Mai

Mijn man doet alles, want ik doe immers niks!

Hahaha!!!!

nou Spud, van welke feministische golf ben jij? Protte wurk noch te dwaan! Hjir...

Vind bamboe wel mooi. Het stormt hier nog wel, maar de maan en de sterren zijn mooi, met van die flarden wolken er doorheen.. En ja, kijken naar jezelf, naar je diepste binnen.. maakt wel sterker, ooit. Dat is dus een reuzenstap verder, als je zó eerlijk durft te zijn. Maar ik buig nog even mee, telkens een stapje verder. En dan zwíeper ik straks zo weer mee, andersom! Ik zeg niks over mannen... durf niet

Terwijl wij denken te kwetsen , is de ander het allang weer vergeten. En loopt ergens in de zon, terwijl wij in de schaduw blijven zitten, mokken...

JIIIIIPPPPPPIIIIIEEEEE!!!!!!!!!!!!!!!! WE DRINKEN NIET MEER EN ALLES IS BETER GEWORDEN!!!!!!!! ZOMAAR, PATSBOEM! en toen moesten we nog aan het werk..... Sorry pip, een grapje moest kunnen dacht ik. Maar het is geen reden om het dan toch maar weer te doen!

Corinne je bent een goed mens! Ben blij dat je het nu ook voor jezelf wilt zijn! Dani, heel erg bedankt! ik worstel er ontzettend mee, maar ik wíl en zál het onder de knie krijgen. Oh ja, het is eigenlijk héél grappig, want het slaat natuurlijk nergens op, duhuu!!

Die was raak! mr. S. bedankt!

Geef het tijd Pip, en geniet ondertussen maar heel erg van die bloemen. Ze zijn je zeer gegund!!! Mijn moeder is ook van ver gekomen. Maar heeft altijd weer dingen opgepakt, die ik niet eens durf! Ik had al heel veel van haar kunnen leren..

Soothe. Zo is het! De domper voorbij! We're on a mission! Mooi hè, dat het toch blijkt te kunnen!

morgen meteen, verd@#$$!!!

Mmm... eh... ja.. Dank je wel! Nee, nog niet helemaal... :$ nou, een beetje dan. Maar weet nog net zo goed ermee om tegaan, als ik dat van een ander hoor. Oud gedrag hoor, komt wel goed. Denk ik, wel, ja.. Mijn moeder doet heel veel met bloemen, en tuinen en zo.. ik kom er steeds meer achter wat een mooi mens het is. En ik van haar hou! En wat een rot-mens ik was naar haar...

Ik had laatst een gesprek met iemand, waarin ik een beetje mijn gevoelens probeerde uit te leggen ivm mijn stoppen en daarmee gepaarde lusteloze en depri gevoelens... Ik probeerde te vertellen van mijn gevecht, tegen de drank, al jaren lang. Stoppen. Hervallen. Doorgaan. Stoppen. Etcetera. Inclusief de gevoelens die erbij hoorden. Toen heb ik tegen haar gezegd, dat het deze keer anders is (ja, natuurlijk heb ook ík dat vaker gezegd, maar de clou komt nog...) Omdat, als ik nu de drang voel er niet meer aan toe geef (totnutoe), het niet meer hoef, omdat ik niet de enige ben die er last van heeft. En dat ik vaak genoeg weer ben begonnen omdat ik "het" anders niet aankon. Ik. En hierbij verklaar ik aan jullie, dat ik nog nooit eerder zo duidelijk het gevoel had, als het nu even niet lukt voor jezelf, dan doe je het maar even voor hen. Al die jaren vol beloften en valse schuldgevoelens, dat ik wéér lag te janken, ik kán het niet, het lúkt me niet. Help! Ik ben mislukt. maar als mensen zó bewust voor mij kiezen, dan doen ze dat voor die andere kant die ook ik dus werkelijk bezit. En ondanks dat het hard werken is, doe ik het uiteindelijk met veel liefde, voor hen. dus uiteindelijk voor mezelf. want zo kunnen we met z'n allen weer verder. En niet als ik weer toegeef en dus in mijn schulp kruip. Dan is het klaar en zuip ik me maar te pletter. En dan heb ik niets meer te geven. En dat wil ik wel zodat als het beter wordt voor de mensen dicht bij mij, het uiteindelijk dat ook voor mijzelf zal zijn. I'm on a mission! dat gevoel... En die vriendin, aan wie ik het zei, antwoorde dat ze heel blij was met het inzicht dat ik had verkregen. Ze gaf me mee, dat ik een volwassen keus had gemaakt. En voor het eerst in mijn leven wil ik dan eindelijk, dolgraag volwassen zijn. En kon ik het ontvangen als een groot compliment. En dan nu het voorbeeld van dat alles tijd kost; zondagavond belde mijn vriendin of ik maandag op d'r hond wilde passen. Ik weet nog maar sinds kort dat ik de maandag voorlopig vrij moet houden, ivm uitrusten van het weekend, waarin ik veel geef... Heb dus nee gezegd. En voel me hier erg schuldig over. Ben iedere avond van plan haar te bellen om mijn excuses te maken... Waarom, ik heb het keurig gezegd, haar uitgelegd waarom het niet kon. En dan toch maar doorgaan in dat hoofd. Dan draai ik nu dat muntje om; en , zie, ik moet trots zijn op mezelf. Tja, en dat kost me dus nog even tijd, voordat ik dat durf te zeeggen. Tegen mezelf

