Houtje

Ik sluit me aan bij Corinne, Maxo, ze zegt wijze woorden hoor. En Druppeltje, je klinkt enigszins overstuur? Ik ga mijn glaasje spa opdrinken en met een boek naar bed. Verdiende nachtrust, zou ik zo zeggen. Welterusten allemaal.

Pippi, Toen ik uit het werk raakte, eerst 20%, later 35%, toen 50-65% en uiteindelijk 80-100%, waarvan ik de eerste jaren nog een "herplaatste baan" heb gehad, raakte ik in het begin alleen maar dieper in een crisis en daar kwam twee jaar later de scheiding overheen. Mijn kids waren toen 4 en 6. Ik ben dankbaar dat ik al die jaren heb doorgeknokt, maar eenvoudig is het bepaald niet geweest. Nu zijn ze 10 en net 13 en ben ik een stuk happier met het leven. Maar je moet dat ook TIJD geven, je kids moeten ook opnieuw leren settelen, in een (bij jou ook) dubbele nieuwe situatie: als alleenstaande moeder én zonder betaald werk. Dat is echt dubbel en dwars moeilijk. Dus geef het vooral nog even tijd okee?

Pippi, Je moet opnieuw beginnen en daar hoort "uithuilen en opnieuw beginnen" ook bij. Ik heb jarenlang de ogen uit mijn kop gehuild hoor. En ik ben nu bijna zes jaren alleen én zonder werk al acht jaren. Vreselijke jaren, en ik zou geen DAG terug willen. Maar probeer het zuiver te houden joh, houd de eer aan jezelf en ga niet aan de alcohol.

Aaaaaahhhhh joh, ik heb nog wel iets leux te doen voor 1200 fleuries !!!!!!!

Ja dat bedoelde ik inderdaad ik had het op TV gezien, schijnt een rage te zijn in de VS !!!!

Albertina, Jij ook en ik hoop dat je morgen een leuke beurs hebt. Ik heb net wat noviteiten gehoord op TV, moet wel spectaculair zijn om daar te mogen komen. Smullen en jummie!!!

Ik bedoel dus Pippi, dat je eerst je "basisevenwicht" moet zoeken en gevonden hebben voor dat je je weer bindt aan iets anders als vrijwilligerswerk. Dus wees niet te streng voor jezelf, dat nu nog moeite hebt, alles rond te breien zónder extra verplichtingen. Dat advies van de pscyhiater voor de Gespecialiseerde Hulp is niet voor niets geweest. Ik heb trouwens veel baat gehad bij de GH. Maar je moet het inderdaad wel willen accepteren. Moeilijk hoor. Ik snap je frustraties !!!

Okee dan houd ik er ook over op. Ik wil wel nog zeggen, dat ik acht jaar aan het knokken ben geweest om redelijk stabiel te worden en alles te kunnen doen (gezin, werk, kinderen) zoals ik het nu doe. Ik wil heel duidelijk naar Pippi toe zeggen, dat ik mijn weg heb moeten zoeken en vinden, en ook een vrijwilligersbaan heb gehad, waar ik overspannen van ben geworden. Vrijwilligers worden ook vaak uitgebuit hoor. Maar nu heb ik dat evenwicht redelijk in de vingers. Maar ik heb zoveel terugval gehad de afgelopen jaren en dan weer op moeten krabbelen, dat wil ik niet meer weten. Maar toch, als ik het nu zo schrijf denk ik ja Houtje, maar daar ben je ook weer sterker door geworden. Bij mij scheelt ook duidelijk de afgelopen 2,5 jaar dat ik heel, heel langzaam stabieler aan het worden ben omdat ik niet meer drink. Maar om die beslissing te kunnen nemen en de eerste maanden uit te voeren en vol te houden heeft me gigantisch veel energie gekost en in het begin weinig opgelverd behalve veel "tandhakken". De directe euforie heb ik nooit gekend, alleen vond ik het prettig naar mezelf toe, dat ik eerlijker was aan het worden en niemand meer belazerde, vooral mezelf niet. Dat is ook mijn motivatie om het "gewoon" te zijn gaan vinden en niet terug te verlangen naar de tijd dat ik wel dronk.

Nee Tina, Jij hebt me niet gekwetst, ik heb goed gelezen hoe je het bedoelt en dat je ageert tegen het systeem. Alleen ik trek het me altijd nogal aan. Dat kan hè. Als Soothe uitgebreid schrijft hoe vreselijk hard Anna moet werken weet ik ook hoe hij dat bedoelt maar voel ik me ook lu***g. Ik ben opgevoed met een keihard oordeel over mij als kind, en bij mij als volwassene wil dat er niet uit. Ook al probeer ik alles, ook al besteed ik alle energie die heb op een positieve manier, ik word er zelf zo verdrietig van. Stom hè.

