Houtje

Hey hey wat zijn jullie favoriete recovery songs? Ik vind het liedje en de songtekst the a-team van Ed Sheeran mooi, gaat over een vriend met een verslaving. Iemand nog tips voor mooie liedjes en songteksten? Ben wel benieuwd welke muziek jullie luisteren :=)

Bolletje Daar kún je nog zelf iets aan doen, bv lauw-verwarmde sla-olie in gieten (jaaaa in je oor ja!) ik zou zeggen één tegelijk. Daarna een ZACHT watje in je oor. Nachtje laten zitten, slaap op handdoek. Het "smeer" in je oren is te droog om verwijderd te worden zomaar, bij de huisarts gaat het ook zo. De dag daarna kan je een lege injectiespuit gebruiken (apotheek) en NaCl 0,9% ook apotheek. Liefst een flinke injectie- spuit waar van inkan zónder naald he, geen ienemienig dingetje. Je verwarmt wat zoutoplossing in een schaaltje in de magnetron, watje eruit, lauwe zoutoplossing met flinke kracht erin spuiten, kan niet fout gaan,gewoon NIET in he hersens steken maar aan begin gehooringang. Eventueel herhalen. Als je dat te gek vindt: Audispray......lost het ook op. Wel duur! N iet doen: met wattenstaafjes in je oren peuteren, dan duw je het alleen maar dieper.... of.... nog gevaarlijker....scherpe voorwerpen, dan kun je je trommelvlies beschadigen. Bij water in je gehoorgang vooral na zwemmen en/of duiken (niet lachen), trek de betreffende oorlel behoorlijk stevig naar beneden en spring heen en weer op het betreffende been. Door de trekkracht aan de oppervlakte van het water (heeft een bepaalde natuurkundige spanning) gecombineerd met de schokken van het springen heltp het gegarandeerd. Doe het niet in een volle winkel! Tenwij je een euro per toeschouwer vraagt. Succes!

Beste RL & anderen die dit herkennen, Ik herken dit ook heeeeel erg! Een jaar of 15 geleden zoop ik ook vreselijk teveel (heb kunnen minderen, maar nu pas is het over hoor) en in plaats van dat de alcohol je emoties dempt, lijkt alles eens zo groot. Ik vroeg om hulp bij de huisarts (15 jaar geleden he) en die gaf ouderwetse anti- depressiva en zei "dat ik maar niet meer moest drinken"..... Dat ging dus helemaal mis. Zo mis, dat ik in het ziekenhuis belandde en mijn maag leeg- gemaakt moest worden, bah bah bah. Ik heb 3 dagen op de IC gelegen. Mijn familie had inmiddels mijn huis gekuist, er was geen aspirine meer te vinden, mijn pinpas is afgenomen, goed bedoeld maar oh wat ben je dan boos. Na die 3 dagen zei de zaalarts "niet meer doen he" en kon ik met de bus naar huis. Geen hulp, geen therapie, niets niets niets. Ze dachten dat het een roep om aandacht was, meer niet. Jaja, net als Herman Brood op het Hilton, nou goed. Deze situatie heeft zich nog een keer herhaald, toen ben ik opgenomen in het ziekenhuis, een week op Crisis Psychiatrie. Ook te weinig, en zo vreselijk dat je meteen naar huis wilde. De derde keer ben ik daarna naar de huisarts gegaan en heb hem een brief geschreven die ik ook overhandigd heb, waarin in uitlegde hoe ik me voelde en wat er aan de hand was. Dat werkte. Doorverwijzing psychiater, ik scoorde extreem op depressiviteit. En met drank op, wordt alles erger, en niet beter hoor! Hij snapte het. Ik moest minderen tot een bepaald niveau, en hij wist me te overtuigen. Daarbij goede medicatie. Het heeft geholpen. In 2005 was ik zover om de drank uit mijn leven te gooien. Zo gezegd, zo gedaan. Ben sindsdien nooooooooit meer in de verleiding gekomen. Wat ook een reuze goede hulp is (voor de stofjes in je hersens als je je zo klote voelt) is sporten, maar dat doe jij toch al? Ben een aantal jaren geleden mét krakkemikkig lijf gaan sporten, aangepast, duurde effe, maar het werkt. Goh meis, een vreselijk verhaal, wat kun je dan eenzaam zijn, en je onbegrepen voelen. Ook voor mij was ADB (ik heb de internetcursus gedaan in 2005) pas de eye-opener die ik nodig had om de beslissing te kunnen nemen. Na 7 jaar geen druppel nu af en toe 1-2 consumpties alcohol, maar ik mag nooit wat drinken om me beter te voelen. Dat werkt dus niet! En ik mag alleen in gezelschap, ik was zoals zovelen een stiekeme drinker. Ik wens je ook voor de komende tijd alle sterkte. Zoek de mensen op die ervaring hebben, praat me ze. Ze zijn er voor je. Ondergetekende ook, als je daar behoefte aan hebt. En voordat nu iedereen denkt dat ik RL in de wodka ga dompelen, neeeeee! driewerf nee! Het lijkt me zo fijn dat je het leven, dat vaak niet makkelijk is, kan bespreken met een ander. Ik lees dat je gisteren opnieuw begonnen bent. Ik wil best je Haring zijn.

