Claudius

Dag zestig in de kliniek. Dag Eenenzestig van nuchterheid, morgen zijn dat twee maanden nuchter

Haren heb ik niet meer. Die zijn gisteren allemaal afgeschoren. Stil blijven zitten is tot nu toe nog niet echt gelukt. 😁

Een ongeluk komt nooit alleen, gisteren heeft blijkbaar iemand mijn oplader en kabel voor mijn iPhone gestolen. En deze morgen was ik te bruut met mijn scheeraparaat en viel het uiteen. En nu vind ik alle onderdelen niet meer terug. Zonder telefoon voel ik me hulpeloos, dus straks maar een sleutel van mijn kast vragen en toelating om een nieuwe oplader en kabel gaan te halen in de stad.

Een ongeluk komt nooit alleen, gisteren heeft blijkbaar iemand mijn oplader en kabel voor mijn iPhone gestolen. En deze morgen was ik te bruut met mijn scheeraparaat en viel het uiteen. En nu vind ik alle onderdelen niet meer terug. Zonder telefoon voel ik me hulpeloos, dus straks maar een sleutel van mijn kast vragen en toelating om een nieuwe oplader en kabel gaan te halen in de stad.

Goeie?Morgen iedereen Dagpact Claudius

Ik heb weer eens het gevoel dat ik helemaal alleen sta op de wereld, dat ik niemaIk heb weer eens het gevoel dat ik helemaal alleen sta op de wereld, dat ik niemand aan mijn kant heb. Dat is helemaal geen goed gevoel.

Begonnen met een dagboek. Dan hoef ik hier niet zoveel te zeuren.

Dit lijkt me een zeer dood gedeelte van het forum. Ik denk nochtans dat er veel mensen zijn die met eetproblemen worstelen? Maar zelfs het alchohol gedeelte vind ik de laatste tijd zeer kalm.

Ik heb mijn haar helemaal laten scheren. Nu hoeven ze niet meer te zagen dat het te lang is. Maar aan mijn boos kijken kan ik blijkbaar niets veranderen.

Ik heb mijn haar helemaal laten scheren.

Mensen zeggen tegen mij dat ik er boos uitzie. Ik voel me ook steeds bozer worden. Ik ga wel geen foto van mezelf plaatsen.

Mensen zeggen tegen mij dat ik er boos uitzie. Ik voel me ook steeds bozer worden. Ik ga wel geen foto van mezelf plaatsen.

Ik had vandaag nog een onderhoud verwacht met de nieuwe assistent van de psychiater over de paracetamol . Een goed gesprek doet steeds deugd. Maar nee.

Op de laatste sessie deze voormiddag is de sociaal assistent uitvoerig ingegaan op gedwongen opname. Niets houd me tegen om nu gewoon thuis te blijven. Maar houd de psychiater dan wat tegen om naar de procureur te stappen? En een vrederechter in te schakelen? Volgens mij is er geen enkele reden meer om aan te nemen dat ik een gevaar voor mezelf ben en al zeker niet voor anderen. Waarom toch ben ik afgelopen Maandag akkoord met haar gegaan?

Volgens de psyhater (voornamelijk heb ik een alchoholprobleem) is mijn Rem mogelijk kapot. En dan bedoeld ze ook een rem in meerdere dingen. Zoals suikergebruik en eten en.... nog andere dingen. En ze zou wel eens best gelijk kunnen hebben.

In de kast kan ik niet veel van. mijn problemen veilig opbergen

Weer van alles met de verpleging besproken. Over mijn hoofdpijn, volgende afspraken, een bemoeizuchtige medepatiente, ...

Waar kan ik die vinden ?????

Dat had ik ook dikwijls, telkens als ik in wachtkamer van de arts zat verdwenen de klachten als sneeuw in de zon.

Dat lijkt herkenbaar. Een verslavingsarts van de verslavingsafdeling geeft iedere Maandag vroeg sessies voor iedereen die ze wilt (kan)volgen. En dat herhaalt zich ook steeds. Ik weet wel niet na hoeveel tijd juist.

@billy1981 Ik gebruik geen alchohol meer, dus dat zit wel goed. Maar ik vrees dat mijn psychiater het over meerdere verslavingen heeft. Zoals bijvoorbeeld suiker en zeker ook eten in het algemeen. En eten is zeker een moeilijke.

Schattig

Zo snel? Hoe lang ben je daar nu? Hier duurt een normale opname op de verslavingsafdeling minstens een zeven weken dacht ik.

Weer hoofdpijn en de arts heeft volgens de nachtverpleging nog steeds geen paracetamol voor mij voorzien. Als ik terug ben nog maar eens via de verpleging aanvragen. Ik wijt de hoofdpijn aan het weinig slapen. En het weinig slapen aan het feit dat ik nog steeds in de kliniek zonder mijn kindje ben. Dus ik wijt het aan de arts / psyhater . Ik ga heus in die kliniek niet beter worden, niet fysiek en zeker niet geestelijk. En ik moet dit volgens de psychater nog minstens drie weken verdragen. Waarom toch?

Toegelaten wandeling en ik ben weg zonder jas of paraplu en het regent natuurlijk. Begint toch.