Even de kinderen naar bed gebracht. Ik dacht hier even kijken. En dacht dat ik gedacht had wat ik had geschreven.. Ik loop hard omdat ik na het stoppen wou gaan sporten. Ik wandelde altijd wel erg veel. Had meer nodig. Nu krijg ik idd al een kick van dat hardlopen! Ik loop lekker en geniet ondertussen van de dingen om me heen. Als ik loop gaat alles vanzelf. Daarom verplicht ik het me morgen weer. Omdat ik weet dat het lekker voelt. Jeetje An! Wow! Waarom ik ook dit stukje dacht oftewel schreef. Het is die eindeloze impasse soms. Zo weinig doen, en dan weer ervaren dat het alweer genoeg is geweest. Ik voel me soms 80, terwijl ik nog maar net 40 ben. dat heeft al die jaren drinken met mij gedaan. ik moet heel erg mijn best doen om weer op een normaal level te functioneren. Soms gaat het een tijdje goed. Dan denk ik, wat doe ik hier in godsnaam.. Nou ja.. Marjositeiten dus. Ik weet niet meer wat ik wel en niet wil. En kan. Wordt er een beetje mutserig van. Ik bedoel, er moet toch eens wat gebeuren! Ach, het loopt wel weer los... De één oppert werk, de ander therapie.. Maar niets van dit alles is wat ik nog wil en kan. Ik ben het niet drinken wel weer een beetje zat. Toe aan een andere uitdaging...