Hoi allemaal, Heel lief van je Spud en ja ik woon nog steeds in de boomhut. Maar..... Ik wil (zonder aanzien des persoons) niemand kwetsen maar mijn eigen veilige gevoel wat ik altijd heb gehad bij alle meetings is even weg. Eerlijk is eerlijk, de eerste meeting was ik één van de mede-organisatoren, en ik heb er een aantal meegemaakt onder de hoede van onze geliefde Cactussen (die hun weekend daarvoor opofferden!) tot en met de lancering van het ADB boek. We blijven een kwetsbare groep mensen, er zijn veel nieuwe mensen die mij alleen misschien kennen van Houtje-Strijkboutje en misschien moet ik dat maar zo houden. Er is een tijd van komen en een tijd van gaan. En een tijd van niet willen ophalen wat in het verleden tot onrust heeft geleid. Overigens ben ik zó gesteld op mijn onafhankelijkheid, dat ik altijd zelf aan het stuur wil zitten (letterlijk en figuurlijk haha). Dus: lieve mensen, geniet ervan zoals ik van alle bijeenkomsten genoten heb. Ik heb een vaste kring zeer goede vrienden en vriendinnen over gehouden aan dit forum. Ik schrijf nog steeds met een klein groepje mensen uit 2005 ! die niemand nog kent en we ontmoeten elkaar regelmatig, zoooo leuk. In dat (meer persoonlijke) contact houden we elkaar ook spiegels voor, kunnen we ons gedrag spiegelen, mogen we kwetsbaar zijn. Ik vind dat zeer waardevol. We delen inmiddels lief en leed, en zijn gezamenlijke (wandel) vankanties geweest, veel lol, lachen en ook verdriet om verlies en ziekte. Ik kan alleen maar zeggen: bijzonder waardevol en warm! Echt, ik hoop en kan alleen maar toewensen dat de tweede-derde-vierde generatie frummers ook zo´n ervaring mag hebben in warme vriendschap en delen van dingen die ons kwetsbare mensen binden. Misschien niet helemaal to/the/point op dit draadje, maar (hum hum) ik weet zeker dat dit gelezen wordt. De koters die 8 en 10 waren toen ik stopte in 2005 zijn 16 en 18, ongelofelijk. Zij hebben een totaal andere moeder gekregen en oh, wat ben ik daar dankbaar voor. Dat is alleen mogelijk geweest door alle steun en verbondenheid hier. Warme groet, Hout. p.s. met dit weer vouw ik meer dan dat ik strijk dat wel. Haha!

Het lijkt me leuk, maar het is ook altijd spannend!

Helemáál ideaal zijn, dat gaat het niet worden, Jane Hahahaha.

Hoi allemaal, Van de week had iemand het over het ADB forum en toen dacht ik "eens even kijken wie er nog zijn".....maar ik zie veel, heel veel bekenden dus. Zeven jaar gelden op 25 oktober 2005 ben ik bij ADB terecht gekomen, en sindsdien heeft mijn leven een totale omwenteling ondergaan. Wat is er veel gebeurd! In die zeven jaar heb ik mijn leven gefileerd en opnieuw geboetseerd. Sinds een jaar drink ik soms wat, en dat is me hier (als fervente stopper) niet in dank afgenomen. Begrijpelijk, maar de hardheid waarmee dat ging verbaasde me. Het was wel "een koude douche" als ik het zo mag zeggen, na het "warme bad" dat het forum altijd geweest is. Nu is het water lauw zeg maar, ach ja, iedereen neemt zijn eigen beslissingen uiteindelijk, en ik vind dat het goed gaat, en ik ben er superblij mee. Ik wil nooit meer terug naar het leven van vóór 25 oktober 2005. Maar het moeilijke is, als ik dit schrijf, krijg ik onherroepelijk het commentaar "dat ik niet kan zien dat ik me leven vergooi door het waas van alcohol". Ach ja, dat moet dan maar. Bij deze dus. Dan heb ik maar vast zelf gezegd. Met Houtje en de kleine Houtjes gaat het heel goed. Het oudste kleintje steekt inmiddels een kop boven me uit heeft rijles en doet eindexamen dit jaar. Mijn dochter gaat ook heel goed, lekker actief met de voetbal en met haar vrienden, ik trouwens zelf ook, en heerlijk, ik hoef me nooit af te vragen of ik kan rijden, ik kan altijd rijden. Als ik die zeven jaar ga overdenken, pfffff. Dat doe ik maar niet. Maar ik wil even de "oudjes" hartelijk groeten en ook hen het beste wensen. Ieder op zijn eigen manier. Het schrijven hier is waanzinnig heilzaam! Groeten aan iedereen!