Gem, Ik kan er niets aan doen, maar ik voel me lang niet zo zeker als Tapas die er zo'n mooi verhaal over schrijft, zo zeker van zichzelf en haar kunnen en haar beperkingen. Ik heb in 2006 ook die strenge herkeuring gehad en dat was echt een drama, gelukkig is in eerste instantie het oordeel van de keuringsarts door een collega van hem bijgesteld die in de gaten had dat het helemaal misging en dat hij het volkomen verkeerd zag. Ik ben ook twee keer door een onafhankelijk psychiater gekeurd, een dag lang, ook tamelijk heavy. Vooral als je niet wil hè. Maar het betekent dat ik meteen niet meer durf te zeggen dat ik moe ben, ook al heb ik de hele dag gewerkt, het is "maar" vrijwilligerswerk. Met mijn verstand weet ik dat dat niet klopt, maar het voelt nou eenmaal zo.

An, veel plezier vanavond. Tina, veel plezier morgen met je beurs ik zou wel meewillen hoor. Is er iemand nog in voor de kaarsjesronde van vrijdagavond 20 uur? Ik steek er voor jullie allemaal een aan. We hebben hier ook makkelijk gegeten, Zoon wilde graag frietjes en dat mocht als hij meeging op rooftocht naar de Lidl. Zo gezegd zo gedaan, komkommer erbij gemaakt en klaar. O ja en een vitaminepil natuurlijk.

Hallo en Nok Nok Nok, Ik moet ook nog even gaan lezen, maar de moed verging me vanmorgen omdat ik helemaal "bevries" als de discussie over werkenden/niet-werkenden gaat. Het is nogal een pijnlijk onderwerp voor me, ben 4 x gereïntegreerd geworden, twee keer in een vergelijkbare baan voor minder uren met minder belasting, en 2 x extern, en het is vier keer achter mekaar een drama geworden. Maar ik voel me er nog steeds lu***g over. Ik zeg er verder maar niets meer over. Voor de rest een hele drukke dag gehad, ik heb wel een moeilijk schema met donderdagavond de chat, vrijdagmorgen lesgeven en vanmiddag had ik ook nog een vergadering van mijn werk. Ik slaap dan ook niet lekker, maar morgen is voor mij ook een werkdag met alle sportgedoe en halen en brengen en boodschappen.

Orleando, Je hebt nog een bericht van me tegoed maar ik moet even goed nadenken over het antwoord op je vraag. Ik snap het probleem heel erg goed, in deze stressvolle tijd (ook voor mij) is het goed als we van elkaar tips krijgen en kunnen leren. Misschien is mijn voordeel dat ik al zoveel langer bezig ben, en is dat de sleutel. Ik ga erover nadenken, maar weinig tijd vandaag.

Hallo mensen, Nok Nok Nok, Ik ben ook nog een beetje slaperig sliep om 01.00 uur nog niet, teveel prikkels gisteren overdag verzameld. Maar ik heb een drukke dag voor de boeg dus dat houdt me wel op de been. Vandaag is dé dag om er wat van te maken, ik ga ervoor !!!!

Ik was nog even aan het spelen met mijn nieuwe internet.......... Ik heb het boekje nog niet eens open gehad errg hè?????? En nu moet ik al dsm naar bed want morgen om 9 uur fris voor de klas (met moeders, hartstikke leuke doelgroep trouwens). XXX Houtje Waaaaaaaaaaaaaaaaaaaaater !!!!!!!!!! Geef hier die tip over strijken !!!!!!!!!

Het recept van Blacky is erg lekker. Wij noemen het gewoon piccalillyjus . Ik ben sws dol op piccalilly, augurken, uitjes, enz. Hoera! We hebben een nieuwe internetaansluiting besteld en vanmiddag kreeg ik de doos (net speelgoed voor mij) en ik heb het geïnstalleerd, het draadloze geval nog niet, maar Hansje wilde graag snel(ler) internet en ik moet zeggen, het is erg snel !!!!!

Vie dat is FANTASTISCH NIEUWS. Er gaat hier uit dankbaarheid een kaarsje aan !!!!!!!!!

Ja Orleando, Dat zal ook nog wel even zo blijven, met die emoties. En dat rouwen, dat moet gewoon. Het hoort erbij. Doet pijn (sprak zij) maar we moeten het dóórmaken en op een nieuwe manier. Hoe is het met je nieuwe meubels?

