albertina

Goedenavond allemaal, Aan DMW, welkom Wat mezelf betreft, alles gaat zijn gangetje. Ik ben hier minder aanwezig maar lees wel mee. Voor het overige heb ik nog steeds erg veel moeite met de sfeer die hier zo nu en dan heerst. Gelukkig is er ook nog veel waardevols te lezen en daar trek ik mij dan aan op. Ik vind mijn weg terug wel weer, nu vind ik wat afstand beter voor mezelf. Tot gauw.

Lydia, ik heb je gelezen en begrijp je. Ook ik ben aan het zoeken naar een weg om hier op een manier te schrijven die helpend is voor mij en voor een ander. Aan de andere kant, BamBam heeft eens geschreven, "het forum is wat wij ervan maken". Momenteel kan ik mijn weg hier ook niet echt vinden. Aan de andere kant ben ik mij er ook van bewust dat ik in real life ook niet met iedereen door één deur ga. Dus wat dat betreft is er hiet niet zoveel verschil, de ene persoon spreekt mij meer aan dan de ander en ik denk vice versa. Jammer dat je niets over je reis vertelt, je doet er jezelf te kort mee. Zoals ik je lees had je wel graag willen vertellen hoe je het hebt gehad maar laat je de irritatie de overhand nemen. Daar betrap ik mezelf ook op, dus leer ik nu ook weer van jou. Ik hoop toch nog te lezen hoe je vakantie was en denk ook eens na over irritatie, ga ik ook doen. Als ik iets wil veranderen moet ik bij mezelf beginnen aan een ander kan ik dat niet vragen. Het is hoe ik er mee om wil en kan gaan dus nog een hoop te leren.

Goedemorgen, Aicha, Gefeliciteerd en een fijne dag. Spike, sterkte gewenst voor vandaag. En verder voor wie het nodig heeft natuurlijk ook. Heb een goede dag allemaal.

Fleur, lekkere kippebil. Ik ben even low porfile (van Soothe gepikt) Soms is dat even beter, weg ben ik niet. Wat afstand kan soms goed zijn, niet te lang, gewoon even. Een beetje resetten en mezelf niet zoveel mee laten slepen. Dan ben ik namelijk niet zo helpend, vooral niet naar mezelf toe en daar is niemand bij gebaat. Ik leer het wel, ooit. Moelilijk hoor!

Will, ik wil je sterkte wensen voor morgen. Naar wat ik las wordt het een uitvaart in besloten kring. Ik hoop dat jullie als familie steun aan elkaar hebben en dat het afscheid van je vader zal zijn zoals hij het graag wilde. Uit mijn eigen ervaring kan ik zeggen dat een goed afscheid tot veel steun kan zijn voor later. Nogmaals, veel sterkte.

Goedemorgen, even Kate in de bloemetjes zetten. Van Harte!!! :present::present::present::present::present: :present::present::present::present::present: :present::present::present::present::present: :present::present::present::present::present:

Goedemorgen, hahaha, Jaap. Ik ook, over mezelf. Een fijne dag allemaal en houdt het zo droog als je wilt.

Jan van harte met 10 maanden alcoholvrij! Marq, jij ook van harte 8 maanden. Voor beiden een slinger. :light::D:light::D:light::D:light::D:light::D:light::D:light::D:light::D:light::D:light::D:light::D:light::D:light::D:light::D:light::D:light:. En gaat stille zo voort.

Mijn moeder is al een aantal jaren overleden. Toen zij ziek werd dronk ik al jaren niet meer. Ik ben nog steeds dankbaar dat ik die periode nuchter heb meegemaakt. Ondanks hoe zwaar en verdrietig het was. Veel mensen drukten mij indertijd op het hart om door de ziekte en het overlijden van mijn moeder niet als reden aan te grijpen om aan het drinken te gaan. Ik had niet de behoefte het kwam niet eens in mij op. En wat zou het de hele situatie nog verergerd hebbben als ik dat wel gedaan zou hebben. Mijn moeder is 10 maanden heel ernstig ziek geweest, wij hebben haar tot het einde kunnen verzorgen. Nu ik hoor van het verlies van Wiil komt dit allemaal weer naar boven. Daarom gun ik jou Will dat je deze periode nuchter kan doorstaan. Je zal er later dankbaar om zijn.

Goedemorgen, Will, wat vreselijk. En zo wrang, ik wens je heel erg veel sterkte en kracht toe. Een ouder verliezen is zwaar, heel zwaar. Ik hoop echt van harte dat je het zonder drank gaat redden. Ach, wat erg. Nogmaals, Will, sterkte.

ik wilde graag even op Akelei reageren omdat ik het herken. Voor het overige weet ik echt niet meer wat te zeggen. Dus zeg ik niets.