Sorry dat ik jullie zo geraakt heb. Ik heb dat niet bedoeld. Maar mijn posting is niet correct op dit draadje Ik ken jullie veel te goed om jullie te willen kwetsen. Xxx

Nog even dan, het heeft niet zoveel zin je het alcohol-de-baas voor te stellen als een lange ladder richting de wolken, naar het "hogere" niet-drinken. Als je dan één misstapj(je) begaat, flikker je van bovenaf naar de grond. Je kunt prima zelf de keuze maken, is dit een misstapje maar ben ik op de goede weg? Of vind ik het een miskleun van hier tot Tokyo en terug, en moet ik echt weer op nieuw beginnen.......en ervaar ik ook alle problemen en moeilijkheden die ik bij het stoppen ondervond? .......of is het een gewoon een hobbeltje? Het leven is geen ladder naar het hogere, (en dat heb ik op dat ladder-denken tegen), maar heel gewoon, een weg die je hebt te gaan, vol kronkels, soms de berg op, zuchtend en puffend, soms joelend bergaf, dat zit het mee, maar meestal is het gewoon een kronkelding, waarbij je niet voorbij de volgende bocht kunt kijken. Dat is normaal. Daarom heb ik mezelf ook aangeleerd: één dag is genoeg. Eén dag kan ik overzien. Vroeger maakte ik mezelf lekker: okee, ik drink vandaag NIKS, en morgen, jonge jonge dan ga ik toch zuipen zeg, maar natuurlijk denk je dan nee hoor, vandaag niet! het voelt veel te prettig. En na 1 jaar droog krijg je hele andere confrontaties dan na 2 en 3 jaar droog. Uiteindelijk gaat toch je hele leven op zijn kop. Voor iedereen is het anders, maar ik heb nog veel contact met adb-ers uit 2005 en 2006, en het is voor iedereen anders moeilijk, iedereen heeft ook een ander leven. Probeer tevreden te zijn met wat jijzelf bereikt hebt, dan straal je dat ook uit naar je omgeving.

Eline, Exact! You got it girl! Go on! xxx Houtje.

p.s. kort van stof ben ik nooit geweest hahahahaha.

