Angel28

Beste vol...sorry voor de late reactie. Maar het gaat goed. Een maand zonder alcohol inmiddels. En ik hou dat voorlopig zo. Af en toe werkt voor mij denk ik nu nog niet

Jij ook. Goed bezig

Hoi Denise. Het gaat goed. Zit nu op drie droge weken...Bijna drie. Er zijn nog wel eens lastige dagen, dat ik het ontzettend mis en vecht tegen een leeg gevoel. Maar ook dagen dat ik me zoveel beter voel

Goed dat je weer bent verder gegaan met je goede voornemens. We zijn allemaal mensen met soms zwakke momenten. Probeer juist die momenten ook te zien als leerproces. Echt super dat je de draad weer hebt opgepakt. Hier ook water, met citroenschijfjes limoen en munt...haha....Mijn lichaam weet niet wat het overkomt

Dankjewel manou. Eerst wel geminderd naar 1 glas per dag en nu zonder. Merk rond deze tijd, klok van 4 wel een dipje. Maar ik weet dat dat zo weg gaat. Hoop dat jij ook lekker van dit mooie weer geniet

Bedankt allemaal. Vandaag mijn vijfde voledig droge dag. De afgelopen twee weken goed doorgekomen en begin te wennen aan mijn nieuwe levensstijl. Ik ben er nog lang niet. Maar ben tevreden over de gemaakte stappen en loop Door.

Bedankt voor de fijne reactie. Inmiddels is het mijn derde geheel droge dag. Voel me beetje vreemd, maar zeker niet slecht. Inmiddels al behoorlijk wat keren in een soort van verleidingsmoment gekomen en er niet aan te gegeven. Dit koste me minder moeite dan gedacht. Bijvoorbeeld kleine financieele tegenslag, vrienden op bezoek die wel drinken. Ik denk dat ik altijd wel geluk heb gehad dat ik goed gegeten heb. Alles vers, nooit kant en klaar. Eigenlijk stond het drinken ook haaks op de rest van mijn levensstijl. Denk dat ik daarom ook altijd wat extra reserves had om de zoveelste roofbouw deels op te vangen. Daarnaast was ik denk ik een maatschappelijk aanvaarde drinker. Ik werkte immers, was een goede moeder en ikzelf en huis waren verzorgd. Niemand die ooit vraagtekens heeft gezet. Ik was vooral bang voor angst en paniekgevoelens. Met name omdat ik een verleden heb met angsten en fobieën. Mijn angst is me niet goed voelen, omdat ik me jaren zo heb gevoeld door mijn angst. Angst voor de angst. Maar het gaat zover goed. Ik kreeg gisteren zelfs een compliment dat ik er goed uitzag. Ben je op vakantie geweest, ofzo? En ik geloof dat ik wat meer rust voel, ondanks enkele gespannen momenten. Ik ervaar nog steeds wel een katergevoel bij het opstaan. Erg veel dorst. Rond vier uur een dipje. Slecht slapen en gespannen spieren bij het opstaan. Maar ook al enkele voordelen; mijn huid is gladder, mijn beetje buikvet slinkt, en mijn ogen staan helderder. Ook ben ik denk ik wat alerter. Op dit moment is mijn bijdrage erg eenrichtingverkeer. Ik hoop dat ik over een tijdje ook hier adviezen kan geven en mijn positieve ervaring uitwisselen.

Iedereen bedankt voor de lieve ondersteuning. Nou Lonster dat ik mijn angst ook. Of dat bepaalde paniekgevoelens weer de kop op steken. Maar diep van binnen weet ik dat ik daar boven sta. Ik verloor mijn man tijdens de tweede zwangerschap. Ik geloof dat ik in drinken een verdoving vond. Maar ook een soort bonus na het einde van de dag. Na bijna 10 jaar alleen te zijn geweest heb ik iemand leren kennen die zeer gezond leeft; niet roken drinken drugs vlees etc. Ik heb 3/4 jaar mijn levensstijl voor hem verborgen weten te houden. Tot ik vorige week een behoorlijke slechte dronk kreeg en hem echt onjuist heb behandeld met gemene woorden. Er was een dag later geen weg terug om hem eerlijk alles op te biechten. Stuk zelfreflectie deed ook wonderen. De keuze om te stoppen heb ik trouwens helemaal zelf gemaakt. Ben enorm van mezelf geschrokken en besefte dat ik wel vaker zo deed.

Ontzettend bedankt voor jullie feedback! Doet me werkelijk goed. Mijn brein speelt al twee ochtenden een vals spelletje met me. Ik sta op met een behoorlijk katergevoel, inclusief droge mond. Inmiddels ebt het weg. Het maakt dat ik me sterk voel. Dit soort kleine gevechtjes verwacht ik de komende tijd nog vaker. Het is wel opmerkelijk dat ik er toch goed uitzie, ik kijk anders uit mijn ogen, meer alert en helder. En mijn buik slinkt. Niet dat deze nou zo dik was, maar het lijkt alsof ik als een dolle op de loopbanden van basic fit heb gerend. Mijn mood heeft er gelukkig niet onder te lijden. Kreeg gister nog eens behoorlijk de slappe lach. Dat was een groot cadeau, om te weten dat ik ook kan lachen zonder middelen.