Ja, daarom ga ik het nu ook andersom doen. lijkt me goed voor iedereen en mezelf. En andersom punt één is dat ik er de tijd voor neem. De tijd om andersom te denken en te doen... Ipv me weer van het één in het ander te storten, begin ik klein, hier thuis in de basis. met alles wat me lief is! Jaa, de kleikuur, ben ik afgelopen maandag mee begonnen, kan er nog niets over zeggen. Wordt vervolgd... Thanks Ziza! Een waarheid als een koe! nou ja, wat was ik toch een koe, ik had eigenlijk nooit zo goed door, hoe dicht die stap altijd naast me stond... Het grote andersom-denken zet zijn eerste wankele schreden...

Jaaa, dat denk ik ook. Ik zou het wel een tijdje volhouden... misschien, na nu wel een langere tijd zelfs.. tot die dag... Die ík niet meer hoef mee te maken! De bezem, is hier geloof ik niet de oplossing met al die wólken haar ! En die katten die natuuuurlijk overal mogen liggen.. tssss. Die ver#@#$ stfzgr............ Misschien de swffr? Maar de bank en de stoelen dan?

Ach, dan kom ik er niet eens in, ik hoef 'm maar te zien... gnigni ff Botjes kijken..

Waarmee ik, sorry, maar wil aangeven dat ook ik veel in de verhalen herken. en dat het het heel erg moedig van je is, Charlie om dat hier "zomaar""even" neer te zetten!!!!!!!!!!!!

Verdorie! Ach sorry. Goedenavond allemaal! Doe ik het weer/nog steeds... Morgen ga ik voor mezelf, en koop ik ze... De loopschoenen, want zaterdag is de grote dag! Ik ben er niet altijd voor mijn kinderen geweest, zoals zou moeten. Dronk pas als ze naar bed waren en ik aan alle verplichtingen had voldaan. Als het anders was geweest, had ik anders van ze genoten.. Voel me óntzettend schuldig! Toen ik enkele jaren geleden bij mijn therapeut zat, kon ik alleen maar janken; hoe heb ik het zóver kunnnen laten komen... Waarop zij antwoorde; hoe heb je het zolang kunnen volhouden?! Alles wat ik mijn naasten heb aangedaan, doet mij het meeste pijn. Dat raak ik nooit meer kwijt. ik wijt zelfs het pubergedrag van mijn dochter eraan... En zal me altijd schuldig daarover voelen. Maar, ik ga vanaf hier weer verder, kijken wat nog anders kan. Zonder al teveel stress, zonder dat ik dat nog hoef te dempen.. Ik word altijd heel boos en gefrustreerd van stofzuigen, dan loop ik te vloeken en te schelden op de hele wereld en iedereen. (en op de katten en hond die zo @@#@#@# verharen...) Niet leuk, maar tegenwoordig, als ik het weer eens heb (niet meer élke keer), dan lucht het op en relativeer ik des te meer. Het wil dan nog wel eens overgaan in een dansje met een lied wat ik dan brul... Misschien in jullie ogen een slecht voorbeeld, maar zo ontdekte ik vandaag weer wat een hypocrisie er in de wereld heerst.. Zoon heeft gympen, en hij lijkt hélemaal niet op een schoffie. Omdat ie dat (natuurlijk) niet is! En dat ik áltijd wel wil oppassen, op al die honden en andermans kinderen... Dat ik me áltijd weer voor alle karretjes laat spannen... Maar hóe schuldig ik me ook voel, vanaf vandaag word het anders! Tegen mijn zoon heb ik gezegd; vanaf vandaag doen we het anders... jíj bént belangrijk! En vanaf nu zetten we onszelf ééns op de eerste plaats, gewoon eens kijken hoe dat voelt. en niet al van te voren rekening houden met andermans gevoelens... ik heb hem dat nl. zó goed geleerd, dat ie soms een beetje in het duister tast als het wél een keer nodig is. Altijd maar rekening houden met iemand anders. Nooit eens eerst aan jezelf denken. een kind heeft dat nodig, om te mógen. En dat is één ding wat we de komende tijd eens vrolijk afschaffen. Nee durven zeggen, zonder meteen te denken dat je de ander daarmee meteen kwetst. Flauwe@#@ Nou, en dat is het project dat ik dan samen met mijn kinderen de komende tijd zal volgen. Nuchter en helder, want het word al moeilijk genoeg, ook voor mam. En ik hoop, dat ik ze daarmee iets terug kan geven van de andere "verloren" tijd. Morgen ga ik eerst eens schoenen halen. Voor mezelf! En om het helemaal gek te maken; ga ik ook nog es even lekker ergens een bakkie doen! Mét wat erbij... Een tosti Kaas-appel-kaneel!!!!!!!!!