Goeoeoeoeoeoje morgen! Soms kom ik nog even kijken........ Het gaat goed hier. De alcohol bracht me niet wat ik zocht, nl. troost, verlichting, wegtoveren van piekers. Zoals in mijn onderschrift staat: ik zocht een middeltje waarop stond: hierdoor verliest u meteen al uw piekers en zorgen (maar het is een miskoop gebleken). Maar nog steeds heb ik het, de ene keer meer dan de andere, moeilijk om "het leven" in al zijn gedaantes, met alle verantwoordelijkheden en alle consequenties, en vooral, alle verwachtingen die ik van mezelf heb, en die anderen van mij hebben, (maar ik ben zelf het ergst hoor!) .....AAN TE KIJKEN, en te AANVAARDEN. Een paar jaar geleden schreef ik dat ik het leven nu heel voorzichting durfde "aan te kijken" en nu ben ik het gevecht aangegaan. Dat is knokken knokken knokken en de zucht naar vergetelheid is soms groot. In het snakken naar het wegdrukken van al je gevoelens, heb je soms de illusie dat een glas (ééntje dan maar!) helpt, maar dat is niet zo. Het brengt je NIETS, behalve schuldgevoel, en vooruit, ik ben dan toch al aan het "zondigen" dus hup, de fles leeg, en wankelend naar de winkel voor een nieuwe. Nee merci, ik hou het bij drop. Daar ga je niet raar van praten.... (behalve, zoals pp ooit hier zei: als je er teveel tegelijk in je mond stopt dat is mij wel toevertrouwd hoor). Omdat ik inmiddels meer dan zes jaar niet gedronken heb en zeer strikte regels heb gesteld, drink ik soms (nooit thuis) maar in gezelschap, en NOOIT om de verkeerde reden een enkel glas in de maand. Het doet me niets, en het blijft bij één. Maar dat ga ik niet uitproberen tot op het bot, anders ben ik wég. Daarom ben ik nog steeds AdB. Iedereen is verantwoordelijk voor zijn/haar eigen leven, en mijn start in 2005 was ook een hobbelige weg. Inmiddels is het een strakke 3 baans highway, en ik geniet daar elke dag van, dat ik niet rondloop met zo'n schuldgevoel. Ooit schreef ik hier: mijn kinderen zijn nu 8 en 10 het moet nog ergens staan, en ik wil ze niet zo'n leven geven dat ik als kind heb gehad. De schatjes zijn nu bijna 15 en 17, we hebben het nu over "wanneer heb jij rijles" en "wanneer ging jij ook alweer naar Amerika" en dat alles was me niet gelukt zonder dit forum. Daarom, ook voor de nieuweren onder ons, BLIJF SCHRIJVEN. Ons huis is nog steeds alcoholvrij (een strikte regel) omdat ook Zoon niet teveel mag zuipen. Hij heeft inmiddels zijn eerste bijna-coma overleefd. Een grote schrik, maar wel heel leerzaam en het was bij een ander dat hij de wastafel, douche en wc heeft volgekotst met patat speciaal met wodka. Brrrrrrr die heeft de vuurdoop wel gehad! (hahahahaha). Dat zal hem niet gauw weder gebeuren. Dochter wil absoluut GEEN DRANK in huis. Ik koop wel eens een wijntje voor het bezoek, maar "mamma, gooi dat weg, ik vind drank niet fijn") dus die is voorlopig veilig. Dit over mijn stand van zaken. Wat ik uniek vind aan de AdB methode, is dat ik geleerd heb, en dat doe ik nog steeds, om als ik zeg maar "dranktrek" hebt (dat heb ik niet meer) maar "zin in verdoving" omdat ik me rot voel......jullie weten wat ik bedoel, te denken STOP: - HOE KOMT DAT - wat kun je daar aan doen (behalve die emoties wegdrukken) - wat heb ik geleerd de afgelopen jaren, hoe ik dat kan doen....... (want rekent u maar hoor dat 17 en 15 heel wat meer stress is dan 10 en 8). En daarom ben ik nog steeds AdB. Omdat ik elke dag weer die strijd aanga, en durf te kijken naar het leven, en dan maar (met een diepe zucht) de strijd aanga...... het kán, het lúkt, ik wil het! Het kan NIET als je niet erkent (sorry, ik spreek voor mezelf) als ik voor mezelf niet zou erkennen, dat ik het moeilijk vind allemaal. Vroeger worstelde ik met : hoe kom ik uit bed, op tijd op school, met een redelijk normaal gezicht, zonder kegel van alcohol, wat heb ik allemaal gedaan gisteravond (met het hoogtepunt in 2005 toen ik op mijn eigen verjaardag zo dronken was dat ik de gasten moest vragen om 22 uur als ze weg gingen de deur dicht te doen.......) v.r.e.s.e.l.i.j.k. Maar al die smoezen van "ik heb het verdiend" "ja hoor meid, neem jij maar een borreltje" nee merci, dan maar niet slapen, dan maar piekeren en ik heb mijn manier gevonden om daar mee om te gaan, het is niet leuk, maar het MOET. Wil ik mezelf en mijn kinderen recht in de ogen kunnen blijven kijken. En dat ik toch een mooi gezicht! Dus jaarpacters, terugval of niet, voel je je aangesproken, en helpt het je om hier mee te doen, doe gewoon mee. En wat Jan of Alleman (sorry Jan, niet persoonlijk) vindt ervan, PECH !!!!!!!!!!! In de woorden van iemand anders: Ga Goed!

voor Soothe: Nu Ned 2 Jan Pierre Rawie (Uitzending Gemist!). Voor iedereen welterusten!

Hee Jane, aan het verhuizen? Wat goed, huis verkocht en iets anders gevonden neem ik aan? Super!

Ja, ik vergeet soms af en toe geheel dat dit forum er is. En verbaas me dan iedere keer weer over het aantal bekenden. Hier gaat alles goed, ik verbaas mezelf nog wel eens, gestopt met drinken toen de kindertjes 8 en 10 waren geloof ik, nou de oudste wordt 17 deze week. Tjonge jonge! En ik was op zoek naar een oud stuk forum, maar dat bestaat niet meer. Verder aan alle nieuwen en ouden maar één "wens" nl. gun jezelf het drankloze leven, niet altijd makkelijk, maar wel een stuk prettiger.