Ik denk dat ik een behoorlijk verslavingsgevoelig karakter heb. Het begon op mijn 13e met softdrugs, uiteindelijk harddrugs. Op mijn 17e daar mee gestopt, omdat ik ernstige angst- en paniekaanvallen kreeg. Die nasleep heeft jaren geduurd. Ik durfde letterlijk niks meer, zat alleen nog binnen. De drugs heb ik nooit meer aangeraakt. Langzamerhand herstelde ik met behulp van oxazepam en valium. Soms bewaarde ik een paar door een aantal dagen niks te nemen om zo een lekker gevoel te krijgen. Ik merkte ook dat alcohol me niet angstig maakte. De combinatie met de medicatie gaf me een heerlijke rust. Na jaren verviel de medicatie, omdat de arts meende dat ik het zelf wel kon. En ik denk dat hij daarin helemaal gelijk had. Langzamerhand sloop de alcohol meer en meer binnen in mijn leven. Ik begon weer uit te gaan en merkte dat ik van alles durfde met drank op; eenvoudige dingen als dansen en praten met onbekenden. Ik was altijd een rustig meisje geweest. In de jaren die volgden bleef alcohol mijn vriend op hoogte- en dieptepunten. De tijd van het feesten lag achter me, ik had een baan en twee kinderen. Alles leek voor de buitenwereld onder controle, terwijl alcohol de controle over mij had. Een stiekeme drinker was ik geworden, die haar flessen verschool in de kliko. Die haar tanden maar bleef poetsen. Die elke dag ontbeet met 2 paracetamollen om de ergste kater weg te werken. Een stiekeme drinker die na het werk de eerste glaasjes dronk als ranja, om de scherpe randjes van een drukke dag te polijsten. "hoe doe je het toch allemaal?" "" Je doet alles zo goed!" Ik voelde me allang niet meer trots op mezelf. Alles wat ik deed, deed ik automatisch, gedreven door de drank. De drank die me al niet eens meer smaakte, maar me moest laten voelen zoals ik me dacht te horen voelen. Of was het meer het niks meer willen voelen? Ik heb mezelf jaren voor de gek gehouden dat het wel meeviel. Aan mij zag je immers niks? Ik functioneerde gewoon. Vorige week kwam de ommezwaai. Twee flessen wijn maakten dat ik buiten mezelf trad en een lief mens met woorden heel veel pijn heb gedaan. Ik wou dat ik wist wat ik heb gezegd, maar dat weet ik. Ik had een blackout. De katerige dag erna nam ik het besluit; de ruim 1 fles wijn per dag geef ik op. Ik ben iemand geworden die ik niet wil zijn en ik, alleen ik kan dat veranderen. Ik wil niet hard en onverschillig zijn, boos en confronterend. Ik wil weer vrede hebben met wie ik eigenlijk ben....dat rustige meisje dat nooit iemand zomaar verdriet zou doen. Sinds die dag ben ik gaan afbouwen, van 2 naar 1 glaasjes wijn per dag. Ik heb degene die ik pijn deed verteld dat ik drink. En ik bedoel veel drink, al heel lang. Ik had verwijten verwacht, maar die kreeg ik niet. Morgen de eerste dag naar helemaal alcoholvrij. Ik wil, ik kan en ik moet!

Ik heb momenteel water met citroenen en limoenen in de koelkast staan. Drink de hele dag door, haha. Ik voelde me sinds de ochtend van de ene glaasje inderdaad fitter. Vandaag erg moe en hoofdpijn, maar dat kan ook toeval zijn. Ik heb werkelijk geen idee wat me te wachten staat, want er zijn behoorlijk wat horrorverhalen te lezen online. Ik ga ervoor en probeer het als een uitdaging te zien.

Bedankt voor je feedback bumperjim. Het is inderdaad 1 fles wijn per dag gemiddeld, met uitschieters naar boven en beneden. Morgen ga ik voor het eerst helemaal niks meer drinken. Laat dan het ene glaasje houvast ook voor wat het is. Morgen ben ik vrij van mijn werk, dat voelt beter. Ik denk ook zeker dat het me gaat lukken. Ben alleen bang dat het werken me wat minder af zal gaan. En ik hoop voor de kinderen gezellig te zijn in hun vakantie. Deze keuze is er eentje die echt moet. Merkte dat ik wel vaker een beetje een agressieve dronk over me kreeg. Dit is vorige week gebeurd naar mijn vriend, die niet rookt, drinkt, vegetarisch eet en geen drugs gebruikt. We hebben driekwart jaar een relatie en ik heb mijn drinken altijd behoorlijk verborgen weten te houden. Eentje per dag, zei ik en vaak ook niet. Of alleen met vrienden drink ik wat meer. Ik heb vorige week mezelf echt onder de loep genomen. Mijn gedrag was beneden alle peil en drank was de oorzaak. Ik heb hem inmiddels eerlijk verteld dat ik dagelijks dronk (dronk ;-) en al heel erg lang. Mijn onzekerheid (met drank ben ik leuker) en mijn hectische leven (volledig alleen opvoedend) is denk ik de oorzaak geweest; het losser worden of juist verdoven na een lange dag. Het was nogal een ontboezeming. Heb dit nooit eerder iemand verteld. Mijn verslaving was voor de buitenwereld immers nooit te merken; vrolijke goed verzorgde moeder, werkend, sociaal leven.....Het was een opluchting dat ik mijn verhaal aan hem vertelde. En meteen een stok achter de deur. Wil niet meer stiekem drinken,....Ik wil niet meer drinken!

Ik drink al zeker 20 jaar. Soms een paar glazen per dag. Wijn, maar ook bier en whisky. Er zijn ook dagen bij van een fles wijn of meer. Ik zie erg op tegen de ontwenningsverschijnselen. Ben sinds een week gaan minderen. En drink nu 1 glas per dag. Is het verantwoord dit op eigen houtje te doen?