Mai

Mooi, Corinne. Echt! Zolang we de alcohol laten staan, komt er pas ruimete vrij om aan die dingen te werken. Ik vind dat je het erg goed doet. Helemaal in je iegen tempo, stapsgewijs, dat is heel mooi om van een afstandje naar te zien. Hoe aan dat geworstel, resultaten zichtbaar worden. Er wordt hard aan gewerkt! Ik heb me voorgenomen om de hardlooptraining héél langzaam op te bouwen. Dat kost me al heel veel moeite, om niet meteen alles te willen en meer en meer en meer. Vooruit, met een beetje gas terug. De balans opzoeken! Wie weet, over een tijdje nog iets erbij, therapie, yoga... we zien wel. langzaam komt het zo nu en dan terug..

Hoi, Ik ben blij dat ik niet meer drink. Het hoeft niet meer.. kijk mij nou op zaterdagavond! Ben nog volop aan het herstellen, en blijf alert. Geestelijk nog een grote inhaalslag te maken. Het helpt om je gevoelens en emoties hier uit te spreken. Je ontvangt hier begrip en vindt herkenning. Ik vind het heel belangrijk in het proces, het helpt mij verder. Hoe groot de onrust soms ook is, en hoe zwaar dit rouwproces ook, ik raak er steeds meer van overtuigd dat het de moeite waard is. Probeer het in kleine porties te nemen, jaag jezelf niet op. Het hoeft niet snel, als je er de tijd voor neemt, aard het beter in jezelf. Hiermee bedoel ik al je emoties, gevoelens en gedrag een plekje geven, groeien. Zonder alcohol daarbij. Gun jezelf tijd om het leven weer te leren. Stap voor stap... Leer jezelf dat zelfs na de hevigste regenbui , altijd de zon weer gaat schijnen!

Joehoe! Mensen, één ding: Het was geweldig! Heerlijk! Ben niet dood neergevallen. Integendeel, kon het goed bijbenen. Gezellig kluppie mensen... Had geen tijd om over muizenissen te denken, het was een verademing om zo lichamelijk buiten bezig te zijn! Lekker. Heb al gedoucht en voel nu de moeheid opkomen... maar, geen tijd! Ga met dochter naar de stad, broek ruilen, cadeautjes kopen. Vanmiddag verjaardag van ex-oppaskind, tevens buurjongen. Morgen het etentje met schoonfamilie! Ik ben blij dat ik deze stap heb gezet! Wou het al jaren. Het voelt alsof het de goede weg is! Ik hoop dat jullie allemaal een lekker weekend hebben zonder teveel te malen of last hebben van gremlins! Ik hou het gewoon weer droog, het bevalt zelfs iedere keer na een dikkek dip, toch altijd weer best!

Goedemorgen! Ik ga....(hard)lopen... brrr, eng! Allemaal een fijne dag. Ik heb een druk weekend voor de boeg. Albertina Vervelend van die telefoontjes! Charlie, volgens mij heb je niks verkeerds gezegd, integendeel! Nou toedels! See you later....

TNX! Corinne! je hebt me al veel geleerd, en nu, doe ik nog steeds met je mee... Pracht van een mens! ikke log uit... slapen!

Pip, ik kan me voorstellen dat dat er flink heeft ingehakt. Water, ja, ik dein toch nog maar weer even mee op die golven! Bedankt! Monsters slapen nooit, ik ga maar eens naar bed en word vanzelf weer wkker... Corinne, twee weken is wel lang, dacht ik. Lastig meid. Rustig aan dan maar Ik heb mijn trigger ook al, ja jullie wisten het natuurlijk al, maar spuit 11 moest er zelf ook nog even achter komen... sport!!! En een etentje met de schoonfamilie, zondag! Oei... Trusten lui, hou vol, geef niet op! Uiteindelijk zal het beter zijn. Ik buig nog even met Soothe z'n bamboe mee... pffff!

Hihi Spud, hij was leuk

Nee, Water! zeker niet! Jij bent eerder een vaste rots in de branding, of de nuchtere kapitein die de juiste koers weet uit te leggen. 'tis gewoon de frustratie, ik weet niet hoe ik nu verder moet... (dat kon ik dus ook in 12 woorden zeggen )

Sorry, sorry, sorry! kom ik hier ook nog eens een emmer leeg gooien. Kan het nu ook niet meer weghalen... Een mop! wie kent er één?

