Cadeautje

@bumperjimje zegt het precies zoals het is en dat maakt het nou juist zo lastig! Ik ben heel goed in het voeren van gesprekken en ben van nature juist erg empatisch (werk in de terminale zorg, dus kan wat dat betreft het een en ander hebben), maar het lijkt hem niet te raken of hij wil het gewoon niet horen. Ik probeer juist niet met verwijten te komen want ik weet dat, dat geen zin heeft en juist averechts werkt. Maar ook als ik vanuit mezelf (mijn gevoel) begin is dat aanleiding voor exact dezelfde reactie. Daarom begin ik er de laatste tijd maar niet meer over, alleen merk ik dan dat mijn lontje kort wordt en dat ik weinig meer kan hebben met name qua drankgebruik. En zo is het cirkeltje dan weer rond....ik denk dat ik het toch maar weer ga proberen met een goed voorbereid gesprek op een rustig moment....en als dat niet werkt denk ik dat ik het moet proberen los te laten. Heb genoeg op mijn bordje gehad de afgelopen jaren, het is tijd dat ik aan mezelf ga denken voordat ik er aan onderdoor ga of met een burnout kom te zitten. Daar schiet niemand wat mee op! @denise2dankje wel! Het komt zeker goed! Jij bent ook supergoed bezig!!

Ik weet het niet, maar ga het wel proberen. Meestal valt er niet over te praten omdat ik me dan aanstel of overdrijf, dat maakt het zo lastig. Misschien moet ik idd meer vanuit mijn gevoel praten, hem duidelijk maken dat ik het zo voel juist omdat hij zoveel voor mij betekent. Gelukkig hou ik het niet drinken prima vol ondanks dat ik het alleen moet doen. Of ja, het is sowieso iets wat je alleen moet doen natuurlijk. Al lijkt het me zoveel makkelijker om het samen te doen....snappen jullie het nog? Ook het ek voetbal maar eens zonder drank overleven. Zijn weer van die momenten dat de drank er gewoon bij hoorde . Eerste wedstrijd op zondag, wat zal ik blij zijn als ik maandag zonder kater wakker word!!

Dank jullie wel voor de antwoorden. Het sneer- gedrag was er daarvoor ook al, alleen sneerde ik dan (in mijn eigen alcoholroes) gewoon terug. In nuchtere toestand doe ik dat dus niet, zeker ook omwille van de meiden blijf ik dan gewoon rustig, maar het verziekt de sfeer dus wel. Nu laat ik het over me heenkomen en bedenk ik me maar dat het door de drank komt. Als ik er dan op een later moment op terug kom is het allemaal niet zo bedoelt volgens hem en overdreven dat ik er een punt van maak. Hij hoeft van mij ook niet helemaal te stoppen met drinken, maar het stiekem doen, en echt veel teveel liters bier naar binnen werken op een avond beginnen me wel te irriteren... Hij vond ook niet dat ik een probleem had, het was toch gezellig in het weekend om samen een drankje te drinken? Ja, dat zou het vast zijn als het bij 1 of 2 drankjes zou blijven maar zo werkt het bij ons beide dus niet. Vandaar mijn besluit om helemaal te stoppen. Misschien irriteert het hem wel dat ik niet meer drink, ik weet het niet. Maar juist zijn uitbartstingen en het niet inzien van zijn eigen probleem en dan boos worden op mij als ik er op een normale manier over wil praten zeggen me eigenijk al genoeg. En maken dat ik het onderwerp liever niet meer aankaart maar wel met deze gevoelens en angst blijf zitten. Als ik hem nu op de bank zie zitten met een rode huid en bloeddorlopen ogen van de drank denk ik: zie je dit zelf nou niet? Ik denk dat ik het bij mezelf namelijk wel zag, maar het duurde even voordat ik accepteerde dat het moest stoppen. Het stiekem drinken door de week als hij er niet was heb ik overigens nooit gedaan, ik dronk echt alleen in het weekend. Dat is dus een afspraak die we in goed overleg gemaakt hebben samen, al jaren terug. Waarom hij nu ineens vindt dat, dat allemaal niet meer nodig is en hii dus gewoon gaat drinken weet ik niet. Maar hij doet het nooit waar ik bij ben door de weeks. Ergens zit dus blijkbaar wel een soort van schaamte dat het hem niet lukt denk ik dan... En ja, hij heeft vele mooie en fijne kanten die ik erg waardeer! Maar die zijn er wel vooral als hij gewoon nuchter is. Dat maakt de angst ook groot dat ik hem op wat voor manier dan ook verlies aan de drank....daarvoor hou ik veel teveel van hem. Naja, wat hij ook doet, ik wil niet meer drinken! Dat staat voor mij als een paal boven water!

