit weer drinken, denk het niet, ik wil het niet uitproberen dat weet ik wel. Wat ik ook weet: ik ben waardevoller zonder de afhankelijkheid van de drank dan met. Heeft mijn partner toch, uiteindelijk, liever een verslaafde, afhankelijke vrouw dan heeft hij pech, dan zou ik weggaan.

Yayala, mooi, goed van je

Yep Witte, mogelijkheden, keuzes, vrij You are most welcome Wing.

Wing, ik kan me voorstellen dat een bloeiende Magnolia vanaf 6 meter je een blik in een mooie wereld toont. Tuurlijk wennen we aan het mij zijn; het is als thuiskomen in een warm nest

Sorry, ik donder natuurlijk ergens midden in wat discussies

Nee Soothe, nooit gedacht, er zit veel verstopt achter een verslaving

Bloemen aan het boompje wing; wonderbaarlijk

Hele gekke materie Witte; alle emoties zoeken langzamerhand het tegenovergestelde van wat ze als verslaafde deden. Bizar soms, verwarrend soms, maar tof

Ha ik kom ff binnenwalsen; crisisje hier met het werk, afgelopen dagen. Normaal met drank zou ik waarschijnlijk hebben gezegd: bekijk het maar, weet ik veel wat ik er aan kan doen, ik kan het ook niet helpen, doe me dit niet aan etc. En zie nu, een nuchtere dhen: uitermate rustig, redelijk, met alle begrip voor de andere partij maar ook begrip vragen voor de beperking van mijn mogelijkheden dit jaar, is het opgelost en het werk wordt weer uitgevoerd. Pfffffffffffffft ik leef nog, nou ja m'n bedrijfje dus Nu heb ik een van binnen en van buiten

Tuurlijk Blondie, geen enkel probleem

Ach Will, de eerste stappen zijn gezet nietwaar, gewoon doorlopen

Hoi Cathy, het vastklampen aan vond en vind ik soms nog 1 van de lastigste dingen. Dus niet alleen het vastklampen aan drank maar het vastklampen aan wat dan ook. Het zal onze behoefte aan zekerheid wel zijn. En die is er bijna niet, er is weinig zekerheid in het leven en dat maakt ons onzeker. Welke verwachtingen zijn er uitgekomen in je leven. Mijn leven is in ieder geval behoorlijk anders gelopen dan ik gepland had. Toch hebben we, denk ik, in ons een enorme behoefte om op onze bestemming aan te komen. En dat maakt dat we zoeken en vastklampen. Ik vind dat jij altijd veel inzicht hebt (zie ook je onderschrift), je kijkt graag een stap verder, je wilt heel graag, maar je krijgt er net geen vat op lijkt het, omdat je niet zo goed weet wat nu het belangrijkste is om aan te pakken. Gaat het bij jou nu om je relatie te behouden, je huis, stoppen met verslavingen en/of meer doen met je leven wat bij je hoort omdat je nu niet echt lekker in je vel zit. Toen ik stopte met drinken hoefde ik op dat moment niets anders; ik wilde stoppen, was het drinken echt helemaal zat, over andere dingen dacht ik niet na, dus dat was makkelijker. Wat mij hielp was die tekst van de AA (de AA gebruikt die tekst, volgens mij komt die van een Griekse filosoof, maar ja dat maakt niet uit) "Geef mij de rust te accepteren wat ik niet kan veranderen. De moed, veranderingen aan te brengen wanneer ik dat kan en de wijsheid om het verschil te zien". Probeer los te laten wat je nu niet kan veranderen maar breng de moed op te veranderen wat je wel kan. Het vergt moed, vind ik, want je gaat van een bekend pad af, je laat zekerheid van het vastklampen los, dat is eng en vergt moed. Toch vond ik het minder eng dan het lijkt, en jij, volgens mij heb jij veel moed omdat je het wel weet, van binnen, wat je weg is en wat goed is. Nou ik maak er weer een veels te lang verhaal van, wat wil je horen, waar heb jij wat aan? Aai over de bol, trap onder de kont, je met rust laten, u roept maar

Het gaat lekker, Will, 3 weken, dat is al ruim 2 keer over je vorige record heen

Mupke, prettige vakantie

Wing kalm aan, 5 uur slapen is kort

Madelief, ik vond je opening wel leuk Een dhendro is een boom en ik praat hier al maanden over mijn boompje op het balkon; die veel op mij lijkt Je gaat lekker met het afbouwen, mooi.

Ekstertje, probeer het los te laten, het vasthouden levert mij altijd trek op en onvrede. Laat het gaan, geniet van wat jij wel bent, oordeel niet, dat is compassie; zacht naar jezelf, mild naar zijn gedrag. Gooi het stukje glas weg, het is oud zeer, de pijn gaat over.