Originally posted by: Hannah1 Oei ik groei, steeds toch stappen vooruit. Een ander ritme te vinden kan lang duren. Maar je bent al een eind op weg. quote> Akelie, ik kwoot Hannah maar even omdat ik het antwoord zo grappig maar heel erg waar vind. Bij mij is het hetzelfde hoor, ik ben s'avonds vaak helemaal doodmoe. Vooral als ik heb gewerkt ben ik een soort van gebroken. Wel merk ik dat ik toch steeds iets meer ga doen, soms naar een meeting, een boek lezen, gewoon wat meer activiteit. Ook qua dagen na het werken ben ik ietsie minder gebroken. De werkconditie gaat vooruit. Alles weer een beetje opbouwen, volgens mij kost het veel tijd. Vaak meer dan mij lief is. Dus niet getreurd, je bent niet alleen.

Vooor een goed recept van Hachee houd ik mij aanbevolen. Daar heb ik nu zo'n zin in. Ik kijk wel even op de receptendraad straks. Dan kan ik het van de week maken. Jammie.

Goedemiddag, Fleurtje, ik heb je bericht een paar keer moeten lezen, om eerlijk te zijn vind ik dat je het mooi omschrijft. Een karikatuur in je hoofd een soort obsessie dus, daar betrap ik mezelf ook wel eens op. Dan laat ik mezelf veel te veel meeslepen. inderdaad foute boel. Toch ook wel leerzaam, proberen om afstand te nemen. Maar begrijpen doe ik je, inderdaad een karakter is niet te veranderen en het heeft dan in mijn ogen niets meer met de verslaving te maken maar met de persoonlijkheid van iemand. HabbaHabba.

Goedemorgen, en meteen weer weg. Heb een fijne dag en ten overvloede. Houdt het zo droog als je kunt.

Hier stop ik voor vandaag met de domino.

Plezier dat mag ook wel eens hier.

Gemak dient de mens.

Halen doe je het, dag voor dag!

Vier jaar heb je dan nog te gaan.

Nancy, een beetje huilen kan héél lekker zijn. Soms.

Toen ik werd opgenomen wist ik ook niet wat mij overkwam. Werkelijk, ik schrok mij helemaal kapot. Ik heb een hele dag in een stoel bij het raam gezeten, niets gegeten, met niemand gepsproken, zo ontdaan was ik van wat er op mij afkwam. Mensen die in de war waren, verdrietig, of helemaal niet echt wisten waar ze zich bevonden. Er werd bij een Persoonlijk Begeleider toegewezen en daar heb ik mijn angst en onzekerheid naar uitgesproken. Ik wilde ook met dezelfde noodgang als ik was binnen gekomen weer naar buiten rennen. Toch heb ik dat niet gedaan, ik raakte na een dag een klein beetje gewend aan de wereld van de psychiatrie en verslaving. Elke dag ging het een ietsie beter, leerde ik de mensen kennen die allemaal in een situatie verkeerden waar ze ook absoluut niet voor hadden gekozen. Het kwam mij de eerste dagen ook over als complete waanzin, toch ben ik gebleven. In totaal ben ik één keer 7 maanden en daarna nog een keer 5 maanden opgenomen geweest. Ik heb daar geleerd om weer te leven, ging op een gegeven moment weer naar huis gedurende een paar nachtjes per week. Zelf denk ik dat het mijn hardste en meest indringende leerschool ooit is geweest. Blijbaar heb ik dat nodig gehad om weer met mezelf en zonder verslaving te kunnen leven. Maar wat heb ik gehuild wat ben ik boos bang en verdrietig geweest tijdens die opname. Ik wil het noooit meer over doen, toch ben ik ook dankbaar dat ik de kans heb gekregen aan mezelf te kunnen werken. Ook ik ben vreselijk bang geweest, heel erg bang. Maar ik was het meest bang voor mezelf en daardoor ben ik gebleven.

ik ga ook al aan de dubbels.

Jopie, ik begreep er niets van, van het T Shirt. Hoeft ook niet. Er schijnt mij wel eens meer iets te ontgaan. Ik vond het leuk, "IK ben sielug". Mag ook.

Spike, eindelijk! Een opwaartse beweging voor jou. Koester het. Bewaren voor als het even wat minder is en opschrijven in je schriftje met fijne dingen. Helpt echt.