In maart had ik ook zo'n situatie dat ik een soort ontwenning had zonder dat ik afbouwde. Mijn huidige psych noemt dat tolerantie, maar goed. De situatie werd daarna steeds slechter daarom heb ik ook quetiapine, en dat is voor nu genoeg om enigzins stabiel te zijn. Echter, deze psych is van Brijder, een afbouwkliniek. Deze dokter snapt het veel beter en is gezien het randje waar ik langs liep erg voorzichtig (ik wil nog wel eens overmoedig zijn als het wat beter gaat).
Mijn vorige psych heeft ook eens als tip gegeven om alleen maar halfjes te nemen. Behalve dat je dan de hele dag op de klok kijkt wordt je hoofd een rolltercoaster (bij mij dan). Dat trekt bij, maar het punt is gewoon dat lorazepam niet zo lang werkt en al helemaal niet als je eraan gewend bent. Je kunt dat niet blijven verdelen, het werkt gewoon te kort. Vandaar de diazepam: die kan wel een halfwaardetijd van 100 uur hebben. Maar zo'n omzetting is ook niet eenvoudig dus moet ook weer geleidelijk.
Het klinkt alsof je een ervaren psychiater nodig hebt die de tijd neemt voor een geleidelijke omzetting/afbouw. Ik slikte 4 mg lorazepam. We hebben eerst 2 mg naar 10 mg diazepam omgezet, dat gaf weinig problemen. Maar die andere 2 mg, die was veel lastiger. Toen hebben we besloten dit half terug te draaien naar 15 mg diazepam en 1 mg lorazepam (dat is wel degene voor het slapen gaan). Nu hebben we 1 mg van de diazepam afgehaald en dat is nog te doen maar zeker wel merkbaar. Volgende week kijken we weer verder. Verder weet ik dat het laatste stuk lastiger is omdat de relatieve afbouw snel groter wordt. Dus ik zou zeggen: voorzichtig, kleine stapjes. Probeer het doenlijk te houden voor je zelf. Trek aan de bel als het niet gaat. En ja, het kost tijd.