Volgens mij heeft Houtje geen ban hoor... En nu ga ik brood halen... Blacky, wat een niet-goed-nieuws! Veel sterkte meid. Ik hoop voor je dat het allemaal goed komt!

Zoon heeft traumatische ervaring aangaande harde regen, storm en onweer opgelopen tijdens een vakantie 4 jaar geleden. Man, dochter en ik waren tijdens een noodweer gestrand met onze kano op een rivier, midden in de bush... Hij was alleen, (onder toezicht van de campingeigenaren, vrienden van ons), en voor het noodweer losbarstte nog even naar de tent om iets te halen... Heeft als 5-jarige nog de campingstoelen weten te redden door ze onder de luifel te zetten. Is daarna heel hard huilend in zijn slaapzakje gekropen. Totdat iemand na een uur dacht; waar is Sietse toch gebleven/ En hem hebben bevrijd uit zijn benarde positie en hem meegenomen naar de kantine, waar wij enkele uren later doorweekt en érg koud aankwamen (ja en geen bereik gehad met mobieltje..) Dat speelde vannacht allemal weer de hoofdrol... En ja, ook al heb ik me er niet mee bemoeit (was er op dat tijdstip ook even niet), ben ook ik met hoofdpijn gaan slapen en vanochtend weer met dezelfde hoofdpijn opgestaan. leren, ja. Van me af zetten, ik weet het. Jullie hebben gehandeld vanuit de emoties die je had. Of dat nou goed of slecht is, dat weten we niet. Maar je hebt gezegd wat je op dat moment kon doen, en zéker geprobeerd een helpende hand toe te reiken.. En dat bannen, tja. ik weet niet...

Goedemorgen, Het is hier qua storm redelijk rustig. Vannacht was er een harde onweersbui, en kwam zoon bij ons liggen. en later weer terug.. Nu al, een stokroosje. De natuur gaat door, hoe dan ook! Vie, 8 maanden, Gefeliciteerd! Span, ook al 2! Van Harte! Tapas, ik wens je een leuke, relaxte dag toe! Wel apart dat het juist vandaag zo onstuimig is An, goed dat je weer mee doet! Werd om 9 uur pas wakker. Heb dan uren nodig om bij te komen, en baal daarvan alweer als een stekker. Kom nog steeds niet tot actie. Maar goed, ik drink niet, dus de rest komt. ik word het vanzelf té zat! Vanmiddag met zoon de stad in, hij wil gympen..... totnutoe liep ie altijd op (door mij uitgezochte) bergschoenen, en daar heeft hij het naar eigen zeggen hélemaal mee gehad! Zucht! Tevens gaan we voor vriendinnetjes verjaardag nog een leuk cadeautje halen...

goedenavond... pff. Ik dacht kom ook eens kijken. Zoek zo mijn bedje op. Maar voor ik dat doe, voor het gehele forum: heart;:heart:{{{{{{{{{{{{{{{{{{{KNUFFELKES}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}:heart: Ik heb geleerd. Ik heb geleerd, dat ik klein moet beginnen, eerst ín mijzelf, dan stapje voor stapje mét mijzelf en dan weer samen, met elkaar! In kleine cirkeltjes... Steeds een stapje verder. En desnoods maar eens één terug! Tot morgen lieve allemaal

Ik snapte altijd wel wat men bedoelde mij te laten zien, in therapie. Maar ik kon er niet naar handelen en vond uiteindelijk dat ik het zélf beter kon. Het had bij mij ook te maken met acceptatie, maar dat kan soms moeilijk zijn... Want wie of wat moet je accepteren als je niet weet wie je bent? Nu doe ik het al een tijdje zonder drank, zonder pillen. of ik er beter van word? Ja! Totnutoe wel. Maar dat dacht ik ook altijd na psychische begeleiding. We blijven in beweging, op en neer. En uiteindelijk maken we een keus. Wat niet wil zeggen dat je daarna weer een andere keus kunt maken... Welke keus je ook maakt, je maakt hem zelf! Je kan het alleen maar zelf. Maar een beetje hulp kan volgens mij geen kwaad! Soms alleen om je een steuntje te geven, een duwtje in de goede richting. Allemaal, RV even in het bijzonder; veel succes!

Kijk, en nu moet ik naar buiten, want hij begint hier ook te schijnen! Dus ik moet er bij zijn de enige echte best werkende daglicht See you later... Zeg allen maar wat je op je lever hebt. Het kan anderen ook weer stimuleren om het even van een andere kant te bekijken.