CherryCake

Bedankt! Ik heb 13 jaar antidepressiva (sertraline) geslikt. Toen ik hoorde dat ik zwanger was augustus 2020 ben ik daar meteen mee gestopt. Ik slikte ook nog maar een halfje en het deed ook niet echt iets meer. Voorlopig wil ik ook even niet meer aan de medicijnen.

Ik heb zelf een gegeneraliseerde angststoornis. Wat bij mij “helpt” (tussenhaakjes, want bij mij is het een visuele cirkel) is op het moment van paniek of angst even iets gaan doen. Bijv. De was ophangen, koken, een boek lezen. Eigenlijk dus afleiding. Ook helpt het mij als ik me afleid door een soort spelletje. Verzin bij iedere letter van het alfabet een dier of fruit of een groente een land of gerecht etc. Wat je ook kunt doen is een object observeren; welke kleur heeft het object, wat is de vorm wat valt mij op, heeft het een geur zo ja waar ruikt het naar etc. Dan hebben we nog de ademhalingsoefeningen. Bij mij werkt de ‘3 sec in 1sec vasthouden 6sec uit en dit herhaal je een aantal keer.

Hey Pluisje, ik had jouw verhaal inderdaad gelezen. Ik slikte het 3 maanden maar niet iedere dag, beetje onregelmatig, maar merkte dat ik er wel wat afhankelijk van was geworden. Ik hoop echt voor jou dat jij je snel beter mag gaan voelen. Ik zie dat je veel last hebt met het ophogen van een ad en je ademhaling. Jij komt er wel!! Ik weet het zeker, geloof in je eigen krachten!

Dag lieve mensen, Ik wilde even een update plaatsen. Ik ben nu officieel 11 dagen benzovrij! Ik heb toch besloten om het c/t te proberen (ik heb 3 maanden op en af 2,5mg lora geslikt voor het slapen). De eerste 4 à 5 dagen waren vreselijk! Slapeloosheid, opgejaagd, angsten die ik nog nooit eerder heb gevoeld, vreselijke duizeligheid etc. Het slapen gaat nog niet geweldig maar ik slaap nu zo’n 5 u per nacht en daar ben ik echt tevreden mee voor nu. Alle afkickverschijnselen lijken nu bijna weg te zijn en ik voel me sterker! Ik denk zelf ook dat het mij heeft geholpen de gevolgen die er zijn door c/t te stoppen gewoon te accepteren en er niet bang voor zijn. Want de angst die je zelf creëert door je eigen gedachten maken dat de afkick verschijnselen verergeren. Ik ben er nog niet, maar ik voel me echt vele malen beter. Ik gun dit een ieder die een verslaving heeft! Ik wens iedereen heel veel kracht toe en veel liefde. Wees ook vooral heel lief voor jezelf. Geef er soms maar gewoon aan toe dat je even niet lekker in je vel zit of heel moe bent of verdrietig etc. liefs

Dag lieve mensen, Ik wilde even een update plaatsen. Ik ben nu officieel 11 dagen benzovrij! Ik heb toch besloten om het c/t te proberen (ik heb 3 maanden op en af 2,5mg lora geslikt voor het slapen). De eerste 4 à 5 dagen waren vreselijk! Slapeloosheid, opgejaagd, angsten die ik nog nooit eerder heb gevoeld, vreselijke duizeligheid etc. Het slapen gaat nog niet geweldig maar ik slaap nu zo’n 5 u per nacht en daar ben ik echt tevreden mee voor nu. Alle afkickverschijnselen lijken nu bijna weg te zijn en ik voel me sterker! Ik denk zelf ook dat het mij heeft geholpen de gevolgen die er zijn door c/t te stoppen gewoon te accepteren en er niet bang voor zijn. Want de angst die je zelf creëert door je eigen gedachten maken dat de afkick verschijnselen verergeren. Ik ben er nog niet, maar ik voel me echt vele malen beter. Ik gun dit een ieder die een verslaving heeft! Ik wens iedereen heel veel kracht toe en veel liefde. Wees ook vooral heel lief voor jezelf. Geef er soms maar gewoon aan toe dat je even niet lekker in je vel zit of heel moe bent of verdrietig etc. liefs

Bedankt @bolletje voor je advies en lieve steunende woorden. Voor jou hoop ik dat je vandaag goed de dag door mag komen en deze nacht een betere nacht zult krijgen en heerlijk mag gaan slapen als een roosje.

@Annezomer Ik wist niet dat zoiets bestond! Kan dit alleen bij het Erasmus of ook elders? Weet je dat toevallig?

Hallo allen! Ik ben nieuw hier. Wat fijn te lezen dat het zo goed gaat met jullie. Hier nog bezig met het aanmelden voor mijn benzoverslaving. Ik zit nu op 2,5 mg Lorazepam voor het slapengaan. Gebruik het 3 maanden, wel onregelmatig. Ben er van de week achtergekomen dat ik er afhankelijk van ben geworden. Ik hoop dat ik snel geholpen kan worden en zo min mogelijk ontwenningsverschijnselen krijg. Voor nu gaat het dus redelijk omdat ik die Lorazepam zo nu en dan slik. Wil ervan af, bah, rotspul.