Hoi, Heb ook vreselijk geworsteld met de wel/ niet werken berichten. Ben om half 7 vanochtend teruggekropen in bed, om nog even warm te worden...Stom! Werd natuurlijk tegen twaalven eruit gesnauwd. En sorry, ik weet het even niet meer. Heb een half jaar geleden weer een baan gehad. Het heeft precies een half jaar geduurd. We gingen tegelijk voor achten de deur uit en 's avonds pas om zes uur thuis. Ondertussen had ik alle mogelijke kinderopvang geregeld (waar de belastingdienst nog steeds niets van begrijpt, en wij het nog ieder maand betalen en achteraf terug krijgen..). Ik werkte op een groot kantoor, en hield me voor dat ik voor het eerst sinds jaren gelukkig was. Om zes uur de kinderen halen en snel eten koken, alles rappieklappie naar binnen schuiven, zodat om kwart voor zeven de eerste weer de deur uit kon voor sport en hobby. Kookboel opruimen, snel de stofzuiger erover en de was van die ochtend drogen.. En als de kinderen in bed lagen wist ik niet hoe snel ik die fles open moest krijgen, om daarna maar te verzuchten hoe blij ik wel niet was! Volgende dag hetzelfde ritueel, 40 uren in de week... U raadt het al! Daarvoor ben ik altijd, iedere dag, terwijl mijn eigen kinderen in een tweelingbuggy meegingen (de één lag, de ander kon al zitten) voor alle werkende moeders in de buurt een super tweede mam geweest. Omdat ik vond dat het nog niet genoeg was zat ik ook nog in allerhande bestuurtjes en clubjes van school.. jaaa, ook leesmoeder! Met elke avond de tong op mijn schoenen en de fles op schoot. Ik had niets voor mezelf, toen ik vond dat dat eigenlijk ook nog moest, stond ik mezelf 2X in de week 's avond nog eens af te beulen in de sportschool. Om daarna kweet niet hoe hard, de van te voren goed gekoelde...tja. Ben altijd de perfecte moeder geweest voor iedereen, wist ook niet hoe het moest, maar lette goed op en keek hoe anderen het deden, daar haalde ik dan het beste uit en gaf dat door. Ik weet eigenlijk niet of mijn kinderen er erg ongelukkig door zijn geworden, maar ze weten eigenlijk niet wie hun ware moeder is! Laat staan dat ik het zelf weet. Ik ben op zoek naar mijn eigen autentieke ik, en ik graaf me dood. Zie mij nu al jaren hoopje ellende hier weer zitten. ik mis mijn eigen scherpe, vrolijke,enthousiaste, creatieve en soms ook wel sombere ikje.. Die toch meestal wel sprankelend door het leven huppelde. ik heb de hele nacht geprobeerd gedachten om te draaien, en kwam er niet uit. De rest van de dag was ook al k, al was er even een helder moment. Maar dat is nu alweer weg. Ik ben zo moe. Ik weet ook niet hoe het met Klaas en mij komt. Hij is mij ook niet meer gewend. Het is iemand met een héle grote cirkel om zich heen, en zal mij nooit met een arm om mijn schouder vertellen dat ik het wél goed doe! Heb hem vanochtend na een heftige woordenwisseling en veel gehuil uiteindelijk gevraagd of hij dat zo nu en dan wil doen. Dat ik alleen dieper in de put geraak als hij het zat is en mij de rug toe draait. Ik weet het... Ik wil me wel vast houden aan die kleine heldere inzicht momenten, dat ik weet er doorheen is de enige weg. en na de diepste dip komt het ook weer goed... Daarnaast dat continue schuldgevoel, geen greintje eigenwaarde meer over. En het begon zo aardig allemaal.. Ik loop constant met barstende hoofdpijn, een strakke band om de borst en roffelend hart. Totale paniek van iemand die de weg behoorlijk kwijt is. Maar één ding weet ik wel, al moet ik mezelf slepen, alle blikken doorstaan. Ik sta morgen op dat sportveld en ren alle frustraties eruit. ik ben de hele nacht bang geweest om dood te gaan, mijn hart het zou begeven daar. Nou , mocht het wel zover komen dan ga ik al rennend ten onder. Ik verlangde vanavond ontzettend naar een roes, me verstoppen, even alles uitschakelen. Het bevreemde me, dat ik bedacht dat dat dus niet meer kan... dus ik weet niet... ik móet die magische grens van 8 maanden over, ik ga voor het volle jaar. Dom hè, ik weet dat het niet zo moet. maar het móet! Lieve mensen, als ik jullie niet had gevonden was ik nooit zover gekomen. Maar de échte wereld, ik sch%$#T 7 kleuren #$%@. Dit is de enige plek waar er écht begrip is, uit herkenning. Ik wéét ook wel dat het voor de buitenwacht zwaar is. Maar ondanks dat ik dronk, bekruipt me nu het gevoel dat het ook wel makkelijk was... Als ik mijn fles maar had, dan hoorde je me verder niet. Ja, soms.. maar dan ging het al snel over in dronkemanspraat en gestommel naar boven. Iedereen is gewend hier zijn gang te gaan. Maar wat als ik straks helemaal weer tot leven kom.. Wat een getouwtrek, ik weet welke weg ik moet, maar hij jaagt me tevens zo'n ongelooflijke angst aan. Dat het soms zo lekker lijkt weer even weg te kruipen. Er wordt zoveel geschreven en ik herken zovele dingen. Ik snap jullie wel . Maar dat ellendig e, eigenwijze rot-hoofd van mij! Het is een lange weg te gaan. Tijd tijd tijd ( ik zeg het hier hardop, rare bekken trekkend) Uilskuiken! Ik kwam vanavond in de supermarkt en zag een groepje pubermeisjes bij de drankafdeling staan. Ik hoorde ze giechelend discusseren over wie het oudste leek. Ik stond aan de grond genageld, mijn maag draaide zich om. Ik had naar ze toe willen rennen, naar ze schreeuwen. Maar ik deed niks, en mijn hart deed zó'n pijn. Als ik verstandig ben, blijf ik eraf, vind ik een nieuw doel in mijn leven om straks als het nodig is met nuchter gemoed mijn kinderen te ondersteunen, bijstaan, onderwijzen... weet ik veel! Veel te lang, ik weet het!