Inmiddels 8 weken droog! Weekend weg ging probleemloos zonder drank. Lekker fris wakker worden en meteen 's morgens mee kunnen doen met de meiden was het mooiste cadeau! Wel loop ik tegen iets aan wat iemand van jullie wellicht herkent...mijn vriend is een stevige drinker. Al een paar jaar geleden besloten we door de weeks niet meer te drinken. Dat ging met ups en downs bij hem. De laatste tijd merk ik dat zodra ik mijn hielen heb gelicht en weer terug kom er bier uit de koelkast is verdwenen. Of er is ineens een fles sterke drank leeg terwijl ik hem dat niet heb zien drinken. Ik heb hem laatst voorzichtig verteld dat ik me zorgen om hem maak, hij is veel te zwaar, heeft een hoge bloeddruk en een zittend beroep en drinkt veel te veel alcohol. Hij wordt dan boos en zegt dat hij een volwassen vent is die zelf wel kan beslissen. En dat is natuurlijk ook zo. Maar wat me ook dwars zit is dat, nu ik zelf niet meer drink ik ook merk hoe zeer zijn persoonlijkheid veranderd als hij heeft gedronken. Een sneer naar mij of de kinderen, boos naar boven stierten terwijl er eigenlijk niks aan de hand is en mij en de meiden met een rotgevoel achter laten... Ik durf daar niet eens over te beginnen....want dan weet ik zeker dat hij ook weer boos wordt. Herkent iemand dit? Wat heb je er aan gedaan? Of is dit iets wat ik maar moet accepteren en waar ik me niet zo druk over moet maken? Dat ik niet meer wil drinken is natuurlijk mijn keus en niet iets waar hij in mee hoeft te gaan dat begrijp ik heel goed. Maar ik vind dit toch best lastig!

Hoi Bietske, als je nog op zoek bent mag je me een berichtje sturen hoor! Inmiddels een maand gestopt. Onder het mom van: even een alcohol-pauze. Maar eigenlijk wil ik er gewoon vanaf en vanaf blijven! Het gaat met mij heel goed, heb weinig trek momenten. Hopelijk blijft dat zo!

Dankjewel @Bob!

Inmiddels een maand (+ 1 dag, haha) zonder alcohol. Wandel me suf, eet gezond en voel me oprecht heel goed! Gister nodigde mijn vriendin me uit voor een wijntje. Ik twijfelde heel even: zal ik er eentje doen? Nope, geen goed idee, gewoon niet doen! Mijn eigen desperados 0.0 meegenomen voor een beetje een feestelijk gevoel. Vriendin aan de witte wijn en tot mijn eigen verbazing had ik er gewoon geen trek in! Ik miste het totaal niet en heb dubbel gelegen van het lachen. En het mooiste van alles: ik werd vanmorgen wakker zonder kater!! Nu op naar maand nummer 2, volgend weekend een weekend weg met mijn mooie gezin. En geen twijfel of ik aan de wijn zal gaan. Nee dus, want ook zonder wijn wordt het een superweekend! Of misschien wel dankzij het feit dat er geen wijn mee gaat ! Lees hier wel mee, maar meng me niet teveel in alle andere draadjes. Het gaat goed zo, en stiekem ben ik best een beetje trots op mezelf!

Nou, ik ga beginnen aan mijn avonddienst. De zorg draait gewoon door, en thuiswerken zit er niet in! Lekker weer om te werken ook wel .

Sterkte @nancy. Ik heb er ook een aantal tropenjaren opzitten qua gezondheid, ik weet hoe zwaar het is, vooral dat wachten op uitslagen. Ik duim voor je op goed bericht !

Maar gaat dat niet altijd samen @Vocatus? Is dat niet iets waar je doorheen moet om je weer beter te kunnen voelen? Ik was een weekenddrinker, dronk een paar jaar terug ook iedere dag wel een paar wijntjes tot een fles per avond. Daar had ik genoeg van en heb toen besloten dat ik van vrijdag t/m zondag 'mocht' drinken. Dat was even aanpassen, maar ging al heel snel prima. Maarja....dan leefde ik letterlijk naar het weekend toe, want dan mocht het weer. Na dat weekend (ging elk weekend zo'n 3 ltr pak wijn doorheen) was ik dan 2 à 3 dagen best brak/ zweterig/ moe. En net als ik me weer fit voelde begon het hele riedeltje van voren af aan. Daarom wil ik er helemaal vanaf. Gewoon even niet, even niks. Ik kijk niet te ver de toekomst in, maar dat doe ik al niet meer sinds ik vorig jaar te horen heb gekregen dat mijn vader ongeneeslijk ziek was. Ik leef per dag, zie wel wat die brengt en kijk morgen wel weer verder. Ik merk dat, dat me nu ook helpt. Ookal is mijn vader onlangs overleden die instelling helpt me nog steeds. Voel ik me vandaag verdrietig? Prima, wie weet gaat het morgen wel weer beter. Voel ik me vandaag goed? Nog beter dan geniet ik ervan. Het is wat het is, ik laat het over me heen komen. Na 2 weken alcohol vrij ben je lichamelijk zeker wel afgekickt. Alleen blijven sommige fysieke ongemakken wel langer hangen. Ik slaap ook beroerd, veel te kort. Maar toch voel ik me uitgeruster nu. Waren het maar alleen fysieke uitdagingen, ik denk dat het vooral mentaal ook erg zwaar is op sommige momenten. Je moet gewoon sterk in je schoene staan om dat duiveltje te weerstaan gok ik. Ik ben er ook nog lang niet, maar welzeker vastberaden! Vol goede moed op naar dag 15 zonder alcohol dus! Hou de moed erin en blijf proberen!