Pippi, Ik heb drie verschillende baantjes als vrijwilliger, op school (één middag), op een kursusproject (vrijdagmorgen geef ik daar computerles) bij een welzijnsorganisatie, nog een bestuurtje links en rechts en zo is de week aardig vol. Het is fijn om gewoon je werk te doen, je komt ook nog eens "ergens van thuis" met een moe, maar voldaan gevoel. Misschien juist voor mensen met veel capaciteiten erg moeilijk om er niets mee te doen? Je voelt je dan zo waardeloos. Vind ik dus.

Vie, Dat van die bedden ben ik wel met je eens. Dat doe ik ook nog wel eens 's avonds tussendoor. Even een schoon bedje maken, heerlijk. Leuke opdracht dat boekje. Is er geen school in de buurt bij jou die je wil helpen? Ik zit gelijk door te draaien, maar ik werk ook op school, en je zou er zómaar op school een leuk, klein project(je) van kunnen maken. Dan laat je de kinderen het werk doen, en doe je zelf alleen de eindredactie. Ideetje?

Ja Pip weet je? Er is nooit iemand in huis die tegen ons zegt: zooooooooooo ga jij maar eens even lekker zitten met een bakkie, morgen komt de rest wel. Dat zul je zelf moeten leren. Een schema (ik schrijf bv. alles in mijn agenda, heb zo'n tandartsenagenda weet je wel ) helpt wel daarbij.

Soothe, Ik weet wat je bedoelt. Misschien is het wel zo (een beetje) dat juist dat streven naar perfectie en enorme verantwoordelijkheidsgevoel zoveel energie kosten. Ik wéét dat ik alleen "maar" vrijwilligerswerk doe en dat Anna 32 moet werken om haar kin boven water te houden, maar noch zij, noch ik, noch Pippi kiezen voor onze situatie. Ieder moet op zijn eigen manier proberen er wat van te maken. Dat we alleen het beste willen, vooral voor onze kinderen, siert ons (en sloopt ons). Hoevaak sta ik niet met tranen wegslikkend in de keel, langs sportveld of op schoolplein omdat ik niet meer KAN? Wat ik respecteer in je verhaal, is dat je op geen enkele manier veroordelend bent t.a.v. het verschil in al onze drie situaties (en dat respecteer ik dubbel, want ik weet hoe andere mensen erover denken). Dank daarvoor. Oprechte dank.

Ik herken wel veel. Ik heb thuiszorg weet je wel van de Gespecialiseerde Hulp omdat ik vaak zo depressief ben dat ik niet eens mijn bed uit kan komen zo ellendig voel ik me. Helaas laat die (zeer aardige mevrouw daar niet van) niet even lekker haar handen wapperen, maar samen maken we altijd een weekindeling die me helpt. Ik kak om 1700 uur ook compleet in. Dus om 1600 uur zet ik alles voor het eten klaar. Dat ik vooral niet meer hoef NA TE DENKEN ervoer dat is het ergste. En in huis ben ik een stuk minder streng geworden merk ik. Ik ben rommeliger, zeg maar zelfs viezer geworden en stap er wat makkelijker overheen. Ik eet wat minder super-verantwoord en gooi er elke dag een vitamine-pil in bij de kids. Het enige dat ik écht elke dag doe is de was en de strijk of de was opvouwen, vaak ook als ik een moeilijk uurtje had/heb. Mijn huis is niet groot, en vroeger had ik een eigen studeerkamer. Dat staat nu allemaal opgepropt in de woonkamer, en ik presteer het iedere keer weer om toch nog plek te vinden voor een nieuwe stapel spullen. Nu weer voor mijn moeder. Tja, die kan zich er niet meer aan ergeren zal ik maar zeggen. En ik doe goed werk voor haar, dat weet ik zelf ook wel. Ik kan nét onder mijn buro met mijn benen tussen de stapels door. Het ergert me wel maar ik heb andere prioriteiten. Bijvoorbeeld de belastingen, dat moet nu eerst echt gedaan. En het "lijste" van vandaag. En Pippi, als ik jou zo hoor, is DOSEREN de kunst. Misschien (kinderachtig) een schemaatje voor jezelf dat je elke dag één ding doet? Bv. de keuken is één, de slaapkamers zuigen, de andere keer doe je de bedden, ik doe veel werk boven bij de TV. Gewoon omdat ik dan niet werk dat ik aan het werk ben. En anders......... scrollen maar weer !!!!!!

Ik had een heel verhaal geschreven maar bedenk me dat je daar niets aan hebt: WAAR loop je het meest tegenaan? Ik vind bv. elke dag koken best moeilijk, maar ga daar tegenwoordig anders mee om. Is het de sleur, de herhaling? Ik hoor graag van je, misschien kunnen we elkaar helpen.

Tapas SUCCES VANDAAG OP DONDERDAG ZONDERDAG ik moet ook rennen nog 7 minuut!