Goedemorgen forum! Omdat het slapen wederom niet is gelukt, ga ik ook vandaag gewoon maar weer door. Heb de hele nacht (ja duhuu) zitten googelen naar allerhande therapieën... Dani, toen je zei dat ik maar twee versnellingen ken, ging er wel een lichtje branden. Maar goed, er zijn nog véle dingen waar ik aan kan en wil werken.. Vandaag ga ik loopschoenen halen (ik doe het gewoon). Slaap niet tussendoor, dus lig er vanavond bijtijds in... Dan morgen eens wat beweging zien te krijgen in dit uitgewoonde lichaam! Mensen voor wie gaan werken; veel plezier en; het is straks alweer weekend! Voor de rest; geen idee wat voor weer het wordt, maar probeer ook even lekker buiten te wandelen! Hier fluiten de vogels al! Het eerste kind zal zo wel wakker worden, dus nu na de (bambu) koffie maar weer verder aan de thee! Maak er wat van vandaag. Ik laat de eerste zeker-weten staan! Jullie ook? Zo, nu eerst eens wat klei naar binnen gieten... en de wekker uit zetten!

geHARrewar :light: duhuu! Har, ik vond je berichtje in eerste instantie wat lang, en kon me niet goed concentreren. Luistern naar je lichaam, ben ik in ieder geval al héél lang geleden verleerd. Alleen maar overdrive! Kom steeds op hetzelfde uit; tijd... en maar denken dat het bijna op is! Waar zou dat nou vandaan komen? Mocht ik ooit naar de AA gaan, dan zou rule 62 vreselijk op mij van toepassing zijn! Don't take yorself zo g@#damn seriously! Soms. Vaak. Meestal...?

Ja, Tapas. Ik denk wel dat dat zo is. Je hebt het mooi omschreven... Maar tevens is het zo dat ik daar diep in mijn hart een beetje bang voor ben. Want ik wil zo graag normaal zijn, en meegaan in de dingen die daar voor staan. Beetje dom, dat wel!