Hey @Vocatus. Ik ben niet zo'n actieve schrijver hier op het forum, maar las je graag op de dagdraad. Je kwam zo positief en daadkrachtig over. Ruk dat je het zo moeilijk hebt nu. Ik heb geen tips voor je, ben zelf net 14 dagen gestopt en ook 14 dagen terug in dezelfde val gestapt als jij: er stond een vriendin voor de deur met een fles wijn en ik kon geen nee zeggen. Maar had naderhand zoveel spijt daarvan! Want ik was toen ook al 14 dagen op weg met poging nr 1....dus weer opnieuw begonnen. Het gaat nu (weer) 14 dagen goed. Ik bedenk me niet wat ik mis, maar juist wat het me brengt om niet te drinken. Dat helpt mij er doorheen. Moeilijke momenten hou je en die zijn ook niet zomaar weg. Maar elke dag is er 1 en zo werkt het voor mij het beste! Ik hoop dat je oom wijn een schop onder zijn kont kan geven, je hebt hem niet nodig!!

@bumperjimuit gewoonte in het weekend, gezellig een drankje, even ontspannen na een drukke week....zoiets. En als er wat gebeurd was of iets te vieren viel een paar glazen extra....de gewoonte is al doorbroken. Misschien dat, dat scheelt. Ik weet nog dat ik besloot door de week niet meer te drinken, die knop was ook snel om. En lukte dus ook 9 van de 10x prima. Het besluit om nooit meer te drinken heb ik nog niet gemaakt overigens. Ik drink nu even niet, zeg ik tegen iedereen en dat voelt goed, voor nu. @Ettyik heb de afgelopen weken wel al een paar x in een situatie gezeten waarbij ik normaal gesproken een fles open zou trekken. Maar ben 2 weken geleden (na bijna 2 weken niks) een keer de fout in gegaan op zo'n 'zwak' moment en had daar zoveel spijt van naderhand! Dus als ik in zo'n situatie kom herriner ik mezelf eraan dat een avondje zuipen niks oplost...en dat ik de volgende dag enorm veel spijt zal hebben bovendien. Dan is de trek weer snel verdwenen. Inderdaad, so far so good!

Goedemorgen! Hoewel het voor mij avond is, want ik heb vannacht gewerkt. Dan is dat ritme lastig te vinden hoor . Fijne zonnige koningsdag allemaal! @Ettydat had ik zondagavond ook toen mijn dochter me in paniek op belde vanaf de manege omdat er een paard in nood was en zij daar helemaal alleen was. Ik kon gewoon in de auto springen om te helpen, da's vrijheid!! Hoop dat alles goed is gegaan met je man! @nikssterkte vandaag...

Dag 13....en eigenlijk gaat het nog altijd erg goed! Ik heb mijn momentjes/ cravings, maar dat is eigenlijk ook altijd zo weer weg. En wat ben ik blij dat ik geen katers meer heb!! Vandaag koningsdag en er zal op elke hoek van de straat wel verleiding zijn....dus ga ik eerst maar een poosje slapen (zit in de nachtdienst) en daarna lekker naar het bos met de hond en vanavond naar de paardjes met mijn dochters. Is het raar dat ik er tot nu toe eigenlijk geen moeite mee heb om niet te drinken? Ik dronk natuurlijk "maar" 3 dagen in het weekend, misschien dat, dat meespeelt? Ik ben er in ieder geval blij mee dat het zo goed gaat! Dus ook vandaag: drink ik niet!!

Goedzo! Pak het dag voor dag, dat doe ik ook. Geen drank in huis halen morgen! Dat scheelt al de helft, dan schenk je dat eerste glas al een stuk minder makkelijk in!