Hoi lieve mensen, Ik heb even een vraagje. Ik heb mij al voorgesteld bij de “wie is wie?”. Het gaat om het volgende. Ik slik nu de afgelopen maanden sporadisch 2,5mg Lorazepam om te kunnen slapen. Dit doe ik dus heel onregelmatig. Ene week 2x dan 4a5 dagen niks en dan weer 1 keer in de week en weer 7 dagen niks. Zo gaat dat dus al 3 maanden. sinds een week heb ik gemerkt dat ik vreselijke ontwenningsverschijnselen krijg als ik ze 2 nachten niet in heb genomen. Nou weet ik dat het sterk wordt afgeraden om c/t te stoppen en juist moet gaan afbouwen. Nou wil ik dus echt wel afbouwen, maar wat is nu wijsheid? Ik gebruik en dus heel onregelmatig. Is het verstandiger om het vanaf nu regelmatiger in te gaan nemen, daarop te stabiliseren en vanuit daar afbouwen? Ik hoop dat iemand hier een antwoord op heeft voor mij. liefs, Cherry

Hallo allemaal! Ik zal mij even voorstellen. Ik ben Cherry (niet mijn echte naam), vrouw van 29 jr. Op 1-05-2021 ben ik bevallen van een prachtig dochtertje. En daar begint gelijk ook mijn verhaal. Direct na mijn bevalling kreeg ik enorme angst en paniek (ik draag al 13 jaar een angststoornis “agorafobie” met paniekaanvallen met me mee). Het was zo heftig dat ik hele dagen in volle adrenaline zat en vrijwel niets kon. Ook slapen lukte niet. Ik was hele nachten wakker. Uit wanhoop riep ik naar iedereen dat ik niet voor mijn dochtertje kon zorgen en dat ze ergens anders heen moest, want ze was me teveel. Natuurlijk voelde ik mij een afgrijselijke moeder en ik bleef me ook maar verontschuldigen naar mijn dochtertje toe. Ook riep ik dat ik iets nodig had om te kunnen slapen want anders zou ik gillend gek worden. Daar is “gelukkig” gehoor aan gegeven en de kraamverzorgster en verloskundige maakten zich hard om bij de huisarts iets van medicatie te regelen zodat ik in ieder geval wat kon slapen. De huisarts heeft, gezien de staat waarin ik verkeerde, de crisisdienst gestuurd. De crisisdienst kwam die avond bij mij langs en heeft mij lorazepam gegeven voor 2 nachten en mij doorgekoppeld naar het IBT-team (intensieve thuisbegeleiding). Die volgende dag kwamen er twee mensen van dat team bij mij thuis en hebben mij voor 5 nachten nog gegeven zodat ik nog even goed zou kunnen slapen. Na 5 nachten kwam er een psychiater langs die mij aanraadde (gezien ik op mezelf nog steeds niet in slaap kwam, ook geen dutjes overdag) voorlopig nog even die lorazepam te slikken zodat ik kon functioneren en voor mijn dochtertje kon zorgen. Ik was het daarmee eens (ik wilde immers normaal de dag door kunnen komen en moeder kunnen zijn). Afijn, zo gezegd zo gedaan. Ik kreeg een recept mee voor de duur van een week. 5mg om te kunnen slapen en zonodig 3x1mg overdag tegen evt. Onrust. Ik heb nooit 5mg ingenomen uiteindelijk. Ik nam voor het slapen 2,5mg in (lagere dosis werkt niet voldoende) en overdag nam ik niks. Ook nam ik het niet IEDERE nacht. Ik sloeg wel eens 2 of 3 nachten over. Na die week kreeg ik weer een recept met de mededeling om 5 dagen achtereen in te nemen en daarna 5 dagen NIKS en dat een maand lang. Vond het vrij heftig, maar omdat ik toch al afweek van het recept en het zo sporadisch mogelijk probeerde te nemen dacht ik dat ik geen verslaving zal krijgen. Nou, dus wel. 3 maanden later heeft de lorazepam mij te pakken. Na 6 nachten niks genomen te hebben en ik mij heel slecht begon te voelen dacht ik 4 dagen terug ‘weetje wat, ik neem gewoon even 2 nachten iets in zodat ik er weer tegenaan kan en dan weer een week niet’. Na dag 2 niks ingenomen te hebben (dit was gisteren) begon ik ineens in de nacht enorm te zweten, inwendig te trillen, de vreselijkste paniekaanvallen te krijgen die ik ooit in mijn leven heb gehad, dissociatie, extreme duizeligheid, flikkeringen voor mijn ogen, gevoel van weg te vallen, gevoel alsof mijn keel werd dichtgeknepen, enorm opgejaagd gevoel. Ik wist meteen dat dit niet een normale paniekaanval was. Ik was verslaafd geraakt aan dit rotspul. Dit hield gister ook de hele dag aan. Ik kon niets meer, alleen nog maar liggen en door een hel gaan. Mijn moeder heeft gister de zorg over mijn dochtertje overgenomen. Dit kan niet zo! Ik kan dit nu niet hebben.. Ik moet voor mijn 3mnd oude dochtertje kunnen zorgen, maar dat kan ik nu bijna niet meer. Toen ik haar gister in bad moest doen viel ik bijna om. Vannacht heb ik dus besloten (na lang getobt te hebben en op deze site gekeken te hebben) om het maar in te nemen (een half tabletje van 1,25mg, die overigens onvoldoende werkt bij mij) en niet cold turkey te stoppen, maar hopelijk (als mijn huisarts begrip kan opbrengen) dit heel langzaam af te gaan bouwen. Graag zou ik met mensen hier in contact komen die nu door dezelfde hel heengaan of hier succesvol vanaf zijn gekomen en mij hierin willen ondersteunen. Ook evt. Moeders die zich hierin herkennen zou ik graag mee in contact komen. Ik ben ook heel veel alleen en heb weinig aanspraak. Dat zorgt dat ik heel vaak met mezelf en mijn gedachtes moet dealen. Alvast enorm bedankt!