Geen t.v., geen muziek, ook geen boek, gewoon niets. Hoor dan alle geluiden van bijv koelkast, lampen, computer! 10X zo hard. Daarom hecht ik ook zo aan mijn échte vrije uurtjes overdag, als er niets en niemand is. Aan het eind van de middag, de avond en het weekend is het weer een heksenketel, dan moet ik alle zeilen bijzetten en ben daarna bek-af! Klaas wil 's avonds graag een muziekje en kletsen.... is nu eindelijk naar bed. Klinkt misschien een beetje oneerbiedig, maar het huis was vandaag te vol. en dan loop ik op mijn tenen om vooral alles in goede banen te leiden. Met nu een bijna-hoofd-explosie tot gevolg... Heb veel slaap nodig, had er ook allang in moeten liggen, maar die kop moet eerst zijn uitgeraast, anders wordt het nix. Positief of negatief, drukte staat gelijk aan stress momenteel. Het weekend alweer boordevol... Voor een week naar Rottumerplaat ofzo... maar daar heb je natuurlijk die meeuwen weer...

Hoi! Herkenning. De ingebakken angst? We weten immers hoe het was, en willen niet terug! Ik maal me een slag in de rondte, kan het niet doorbreken. ja, soms even, voor een kort moment, en dan weer BOEM! Geen alcohol meer, maar ben er soms wel bang voor. Loslaten, maar niet weten hóe. Dan krijg ik zo'n knallende hoofdpijn, heb ik nog nooit gehad! ...Nou ja, niet zo Factor tijd, ik dein maar mee op die eindeloze golven...

Vie, fijn!

Corylus tak Viburnum sneeuwbal Gerbera Anemoon Kangaroepootje tulp crème Ranunculus Ornithogalum Arabicum Eucalyptus Aspidistra Monstera "Omdat... Je zo'n prachtig mens bent.. Ik al veel van je had kunnen leren.. Je heel wat met me hebt gehad.. Gewoon... Ik van je hou!" Daarna zijn we elkaar in de armen gevallen, en hebben we gehuild. Gewoon. Zo moest het! Pip, dat was het beste advies wat je me kon geven! Ze was er erg blij mee... Klaas wist van niets. En ik vond het juist wel leuk! Het gaf wel een relaxte draai aan de dag. Liefs, Marjo

Tnx! (voor de feliess, is niet nodig hoor...)

Nou.. ik weet nog niet of Klaas het wel weet... Kijk wel uit naar mam! Dus ik móet zo wel even stofzuigen (ojee).. Ze is nogal allergisch voor het één en ander! Kom de keuze bloemen nog wel even melden, kijken wat je er van vind....

..Of als het dan toch moet, gooi alle frustraties er al-stofzuigende uit, Helpt!

Wat doe jij eigenlijk veel, Pippi! Misschien het móeten eens loslaten. Het lijf wil een beetje rust, net als de pan. Wees een beetje mild, je hersteld. Het komt wel weer. Doe als ik, nutteloze dingen zoals wandelen... En laat es 1 dag in de week de boel, de boel. Een Pippi-dag!!! Je gaat goed, volgens mij! Een en wat Mijn ouders komen vanmiddag langs. Mijn moeder belde vanochtend om te feliciteren dat we (Klaas en ik) elkaar 21 jaar kennnen, vandaag. Nooit meer aan gedacht... Zó lief van ze. Dus ik spurt zo eerst even naar de bloemist (voor mam)

Juist! Goedemorgen.... Heavy hoor, het kost me veel meer energie dan een paar avonden doorzakken! Maar ik voel dat het voor de goede zaak is. Weet nu ook waar die stap terug voor is, hij is nodig, zodat je niet té snel gaat... De laat-even-bezinken-stap...

Da's een goeie... alleen ik kan niet stikken... Ik merk zo nu en dan, dat ik makkelijker liefde geef. Het hoeft niet allemaal zo krampachtig. En heel soms, ben ik boos. En haal ik daarna m'n schouders op, ook dat gaat wel weer over... Hier laat ik het bij, doen jullie het licht wel uit? ...Trusten!

Trees. Gaat het weer een beetje?

Altijd maar weer die ene nog.... Mr. Soothe!